CQ (2001)

Een film over het creatieve proces.

Paul, de editor van een sci-fi pulp-film, krijgt opeens na een hoop gedoe de verantwoordelijkheid over het einde van de film.

Zelf is hij bezig met een persoonlijke film over de betekenis van zijn leven.

Zo wisselt hij constant tussen een campy, kleurrijke en oppervlakkige film en zijn eigen zwart-witte, art house, introspectieve film.

Het mooie aan de film is dat je in feite te maken krijgt met 3 ontknopingen, nl. die van de 2 films en de film CQ zelf,

al wordt zijn eigen film op gegeven zo ondergeschikt dat je vergeet dat hij er zoveel waarde aan hechtte.

De muziek is ook goed verzorgd. Zodra je in de campy omgeving van de film komt, past de muziek zich daar ook aan.

Sterke film! Zwaar ondergewaardeerd naar mijn mening.. Of in ieder geval, te weinig aandacht aan besteed.

Deze film had meer verdiend. Komt wat mij betreft erg in de buurt van Wes Anderson's films (die er ook een zeer soortgelijke humor en stijl op nahouden).

Regiedebuut van de zoon van Francis Ford Coppola, is een film over het maken van een film. Niet bepaald origineel dus, maar wel leuk verzonnen dat het hier om een film uit 2001 gaat die zich afspeelt in 1969 en waarvan de zogenaamde film een futuristische productie is, gesitueerd in 2001. Hierdoor heeft de film een bijzondere vormgeving en het ziet er allemaal lekker retro uit (zowel kostuums, decors, muziek en filmstijl). Helaas is het verhaal nogal stuurloos waardoor het geheel nogal saai wordt. Ook zal Jeremy Davies nooit mijn favoriete acteur worden met zijn rare maniertjes (alhoewel hij die hier veelal achterwege laat).

Al de kritiek die Marlene heeft op Paul's persoonlijke film vind ik eigenlijk toepasbaar op deze film; het is redelijk langdradig, saai, doelloos & wie is er nu geïnteresseerd in Paul's leven?

Na ongeveer een uur was ik nieuwsgierig naar hoe de SF-film zou eindigen maar toen bleek dat het einde even inhoudsloos en oncreatief was als de rest van de SF-film was dat een dieptepunt i.p.v. een climax.

Eigenlijk combineert de film de eigenschappen van de 2 films waaruit hij is opgebouwd; aan de ene kant de pulperige jaren 70ies stukken - de SF film maar ook de oorspronkelijke director die de film band steelt, de achtervolging met te auto (of droomt hij dit want ik vind het misplaatst en onrealistisch), etc., - en aan de andere kant de serieuze, maar saaie, stukken; zijn relatie problemen, zijn passie/obsessie voor film, etc., .

Deze film slaagt er wel in om mooi over te schakelen van pulperig naar serieus, van de toekomst naar het heden, van SF naar dromen en van dromen weer naar realiteit. Alles is mooi in beeld gebracht, de muziek en het acteerwerk is goed, en de film is geloofwaardig (op de roof & de achtervolging na). Het is ook mooi dat Paul toch nog een doel en een einde heeft kunnen vinden voor zijn persoonlijke film.

Ongelooflijke trage bedoeling die mijn aandacht op geen enkel moment vast kon houden. Er worden twee films gemaakt en that's it. Ik werd er echt moe van en die monotome gezichtsexpressie bij Jeremy begonnen me te irriteren. Inhoudelijk gebeurt er weinig, dialogen zijn oninteressant en grappig werd het ook nergens. Dit was een loodzware zit.

Matige SF/Komedie film...

Een flauw verhaal...

Komedie is mijn smaak/genre niet...

Slecht acteerwerk...

Prima HD kwaliteit, maar soms zit zwart/wit beeld en 4:3...

Prima achtergrond geluid/muziek, geen Dolby Digital aanwezig...

Geen goede SF film...

Geen aanrader...

Dit zijn toch geen argumenten tbv. het beoordelen van een film? Waarom blijft je hier structureel mee doorgaan?

Zo'n soort vraag mag je jezelf ook wel eens stellen wanneer jij soms je 'meningen' aanvinkt, Quentin;

Exorcist: The Beginning (2004) - (link) Enkele foto's .... ziet er best ziek uit..

Salsa (1988) - Is gewoon in regio 1 uit hoor.

The Day of the Triffids (1962) - Lees eens goed, het was een antwoord/opmerking op Jordy's bericht!

Poeh poeh, drie keer misgeklikt in die 10 jaar dat ik op MovieMeter zit. Prachtige tentoonspreiding van je crew-skills, maar wat is je punt? Gaat geheel aan het inhoudelijk vraagstuk voorbij.

Ik heb maar niet verder gezocht en daarbij wel vaker zulke misplaatste 'meningen' van je gezien hoor; noem het nou maar geen misklikken...

Inhoudelijk: die 'meningen' bevat helemaal geen inhoud aangaande die films what so ever; sluit dus prima aan als jij meent een ander er wel op te moeten wijzen (al vind ik het persoonlijk soms moeilijk in te schatten waar Decec nu precies op doelt).

Wat betreft de meningen van Decec is tot vervelens toe al ingegaan op het feit dat zij grote moeite heeft met de beheersing van de Nederlandse taal. Maar als je het nog niet had meegekregen: bij deze.

Het uitgangspunt is best aardig, het gebrek aan interessante karakters en de saaie uitwerking van het verhaal helpen alleen niet mee. Het is erg zoutloos allemaal en eigenlijk alleen het SF verhaaltje is nog enigszins vermakelijk, simpelweg omdat de hoofdrolspeler niet boeit.

@ Meneer Bungel, heel goed, dank je.

"Wat ben ik hier aan het doen?"

De vraag die de meeste acteurs zich stelden tijdens de opnames, hoop ik. CQ is namelijk een rommeltje, dat nog verfijnd had moeten worden. We maken kennis met Paul (Davies, op eigen wijze comme toujours) die een relatie heeft met de bloedmooie Marlene (Bouchez, past perfect in het kader waarin we ons bevinden). Het is ook zij die de film een beetje redt.

Op zich is het gegeven goed bedacht. Paul die meewerkt aan een sciencefictionfilm en ondertussen probeert zijn leven te capteren. Hij koestert terwijl gevoelens voor de protagoniste uit de sci-fi film. Het aspect realiteit en fantasy dat door elkaar zou lopen, had meer op het voorplan mogen komen. Meermaals bekroop me het gevoel dat er scènes ontbraken waardoor je niet genoeg te weten kwam over Paul, Marlene en Dragonfly om het geheel goed te vatten. De humor sloeg al eens de plank mis en de film waaraan ze werkten zag er, ondanks dat deze zich in de toekomst afspeelde, er wat knullig uit.

En als je te maken hebt met een acteur pur sang als Dépardieu mag je hem een grotere en mooiere rol aanbieden. Zo’n brok sterk acteertalent kan namelijk de film naar een hoger niveau tillen. Daar werd nu geen gebruik van gemaakt en dat manifesteert zich in het resultaat.