Prince of Darkness (1987)

Vooral eerste helft van de film is sterk, goede langzame opbouw, leuk ensemble cast van relatief onbekende koppen, sfeervol gefilmd en van dito muziek voorzien door Carpenter zelf.

Net als They live en ergens ook wel In the mouth of madness, die andere goede films uit Carpenters latere carrière, verzandt het verhaal uiteindelijk in van-dik-hout-zaagt-men-planken geweld, wat de onderhuidse spanning uit het eerste deel wat te niet doet.

Spanningsopbouw-in-de-eerste-acte heeft Carpenter als geen ander in de vingers, zie hiervoor zijn klassiekers Assault on precinct 13, Halloween, The Thing en The fog.

Kan moeilijk zeggen dat ik echt overtuigd ben. Na 95 minuten kijken twijfel ik nog altijd tussen het geven van 3 of 3,5 ster. Prince of Darkness biedt veel potentie, maar van een degelijke uitwerking is helaas weinig sprake. Er wordt wat gesuggereerd naar een religieus-wetenschappelijke verklaring naar de komst van de duivel op aarde, maar echt diep gaat men er niet op in. Zeker het begin is traag en biedt nauwelijks enige spanning. De film speelt zich af op een locatie en de hoofdpersonen zijn met alle respect niet heel interessant.

Carpenter gooit het uiteindelijk op de zombies. Die bieden wel enig vermaak, maar echt iets nieuws zien we niet. De finale met de spiegel is het hoogtepunt. Het enige echt goede moment dat de juiste sfeer bevat. Klinkt niet heel positief, maar ergens boeide het me wel, maar het zal wel even duren voordat ik deze film een herkansing geef.

Bij een film van John Carpenter verwacht je geen splatter, maar sfeerschepping en spanning. De film heeft een trage start, maar na een 20 minuten barst de hel los. Ik vond het heerlijk creepy en duister. De droomscene vond ik heel mooi. Nog meer van dat is steeds welkom.

Met John Carpenter horror zit men meestal wel goed, zo ook met deze Prince of Darkness.

Vooral de sfeer is best te pruimen, lekker creepy en mysterieus.
Er is een vrij zwakke spanningsboog vanwege het, naar mijn smaak, te langzaam verhaal.
Volhouden tot aan het einde want het laatste kwart loont zich inderdaad.

3*

Ik blijf erbij dat de pak 'em beet eerste 20 minuten juist briljant zijn. Traag, ja, en er gebeurt dan nog niets, maar het is knap gefilmd en gespeeld, de sfeer is sterk, en het broeit onderhuids van je jawelste - dat doet mij meer dan de finale waarin feitelijk gevochten wordt met de 'zombies'.

De sfeer spruit inderdaad vooral uit die eerste 20 min voort, wat de hele film ten goede komt. Maar persoonlijk zit ik bij een horror, naast de creepy sfeer, toch ook wel op wat gore actie te wachten. Op dit vlak gaat het dan net iets te traag.

Terug maar weer naar The Thing?

Op In the Mouth of Madness na heb ik zowat alles van Carpenter gezien en The Thing is, naar mijn smaak, Carpenters beste film.
Al vele malen gezien, laatst nog eens na de Prequel The Thing.

In the mouth of madness zeker proberen te kijken! Behoorlijk over the top maar zeer vermakelijk.
Helaas vooralsnog alleen op regio 1 te verkrijgen. Soms is gerechtigheid ver te zoeken.

Een nogal onderbelichte Carpenter film en dat terwijl de film naar mijn mening behoorlijk goed is.
Bijna vanaf het begin weet Carpenter een onheilspellende, claustrofobische sfeer neer te zetten.
Leuke rollen voor Donald Pleasance en Victor Wong, samen met Jameson Parker (die ik nog herkende uit Samuel Fuller's White Dog). Ook grappig om "shock rocker" Alice Cooper voorbij te zien komen als creepy zwerver die soms op de meest random momenten lijkt op te duiken.

