Johnny Stecchino (1991)

Het duurt even voor hij opgang is, maar als hij dan loopt dan dan loopt hij lekker door.3,5*

Heerlijke komedie (plot was wel wat voorspelbaar).

De poster is echt geniaal!

Vrij flauw, maar best wel vermakelijk. Volgens mij is Chaplin Bengini's grootste voorbeeld. Op één letterlijke verwijzing na zie je veel in Bengini terug... 2,5*

Ronduit hilarisch, ik heb me kapot gelachen.

benigni die een siciliaans accent probeert! heerlijk gewoon!

****

Zoals jassonn al zegt; het duurt nogal een tijdje voor de film echt op gang is, waardoor er in het eerste half uur maar weinig te lachen valt. Gelukkig begint de film op een gegeven moment wat meer tempo te krijgen en wordt het allemaal iets leuker. Het simpele, flauwe plot weet gelukkig prima te amuseren en de energieke rol van Bengini doet de film goed. De rest van de cast is niet echt om over naar huis te schrijven. Al met al een aardige, maar niet al te bijzondere komedie.

3 sterren.

Er zijn twee kanten die ik helaas ken van meneer Benigni. Zo is hij in Night on Earth en La Vita E Bella nog acceptabel. Echter ik vermoed dat de meeste vehicels van hem mij niet zullen interresseren. Net als bij zijn onleuke interpetatie van Pinocchio hier mij ook de volle speelduur zitten ergeren aan de flauwiteiten. 1 minuut die stem of dat onrustige gestalte en er begint wat jeuken. Een groots plusplunt is de score van componist Evan Lurie. Ik vrees dat ik zelfs de leuke films die ik weleens heb gezien nu niks meer zal vinden. 1 ster

Net als gotti moest ik ook aan Chaplin denken. Het is niet zo geweldig als Chaplin, maar ik heb me toch prima vermaakt. 3,5*

Johnny Stecchino is een komdie met een leuk concept, maar bevat te veel flauwe grappen om volledig te werken. Toch zijn er enkele hoogtepunten die dan wel hilarisch zijn, en het bevat redelijk wat inventiviteit om het geheel kijkbaar te houden. 2*

Leuke komedie. Het verhaal is een beetje flauw en de karakters af en toe tè overdreven, maar er zitten in deze film een aantal ontzettend hilarische momenten zodat het toch nog een hele leuke film is om naar te kijken.De misverstanden over de bananen zijn echt fantastisch ! Ook ik moest denken aan Chaplin bij het zien van Benigni, maar eerlijk gezegd zie ik in hem ook een klein beetje Danny Kaye.

Het verhaaltje van het onschuldig mannetje dat, bij toeval, in een gangsterwereld terecht komt, is zeker niet nieuw.

Fernandel, Pierre Richard, en wellicht nog vele anderen deden het voor, maar niettemin is Benigni toch wel de geknipte acteur om dergelijke - dubbele - rol te spelen en het lukt nog aardig ook.

Niet dat we hier met een denderende komedie te doen hebben, want in het eerste half uur valt er weinig te beleven en het is pas, nadat het intrige zich verder uitwerkt, dat er enkele grappige situaties en scènes volgen.

Natuurlijk is het onze Roberto die de film draagt en wie met de bewegingen en de mimiek van deze acteur overweg kan, zal aan deze "Johnny Stecchino" toch wel een uurtje plezier en ontspanning beleven.

Ik begrijp echt niet dat er mensen zijn die dit ronduit hilarisch noemen en zich hier kapot om kunnen lachen. Ik heb zelfs nog niet een glimlachje kunnen produceren om deze VRESELIJK flauwe janboel. What a waste of time. Italianen hebben wel een hééél kinderachtig gevoel voor humor, zeg.

Ook ik heb me kapot gelachen, en ik ben echt geen Italiaan.

Matige film over een wat sullige man die als twee druppels water lijkt op een maffiabaas. Het duurt echt te lang voordat het verhaal goed op gang komt. Niet bepaald origineel (de persoons-verwisseling), en het verloop is dan ook voorspelbaar. Tijdens de tweede helft valt er hier en daar wel wat te lachen en Roberto Benigni weet de dubbelrol leuk te brengen.

Door de exacte gelijkenissen bij een dubbelrol van Benigni onstaan er onvermijdelijk

misverstanden die af en toe voortreffelijk worden uitgewerkt waarbij dankbaar gebruikt

wordt gemaakt van de onnozelheid van Beningni's Dante. Vooral de welhaast geniale

via meerdere scenes lang uitgerekte bananengrap vond ik vermakelijk wanneer Dante

tot zijn verbijstering niet kan bevatten dat het jatten van een enkele banaan in Sicilie

(Nota bene bekend van de mafia) tot zoveel ophef kan leiden. Ook de combinatie cocaine

snuiven/diabetes wordt uiteindelijk leuk uitgebuit.

De drukke Benigni lekker op dreef, al kan ik mij voorstellen dat er zijn bij wie zijn clowneske

spel irritatie wekt. Ik had daar geen last van. Op den duur ging de lange speelduur zich

wel wreken en raakt de humor een beetje uitgewerkt.