The Devil Rides Out (1968)

waarom hier nog niet op gestemd is snap ik niet, een van de beste hammerfilms, geweldige sfeer, wel wat oubollig ,maar vermakelijk en voor evil metalheads een must. Christopher lee is hier de goodguy, toffe peer.

Een prima film inderdaad, de sfeer is geweldig en satan in de film ook. Voor de rest een intelligente horror film met top acteerwerk.

Briljante film uit de stal van Hammer. Het einde is niet zo indrukwekkend, maar de opbouw van spanning is bijna niet vol te houden.

Ik heb wel van Terence Fisher veel beter werk gezien. Maar de film heeft toch zijn momenten. Naar het einde toe verwatert het wat, althans volgens mij.

Heel oubollig! M'n eerste Hammerfilm dit trouwens ook, wil er graag meer van zien. 2,5*

Coole film, de fotografie is werkelijk schitterend zoals vaker bij Hammer. Het verhaal is een tikkeltje kinderachtig in die zin dat volwassen mensen erg serieus doen over iets dat ik niet helemaal serieus kon nemen. Beetje de schuld van Lee als kenner van het occultisme. 3.5

De film moet het vooral hebben van z'n omgevingen, decors en kleuren. Verder vond ik hier weinig aan, de effecten zijn achterhaald en het verhaal ben ik beu gehoord.
Charles Gray heeft me zwaar teleurgesteld (hij kan beter Blofeld blijven) en Christopher Lee blijft een vermakelijk acteur.
Het is een film die me niet zal bijblijven vrees ik. Toen ik er hier juist op wou gaan stemmen, bleek ik de titel zelfs al kwijt te zijn.
2.5*

vrij goede productie van hammer met enkele zeer goede ideeen. ook was het leuk christopher lee eens niet als de slechte te zien.

Redelijk goede lange aflevering van De wrekers.
Dat is m'n gevoel bij deze mooi uitziende Hammer,
waarbij het goede einde me iets te uitleggerig en
daardoor glad was.

3,5 Ster

Fijne film uit de Hammer-studio's. Zulke occulte verhalen blijven me om 1 of andere reden altijd boeien. De film bevat een goede sfeer en een uitstekende cast. Ook de soundtrack is weer prima. Het doet soms wel wat gedateerd aan, maar het blijft boeien. De spanning wordt goed opgebouwd naar een einde wat dan wel ietwat tegenvalt. Was me iets te makkelijk, maar verder vond ik het weer genieten.
4*

Voor zijn tijd (denk ik) een enge film. Nu een leuke film waarin alles wat met occultisme te maken heeft voorbij komt. Einde was, vond ik, sterk. Zo sterk dat je bijna weer in onze lieve heer gaat geloven.

Minder goed nieuws betreffende de komende Blu-Ray die uitgebracht wordt op 22 oktober in de UK?
The Devil Rides Out on BluRay - Forums @ The Digital Fix - forums.thedigitalfix.com
Amazon.co.uk: Timothy Ramzyk's review of The Devil Rides Out (Blu-ray + DVD) [1968]
Een anders mooie 1.66:1 print met nutteloze computer gegenereerde speciale effecten die achteraf zijn toegevoegd?

