Possessed (1947)

Een opvallend element aan deze film-noir is dat het geen echte schurken bevat. De moordende hoofdpersoon wordt gedreven door waanbeelden en niet uit slechtheid. Het personage van Van Heflin is in zekere zin de "homme fatale", heeft zo zijn onhebbelijkheden (hij is niet het toonbeeld van betrokkenheid), maar kan er ook niet van beschuldigt worden dat hij Louise bedrogen heeft, aangezien hij heel eerlijk was. De andere personages zijn nog onschuldiger. Possessed is uiteindelijk een tragedie zoals zoveel noirs het zijn en heeft ook het gevoel en de stijl van het genre, maar heeft innerlijk meer weg van melodrama's.

Hoe dan ook, hij slaat geen slecht figuur. In beide genres behoort het tot de minder voorspelbare films en ik waardeerde de kalme opbouw enorm. Deze film kruipt echt onder de huid van de hoofdpersoon en weet ook een goede balans te slaan tussen het tonen van haar waanbeelden en wat er werkelijk gebeurt. De drie grootste rollen zijn perfect gecast. Gewoonlijk hou ik niet al te veel van hysterische vrouwenrollen zoals die Crawford hier heeft, maar Crawford heeft van haar zelf al een ietwat waanzinnige uitstraling die het hier laat werken. Heflin is erg vermakelijk maar ook geloofwaardig, terwijl Raymond Massey het hart van de film vormt, iets wat ik overigens niet snel zag aankomen. De regisseur, Curtis Bernhardt, is mij onbekend, maar hij weet goed gebruik te maken van de expressionistische sfeer om een gevoel van schizofrenie en wat meer algemeen onbehagen voelbaar te maken.

Een wat onderbelichte parel uit het noir-genre.
4*

Het verhaal van een mentaal zieke vrouw. Hoogstmerkwaardig is dat in het slot (en men kon het wel een beetje zien aankomen) de film het accent legt op het bestaan van dergelijke ziektes en de noodzaak van een gepaste behandeling, eerder dan naar het verhaal op zich. Een medisch besluit is dan ook het einde van de film.. Als vanzelfsprekend de reden waarom vanuit een psychiatrisch ziekenhuis met flashbacks het ganse gebeuren uit de doeken wordt gedaan.
Een goede film met een stevige opbouw waarbij het intrige tot op het einde boeiend blijft. Joan Crawford kan zich volledig uitleven in haar gevarieerde rol.