Prince of Darkness is een beetje vreemde, aparte film, maar zeker een interessante zit. Een ondergewaardeerde Carpenter die zeker zijn sterke momenten heeft.

Eén van Carpenters films die ik toch het vaakst kijk, volgens mij. Sfeer en opbouw in de eerste 20 minuten is top klasse.

In meest recente nummer van Schokkend Nieuws (#106) een twee pagina lang artikel over de komende blue-ray uitgave.

Na lange tijd deze film eens aangezet, maar wat een tegenvaller zeg.
De Thing en In the mouth of madness zijn geweldig, daar is deze film een B-film bij. Slecht acteerwerk, onlogisch flutverhaaltje en erg oudbollig komt het over. Ik vind de film ook veel ouder lijken dan die werkelijk is.

IJzersterke Carpenter. Als ik ooit een toplijstje zou moeten maken van meest fascinerende openingen, kan het bijna niet anders of deze schiet te binnen. Dat is dan vooral te danken aan Carpenters kenmerkende muziek. Hypnotiserend wat-ie allemaal uit z'n synthesizer haalt. Absolute meerwaarde.

Het zet z'n film meteen op mysterieus en sinister, helemaal wanneer Alice Cooper een kijkje komt nemen. Uitmuntend sfeertje dat hier eens niet wordt aangevreten door bijzaken. Zo'n verhaaltje waar religie en wetenschap elkaar ontmoeten, kan zomaar ontaarden in oeverloos gekeuvel om uitleg.

Vond het vooral functioneel verteld, zoals Carpenter ook niet op gekunstelde wijze aan personages zit te sleutelen. Zelfs de romance krijgt maar een bescheiden rolletje. Negen van de tien keer dat zoiets alleen maar in de weg zit en tijd opsnoept van waar zo'n filmpje het eigenlijk van moet hebben.

Waar het wel tegen aanloopt, is dat het met fysieke horror aan de slag gaat, maar daar nooit helemaal een slag mee weet te slaan. Uitgezonderd de uitverkorene blijft dat wat aan de tamme kant. Toch blijft het een lekker griezelig werkje. Wat mij betreft een mooie subtopper binnen Carpenter's oeuvre.

Prima horrorfilm met de nodige griezel scènes en goed geacteerd.
Het verhaal begint met de ontdekking van een kistje en daarna worden de (bijna) wetenschappers er door de pastoor bij gehaald. Sommigen zijn sceptisch en doen alleen mee vanwege de financiën en komen er halverwege achter dat er toch veel meer is tussen hemel en aarde.
De film lijdt nog lang niet (filmisch) aan ouderdom, dus ook voor de jongere kijkers onder ons is dit een film voor de horror liefhebber!

N.B. volgens mij is de muziek speciaal voor de film geschreven, bij praten hoor je alleen de drums terwijl er anders een 'gitaar' meespeelt. De muziek heeft inderdaad hier een meerwaarde zoals deze de kijker meeneemt door het verhaal.

"This is not a dream... not a dream. We are using your brain's electrical system as a receiver. We are unable to transmit through conscious neural interference. You are receiving this broadcast as a dream. We are transmitting from the year one, nine, nine, nine. You are receiving this broadcast in order to alter the events you are seeing. Our technology has not developed a transmitter strong enough to reach your conscious state of awareness, but this is not a dream. You are seeing what is actually occurring for the purpose of causality violation."

Carpenter's eerste independent-film sinds Escape from New York. Nadat Big Trouble in Little China een flop was in de bioscoop had hij het een beetje gehad met Hollywood. Prince of Darkness is gemaakt met een budget van $3,000,000, voor dat geld erg geslaagd, en heeft ruim $15,000,000 opgebracht.