Deze film verscheen einde de jaren zestig hier ten lande onder de titel: “De Uitverkorene van de Duivel.” Als basis voor de film werd geput uit het werk van Dennis Wheatley, maar scenarist Richard Matheson drukte er toch zijn eigen stempel op.
Op het Engelse platteland bezoeken Duc de Richelieu, een expert in het occulte, en zijn compaan Rex Van Ryn op aanvraag van een gestorven oorlogsvriend Simon Aron, de zoon van deze laatste. Ze komen tot de verbijsterende ontdekking dat de jongeman lid is geworden van een duistere sekte die geleid wordt door de satanist Mocata. Rex herkent in deze groep ook een vroegere vriendin Tanith Carlisle. Zowel Simon als Tanith moeten in een ritueel gebruikt worden zodat ze worden omgedoopt tot dienaars van de Duivel. Wanneer Mocata merkt dat zijn plannen worden gedwarsboomd, gaat hij tot het uiterste.
Als ik de film kritisch bekijk zou ik “The Devil’s Bride” als één van de mindere horrorfilms van Terence Fisher moeten bestempelen. Het script is inderdaad op sommige momenten niet erg geloofwaardig. Er zijn een aantal onwaarschijnlijke wendingen. En de effecten zoals bvb de aanval van de reuzespin zijn ook niet om naar huis te schrijven. Maar toch. De vertolkingen zijn dan weer wel knap. De muziek is efficiënt. De regie en vooral de sfeerschepping weet de film te redden, al moet je wel het spelletje meespelen en je ogen sluiten voor enkele gebreken. Bij de eerste visie vele jaren geleden vond ik de prent eerder ontgoochelend (omdat ik van Terence Fisher al zoveel parels mocht aanschouwen), nu wordt het in mijn ogen een toch nog vermakelijke “guilty pleasure”.
De hogere IMDB-en MM-score spreekt mijn opinie dan weer tegen.
Misken ik hier dan toch een Hammer klassieker?
Toegegeven, ik vond het best leuk van Christopher Lee eens als “the good guy” te zien.
Green Cow bracht enkele jaren geleden een mooie DVD uit met een widescreen print en Nederlandse ondertitels. Deze DVD doe ik zeker niet weg. Want de Blu-Ray die zopas is verschenen in het Verenigd Koninkrijk mag dan nog een beter beeld hebben, de computer gegenereerde effecten die er in enkele scenes zijn toegevoegd hoefden echt niet. Al is het ook geen ramp en betreft het slechts een paar minuten. Deze Blu-Ray heeft natuurlijk wel als pluspunt dat er een restauratie van de print werd uitgevoerd en dat de klank is verbeterd. En er zijn heel wat extra’s: een audio-commentaar van Christopher Lee, een documentaire over het maken van de film (33’), een uitleg over de restauratie (11’) en over Dennis Wheatley (12’) en nog enkele andere zaken.
Kortom: genoeg argumenten om bij een fervente fan van ouderwetse griezel toch nog niets aan zijn collectie toe te voegen.

Met een degelijk script kom je al een heel eind wat occulte films betreft. Ik hoefde er overigens ook niet aan te wennen dat Christopher Lee inderdaad de good guy speelt. Het voelde ondanks al zijn bekende kwaadaardige rollen vrij natuurlijk aan.

Ik moet wel toegeven dat het script simpel is. Het heeft niet veel meer om het lijf dan Simon uit de klauwen houden van een satanistische cultus, waarbij het niet heel verwonderlijk is dat de duivel in eigen persoon zich ermee komt bemoeien. In de eerste plaats is er een prachtige rol weggelegd voor Charles Gray als de magiër Mocata. Met zo’n tronie doet hij me denken aan Aleister Crowley. De manier waarop hij zijn slachtoffers maakt met zijn krachten is gaaf. De duivel schittert in zijn bekende taak: mensen misleiden en wanneer mogelijk hen in het verderf storten. The Devil Rides Out draait om een reeks confrontaties met de duivel. Met een origineler plot had het beter kunnen zijn. Met onverwachte wendingen was het ongetwijfeld een stuk spannender geweest. Nu liggen alle kaarten bij het begin reeds op tafel, al neemt het niet weg dat dit een erg prettige hammer is die een paar prachtige confrontaties heeft.

Hammerheld.

The Devil Rides Out is een simpele maar effectieve griezelfilm uit de beroemde Hammer-studio’s. Bakken vol sfeer dus en een occult gegeven dat gebracht wordt als een avontuurlijk jongensboek. De kijker kan ouderwets genieten van Lee, die nu eens niet Dracula is maar de held.

Goed.

Het is echt wel te zien dat het een oudere film betreft maar dat is helemaal niet negatief voor de film zelf, want je zit te kijken naar een pracht van een verhaal. Het boeit en de aandacht bleef van begin tot einde aanwezig.
Natuurlijk vergeet je niet dat het uit de Hammer-studio's vandaan komt en dan mag je ook wel iets op niveau verwachten en aan die verwachting werd gelukkig voldaan.

"Thank God, He is the one we must thank."

Weer een erg sfeervolle Hammer-productie. Erg mooie poster.

Christopher Lee is hier weer geweldig! Ik denk ook dat hij hier geen slechte herinneringen aan bewaart (hij haatte het om een horror acteur te zijn). Hij speelt hier de held en er gaan geruchten de ronde dat hij erg geïnteresseerd is in het occulte en een bibliotheek heeft met meer dan 12.000 boeken over het onderwerp, dit bleek later vals te zijn. Verder is Charles Gray die ik aardig wat James Bond films speelt hier ook een erg goede bad-guy.

De muziek van James Bernard is weer erg mooi een sfeervol! Doet me een beetje denken aan de Dracula-score.

Ook wel grappig dat ze middeleeuwse duivels hebben gekozen in plaats van de moderne variant zoals Tim Curry speelt in Legend.

