Henry V (1989)

Indrukwekkende vertolking van het Shakespeare stuk. Brannagh is weer eens steengoed en ook de prestatie van Derek Jacobi mag er zijn.

Branagh is altijd goed, en hij houdt echt van die Shakespeare-verhalen. Maar ik heb nog twee andere films van en met Branagh over Shakespeare gezien, die niet op deze site staan. Een begint met "Nothing of No"... Weet iemand hoe die heet?

Much Ado About Nothing 1993, en In The Bleak Midwinter 1995

Thank you FK, zoals vaak geloof ik weet je er weer alles van. Much ado... is een mooie film voor iemand zoals ik, met interesse in het Europese leven van vroeger. Goede acteurs ook, zoals Leonard en Denzel Washington. De beste acteurs zijn echter Branagh zelf en de vrouw op wie hij verliefd is (en vice versa), en waarvan ik de naam nu alweer kwijt ben. Vooral dat samenspel, die spanning tussen die twee, is erg grappig. De dialogen zijn scherp en met subtiele, verfijnde humor en ernst, zoals dat vroeger werd gebezigd.
Die andere film ken ik geloof ik niet, al heb ik drie films van Branagh gezien die Shakespeare-verhalen voorstellen.

De film ziet er prachtig uit en is ontzettend goed geacteerd, maar ik heb 't ontzettend afstandelijk ervaren vanwege die oubollige en onwerkelijk klinkende taal. Natuurlijk is dit logisch bij een verfilming van Shakespeare, maar het deed me meestal gewoon helemaal niets. En áls ik dan m'n aandacht er redelijk bij had, dan werd dit weer verpest door een aantal hinderlijke onderbrekingen van de zogenaamde 'verteller'. Het was voor mij dus een lange zit, hoewel de film niet eens opvallend traag verteld werd ofzo... Daar kan zelfs die mooi in beeld gebrachte veldslag niets aan veranderen

Ondanks de mooie beelden en de prachtige Shakspeare taal kon de film mij op de een of adere manier gewoon niet boeien. Ik vond hem gewoon te saai en te langdradig. 2,5*

Weer een schitterende film van Branagh!

Na het aardige Othello, het frisse Much Ado About Nothing en het uitstekende, epische Hamlet was het nu de beurt aan dit oudere werkje van de man, die volgens velen als ware opvolger wordt gezien van de Brit die de Bard zo goed op het scherm neerzette, Lawrence Olivier.

Dit Henry V is een prima aanvulling op die andere drie werkjes van Branagh. Heerst er in de andere werken een wat losse, frisse sfeer en spraak, vol sarcasme en lichtzinnigheid, in dit Henry V is de sfeer een stuk serieuzer en duisterder.

De film ziet er in alles goed uit. Cinematografisch donker en duister, zeer schoon allemaal. Hierin doet de film de naam "De duistere Middeleeuwen" alle eer aan.
Het acteerspel is weer ijzersterk. Net als in de andere werken van Branagh zien we vele Britse top- en rasacteurs aan het werk. Sommigen kennen we van zijn andere films, zoals Jacobi, Scofield en Dench. Anderen zie ik voor het eerst aan het werk in een Branagh. Zeer aangenaam is de aanwezigheid van wat nu al een van mijn lievelingsacteurs aan het worden is, de rasacteur Ian Holm. Ook Emma Thompson is weer present, in een rol die doet denken aan haar werk in Much Ado About Nothing: voor een lichte noot zorgend. Haar eerste opwachting in de film is het enige echte lichtpuntje in deze verder uiterst serieuze film.

Branagh acteer natuurlijk weer ijzersterk, maar ook Derek Jacobi zet een sublieme prestatie neer!
Als een echte verteller/ inleider van een toneelstuk daagt hij op typisch Middeleeuwse wijze de kijkers, het publiek, uit om de verbeelding te laten spreken bij het kijken naar dit wondere play...