Prince of Darkness gaat over een priester die in een verlaten kerk een vreemd vat met een vreemde groene substantie. Hij roept de hulp in van een wetenschapper die is gespecialiseerd in materie en anti-materie. Samen met zijn team start de wetenschapper zijn onderzoek in de mysterieuze kerk. Nadat ze een oud Latijns boek hebben vertelt is de priester ervan overtuigd dat het hier om de Anti-Christ gaat. De groene vloeistof begint vreemde telekinetische golven uit te stralen. Langzaam vallen steeds meer wetenschappers ten prooi aan de vreemde groene vloeistof terwijl de andere een duister geheim ontdekken.

Donald Pleasence heeft een erg sterke rol als de priester, ik vind hem erg ondergewaardeerd als acteur. Victor Wong en Dennis Dun, die eerder al in Big Trouble in Little China zaten, zijn ook weer aardig in hun rol. De acteerprestaties in het algemeen zijn ruim in orde, zeker voor een horror-film over bezetenen.

John Carpenter doet hier zoals gebruikelijk zijn eigen soundtrack. De muziek van Prince of Darkness brengt een erg sterke duistere sfeer over en heeft een erg gave atmosfeer. Heerlijk die analoge synthesizers. Een van Carpenter's allerbeste soundtracks.

De effecten van de film zijn erg goed gelukt. Zeker gezien het lage budget. De groene vloeistof, de insecten en vooral de bezeten zombievrouw zien er heel cool uit. Voor de scenes waar ze door een spiegel heen gaan hebben ze replica's van armen in een bak met kwik (metaal dat vloeibaar is op kamertemperatuur) geduwd. Het resultaat is bijzonder realistisch.

Al met al is Prince of Darkness een hele gave horrorfilm. Het hele concept om materie-wetenschap en religieuze mythes met elkaar te combineren voor een horrorfilm is geniaal. De film bouwt erg mooi op met nodige spanning en atmosfeer. De goede effecten en muziek zorgen voor een erg sterkfilm. Zoveel meer dan de cliché van mensen die een voor een tenprooi vallen aan een duistere macht of monster. Samen met films als The Thing of The Fog een van Carpenters beste werken.

Ik verbaas me over de hoge waarderingen die ik hier lees. Treurig dat Carpenter tot deze B-bagger is afgedaald.

1,5*

Carpenter heeft altijd "B-bagger" gemaakt. Gewoon een fantastische sfeervolle horrorfilm. Past prima in het rijtje van The Fog en Halloween. En het heeft ook veel overeenkomsten met Assault on Preciest 13.

Misschien hou je wat meer van zijn paar grotere Hollywood producties. Maar hiermee gaat hij terug naar zijn roots. Hij was de bemoeienis van de studio's zat.

Matige film waarin een aantal wetenschappers een door de kerk verborgen geheim gaan onderzoeken. Het duurt even voordat de film echt op gang komt, maar John Carpenter weet wel weer een spannende sfeer te creëren. Helaas niet genoeg om de film te redden. Daarvoor is het allemaal te onsamenhangend en weten de personages op geen enkel moment te overtuigen

Dit is geen B-bagger maar echt expertenwerk .. hoe je met de juiste sfeer en een goede opbouw een spannende en sinistere film kan maken.

John Carpenter is een door mij zeer gewaardeerd regisseur met fijne klassiekers op zijn naam. En ook deze mag er wezen. Zijn laatste film was geflopt en dit was zijn eerst film nadat hij het wel weer een beetje gehad had met Hollywood. Het budget was vrij laag maar daar heeft Carpenter meestal geen last van. Er zijn genoeg regisseurs die met een veel groter budget nog niet half zo goed zijn. De film begint erg sfeervol en bouwt de spanning goed op. En ook aan het einde is het zeer sterk. De effecten die er zijn in de film zijn erg goed gelukt. Tja en een Carpenter zonder goede muziek bestaat volgens mij niet? Het enige minpunt dat ik aan deze film vond was dat het veel weg had van Assault on Precinct 13.