Als ik echt iets negatiefs moet zeggen dan is dat toch wel dat ik die spin zelfs voor toen erg nep vind. Maar de rest ziet er goed uit. En het einde is schitterend!

Weer een erg goede film van Terence Fischer!

Gisteren eindelijk eens kunnen zien.
Dit is de eerste verfilming van een Dennis Wheatley boek (de tweede, To the Devil a Daughter, zou pas 8 jaar later verschijnen) en het betreft weer een verhaal over het occulte.
De special effects zien er voor die tijd best degelijk uit. Volgens mij heb ik nog nooit een Hammer film die gezien die zoveel uit de kast trekt in dat vlak. De film bevat een aantal vlotte actie sequenties en de duivelse verschijningen zijn best talrijk te noemen (van de duivel hemzelf tot een discipel tot de engel des doods).
Charles Gray speelt hier de duivelse Mocata en hij doet dit in stijl. Lee krijgt het voor elkaar om zelfs in de rol van de held zo nu en dan nog best dominerend en beangstigend te zijn en ook de jonge Patrick Mower zet een degelijke prestatie neer naast deze titanen. In deze video YouTube - NOW AVAILABLE - Rasputin The Mad Monk / The Devil Rides Out / The Mummy's Shroud Double-Play Blu-ray vertelt hij trouwens nog een geinig verhaaltje van achter de schermen.
Fisher heeft de gothiek en de angstsfeer al wel beter kunnen toepassen in voorgaande films, maar toch is dit ook een zeer degelijke film op zijn naam.
In Nederland nog op DVD te verkrijgen als onderdeel van de "Hammerbox 2".

Fascinerend, Hammer films is in mijn gedachten 'al' ruim anderhalf decennium een household name, maar tot mijn verbazing bleek dit de eerste Hammer Film te zijn die ik daadwerkelijk zie, de gewonnen dvd'tjes waarvan ik vermoed dat ze ook bij Hammer horen zijn nooit daadwerkelijk in de speler geschoven. Ik weet niet waarom. Dus ichi, 13 jaar na jou heb ik hem dan eindelijk gezien.

Het woord oubollig kwam naar boven in eerdere meningen, en ik snap prima waarom. Toch is een film als dit nog steeds vermakelijk, zeker als je affiniteit voor dat soort oudere horrorfilms hebt. Eng werd voor mij geen moment, maar Christopher Lee was leuk om te zien als relatief jonge good guy. Wat een Bambi-oogjes trouwens, die Niké Arrighi die Tanitch speelt.

Erg lekkere filmpjes voor wanneer je nog nièt naar bed wilt, maar te moe bent om een film te kijken die scherpte, energie en aandacht vereist. Het tempo zit er best in, mooie production values en een lekkere score. Binnenkort maar eens eentje van de Dracula films kijken dan.

Ondanks dat niet alle special effects de tand des tijds hebben overleeft, is dit een zeer goede en vermakelijke film uit de Hammer studio`s met Christopher Lee. Het is een simpele maar effectieve griezelfilm over het occulte. Het is vooral genieten van de geweldige sfeer. Iets wat veel producties uit de Hammer studios hebben.

Eindelijk eens een Hammer film die ik wel goed vind, want tot nu toe vond ik ze stuk voor stuk kommer en kwel om door te komen. Ik denk dat ik als horrorfan ook wel besef dat je soms moet blijven volharden om toch eens iets goed te vinden tussen al die tegenvallers. Waarom de grootste fan van Hammer Mac Hammer Fan deze dan weer minder vind, zal wel een kwestie van smaak zijn. Ik zit er helemaal niet mee in dat de effecten niet geweldig waren, het verhaal integreerde mij wel, de personages ook. Dat er niet zoveel blabla in zat en er meer gebeurde dan in de doorsnee Hammer productie heeft zeker meegeholpen.

Wel een aardige Hammer Horror, beetje oudbollig & naarmate de film naar einde loopt zwakt hij wat af. Ik ben over het algemeen ook niet zo'n grote liefhebber van Hammer horror, maar zo nu en dan een Hammertje tussen door altijd wel aardig!

Enorm amusant Kuifje-avontuur waarin C. Lee het opneemt tegen een satanistische cult (incl. een hypnotiserende sekteleider, een zogezegd enorme spin [cheesy monster alarm] en Satan zelve - mét geitenhoofd!). Zeker door dat laatste is deze film uniek en het aanzien waard.
Terence Fisher regisseert opvallend goed en Christopher Lee gaat er weer voor - hij kan zelfs de meest cheesy onliner overtuigend brengen. Toppertje.

