The Rose (1979)

Echt een onwijs goeie film. Lekker ruig, en geweldige muziek.

Bette Midler op haar best!

Lekker veel stemmen ook.....

goh... weet niet goed wat te denken. Vind Midler n klassebak maar loopt hier naar mijn gevoel te veel gewoon te brullen als n kip zonder kop. Eigenlijk is Midler toch ook wel n lelijke vrouw he...

Het stuk in de telefooncel (en daarna) vind ik dan wel weer schitterend.

Erg gaafe en mooie muziek.

Mooi gefilmd.

Boeiend verhaal.

Erg gaafe concert opnames.

Goed gespeeld.

4 sterren.

Is en blijft toch een top film! Wat een zangeres.

Bette Midler,

ik heb zelfs mn kat naar haar vernoemd, en dat moet dan toch wel wat zeggen....

schitterende acteer performenses van haar en Dyer, en al helemaal als je weet dat dit Midlers eerste film is.

Janis Joplin idee komt goed naar voren, en de songs zijn gewoon lekker en stevig, op het einde kreeg ik kippevel, zo hard kwam het aan, en als je dan de titelsong erachteraan hoort, is het gewoon even stil.

in een woord: PRACHTIG

Schitterend geacteerd en schitterend gezongen door Bette Midler in een op haar lijf geschreven rol. De explosieve concertscènes zijn werkelijk prachtig en een genot om naar te kijken. Daarom is het dan ook zo jammer dat de rest van de film een aaneenschakeling van losse, niet zo boeiende en weinig toe doende scènes is, die meer weg hebben van een slechte soap serie. 'The Rose' had een strakkere regie, maar vooral een veel beter script verdient waarin het indrukwekkende optreden van Midler meer tot zijn recht was gekomen.

3*

Dat was mn eerste ontmoeting met Bette Midler in de jaren 70.

Wat was dat toen een mooie film, vooral op het witte doek!

Mooie film! die na 30 jaar nog steeds boeiend en indrukwekkend is!

Verhaal is op een goede manier in beeld gebracht.. en de acteurs zitten stuk voor stuk volop in hun vel!

Kortom een film die ik niet snel vergeet.. en een film die zeker te weten indruk heeft weten te maken!

Voor nu 4 sterren.. maar misschien ooit wel meer!

Aanrader

Het enige goeie aan deze film is Bette Midler die een vergane rock chick voorstelt. Veel verhaallijnen komen overeen met Janis Joplin, maar het moet toch gezegd worden dat Midler geen Joplin is. De rest van de film is ook niet bepaald bijzonder en dat zorgt voor een sfeer die op zich wel past bij het idee van de film, maar niet is wat ik er van verwacht had. Er zat te weinig pit in voor een semi biopic rond een rock zangeres. En het mooie liedje The Rose had beter in de film gepast ipv bij de aftiteling....

Deze film heb ik vele jaren geleden al gezien, en toen was ik danig onder de indruk van Bette Midler's vertolking.

Ook nu ben ik dat nog steeds, het was haar eerste film en volgens mij ook nog steeds haar beste vertolking ooit, zowel de rol als de vocale performance.

Dat het verhaal vele gelijkenissen vertoont met het leven van Janis Joplin is door de makers altijd formeel ontkent, en het dat klopt dus ook dat het niet helemaal strookt met het ware leven van Joplin daarvoor zijn er wel te veel verschillen.

Toch zijn er wel enkele gelijkaardige kenmerken tussen beiden, maar dan kan je de film tegenwoordig ook linken aan een, intussen ook overleden, hedendaagse zangeres, namelijk Amy Winehouse die ook zulk een leven van drugs en drank heeft meegemaakt.

Het is dus een film die toont dat succes niet altijd een happy end kent, en die vooral aantoont dat seks, drugs en Rock'n'Roll niet altijd rozengeur en maneschijn oplevert.

