A Bug's Life (1998)

Aangenaam verrast, aangezien ik vrij makkelijk val over oude, met computers gefabriceerde, animatiefilms. Niet dat A Bug's Life er nu zo ongelooflijk strak uit ziet, maar lelijk is het allerminst. Dit wint het eenvoudig van een Ice Age. En dan heb je ook nog eens interessante figuren rondlopen. God, wat heb ik gelachen om de soms erg macabere humor! Muggen die een bloody mary bestelt of een opmerking als: 'Now you made the maggots cry!'. Het verhaal heeft inderdaad wel wat weg van Seven Samurai, maar dat viel me pas laat op. Het leukste onderdeel was de vlooiencircus. Erg gaaf hoe de makers bepaalde eigenschappen of fabeltjes rondom bepaalde insecten uitgebuit hebben. Dat maakte het geheel herkenbaar en humoristisch. De mieren zelf zijn wat aan de vlakke kant, al zal daar geen kind om malen.

In 1998 verschenen er twee films over een insectenkolonie: Dreamwork's Antz en Pixar's A Bug's Life.

Antz was vooral gericht op een ouder publiek, terwijl A Bug's Life meer op jeugdige kijkers mikt.

De animatie is aanzienlijk verbeterd ten opzichte van Toy Story, maar inhoudelijk kan ze niet aan die film tippen. De film is gebaseerd op het oude sprookje “The Ant And The Grasshopper”, van de Griekse dichter Aesop. Ook doet ze denken aan de films The Seven Samurai en The Magnificent Seven, die ook soortgelijke thema’s hadden, waarin een groep buitenstaanders een dorp moeten beschermen tegen bandieten.

De humor vond ik erg tegenvallen in deze film en A Bug's Life had niet die dubbele laag, die Toy Story wel had.

Leuke animatiefilm van alweer 16 jaar oud...ik moet zeggen daar zie je weinig van op de Blu-ray versie....die hebben ze mooi omhoog gekrikt.Tuurlijk die animaties zijn niet zo prachtig en fijntjes als nu maar,A bug's life mag er visueel best wezen.

Verder best vermakelijk allemaal,leuke grappen en een simpel verhaal...das wat belangrijk is voor de kleintjes.

Leuke film.

Vond het een zeer tegenvallende animatie film. Heb hier echt niet van kunnen genieten.

Helemaal niet grappig en heb ik ook nergens kunnen lachen bij dit filmpje. Ook was het verhaal niets, niet dat ik daar heel hoge verwachtingen heb bij animatie films, maar toch. Het kon mij allemaal maar niet boeien.

1,5*

Een leuke familiefilm die 1 maand na Antz (1998) werd uitgebracht.

Robert De Niro werd benaderd om de stem van Hopper in te spreken, maar weigerde dit meerdere malen. John Lasseter en Kevin Spacey kwamen elkaar tegen tijdens de Academy Awards. In Lasseter's ogen was Spacey de juiste kandidaat voor de rol van Hopper. Samen met acteur Denis Leary werd dit hun 2e gezamenlijke film na The Ref (1994). Actrice Ashley Tisdale deed eveneens auditie, maar kwam hiervoor niet in aanmerking. Dit is tevens de laatste film met Roddy McDowall. Hij overleed op 3 oktober 1998 op 70-jarige leeftijd. De Amerikaanse zanger en componist Randy Newman hergebruikte een aantal tracks uit James and the Giant Peach (1996). Opmerkelijk genoeg komen in deze film ook pratende kevers voorbij.

De film werd een succes voor Pixar. Het bevat voldoende ingrediënten voor een gezellige familiefilm die geschikt is voor jong en oud. Leuk detail is overigens dat Pixar voor de 1e keer gebruik maakte van outtakes.

3,5 *

De film viel nog beter mee dan verwacht, maar is verder een gewoon Pixar-product. Het verhaal werkt wel, maar sommige animatie heeft de tand des tijds toch niet overleefd. Zeker niet de slechtste Pixar-film.

DreamWorks is nogal wisselvallig, maar Pixar bakt er wat mij betreft helemaal weinig van (alleen Finding Nemo scoort dan nog vrij goed). Als je dit ook weer ziet. Is het leuk/mooi getekend? Best wel. Was het nou 10 à 15 minuten, dat het leven van mieren (en sprinkhanen) verfilmd werd, dan was het anders geweest. Hebben ze daar ruim anderhalf uur voor nodig. Maar het boeit inderdaad niet. En het gaat al heel gauw vervelen.

Toch wel raar dat filmmaatschappijen die zich slechts deels op familie-animaties richten, vaak veel leukere films weten te maken. 2.0

Een film die visueel gezien voornamelijk uitblinkt. Het gehele kleurvolle werk dat inmiddels al 20 jaar oud is ziet er nog steeds meer dan prima uit. Helaas weet A Bug's Life weinig extra te brengen, want het verhaal waarin mieren de strijd aangaan met sprinkhanen is eigenlijk niet echt leuk. Zonder echt sterke momenten van humor, weet het redelijk te vermaken zonder echt ergens te imponeren.

Ik kende het niet. De titel sprak me kennelijk ook niet echt aan. Maar er eenmaal aan begonnen was ik ook aangenaam verrast. a. Mooie beelden. Maar ook b. wat je kunt doen met dit onderwerp. Echt bewonderenswaardig. En ach, het verhaal, de diepgang.. ik vind het minder interessant; een leuke vertelling vind ik goed genoeg. Maarrr... er is iets dat me steeds meer opbrak, en dat is dat snelle geratel, en nog meer de gigantische (semi-grappig bedoelde) geschreeuw. Aan één stuk door. Ik probeerde nog te kijken met het geluid uit... maar dat was het ook niet.

Erg jammer. Daardoor was de film, niet grappig, het verhaaltje ondergesneeuwd, en de film an sich; een gemiste kans. (

Prima animatiefilm, die na bijna 25 jaar nog steeds prima van beeldkwaliteit is. Verhaal is ook OK!!

Ik beschouwde A Bug's Life altijd als een van de mindere Pixars. Nu ik hem opnieuw heb gezien is mijn mening 180 graden gedraaid. Binnen het formule-raamwerk dat alle Pixars kenmerkt is dit een nagenoeg perfect geschreven film. Ik kan me geen zwakke verhaallijn of mindere grap voor de geest halen. De humor bestaat op de leuke fake bloopers tijdens de aftiteling na vooral uit creatieve insectengrapjes die vaak wat meer op de achtergrond aanwezig zijn. Ook van die vondsten als de de nagebouwde vogel of een regenbui die voor de mieren als een bombardement overkomt zijn erg leuk gevonden.

Daarnaast zijn de personages en dialogen ook gewoon heel erg leuk, wat echt cruciaal is voor een film als deze. Flik is sympathiek en Dot erg schattig, maar vooral die circusartiesten maken de film zo plezierig. Francis het lieveheersbeestje, Heimlich de rups, Slim de wandelende tak, Tuck en Roll de pissebedden, Dim de reusachtige kever, stuk voor stuk enorm innemende en vaak hilarische figuren, ook uitstekend ingesproken door de acteurs allemaal.

Verder is de score van Randy Newman erg charmant, de animatie ziet er goed uit, en zoals iedere Pixar heeft ook deze film echt een hart en een ziel. Misschien is deze film wat duidelijker op kinderen gericht dan veel van populairdere films uit de Pixar-catalogus, maar wat mij betreft misstaat hij zeker niet in dat rijtje. 4.0*.