The Girl in the Café (2005)

Mooie film.. die door zijn rustige opbouw en de goede acteurs een pluspuntje verdiend..

Wat wel jammer is, is de korte speelduur.. en dat de ontmoeting in het begin al in de eerste 5 min plaats vind(misschien was het leuker eerst het hoofd personage een beetje te leren kennen.. en dan pas die scene in het cafe te gebruiken)

Maar goed.. opzich is dit maar een klein minpuntje.. en geen groot iets..

Het einde vond ik ook wel goed! en het acteer niveau was nogmaals van een hoog niveau..

Zat te twijfelen tussen de 3,5 en de 4.. maar dit keer neem ik het voordeel van de twijfel..

4 Sterren!

Heel sterk eerste uur; jammer dat de film op het eind zo hard uit de bocht gaat. Sterke acteerprestatie van Nighy!

David Yates, Bill Nighy en Kelly MacDonald. Die combinatie werkte één keer al heel sterk (State of Play), dus waarom niet nog een keer?

The Girl in the Cafe weet te verrassen in z'n veelzijdigheid. Waar dit soort tv-films vaak maar één onderwerp aandurven, en alles lekker op veilig spelen, krijgen we hier, in het eerste gedeelte, een heuze quirky rom-com voorgeschoteld, met briljant getimede grappen en een koppel die meer tegenstellingen dan overeenkomsten hebben.

Bill Nighy (Lawrence) is werkelijk waar geweldig als saaie werkverslaafde politicus, die het tevens niet schuwt om wat rare tikken met z'n hoofd en idem vaag loopje te implementeren op de juiste momenten. Een volwaardig karakter.

Ook Kelly Macdonald (Gina), die ik persoonlijk nog nooit wat verkeerds heb zien doen, is weer eens goed. Wat mij altijd bij haar opvalt is dat ze zo moeilijk doorgrondbaar is. Ze is stil, lief, soms schattig, maar wát ze daadwerkelijk voelt laat ze altijd in het midden. Haar blikken stralen vaak een innerlijke strijd uit, er zit meer verscholen in haar dan je in eerste instantie zou denken. Maar wat? - Daar komen we naar een uurtje of wat pas achter.

Want zoals gezegd is de veelzijdigheid van deze film te prijzen. Nietsvermoedend wordt je in een politiek thema gezogen, waar alles op het begin secondair lijkt, en de beginnende relatie vooropstaat, switch dat na een tijdje. Het debat wordt belangrijk, Lawrence wordt steeds stiller terwijl Gina juist meer vragen gaat stellen. - Ik kan erin komen dat voor velen deze switch te rigoureus is, maar ik vind het prijzenswaardig.

Bovendien weerspiegelt de film mooi de realiteit, alles begint zo mooi, maar het onvermijdelijke, dat komt er vanzelf aan, in al z'n facetten, en in elke situatie. - Een uitstekend filmpje.

deze film staat voor mij gelijk aan de open deur van het falen van de Kopenhaagse klimaatconferentie jongsleden.

Politiek kan in deze alleen slagen met een referendum en niet middels indirecte volksvertegenwoordiging, omdat de korte termijnseconomie altijd gewaarborgd zal worden en voorrang verleend zal worden door een afgevaardigde van de partij waarop je al dan niet gestemd hebt.

De "vingerknip" staat voor veel meer dan hongerige negertjes.

De film is gewoon een machteloze schop in het gezicht van de bureaucratie. En die tegenkanting is te abstract om ooit echt aangepakt te kunnen worden en kan vergeleken worden met de tegenzin van republikeinse stemmers die het Obama nu zeer moeilijk maken omdat hij het beste voor heeft met een ieders gezondheid. Derhalve gaan wij er allemaal aan. Dat moge wel duidelijk zijn.

En je moet ook niet elk jaar een bedrag beschikbaar stellen voor de derde wereld...je moet ze structureel teruggeven wat we hen sinds de slavernij ontnomen hebben tot de schuld vereffend is. Nee, zonde is niet overerfbaar maar verantwoordelijkheid wel. Nu al zijn er politici die het hen kwalijk nemen dat ze niet participeren in de groene revolutie.

Geslaagde film in het overbrengen van het feit dat we toch al te laat zijn. Mensheid is zo gemiddeld te dom en te lui om uberhaupt te willen anticiperen op de kennis waar haar wetenschappers mee aankomen. Puur de angst om verlies van eigenbelang terwijl het rationeel gezien en op de lange termijn logischer zou zijn tot een overeenstemming te komen op dat soort "Tops".

Mensen zouden eens moeten snappen dat we, wat betreft honger en

klimaat, al te ver gedwaald zijn om ten halve te keren. Alles ist vorbei, geloof me maar. Ik stook 22 graden vandaag zonder een greintje schuldgevoel. Laat die teringpolen maar smelten. Het zal mijn tijd wel duren.

De film betreft: ik vind kelly mcdonald een zeer getalenteerd actrice maar ze vond haar mannelijke evenbeeld in Nighy.

Toch vind ik het ergens een extreem linkse film die niets met de realiteit te maken heeft. Maar hoop doet leven blijkbaar.

Wat een acteerwerk! De band tussen de hoofdrolspelers is ook erg bijzonder, wat de film boeiend maakt.

Net als je gaat denken dat je echt de intimiteit nu wel te veel gaat missen, vraagt ze hem om een nachtkusje, en van het een komt het ander!