De film boeit mij elk moment, en heeft zijn schone, ontroerende momenten. De St. Crispins Day-speech ("We few, we happy few (we band of brothers))" ontroerde velen, en ook ik beschouw dit als een speech die je, als ik daar zelf bij was, een tandje zou doen bijzetten…

Een mooie quote als afsluiter nog, om de tijdsloosheid van het oorlogvoeren te laten zien:
"We would not seek a battle as we are, yet, as we are, we say we would not shun it."

Dit Henry V verdiend, net als het even schone Hamlet, meer kijkers.

Zeer mooie film!

Voor de tweede keer gezien. Dit keer met ondertitels. En dat scheelt toch, want ondanks de mooie beelden, is het fijn de taal van Shakespeare te kunnen begrijpen.
Ik merkte op dat ik in de toeloop naar de slag bij Agincourt enthousiast werd van Henry's oorlogsretoriek.
Zeer storend vond ik de nanny bij Catherine die duidelijk niet Frans spreekt in het dagelijks leven, en dat in een dialoog die gaat over taalverschillen tussen Engels en Frans! Slechte casting, dat. Voor de rest geweldig geacteerd. De Fransen hebben allemaal iets subtiel dandy-achtigs.

Zou het mogelijk zijn beste gimli, of je die hele speech ( of toch zeker 'n stuk met die band of brothers) wilt doorgeven?

Ik heb hem nog maar 1 gehoord . En wil hem graag nog eens horen.

Ik heet weliswaar niet gimli, maar ach...

This day is called the feast of Crispian.
He that outlives this day, and comes safe home,
Will stand a tip-toe when this day is named,
And rouse him at the name of Crispian.
He that shall live this day, and see old age,
Will, yearly on the vigil, feast his neighbours,
And say, "To-morrow is Saint Crispian."
Then will he strip his sleeve and show his scars,
And say, "These wounds I had on Crispin's day."
Old men forget; yet all shall be forgot,
But he'll remember, with advantages,
What feats he did that day. Then shall our names,
Familiar in his mouth as household words -
Harry the King, Bedford and Exeter,
Warwick and Talbot, Salisbury and Gloucester -
Be in their flowing cups freshly remembered.
This story shall the good man teach his son;
And Crispin Crispian shall ne'er go by,
From this day to the ending of the world,
But we in it shall be rememberèd -
We few, we happy few, we band of brothers.
For he today that sheds his blood with me
Shall be my brother; be he ne'er so vile,
This day shall gentle his condition.
And gentlemen in England, now abed
Shall think themselves accurs'd they were not here,
And hold their manhoods cheap while any speaks
That fought with us upon Saint Crispin's day.

Als je meer wil lezen, gewoon een zinnetje compleet citeren op google, en dan verschijnen er vele sites met de complete teksten van Shakespeare.
Branagh heeft de tekst ingekort. Ik weet niet precies welke zinnen hij niet gebruikt van het citaat hierboven.

Bedankt maat

Prachtige reviews van Gimli en Renske waar ik me alleen maar bij kan aansluiten, het verhaal werkte nu nog dieper op me in bij herziening. Wat een geweldenaar die Shakespeare en Branagh.

4.5*

Ik sluit me aan bij de lovende woorden voor deze film. Ik heb met volle teugen genoten van het antieke, wollige taalgebruik en de sublieme acteerprestaties.

Onlangs heb ik Renaissance Man herzien, waarin deze St. Crispian rede ook langskomt. Dat een tekst van 400 jaar oud nog steeds van toepassing is in een tegenwoordig verhaal, toont eens te meer de genialiteit van William Shakespeare aan.

Ja, ik moet deze ook nog steeds herzien op dvd! Die ligt al een paar jaar onaangeroerd. Binnenkort toch maar weer eens kijken.
Schandelijk trouwens, dat deze film niet veel meer stemmen heeft!

"We few, we happy few, we band of brothers."

"I was not angry since I came to France!"

Wat let je

Hoebedoellie?

Met andere woorden: waar wacht je op!

Om naar Frankrijk te gaan? Neuh bedankt, da's zo'n eind rijden!