Ik blijf dit een indrukwekkende film vinden met prachtige muziek en een prachtige hoofdrolspeelster en zangeres, een film die ik ondanks het tragische verhaal zeer warm kan aanbevelen.

Het nummer 'The Rose', dat hier op de aftiteling wordt gezongen door Bette Midler heeft ook een prachtige Nederlandstalige versie 'De Roos' en dat werd gebracht door de ook inmiddels verleden Belgische zangeres Ann Christy, dit even ter informatie en als eerbetoon aan deze geweldige zangeres van eigen bodem.

Trailer - Filmclip op Youtube

Fijne film met prachtige muziek maar helaas een verhaal met veel persoonlijke "pijn" van Rose, onze hoofdrolspeelster.

Haar leven was net als op de film doos staat:

"She gave and gave and gave,

until she had nothing left to give"

Droevig........ maar intens zo mooi!

Bette Middler vertolkt in deze film de prachtige rol van Rose, topzangeres, die door drugs, drank, slechte omkadering, vele slechte vrienden... aan lager wal komt en haar carrière eindigt waar ze ooit begonnen is.

Een bewijs dat rijkdom en succes ook keerzijden van de medailles kent als men onvoldoende stevig in de schoenen staat. Zo herkent men in deze film de teloorgang van tal van vedetten. En dit hoeven dan ook niet de allergrootsten te zijn. Kijken we gewoon even rond ons en...

Een verhaal met inhoud en boodschap. Prachtige cast en ook het plot vanaf de telefooncel grijpt je sterk aan. Puur drama.

Prachtige scenes in regie gebracht door korter levensanecdotes én de massaoptredens.

Aanbevolen.

4,5*

In beginsel is er geen doordacht verhaal (is echt uitermate dun); het zijn meer aaneengeregen scènes. Maar deze film is troosteloos en depressief met een dramatische climax en Bette Midler speelt werkelijk de sterren van de hemel: ze is fenomenaal. Daarbij komt dat "The Rose" een van m'n favoriete liedjes is.

Wervelend en tegelijkertijd mistroostig verhaal over de teloorgang van een gevierde zangeres, losjes gebaseerd op het trieste leven van Janis Joplin. Bette Midler gooit haar hele hebben en houden in de strijd om haar rol op een meer dan geloofwaardige wijze invulling te geven. De doorgaans energieke Alan Bates daarentegen speelt nogal mat. De muziek is niet bepaald mijn ding, met uitzondering dan van de titelsong, maar dan is de film al afgelopen.

Goeie film over een beroemde zangeres wiens artiestenleven zijn tol begint te eisen. Het hoofdpersonage komt goed uit de verf, mede dankzij een carrière-makende debuutrol van Bette Midler. De optredens maken de film wellicht wat aan de lange kant, maar ze weten het gevoel van een live-optreden goed op te roepen en zijn ook mooi in beeld gebracht.

Naar het schijnt heeft het leven van Janis Joplin model gestaan voor deze film en zou de film aanvankelijk Pearl gaan heten, naar de bijnaam van Joplin. Kennelijk is dat plan toch weer van de baan geraakt, maar is de gelijkenis wel te vinden in andere zaken zoals de drank en drugs, Soul en Blues, de energieke optredens en de rauwe stem. Ik was overigens in de veronderstelling dat ik met deze film For the boys aanschafte, een andere film waarin Midler als zangeres optreedt.

In eerste instantie krijgen we toch een beeld zoals we al vaker gezien hebben. De twijfelende artiest die naar een pauze verlangt en de producer/platenbaas die er bovenop zit en meer verlangt. De artiest zoekt, de producer eist, enzovoort. Zeg maar gerust dat de artiest uitgeknepen is, geestelijk aan de grond zit, maar de zakenwaarnemer denkt alleen maar aan de contracten en poenie. De film vervolgt zich daarna met het net zo gebruikelijke beeld van vergankelijkheid en de angst aan de kant gezet te worden. Na een zoveelste botsing met de manager lijkt Rose echter wel haar gelijke in de liefde te vinden, iets dat uiteraard ook weer met ups en downes gaat. Het beeld van de zoveelste doorgedraaide artiest met drank en drugsproblemen is dan een feit en best interessant.