Dat vind ik erg goed gedaan. Maar ik denk dat de film voor sommige wat te langdradig kan zijn.

De poster laat het lijken alsof het hier om een rtl4 woensdagavond film gaat, maar niets is minder waar. Goede film. Ongemakkelijkheden worden vaak iets te overdreven geacteerd, maar ach.

ik sluit mij aan bij alle die positieve reactie met een 4,5!...beste film die ik dit jaar gezien heb!

Heerlijke chemie tussen de heerlijke en mooie Kelly Macdonald en de bijna 30 jaar oudere Bill Nighy, de film kijkt heerlijk weg en verveelt geen minuut verder ook nog een paar mooie shots van Ijsland. Kleine productie maar een prima film.

IJzersterke film met een duidelijke boodschap, die nog eens onderstreept wordt door het citaat van Nelson Mandela bij de aftiteling: "Sometimes it falls upon a generation to be great. You can be that great generation." Film zou verplicht lesmateriaal moeten zijn voor ministers en topambtenaren.

De keuze van Bill Nighy voor de hoofdrol is waarlijk een schot in de roos. Volgens mij speelt hij in deze film zijn beste rol ooit. Kelly Macdonald met haar lekke vette accent doet niet voor hem onder en ontving destijds terecht een Emmy.

Echt een film om nog eens terug te zien tussen het journaal van 8 uur en Nieuwsuur (past precies, ook qua tijd).

Wat een heerlijk vertederend gestuntel van zowel Nighy als Macdonald. Wel wat erg aan de overdreven kant - maar daardoor niet minder vertederend. Door allebei wel erg goed gespeeld. En het maakt de ontluikende liefde wel erg aandoenlijk en geloofwaardig.

Over het verhaal kan je dan zeggen dat het een oversimplificatie is. Waarschijnlijk volkomen terecht om dat te denken. Maar toch... het citaat van Nelson Mandela had niet beter gekozen kunnen zijn. Is het niet aan ons om ervoor te zorgen dat het ook echt zo simpel wordt?

TV film met een tere romance en een lompe moraal. Nighy lijkt helemaal in z'n element als een stijve, zenuwachtige man op leeftijd waar de idealen allang verloren zijn gegaan. Macdonald blaast hem nieuw leven in, is schattig en op z'n tijd ontwapend. Met de G8 top dichtbij zijn beide goed voor wrange waarheden, enerzijds geboren uit cynisme, anderzijds uit onschuld. Helaas gaat het scenario nog wat verder. Zodra Gina gaat preken, ontaardt het in een naïef, wereldverbeterend fantasietje die de meeste charme en aantrekkingskracht de nek omdraait.

Sterke acteurs (niet over de top geacteerd, m.i., als het waar is dat dat Engelsen nogal preuts zijn en zich snel ongemakkelijk voelen). Jammer dat de boodschap in deze film door het menselijke verhaal heen waslde. Dat had toch wel wat subtieler gekund.

Prachtige film over een man die leeft voor zijn werk en geen sociaal leven heeft, tot hij een jonge vrouw in een cafe ontmoet. Twee mooie en boeiende personages die elkaar overduidelijk leuk vinden, maar hier toch wat ongemakkelijk mee omgaan (het eerste lichamelijk contact laat dan ook lang op zich wachten). Bill Nighy en Kelly Macdonald zetten hun rollen perfect neer. Ontroerend mooi.

Inderdaad, wat scorsese zegt, ontroerend mooi. Een film die je van af het eerste moment bij de lurven pakt en je pas loslaat als de aftiteling verschijnt. Daarvoor kijk je naar film. Wat moet je dan anders dan 5 sterren geven. Bill Nighy speelt een fantastische rol, Kelly Macdonald niet minder. Vind dat in deze film alle nuances behouden blijven. Of hun liefde kans heeft is de vraag. Of de wereld beter wordt ook. Maar even dromen is toch niet zo erg, toch?

Mooi!

Een onderhoudende, laagdrempelige romantische verhandeling met een mooie boodschap, waarin complexe politieke problematiek menselijke vormen aannam en waarin geweldig geacteerd werd. Bill Nighy speelde de gereserveerde, rustige en onhandige hoofdpersoon, zijn leven lang al een bureaucraat, aandoenlijk.

Ik kan me toch moeilijk voorstellen dat iemand, hoe vakbekwaam ook, die zo aarzelend en extreem timide is in zijn privé leven, zo een belangrijke post krijgt toegewezen waarbij vertegenwoordigers van staatsleiders moet worden toegesproken betreffend wereldproblemen.

Maar goed, Bill Nighy krijgt die rol en zoals altijd vult hij dat uitstekend in.

Een mooie film die aanvankelijk naar de ontplooiing van een charmante, sympathieke, wat grappige romance kuiert, maar stilaan een andere dimensie krijgt. Kelly Macdonald overtuigt volledig als het meisje dat als het ware de stem van het volk brengt wanneer ze zonder omwegen de compromissen die bij topvergaderningen als deze worden gemaakt hekelt terwijl de pijnlijke grond van de problemen onaangeroerd blijft. Een spetterende scène het slotbanket met al die zelfvoldane prominenten.

Mooie scènes zijn er anders nog wel, ook die die tussen Lawrence en Gina, twee mensen uit een andere leefwereld die het goed met elkaar kunnen vinden.

"The Girl in the Café" is in zijn totaliteit een zeer genietbare film.