Pocketful of Miracles (1961)

Dit moet ongetwijfeld Capra's minste film zijn (het was in elk geval zijn laatste). Van de dertien die ik tot nu toe zag (what's in a number?) is dit de slechtste.

Een zeer trage (vooral het begin), onleuke remake van zijn eigen Lady for a Day. Bette Davis zou de boel moeten redden maar is teleurstellend weinig in beeld en de film wordt bevolkt door ontzettend veel figuren, van wie vooral Peter Falk opvalt, maar op den duur een beetje op de zenuwen gaat werken.

Na de zeer succesvolle jaren ’30 en ’40 werd het langzaam wat minder met de films van Frank Capra, die in zijn gouden periode met een tiental verrukkelijke films het publiek op uitzonderlijke wijze wist te vermaken. Maar met deze film, een remake van zijn eigen Lady for a Day (1933), heeft Capra op waardige wijze afscheid genomen, mede dankzij de uitgekiende rolbezetting. Het is een kostelijke komedie, zoals die tegenwoordig schijnbaar niet meer gemaakt kunnen worden. Lachen, gieren, brullen. Tijdloos. Heerlijk.

Niet mijn humor maar wel onderhoudend deze film.