The Strawberry Blonde (1941)

Aparte film, al was het alleen maar om de zwart wit verhoudingen in de film. Speelt allemaal in een hele andere tijd af wat voor een extra komisch effect zorgt. Virginia's moeder roept haar dochter (die toch zeker al naar schatting 30 is) naar boven na haar afspraakje met Cagney: ''It's past 10.30''. Nog meer van dit soort dingen: ''A woman doesn't drink beer, a woman shouldn't smoke, even not getting offered one''. Dit allemaal klinkt nog belachelijker door Cagney's karakter die benadrukt dat ''it's a free country'' later in de film. Of nee wacht het briljantste stukje dialoog van de film aan het begin van de film :
(niet helemaal correct)


Cagney: ''I hate sundays why must people sing stupid songs which remind me of the old days''

(begint ruzie te maken met de vrolijke zingende buren)

Cagney:'Why do women always want to go for a walk on sundays?'
(telefoon gaat)

Persoon: ''I'm looking for a dentist, but you know on sundays one is hard to find. Every man must go for a walk with his wife''

Cagney: Sorry, i also must go for a walk with my wife''

Persoon na wat gepraat: ''I double your fee''

Cagney na 1 seconden denken: ''Ok, i'll do it''

Cagney is briljant in deze film, Hayworth valt ook erg op. Voor de rest een leuk romantisch plotje, met veel humor van beginnende tandarts tot aan een vader die keer op keer probeert iets gratis los te krijgen in een stamkroeg. 4 sterren

as dinsdag om 01.40 uur bij de ARD

Romantische komedie met een klinkende cast, waarin James Cagney weeral als meest veelzijdige naar voren treedt. Toegegeven dat hem veel grappige gezegden in de mond worden gelegd, wat de film toch zekerlijk ten goede komt want zoveel stelt het plot eigenlijk niet voor.
Lichte ontspanning, zonder pretenties maar wellicht in de States graag gezien en welkom in de aanloop naar WO II, en dat de band played on is best sympathiek.

Uitermate charmante romcom, waarin zelfs James Cagney in een van zijn betere rollen mij voor de verandering erg kan bekoren. Leukste scène de kennismaking met Olivia de Havilland als would-be suffragette. Onopvallend op de achtergrond tijdens heel de film mooie muziek en dan wil ik vooral wijzen op het superromantische “When you were sweet sixteen”. Heerlijk.

Oei, deze film zou anno 2017 nooit meer gemaakt kunnen worden. Een uiterst irritante James Cagney die zijn broek achterna loopt en Olivia de Havilland die ondanks haar relatief feministische personage om een of andere reden toch maar met smart op hem blijft wachten.