The Prince and the Showgirl (1957)

Nogal simpel en clichématig verhaaltje, maar Monroe is altijd leuk om te zien en Olivier is gewoon een held. 3 sterren.

Vermakelijk maar de cliché's vliegen je om de oren. Film begint erg leuk maar zakt wat later wel erg in en wordt zelfs erg saai. Olivier is goed te pruimen en Marilyn doet waar ze goed in is; charmant en grappig zijn. 3,5*

De titel verwijst naar een sprookje, zo eentje uit de oude doos (zijn er ook sprookjes uit "de nieuwe doos?"). "Een sprookje?" Zatte zever. "Uit de oude doos?" ongetwijfelt.

Ik ben nooit een fan geweest van het "slangemens" Marilyn. Op één film na dan "Some Like It Hot." Waar haar "slangeact" het beste en grappigste tot uiting kwam. Bon, deze prent heeft dus niks, maar dan ook niks te vertellen (ongeschikt voor Libertijnen) en zou voor altijd vertikaal moeten worden opgeslagen in stoffige kelders. U begrijpt het al! Deze sprankelende verfilming van het toneelstuk "the Sleeping Prince" past niet meer in onze eeuw. Lees wat Confucius hierover zei: "Deze film heeft een gebrek aan een telomeer!"

PS: zoekt het zelf op, heb ik ook moeten doen. Een "halfje" uit compassie.

The Prince and the Showgirl

In 1954 was had Marilyn een fikse ruzie gekregen met Fox. Ze was het beu dat ze alleen maar musical rollen kreeg en nooit eens een deftige, serieuze rol. In december van datzelfde jaar besloot ze om samen met Milton Greene een eigen productiehuis op de richten, namelijk het MMP (Marilyn Monroe Productions). Deze Prince and Showgirl was de enigste en tevens ook de laatste film die door haar werd geproduceerd.

En inderdaad, Marilyn speelt hier een iets andere rol dan we van haar gewoon zijn maar ze doet dit nog altijd met een wondermooie en charmante flair die haar zo eigen is. Maar ook Laurence Olivier speelt zijn rol als Regent die constant in de luren wordt gelegd met verve. Reken daarbij ook nog eens een paar leuke bijrollen waaronder Northbrooks en qua komedie is het wel geslaagd.

Het verhaal op zich is wat minder, vooral naar het einde toe blijft het minder en minder boeien. De film vervalt dan in clichés waar men nochtans doorheen het voorgaande deel van de film werd gespaard.

Uiteindelijk is Prince and Showgirl een leuke komedie die vooral een meerwaarde krijgt door de wederom uitermate charmante Marilyn Monroe.

3.5*

Een degelijke film maar wellicht een tegenvaller aangezien ik meer had verwacht van Laurence Olivier. het is allemaal nogal doorsnee. Degelijke decors, degelijkse sfeer maar geen uitzonderlijk verhaal. Marilyn Monroe is natuurlijk altijd een geweldige verschijning alhoewel we in deze film best vraagtekens bij haar acteerwerk kunnen zetten. The Prince and the Showgirl is prima te doen.

Schattige film, heerlijk om naar te kijken!

Misschien aardig om te bekijken in de wetenschap dat Olivier tijdens de filmopnamen (en er tussendoor) regelmatig zijn ongenoegen over de acteerprestaties van Monroe ventileerde.

Hij vond het vreselijk om met haar te moeten samenwerken, en beschouwde haar als "minderwaardig".

Voor degenen die iets meer over de toestanden die er op de set heersten willen weten, is het wellicht interessant om deze info eens door te lezen: (is wel in 't Engels) Laurence Olivier and Marilyn Monroe in "The Prince and the Showgirl" @ Classic Films Reloaded - classicfilmsreloaded.com

When one is young, one should use a lot of mascara. When one is older, one should use much more

Gisteravond eindelijk kunnen gaan zien naar My Week with Marilyn, een biografie die zich voornamelijk concentreert op het leven van Marilyn Monroe rond het opnemen van deze film. Het was ondertussen al weer een aantal jaar geleden dat ik deze film had gezien (tijd vliegt toch enorm snel eigenlijk) maar gisteravond begon het wel weer te kriebelen. Hoewel ik The Prince and the Showgirl niet haar beste werk vind, was het in mijn herinnering wel een degelijke film dus ik was benieuwd hoe dit ging uitdraaien.

Marilyn Monroe is zoals altijd weer even mooi. Iets wat in My Week with Marilyn goed is te zien, is wat voor problemen ze had tijdens het maken van de film. Ze was regelmatig ziek, werd volgestopt met pillen en had ook nog eens een miskraam maar aan haar performance merk je het niet. Het is niet haar beste rol maar hij mag er wezen. Ik blijf het altijd schitterend vinden hoe ze zo'n enorm charmant effect op het scherm heeft, zelfs meer dan 50 jaar na datum. Van Laurence Olivier nooit echt zo'n enorme fan geweest. Ik heb hem nu al in een aantal films gezien maar nooit weet hij echt een grote indruk na te laten. Zijn rol hier is dan ook zonder twijfel het meest memorabele wat hij tot nu toe voor mij heeft gespeeld. Het dikke accent en de woede uitbarstingen zijn amusant om naar te kijken maar ook het samenspel met Monroe is af en toe wel erg leuk. Het is dan ook verbazingwekkend dat dit uiteindelijk het resultaat is geworden want de sfeer tussen de twee hoofdrolspelers was echt helemaal niet goed te noemen. Olivier ventileerde zijn mening over Hollywood's mooiste diva regelmatig op de set maar begon dit ook meer en meer buiten de set te doen. Voor een fragiel en breekbaar persoon zoals Marilyn op dit gebied kon dat bijna op niets anders uitdraaien dan een fiasco maar beiden spelen hun rol degelijk.