Carpenter onderzoekt zijn fascinatie met kameraadschap in het meest onwaarschijnlijke midden, het geïsoleerde bestaan van de doctoraatsstudent. Eigenlijk zijn ze veel te oud om nog op te schoolbanken te zitten en de abstracte aanpak van de puristische professor die geen fysici, maar theoretici wil, draagt enkel bij tot het gevoel van onthechting. We volgen één van de studenten in diens verwoede pogingen om contact te leggen met zijn lotgenoten. Een tracking shot glijdt hem voorbij, maar houdt enkele seconden halt alsof de camera hem aanmaant: “mis de boot niet, grijp je kans, charmeer dat rossig blondje.” Het verlangen overstijgt louter seksuele driften en alhoewel de twee hoofdpersonages op een gegeven moment de lakens delen, is het een frappant detail dat Carpenter zoals vaak de daad buiten beeld laat. Voor Carpenter is seks een noodzakelijk kwaad dat je moet ondergaan voor het grotere goed, namelijk om een drempelloze verstandhouding creëren zodat je elkaar ’s ochtends kunt verrassen met een kopje koffie. Ook het horribele aspect van de plot werkt hier niet distantiërend (zoals meestal in horrorfilms), maar brengt de personages juist samen: de komst van Lucifer dient als excuus om een gezellig kampeertripje te organiseren, een niet te versmaden bonding experience voor deze eenzame bollebozen.

Carpenter – onovertroffen poëet van het Amerikaanse (non) landschap – wijst zelfs met een beschuldigende vinger naar ruimtelijke ordening om deze aanhoudende vervreemding te verklaren. Het panorama dat we steeds opnieuw te zien krijgen is rechthoekig, lineair en vooral intimiderend, alsof er tussen dit immens beton geen plaats voor is voor de nietige mens. Een aantal loodsen, een wegrestaurant en een louche steegje voor wat het daglicht niet verdragen kan. Kijk, daar komt een verdwaalde rockster voorbij.

Aardig werkje van Carpenter.
Zoals vele hier al zeggen is het eerste half uur behoorlijk sterk qua sfeer, spanning en heerlijk mysterieus.
Hij wist me daarom eigenlijk ook wel vanaf het begin te boeien en heb me prima vermaakt met de film.

Al moet ik wel zeggen het middenstuk hier en daar wel langdradig was en wat saaie stukken in had zitten en dat ik toch de spanning wat minste ondanks de prima creepy sfeer in de film.
Daarnaast vond ik het ook jammer dat het eigenlijk vanaf 45 min kijken steeds een beetje op hetzelfde niveau bleef hangen. Vooral tegen het einde aan wanneer je juist hoopt dat het allemaal meer los zal komen gebeurd dit helaas niet.
Verder was het verhaal wel leuk gedaan, acteerwerk kon er ook mee door EN: een geinige rol van Alice Cooper haha.

Al met al gewoon leuk vermaak.

3,0*

John Carpenter geeft een masterclass in sfeerschepping. Zeker in het eerste uur maakt hij het unheimische gevoel tastbaar dat er 'iets' in de lucht hangt wat explosief naar de oppervlakte gaat komen. Veel gore heeft hij er eigenlijk niet voor nodig, want 'Prince of Darkness' (1987) bouwt zorgvuldig een zenuwslopende spanning op door de combinatie van indringende synthesizerdeuntjes met surreële indrukken. Ook door de fijne mix van religieus occultisme met een snufje sciencefiction en een heleboel eighties cheese. Naar het einde toe gooit Carpenter nog wat absurde demonische figuren in de mix om een definitieve aanslag te plegen op mijn zenuwen. Helaas wordt de spanning zo goed opgebouwd dat ik grote verwachtingen had over hoe het zou eindigen, maar het mysterie leidt uiteindelijk tot een flauwe anticlimax. Eerlijk gezegd had ik meer vuurwerk gewild bij het slotakkoord.