Ik vond die bloedige gevechtsscenes die de ellende van de oorlog zo uitvoerig benadrukken maar slecht combineren met het ongeloofwaardige verhaal over die über-morele Engelsen die geen enkele oorlogsmisdaad plegen (de enige Engelsman die een kerk berooft wordt netjes door de Engelsen zelf opgeknoopt). En als Henry dan ten slotte de dochter van de Franse koning rooft, moet dat opeens voor romantische scene doorgaan? Als Branagh de anti-oorlogs-aspecten van het toneelstuk wil benadrukken, moet hij daar ook consequent in zijn. 2 *

Niet lachen, beste lezers, maar deze redevoering is zo bekend/beroemd dat hij zelfs niet mocht ontbreken in "Renaissance Man". Die komische film heeft dan ook serieze momenten, op juiste wijze naar voren gebracht.

Redelijke film!

Halve ster erbij; blijft een prachtfilm, én een super-debuut van de toen pas 28-jarige Kenneth Branagh! 4,5*

De beste uit de reeks.

Zag vanmiddag helaas alleen het einde voorbijkomen op televisie, maar dit zag er prachtig uit! Het contrast tussen het grijze, mistroostige slagveld en dat statige vertrek in het paleis. En dan die Shakespear-taal:Prachtig!

Wel een moeilijke film om te volgen hoor op BBC, zo zonder ondertiteling is die Shakespeare echt niet te volgen nee.

Henry V is en blijft voor mij de best Shakespeare verfilming die ooit gemaakt is en dat is mede ook te danken aan Kenneth Branagh die behalve dat hij de regie op zich nam van deze boeiende bewerking van het gelijknamige historische stuk van Shakespeare ook nog eens met verve de rol van Henry V vertolkte.
Deze film, die niet altijd even boeiend was en nogal lang duurde, moest het voor mij vooral hebben van de oorlogshandelen, zoals de belegering van Harfleur en de slag van Azincourt, voor mij de mooiste verfilming van een veldslag die zich afspeelde in de Middeleeuwen. Mooiste scène vond ik toen de Engelsen na de overwinning op de Fransen door het slagveld trokken die bezaaid was met gesneuvelde soldaten en waar de plassen ontstaan door overvloedige regenval gekleurd waren van het bloed. Dit alles onder het horen van het zeer mooie "Non Nobis, Domine..".
Het zou niet bij deze ene mooie Shakespeare verfilming blijven van Kenneth Branagh. Een paar jaar laten zou hij ook een eveneens mooie verfilming maken van Shakespeare's blijspel "Much Ado about Nothing".

4,5*

Ik vind Branagh's Shakespeare verfilmingen erg goed. Vooral de prachtige vertolkingen en knappe adapatie van de teksten tonen dat Branagh een erg goed regisseur is. Het is duidelijk voelbaar hoe dicht de film bij het bronmateriaal staat. Met de geweldige speech als hoogtepunt.

kleine 4,5*

Het is een verschil tussen dag en nacht, als je Kenneth Branaghs modderige en bloederige Henry V naast Laurence Oliviers The Chronicle History of King Henry the Fift with His Battell Fought at Agincourt in France (1944) legt. Op zich niet vreemd natuurlijk, er zit 45 jaar tussen en de tijden zijn veranderd. Film weerspiegelt dat, zelfs Shakespeare adaptaties.

Waar we ons in Oliviers film wellicht moeilijk los kunnen maken van de studiosets, draagt Branagh er zorg voor dat de illusie van het verkeren in 1415 zo min mogelijk wordt verstoord. Zowel qua opname locaties als met zijn regie. Hij maakt de adrenaline rush bij de manschappen voelbaar, en niet alleen bij het leveren van de bekende "We few, we happy few, we band of brothers" St. Crispins Day-speech, maar vooral ook wanneer men de vijand in grote getale op zich af ziet komen. Je ziet de gezichtsuitdrukking veranderen op een manier die verschilt van andere films. Wat gaat er door je heen, op het moment dat je duizenden opgehitste soldaten te paard op je af ziet komen? Hopelijk iets moedigs, maar dat zal vast niet het enige zijn. En Branagh legt dat prachtig vast.

