Jezebel (1938)

Ik vond deze film niet al te geweldig, normaal gesproken ben ik gek op oude films. Maar komt denk ik gewoon door Julie (gespeeld door Bette), haar karakter vind ik niet al te geweldig (ja, dat is ook heel belangrijk in de film dat ze juist 'opstandig' enzo is). Maar het einde vind ik vooral stom, wat het is, verklap ik maar niet voor degene die m evt nog gaan/willen zien.

Goede film, niet bepaald zo goed dat je het blijft onthouden, maar toch een goede film, met goede acteerprestaties en een boeiend verhaal.

Oscar voor Davis

Ijzersterke rol van Bette Davis in boeiend drama dat zich afspeelt in het Amerikaanse Zuiden vlak voor het uitbreken van de burgeroorlog.

Bette Davis speelt de opstandige plantagedochter Julie die de liefde van haar leven aan haar neus voorbij ziet gaan en daar geen genoegen mee neemt. Haar poging om wraak te nemen loopt vervolgens volledig uit de hand.

Top regisseur William Wyler, vooral bekend van de film Ben-Hur, laat het diepe zuiden in al zijn facetten tot leven komen, inclusief de slavernij taferelen en de verschrikkelijke gevolgen van de gele koorts.

Stralend middelpunt is Bette Davis die in deze vroege rol al laat zien hoe ongelofelijk goed ze is. Ze geeft enorm veel diepte en veelzijdigheid aan haar karakter en neemt volledig bezit van haar rol én de film. Dat zorgt er ook voor dat sommige andere acteurs wat wegvallen ten opzichte van dit acteergeweld, bijvoorbeeld Henry Fonda. Een prima acteur, maar in deze film geen partij voor Bette Davis.

De film wordt, terecht, vaak vergeleken met het een jaar later uitgebrachte Gone with the Wind. Zo goed als deze is Jezebel niet helemaal, maar toch een uitstekende film.

Een aardige film, maar nergens echt speciaal. Typisch zo'n film waarbij niets echt goed is, maar ook niet slecht. De acteerprestaties waren oké, maar ik heb zowel Bette Davis als Henry Fonda stukken beter gezien. Davis gaat bittere rollen, zoals in The Little Foxes, een stuk beter af. Dit soort gevoelige rollen passen niet bij haar, het klopt gewoon niet. Uit al die Oscarnominaties had ik Davis de Oscar liever zien winnen voor bijvoorbeeld The Letter of Now, Voyager. Maarja, met Norma Shearer (Marie Antoinette), Wendy Hiller (Pygmalion), Margaret Sullavan (Three Comrades) en Fay Bainter (White Banners) had ze ook niet echt sterke concurrentie (voor haardoende).

Een beetje "Gone with the wind"-allure film waar de liefde uiteraard overwint, blank rijk is en zwart arm en onderdanig, enz.

Liet geen indruk na.

Henry Fonda was erg jong en nog voorzien van een flinke haardos.

Iets te weinig pit in het verhaal. Wel tof om Henry Fonda zo jong te zien. Ik zal me het personage van Bette Davis wel blijven herinneren, maar ik vond ze toch vooral irritant.

Geen aanrader

I'm thinkin' of a woman called Jezebel who did evil in the sight of God

Sinds een tijd hebben we terug TCM in huis en elke week loop ik heel de televisiegids af en controleer ik of er films zijn met een bepaalde actrice. Meestal zijn het films met Grace Kelly, Elizabeth Taylor, Ava Gardner of Bette Davis waar die laatste hier in meespeelt. Dit heeft als resultaat dat ik een hele hoop TCM films heb liggen met één of ander mooie verschijning en dat ik er regelmatig eens een uitpik om te zien. Gisteravond was Jezebel aan de beurt.