Het tragische en interessante beeld is dan reeds compleet, echter waar de film vervolgens in faalt is het hoe en waarom. Wat is de onderbouwing? Wat is de reden van het zelfdestructieve gedrag en de wijze hoe ze zich zelf onmogelijk maakt en iedereen weg jaagt en zich vervolgens afvraagt waarom iedereen haar in de steek laat. Ik was vooraf in de veronderstelling dat hetgeen dat op het football veld gebeurt niet vrijwillig was, maar dat komt er niet duidelijk uit. Het zou kunnen betekenen dat er daarvoor ook al een steekje los was maar waarom? En wat is daar dan aan vooraf gegaan? Keurslijf? Vooroordelen? Te correcte en stijve ouders? De zin 'I forgive you to' richting bhet thuispubliek suggereert dat er toch meer aan de hand zou zijn. Maar het blijft gissen...

The Rose is dan ook een aardige film te noemen die de lijdensweg van deze artiest toont, fraai zijn de shows en hoewel geen fan van Midler als artiest zet ze toch wel wat neer op dat vlak. Forest en Bates zijn prima in hun rol en natuurlijk is Bette Midler zelf uitstekend. Toch blijf ik een beetje steken op het getoonde beeld zonder onderbouwing, was de achtergrond iets meer uitgediept dan alleen dat constante geruzie en drank en drugsmisbruik dan had deze film veel meer inhoud kunnen hebben. Goed, hetzij zo, best een aardige film voor een keer.

Iets te lang maar het is wel een sterk geacteerd en meeslepend drama verder, geïnspireerd door het leven en tragische einde van Janis Joplin. The Rose is een karakterfilm pur sang met Bette Midler in haar sterkste acteerprestatie als een succesvolle rockzangeres die achter de schermen een ongelukkig bestaan leidt en ook stevig aan de drank zit.Ze is ook mentaal uitgeput van het zware werkritme die haar manager Rudge haar oplegt, en sleept een verleden als junkie met een slechte reputatie met zich mee. Ze ervaart haar roem als een vorm van gevangenschap die door Rudge gecontroleerd wordt. Er lijkt een lichtpuntje te komen wanneer ze Huston Dyer ontmoet die haar nieuwe perspectieven in het leven biedt. De muziek zal misschien niet ieders ding zijn, maar ik vond het wel goed passen bij het soms ruige country 'n western sfeertje doorheen de film.

Om in '79 in dat theater getuige te zijn van Bette Midler in haar eerste hoofdrol, zingend en acterend en huilend, wetend dat ze een echte ster zou worden. Daar zou ik veel voor over hebben.

The Rose leunt zwaar op de weergaloze prestatie van Midler. Het is een geweldig portret van een zangeres die zichzelf vernietigt en probeert de liefde en het plezier terug te vinden die ze lang verloren had. Ik verwachtte dat de film meer op A Star Is Born zou lijken, maar was aangenaam verrast dat hij totaal anders was. De muziek is geweldig en ik zal deze thuis zeker meermaals afspelen.

De regie is prima. Het is een film met een strak tempo, maar kakt een beetje in halverwege. Je weet waar het verhaal naartoe gaat maar het blijft fascinerend om te zien hoe verschrikkelijk hard de industrie is voor artiesten. Het einde is passend, maar de laatste minuten komen gehaast over. Als Midler uiteindelijk de titelsong zong, welden de tranen op en was ik een half uur stil nadat de aftiteling was afgelopen.

Dit is een 4* film die een 4,5* verdient, gewoon omdat Midler zo'n tour de force is.