Behoorlijk gedateerd.

Gezien de hoge score en de positieve recensies mag je een goede film verwachten, maar ik kwam toch wat bedrogen uit. Dit probleem had ik indertijd ook bij een andere klassieke Britse horror, The Night of the Demon. Ook hier weer eindeloos occult gelul en duffe personages. Enkel Christopher Lee zet een leuke rol neer, want die slechterik was vooral lachwekkend.

Begrijp verder werkelijk niet hoe men dit spannend kan vinden. De effecten zijn verouderd, het tempo ligt veel te laag en die satanische sekte is niet veel dreigender dan een kleuterklasje. Oudere psychologische horrorfilms die het vooral van suggestie moeten hebben (denk bv. aan The Innocents), gaan een stuk langer mee.

De ontknoping tot slot is bijzonder teleurstellend. Door middel van een letterlijke deus ex machina komt alles op z'n pootjes terecht. Als er al enige sprake van suspense was, werd die hiermee finaal de nek omgedraaid. Op basis van de aankleding en Lee's performance net 2,5*.

Een best wel sfeervol filmpje dat met een nogal teleurstellend einde bijna de nek werd omgedraaid. Waarom moeten dit soort filmpjes altijd met een happy end eindigen? Had ook duidelijk anders gekund. Op visueel vlak zag het er allemaal prima uit - dat moet gezegd worden - hoewel duidelijk te zien was dat we hier met een jaren zestig horror filmpje te doen hadden. Die Tenith oogde trouwens best wel bekoorlijk in haar jaren twintig outfit. Ook mooi de achtervolgingen met die oude vehikels en verder prima acteerwerk van Christoffer Lee.
Dit is het eerste filmpje van Fisher dat ik bekeken heb trouwens. Moest zijn film Dracula uit 1958 ook maar eens gaan zien.

Waardering: nog net een 3.5*

Tsja Hammer, ik ben er niet echt een groot fan van. De Dracula reeks met Christopher Lee vind ik tot dusver van wat ik gezien heb het meest interessant, maar deze The Devil Rides Out is me toch ook behoorlijk meegevallen. Het verhaal waarin een sekte centraal staat is sfeervol en bevat een aantal spannende momenten. De auto achtervolgingen waren best vermakelijk en richting het einde de scene met de spin en de daaropvolgende verschijning zorgden steeds meer voor extra spanning. Niet geheel onverwachts speelt Christopher Lee wederom een sterke rol waarbij het extra leuk is dat hij dit keer niet als badguy opdraaft. De badguy speelt overigens ook een vrij sterke rol.

Veelgeroemde Hammer Horror, nu eindelijk ook gezien. Deze mag zeker mee met de Hammer-top, vooral als ze de cirkel ingaan wordt het nagelbijten. Daarvoor ook nog een geweldige autoachtervolging met occulte elementen en een fantastische Charles Gray als aanvoerder van de satanische sekte.

De mijlpaal van 666 stemmen moet natuurlijk gevierd worden met een toepasselijke film en The Devil Rides Out heeft me daarin zeker niet teleurgesteld.

Ondanks de ouderdom is het nog steeds een amusante horrorfilm. Het verhaal is vrij simpel, maar er zit genoeg occulte waanzin in om amusant te blijven. Aangezien de visuele effecten de tand des tijds duidelijk niet doorstaan hebben is het eerder lachwekkend dan eng. Die scène met die donkere man in zijn oranje onderbroek? Gelukkig gaat het in ieder geval niet ten koste van de entertainmentwaarde. Wel is het zo dat de film niet half zo goed zou zijn geweest zonder Christopher Lee. Wat een fenomeen. De rest is niet slecht, maar Lee telt het met zijn charisma naar een hoger plan. Zelfs de meest ridicule lulkoek klinkt overtuigend wanneer het uit zijn mond komt.

Ook al is deze Hammer film me goed bevallen smaakt het niet meteen naar meer. Een kleine 3.5* is wel op zijn plek.

Redelijke film waarin twee mannen de zoon van een overleden vriend uit een sekte proberen te redden. Een wat betere inleiding was gewenst geweest en ook het einde is wat mak. Maar daar tussenin zijn er toch genoeg spannende momenten. Duidelijk een product van zijn tijd, maar het werkt nog prima verder (de special effects daargelaten).

Charmant maar soms klungelig.

Dit soort filmpjes zijn wel altijd de betere oudere filmpjes naar mijn mening. Een beetje een rauwe uitstraling en een charmant sfeertje eroverheen. Ik heb nog niet veel Hammer films gezien, maar deze maakt in ieder geval een redelijke indruk.