Al moet ik zeggen dat ik de Bette Davis films opneem, niet omdat ze een mooie verschijning is (eerlijk gezegd vindt ik er niet zo veel aan), maar omdat ze vaak erg goed is in haar rollen. Het heeft lang geduurd eer de frank viel maar sinds films als The Anniversary en All This and Heaven Too kan ik haar enorm waarderen. Hier is ze dan ook weer enorm goed op dreef, zelfs iets te goed. Nu dit klinkt misschien raar maar wanneer je de film ziet, dan voel je aan dat Julie eigenlijk een redelijk degoutant en egoïstische vrouw is. Davis speelt dit dan ook zo sterk dat ik werkelijk een hekel aan haar personage begon te krijgen en dat doet de film nu eenmaal geen goed. Wel vreemd dat ze juist hiervoor een Oscar heeft gekregen want ik heb haar nog sterkere rollen zien vertolken, in het bovengenoemde All This and Heaven toe onder andere. Dat de andere Oscar die ze ooit zou krijgen voor de film All About Eve zou zijn is natuurlijk helemaal belachelijk. Davis haar slechtste performance maar dat terzijde. Wel leuk trouwens om een piepjonge Henry Fonda te herkennen in de rol van Preston Dillard. Hij doet het meer dan behoorlijk maar lijkt halverwege de film wat te verdwijnen, zal vast wel iets te maken hebben met de bevalling van zijn vrouw met de mooie Jane Fonda tot gevolg. Voor de rest maken George Brent als Buck Cantrell en Richard Cromwell als Ted Dillard nog een mooie show van. Kleine bijrol ook nog voor Margaret Lindsay die, hoewel ze bijna geheel wordt weggespeeld door Davis, haar mannetje wel weet te staan.

Ik zei daarjuist al dat Davis hier een ontzettend onsympathiek personage vertolkt en hiermee zit dan direct ook het grootste mankement aan heel de film. Het zit allemaal vakkundig in elkaar en had ietsje korter gemogen maar er is weinig sympathie voor op te wekken. Hiermee komt het merendeel van de scènes (Julie die zich op haar knieën laat vallen wanneer ze Preston terug ziet o.a.) gewoonweg niet tot hun recht. Het einde is dan wel weer een klepper van formaat. Ik vroeg me al af hoe de clash tussen Amy en Julie zou eindigen en dan is dit een aangenaam invulling geworden. Wyler blijft nogal suggestief over het uiteindelijke resultaat van de trip naar Lepra Island maar je voelt perfect aan dat beide het niet zullen overleven. In dat opzicht weet het personage Julie dan toch nog enige sympathie op te wekken en slaagt de film er in om zich naar een iets hoger niveau te tillen. Voor de rest eigenlijk jammer dat we de gun duels niet te zien krijgen. Dat het bij het eerste gevecht met Buck en De Lautruc niet in beeld wordt gebracht, daar kan ik nog mee leven maar ik had wel wat meer willen zien van het gevecht tussen Buck en Ted. Nu zien we beide heren naast elkaar staan, zich omdraaien en de volgende scène is Ted die thuiskomt. Best wel jammer eigenlijk.

Interessant om eens gezien te hebben vanwege de sterke maar enorm irritante rol van Davis en een jonge Henry Fonda. De film heeft genoeg om handen om te blijven boeien (al komt de rode jurk nu nogal overroepen over maar dat is nu eenmaal de tijdsgeest) maar het is allemaal een geval van net niet. Toch moet ik zeggen dat ik Davis meer en meer begin te waarderen, erg sterke actrice.

3.5*

Aardige film, die helaas niet de aantrekkingskracht heeft van een Gone with the Wind. In tegenstelling tot die film praten de acteurs eigenlijk alleen over de situatie in het zuiden, terwijl Gone With the Wind het laat zien. Dat geeft de kijker nu juist het idee er zelf bij te zijn geweest. Dus moet Jezebel het hebben van het verhaal en acteerwerk. En dat is wel aardig, maar niet meer dan dat. Fonda is best een goede acteur, maar hier niet helemaal op zijn plaats. Zijn misplaatste trots kwam niet altijd helemaal over. Davis is altijd perfect als verwend nest, maar om de vergelijking voort te blijven zetten, Leigh was vele malen indrukwekkender. Het is echt geen slechte film, daar is Wyler te degelijk voor, maar het is een eenvoudigweg niet erg bijzonder. 3 bescheiden sterren.

Jezebel speelt zich af in het zuiden van de VS een paar jaar voor de Amerikaanse Burgeroorlog. Het is een pijnlijke liefdesgeschiedenis tussen Bette Davis en Henry Fonda, die nogal stroef omdat Bette Davis zich als een opstandig klein kind gedraagt. Fonda gaat naar het noorden van Amerika voor zaken, Davis blijft achter in het zuiden. Na een jaar keert Fonda weer terug met een dame met wie ie getrouwd is. Dit steekt Davis natuurlijk en het blijft maar rommelen tussen die twee.

