Ja Zuster, Nee Zuster (2002)

Tja, wij blijven Duitsers (?)

Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink zorgen voor een goede basis voor Ja Zuster, Nee Zuster, al klinken de meeste liedjes nu ontzettend oubollig.

Het over-the-top acteren is niet zozeer een probleem, doordat de gehele film een musicaluiterlijk heeft. Waldemar Torenstra wordt op die manier gered en komt zo het beste tot z'n recht (waardeloze acteur verder). Enkel kan ik me niet voorstellen dat de oude serie (er zijn nog maar weinig beelden van overgebleven, en ik ben niet zo oud dat ik het destijds heb kunnen volgen) net zo kinderlijk was als betreffende film. De serie lijkt me meer op de gehele familie gericht. Buurman Boordevol toont aan dat Pieter Kramer kinderen als doelgroep hanteert. Zeer irritant, beneden-alle-peil personage en dan zelfs nog brakkig uitgevoerd door Paul Kooij (de vervanger van Jan Nonhof voor het inspreken van Octo Tentakels in SpongeBob SquarePants).

De decors en kleding zijn lekker kleurrijk en de liedjes geven het beoogde feelgoodgevoel goed weer. Neem een Stroei Voei. O-zo-fout, maar erg vermakelijk. Ook Twips en het titellied zijn behoorlijk geslaagd. Je proeft de klasse van vooral Annie M.G. Schmidt.

Niemand had Hetty Blok (Clivia) beter kunnen vervangen dan Loes Luca. Ten eerste zijn er de uiterlijke overeenkomsten, daarnaast bezit Luca genoeg beheersing om Blok te doen vergeten (ook al zien we haar nog even op een bankje zitten). Tjitske Reidinga vind ik een merkwaardige keuze, daar ze geen wonderlijke zangeres is. Acterend kan ze genoeg compenseren.

Al met al een prima filmpje, dat bijna onderuit gehaald wordt, naar de rechtbank gesleept wordt en achter slot en grendel gestopt wordt door Paul Kooij / buurman Boordevol.

3*

Toen ik hoorde dat Paul de Leeuw mee zou doen had ik al wel een vermoeden dat er meer camp in de film zou zitten dan mij misschien lief zou zijn. De serie ken ik alleen als zeer jong kind, ik was zo'n jaar of drie toen die op tv was. De LP's met liedjes draaiden we thuis grijs, en zo kwam Ja Zuster Nee Zuster voor een soort gezellige, knoedelige jaren 60-sfeer te staan. En die mythe kon ook niet meer worden doorbroken omdat het meeste gewist is. Maar daar was dus opeens de 'remake'. We zijn gaan kijken met onze zoon van (toen) 6 en met mijn moeder, toen 75 en al aan het dementeren. Reactie van de zoon toen het licht weer aanging: DAT was mooi he! .... sindsdien is hij hardcore Klivia-fan. En mijn moeder die naast me zat, zong de liedjes zachtjes mee. Gelukkig was het donker in de bios, want de tranen liepen over mijn wangen. En nog steeds krijg ik een brok in mijn keel als we de DVD kijken en de titelmuziek begint. Het is voor mij meer dan een film, het is een stuk jeugd dat me heel dierbaar is. En misschien blijft de 2002-versie daarom wel helemaal overeind. Maar ik vind Loes Luca een te gekke Klivia. Net zo lekker gek als Hetty Blok vroeger. En zelfs Paul de Leeuw vond ik te pruimen. En een dikke pluim voor de makers, die uit 20 tv-scenario's dit verhaal hebben weten te scheppen, compleet met liedjes die in de serie soms op heel andere plekken in het verhaal zaten. Geweldig gedaan!

Heerlijk muziek die ook leuk blijft!
Prima casting met natuurlijk een geniale Loes Luca als zuster Clivia.
Een film die je tenminste 1x in je leven gezien moet hebben.

gewoon leuke film !!!
loes luca is top en de rest ook !!!

Leuke (redelijk jonge) cast. Het is allemaal over de top en veel te blij, maar ik vond het wel vermakelijk.

Ben ik de enige die overeenkomsten ziet tussen Buurman Boordevol en Sméagol / Gollem?

Ja Zuster, Nee Zuster

Aardige film. Het eerste woord dat me te binnen ziet bij het zien van Ja zuster, Nee Zuster is kneuterigheid. In de goede zin van het woord. Het acteerwerk is soms abominabel (Paul de Leeuw, Waldemar Torenstra), het verhaal gaat nergens over en zelfs de liedjes worden niet al te overtuigend gebracht. Maar je ziet wel dat de acteurs plezier hebben, en vooral hoofdrolspeelster Loes Luca is sterk op dreef. Zij zorgt er bijna in haar eentje voor dat de film nog een beetje het aanzien waard blijft.

Gewoon een lieve film met leuke liedjes, vaak met een vette knipoog.