Ik heb de indruk dat de film me qua verhaal eigenlijk iets beter is bevallen dan daarvoor. Ik had hier blijkbaar al eens een klein berichtje bij geschreven en daaruit bleek dat de tweede helft van de film me vooral tegenviel, nu was er eerlijk gezegd geen vuiltje te bespeuren. Ik vond het vooral leuk om te zien hoe de rollen van versierder nogal regelmatig wisselden waardoor je nooit goed wist wie nu eigenlijk wie was aan het versieren. Het resultaat is dan ook een wel erg lichtvoetige komedie geworden die alleen maar naar het einde wat begint in te zakken. Het zijn gelukkig een aantal leuke bijrollen zoals die van Northbrooks die ervoor zorgen dat er af en toe wat leven in de brouwerij komt. Alleen ook jammer dat de relatie tussen de Regent en zijn zoon niet altijd even goed uit de verf komt. Het plot van de film is al redelijk miniem en heel het revolutie en staatsgreep van de jonge prins komt dan ook totaal niet tot zijn recht. Ik vraag me af of dit op toneel dan echt zoveel beter tot zijn recht kwam want daar was het een heus kassuccès.

Ben nog altijd wat aan het twijfelen aan de score. Het verhaal is erg miniem en stelt op zich weinig voor maar de performance van Olivier en Monroe is wel uitstekend te noemen. Heel de setting wordt mooi in beeld gebracht en op zich vermaakt de film genoeg voor een kleine twee uur. Als je de geschiedenis van de film er op na slaat dan is het zelfs verbazingwekkend dat dit er uiteindelijk is gekomen dus The Prince and the Showgirl krijgt het voordeel van de twijfel.

Kleine 3.5*

Meh.

Dit soort "gedoe" comedies zijn al niet echt m'n ding (of het moet erg absurd zijn), Monroe spreekt me ook niet zo aan. En om modderdikke accenten kan ik ook nooit geweldig hard lachen. Dan schiet er plots niet zoveel meer over in deze film.

Het begin en einde gaan verder best wel vlot, alleen het middendeel in de kerk sleept enorm lang aan (en voelt ook helemaal niet thuis in deze film). De scenes tussen Olivier en Monroe zijn nog het leukst om volgen, maar uiteindelijk ook weinig verheffend.

Verder lelijk afgewerkt. Visueel pover en ook met de soundtrack doe je me absoluut geen plezier.

Heb vooral gelaten toegekeken, een leuk spits weerwoord uitgezonderd.

1.0*

Ik begrijp het niet dat je naar deze film hebt gekeken als ik uw smaak al een beetje kent.

Gelukkig vond zijn vriendin de film goed

Wat een vervelende mislukte film is dit.

Werkelijk niets leuks aan. Verspilling van geld, want cheap ziet de film er niet uit.

Zeker niet de beste film van Marilyn Monroe. Ze was naar 't schijnt ook niet echt gemakkelijk om mee te werken tijdens deze film. Dat merk je wel aan de interactie tussen de personages. Topacteur Laurence Olivier mag dan wel een ster zijn, hier past hij niet echt in de film en mis ik het vuur met Monroe. Het verhaal heeft nochtans veel in huis om te kunnen werken als komedie. Denk aan de schoonmoeder van de regent, Elsie die niet goed weet hoe om te gaan met protocol en de manier waarop ze telkens verhinderd wordt om naar huis te gaan. Het kabbelt maar wat verder en is wel leuk om zien maar daar is ook alles mee gezegd. De plot zelf komt ook weinig uit de verf.

Een beetje simpel verhaal en duidelijk - en waarom niet - afgestemd op het sexappeal van Marilyn.

Eerder saaie dialogen, maar wel goede kostumering en interieurs, een goede scène van de zogenaamde kroning en ook het balldansen is bekijkbaar, maar is zijn geheel is deze film echt niets bijzonders.

Een voor het grote scherm bewerkt toneelstuk dat ook op het grote scherm nog altijd een toneelstuk is, met een Olivier wiens brombeer niet het meest originele personage is, maar het moment waarop zijn eerste glimlachje héél langzaam doorbreekt is magisch, en Monroe is lief, sexy, onschuldig en sluw tegelijk, met een glans en een gloed die voor nòch na haar ooit vertoond zijn – haar rol tilt deze ambachtelijk degelijke maar artistiek vrij tamme film boven de middelmaat uit. Wat een wondervrouw kon zij toch zijn.

Als het verhaal zichzelf ontvouwd snap je niet helemaal hoe deze 2 tegenpolen zich tot elkaar aangetrokken kunnen voelen .

Eigenlijk dacht ik dat de zoon de zogezegde liefdesrol uiteindelijk over zou nemen maar gezien zijn leeftijd zou dat natuurlijk ook wel wat te ongeloofwaardig overgekomen zijn ( zeker gezien de tijd ) .

Verder begint het verhaal na verloop van tijd nogal te vervelen , het kabbelt maar wat voort .

Net aan 3 sterren lijkt me meer dan genoeg .