Lee in een goede rol dit keer. Vooraf had ik eigenlijk gedacht dat hij de sekteleider zou spelen, maar hij is dus de good guy. En dat doet hij meer dan redelijk. Hij blijft vergelijkbaar met Vincent Price, alleen gaat mijn voorkeur uiteindelijk naar Price.

Rest doet ook vrolijk mee. Gray is als sekteleider ook opmerkelijk kwaadaardig in zijn rol. Zowel uitstraling als acteren. Dat soort rollen worden tegenwoordig vaak weer weggewuifd door CGI en weinig verheffende acteurs. Moet zeggen dat rondom deze tijd de beste acteurs naar voren kwamen.

Voor de rest is het een charmant en vermakelijk filmpje maar persoonlijk soms ook wat stuntelig. Vooral Arrighi was een beetje misplaatst en een stuk te theatraal voor mijn doen. Ook wanneer die spin verschijnt tijdens het ritueel. Hij verandert vaak van grootte, dat hadden de regisseurs moeten voorkomen. Ook die Prince of Darkness was wat knullig gebracht.

Ook had de film op sommige stukken gerust wat harder mogen zijn. Die geit was erg leuk, maar er wordt weinig mee gedaan. Ik had graag een impactvol ritueel willen zien, want de film geeft een rauwe indruk en enkele rauwe beelden zijn dan ook meer dan welkom.

Richting de allerlaatste scene wordt de film ook een beetje te, maar in het algemeen was het een charmant en boeiend filmpje. Duurt niet te lang en heeft enkele leuke ideetjes. Heel af en toe creepy, met de spin bijvoorbeeld, eerlijk is eerlijk. En in het algemeen best een leuk filmpje.

In deze film mag Christopher Lee na zijn verschijningen als Dracula en andersoortige booswichten nu eens de rol van een edelmoedige en rechtschapen aristocraat spelen. Hij doet dat heel verdienstelijk. Zijn personage draagt de film.
Een film over satanisme die bol staat van de clichés, maar desondanks redelijk spannend is. Een film met dieroffers, krankzinnige groepsdansen, pentagrammen en natuurlijk een duivelsverschijning. Tussen de duistere elementen door is de film vooral een hectische film vol achtervolgingen en gevallen van huisvredebreuk waarbij de goede en de slechte kant elkaar continu vliegen aan het afvangen zijn. Hoewel de acties soms wat knullig en houterig in beeld worden gebracht, is het allemaal heel vermakelijk.
Hier en daar worden wat speciale effecten gebruikt om de boel te verlevendigen. Effecten die er nu nogal goedkoop uitzien, maar wel een aandoenlijk gevoel oproepen.
Verder is er veel loos gebabbel en geschreeuw van de personages, die naast Lee ook meedoen in de film en niet erg interessant zijn. En ten slotte is er de finale die niet het vuurwerk en de vindingrijkheid biedt die je zou verwachten en daarom nogal tegenvalt.
Ondanks de satanische thematiek is de film tamelijk braaf op het gebied van naaktheid en geweld. Van een film die magie, genotzucht en duivelsverering behandelt, verwacht je toch meer bloed en bruutheid. Het blijft op dat vlak echter vooral zachtaardig. Dat had best wat excessiever gemogen.
Nu blijkt dat de Britse BBFC (British Board of Film Classification die tot 1984 de naam British Board of Film Censors!! droeg) bepaald geen fan was van aanvallen en kritiek op de kerk of op kerkelijke symboliek. Productiemaatschappij Hammer hield zich aan dat protocol uit vrees dat de film anders slechts beperkt zou mogen worden uitgebracht. De makers stelden zich in artistiek opzicht daarom noodgedwongen enigszins terughoudend op. Erg jammer is dat wel.
Een voorbeeld van die terughoudendheid is te zien in een scène van een zwarte mis. De deelnemers houden keurig hun kleding aan, terwijl Dennis Wheatley in zijn roman de blije deelnemers tijdens deze duivelsverering naakt laat deelnemen. Een spijtige concessie.
The Devil Rides Out is een vermakelijke film. Ook een brave film, zoals reeds gememoreerd. Zo blijkt maar weer dat censuur en kunstzinnige uitingen elkaar altijd weer bijten.
Ik heb een hekel aan censuur.

The Devil Rides Out is een interessante occulte horrorfilm om te volgen, maar de eindconfrontatie met het kind op het altaar en de uitwerking nadien waardoor alles nog goed komt , is heel slap en gemakkelijk uitgewerkt. 6/10