Diezelfde drang naar een natuurlijker verbeelding zie je uiteraard terug in het acteerwerk, de hele omslag in acteren van Stanislavski, Brando, Strasberg en consorten is immers van de jaren '50 en later. Waar de meeste acteurs in de '44 verfilming in onze ogen nogal theatraal lijken, heeft deze film met Branagh, Paul Scofield, Derek Jacobi, Ian Holm, Emma Thompson, Judi Dench en een piepjonge Christian Bale het nodige acteergeweld in zijn gelederen. Niets te nadele van Olivier, uiteraard, waarvan ik gelijk toe moet geven dat ik nog te weinig heb gezien.

Patrick Doyle's score werkt uitstekend en Kenneth MacMillans camera doet vooral de grootschaligere scénes recht, maar bij het filmen van dialogen lijkt het soms iets teveel voor televisie gemaakt in de kadrering, alsof we anders de gezichten niet goed kunnen zien. Wat betreft ben ik benieuwd naar Branaghs Hamlet (1996), aangezien die (toch vrij uitzonderlijk) in 70mm is gefilmd.

Het moge duidelijk zijn dat ik sterk de voorkeur geef aan Branaghs modernere adaptatie van de Bards verhaal, boven de meer 'klassieke' verfilming van Olivier. Hoewel ik erg kan genieten van films uit de jaren '40, sluit deze versie voor de eigentijdse kijker makkelijker aan bij de strijdbare thematiek van Henry V.

Zonde, slechts 3 meningen in 5 jaar. Gelukkig zijn er in die tijd wel een veelvoud daarvan aan stemmen bijgekomen.

4*

Henry V was anders als ik had verwacht. Op een of andere manier dacht ik dat de film veel minder toneelachtig zou zijn. Ondanks dat Branagh zijn uiterste best heeft gedaan om het toneelstuk toegankelijk te maken door middel van een realistische setting, niet-theatraal acteerwerk en een prachtige soundtrack van Patrick Doyle, is het geheel door de eeuwigdurende dialogen nog steeds niet heel toegankelijk.

Hoewel ik het Shakespeareaans Engels briljant vind en er momenten in de film zitten dat acteurs werkelijk perfect acteren, vind ik dat hele toneelachtige maar niets. We zien enkele oppervlakkige scènes in plaats van dat we de personages echt volgen zoals in een 'film-film' en dat doet het inlevingsvermogen van de kijken niet ten goede. Hoewel ik Derek Jacobi een meesterlijk verteller vond, was het wel erg storend dat de zogenaamde 'fourth-wall' werd doorbroken. Verder vond ik veel dingen onduidelijk in het verhaal. Waarom Frankrijk aanvallen? Waarom doet iedereen alsof Henry heel nobel is terwijl hij eigenlijk heel arrogant en tyraniek overkomt? Waar kent Henry die dieven van? Waarom is er aan het einde out-of-the-blue een romance tussen Henry en de Franse prinses? Waarom praten alle Fransen Engels en de prinses en haar kamerjuffvrouw wel Frans? Vragen, vragen.

De film kende een aantal bijzonder sterke momenten. De veldslag vond ik verreweg het hoogtepunt van de film. Kenneth Branagh bewijst zich in dit ambitieuze en ietwat pretentieuze regiedebuut als een vaardig regisseur en een meer dan vaardig acteur. Het acteerwerk was erg goed en de setting geslaagd. Helaas ligt het toneelachtige mij gewoon niet zo, daardoor toch een lichte tegenvaller. Hamlet heb ik ook nog liggen, maar gezien de lange speelduur bewaar ik die nog een tijdje.

Macbeth (2015) al gezien, baspls?

Nee nog niet, maar ik ben wel benieuwt opzich. De score is niet echt bemoedigend maar de recensies zijn positief. Is het een meer gangbare verfilming of weer vrij theatraal?

Heb maar een stukje ervan gezien. Denk dat ie op zich wel realistisch is gemaakt, maar het hoogdravende Shakespeare taalgebruik is wel in ere gehouden.