Mijn derde film van Carpenter en meteen ook eigenlijk mijn derde horror van hem. Ik ben blijkbaar een beetje in een horror-mood de laatste dagen. Ik verwachtte aan de hand van de synopsis een leuke zombieflick te gaan zien maar viel dat toch even tegen.

Met een titel als Prince of Darkness verwacht je toch wel iets meer dan wat stilstaande zombies die niet meer weten wat ze daar nu eigenlijk staan te staan en een groen vat dat al minstens 2000 jaar oud is, maar koolstofdatering wijst uit dat het vat al 7 miljoen jaar staat te corroderen. Hmm, lijkt me heel straf maar het zijn maar wat details, die uiteindelijk niet zo heel belangrijk zijn voor de film.

Er wordt dus heel wat wetenschappelijk gewauwel verteld. Normaal vind ik dat nog wel interessant (ben zelf een wetenschapper) maar hier bleef het maar duren. In het begin wat meer over Schrödingers kat - die zowel levend als dood zou kunnen zijn - je zou het niet kunnen zeggen omdat het in een black box zit waarin je geen observatie kan doen.

Dan ontstaat er een vrij slecht uitgewerkte romance tussen de rosse en snorremans. Ondertussen wordt de professor theoretische deeltjesfysica of wat hij ook was, ingelicht door een jongere priester over dit eeuwenoude geheim. Aangezien hij dit niet alleen kan uitdokteren,
worden zijn studenten om hulp gevraagd. Het verhaal kabbelt vervolgens een hele tijd wat voort en o ja, de muziek die neemt steeds luidere, overdreven vormen aan. Ik vond de sfeerschepping veel te vroeg beginnen, vooral omdat alles nog werd ingeleid. Hierdoor kwam ik nooit in de juiste sfeer terecht wanneer het spannender/enger werd.

De karakters waren uiteindelijk ook weinig interessant, in tegenstelling tot die van The Fog en in iets mindere mate The Thing. Ze maken ook allemaal weer dezelfde standaardfout, één voor één gaan ze naar beneden of ergens binnen waar het kwaad al is gepasseerd. Om af te sluiten wel een paar heel leuke effecten gezien zeker met die spiegel. Als het waar is wat baspls schreef dat dit effect in kwik werd gedaan, sta ik toch versteld. Kwik is heel toxisch en vooral de kwikdampen.

Dit werd in een speciale special effects studio gedaan door special effectsmensen. De armen die erin verdwijnen zijn prothetisch

Na The Thing en In the Mouth of Madness nu eindelijk dit deel uit de Apocalypse trilogie van Carpenter gezien. Net als in The Thing zijn hier een handjevol personages opgesloten en begint er een gevecht tegen iets kwaad, dat ook in henzelf begint te schuilen. Maar er zijn een paar grote verschillen tussen The Thing en Prince of Darkness, ten eerste de vertelling. Is The Thing rechttoe rechtaan, daar is de vertelling van Prince of Darkness nogal rommelig. Vooral in de eerste helft lijkt de focus wat te ontbreken en dat maakt het voor de kijker iets lastiger om er in te komen. Daarnaast werkt het ook niet mee dat het merendeel van de personages in Prince of Darkness niet zo boeiend zijn. Sommige zijn zelfs oersaai. En een moppentappende Dennis Dun begint gaandeweg zelfs op de zenuwen te werken.

Maar een mindere Carpenter is nog steeds een Carpenter. En dus genoeg in Prince of Darkness om van te genieten. De muziek, de sfeer en de algehele feel zijn uitstekend en zeker rond de derde akte wordt het allemaal erg interessant, met een paar overtuigende make-up effecten. Echt spannend wordt het niet, maar tegelijkertijd is de film ook niet zo campy dat het enorm leuke pulp wordt. Wat dat betreft valt Prince of Darkness overal een beetje tussenin. Erg degelijk gemaakt, maar helaas wordt het niet meer dan dat.

3,5 sterren.

had het gezien ja. vrijdag even kaartje kopen.