Opvallend is dat ook de verschillen tussen het noorden en het zuiden van Amerika in deze film uitgebreid aan bod komen. Niet alleen de slavernij, maar ook gewoon verschil in cultuur lijkt me een van de oorzaken van de Amerikaanse Burgeroorlog. Ook wat andere historische ontwikkelingen zoals de gele koorts, komen aan bod, wat het best interessant maakt. Het heeft een beetje Gone With the Wind-sfeer, al vraag ik me echt af of het echt zo idyllisch was op zo'n katoenplantage. Er is een scene waarbij Davis samen met de slaven een vrolijk liedje zingt. Maar misschien was dat toentertijd toch heel normaal, ik zou het niet weten eigenlijk .

Leuke film. Kan me goed vinden in de reacties hierboven.

3.5*

Erg mooi, vooral het camerawerk is super. Zelfde cameraman als Gone with the wind. Wat mij betreft is dit de betere film van de twee. Mischien haal ik er meer uit dan erin zit. Maar achter dat hele liefdesdrama zit een verhaal over hoe het oude zuiden aan het kantelen is. Dat komt bijna in alle kleine verhaallijntjes terug. Puik geacteerd ook door vooral Bette Davis.

William Wyler is een van mijn favoriete regisseurs. Deze film is een van de vele juweeltjes van zijn hand. Het is het verhaal over een koppige jonge vrouw, die met haar eigenzinnige gedrag niet alleen iedereen in haar omgeving, maar ook zichzelf schade berokkent. De fraaie cinematografie zorgt mede voor een pakkende tekening van het leven in het zuiden van de Verenigde Staten vóór de Burgeroorlog. Daarom wordt de film vaak in één adem genoemd met "Gone with the Wind", voor wie deze film nauwelijks onderdoet.
Naast de regie en het camerawerk is ook het acteerwerk van een hoog niveau. In het bijzonder van Bette Davis in wellicht haar beste vertolking ooit. Daarnaast mogen ook de prestaties van Fay Bainter en een nog jonge Henry Fonda gezien worden. Al met al een prachtige film met een handvol dramatische wendingen, die je geboeid aan het scherm kluisteren.

Bette speelt weer eens een vreselijke bitch. Verder wel aardig tijdsbeeld, inclusief politiek incorrect slaafjesgebeuren.

Matig romantisch drama met een overtuigende acteerprestatie van Bette Davis. Het geniepige gedrag van Julie en al het venijn dat achter haar mooie ogen schuilt is zowat het enige dat deze film draaglijk maakt. De vergelijking met Jezebel (Izebel) vind ik niet helemaal gegrond, maar ze haalt in ieder geval een paar fratsen uit die de heks uit Sneeuwwitje een pak sympathieker doet lijken. Julie doorloopt een interessante character arc, waarbij ze begint als vooruitstrevend en geëmancipeerd, maar langzaam verandert in een manipulatieve feeks gedreven door jaloezie en wanhoop. Ze denkt zelden twee keer na vooraleer ze handelt en het is haar impulsieve gedrag dat het verloop van de film dicteert. De ommekeer op het einde vond ik echter totaal overbodig en doet afbreuk aan het personage. Voor de rest gebeurt er weinig dat als memorabel kan omschreven worden. De contrasten tussen Noord en Zuid worden blootgelegd, waarbij de Zuiderlingen doorgaans als primitievelingen worden afgebeeld. De reactie van Amy als ze de slaven ziet was een leuk detail. Enkele scènes die me bijblijven zijn enerzijds de reactie op de scharlaken jurk tijdens het bal (en Julie die van hetzelfde laken een pak krijgt) en anderzijds de uitbraak van de Gele Koorts op het einde die de nekharen even deed rijzen.

Van een echte betrokkenheid met de personages en het verhaal is geen sprake. Ik had graag gehad dat de slechtheid van Julie zich nog heviger manifesteerde, maar dat zou destijds waarschijnlijk tot protest hebben geleid.

Had ze geen zwarte jurk aan?

That's the question

Dus het is ook nog een mysterie?

Davis is zoals verwacht wel weer goed op dreef als egoistisch verwend kreng en je vraagt je al snel af hoe lang het zal duren voordat Fonda haar manipulatieve gedrag zat is .

Ik snap de vergelijking met Gone with the wind wel maar deze film alhoewel zeker niet slecht kan daar toch niet aan tippen .

Het tijdsbeeld is verder mooi neergezet en zowel de kostuums als de decors zijn erg mooi .