Prince of Darkness (1987)

Misschien is er een bepaalde stemming voor nodig om de films van Carpenter te waarderen, maar dit moet toch zowat het dieptepunt zijn van wat hij geregisseerd heeft. De film komt heel erg traag op gang en komt eigenlijk nooit op snelheid. Zoals alle Carpenters is het idee vaak beter dan de uitvoering. Alleen snap ik eigenlijk niet goed wat het idee hier eigenlijk was en het leek me ook volledig willekeurig. Volgens mij wordt er hier vooral gewaardeerd op reputatie en naam, want dit was toch echt wel ruk.

Meesterlijke horror. Geweldige muziek, heerlijke opbouw, origineel verhaal, toffe kills, geweldige finale. Een van de spannendste films die ik ken.

Dat heeft verder niks met z’n reputatie te maken, maar alles met zijn ingetogen stijl. Het is met de handrem ingetrapt en af en toe gaat die even er af. Tot aan het eind, dan gaat die helemaal los.

Verwacht volgende week de 4K disc, mooi moment om m weer te herzien.

Basto het heeft geen nut hoor tegen mij het tegenovergestelde te zeggen. Jij vindt het leuk en ik niet en daarmee zijn we klaar. We zijn momenteel aan een horrordraft bezig (moest je dat nog niet zijn opgevallen) dus dat is ook de enige reden dat ik deze film en een hoop andere kijk. Sommige zullen me liggen, andere heel goed maar ook een hoop niet.

Als jij stelt dat het ruk is, geef ik aan waarom dat totaal niet het geval is. Zal jou er niet mee op andere gedachte brengen, maar dergelijke onzin moet natuurlijk wel ontkracht worden.

Dat jij goede horror niet herkent, is vooral jouw ‘probleem’. Ik vraag me overigens wel hoe je deze films bekijkt. Carpenter en de meeste horrorfilms moeten het meestal van hun sfeer hebben. De juiste kijkomstandigheden (groot scherm, donkere ruimte, stevig geluid) spelen daarbij een grotere rol dan bijvoorbeeld bij drama of komedie.

Vroeger werden de films van Carpenter zelfs in 4:3 op tv vertoond. Dan nleef er helemaal niks van over, aangezien zijn kadrering juist een van de grote kwaliteiten is en hij daar vaardig mee speelde.

Ja, we kunnen hier natuurlijk over blijven doorgaan. Maar wat valt er eigenlijk te ontkrachten als ik het ruk vind? Wat ik goede horror vind (en ik zeg speciaal wat ik vind en niet wat goede horror 'is'), is een kwestie van smaak en persoonlijke voorkeur.
Als je dat bij een ander in vraag gaat stellen, dan wordt het een beetje van ik ben slimmer en heb een betere smaak dan de ander. Dat mag jij denken, maar dan mag je verwachten dat ze jou opschepperig gaan vinden. Goede horror of goede film is geen feit, als het dat wel was dan zouden we het allemaal een hoge waardering geven en is een discussieplatform ook totaal overbodig.

En voor mij is een film niet enkel sfeer en visuals. Als het hele gebeuren mij niet aanspreekt, dan zal schermgrootte ook niet veel uitmaken. Als ik een film goed vind, maakt mij niet uit of ik dat nu op een groot scherm of mini tablet kijk. Ik was daarstraks op mijn tablet aan het kijken naar Julia's Eyes en dat heeft me ondanks de beperkingen ook niet verveeld.

En om op deze vraag te antwoorden

Meestal op mijn PC, ik heb niet vaak een TV tot mijn beschikking. En ik ik heb die bekeken omdat Collins deze heeft genomineerd voor de horrordraft. Misschien moet je hier een kijkje nemen, dan begrijp je misschien waarom ik de film heb bekeken en het geen vorm van masochisme is

Horrorfilm draft en KO

Ik ken de horrordraft, maar ik weet zelf wel de pareltjes te intdekken.

Verder bevestig je mijn vermoeden. Carpenter (en de meeste horror) zal zelden goed tot z’n recht komen op een pc. Wat film kan voor jou meer zijn dan sfeer en visuals, dat neemt niet weg dat die elementen wel extra zwaar wegen binnen het horrorsegment. De spanning wordt doorgaans opgewekt door de subwoofer. Neem je die weg, dan krijg je gewoon niet de filmbeleving die de regisseur gemaakt heeft. Oorlog en aktie doen het ook doorgaans minder zonder.

Wie gegronde kritiek wil leveren op film (of kunst, of welke creatieve uiting dan ook) kan niet zonder de richtlijnen van, jawel, HULK:

Film Crit Hulk Smash: HULK VS. SPOILERS AND THE 4 LEVELS OF HOW WE CONSUME ART