Who's That Girl? (1987)

Na een half uurtje of iets heb ik maar weggezapt door het storende acteerwerk van Madonna.

Ik ken de film niet maar de titelsong blijft lekker iig. De beelden die je van die film te zien krijgt in de video van dat nummer wekken wel enigszins mij interesse. Het lijkt me lekker weg te kijken. Misschien dat ik hem binnenkort eens binnenhaal.

Waardeloze film.

Met Madonna heb ik absoluut niks want ze is erg irritant en acteren kan ze ook al niet. Een komedie van niks en Ik kan niks anders geven dan een 0,5.

Aan de ene kant zie ik ook wel dat het verhaal niet bepaald bijster is en het acteerwerk ronduit belachelijk. Maar toen ik deze film voor het eerst keek was ik 11 jaar oud en ik zat nog in mijn Madonna fase. Toen vond ik de film helemaal geweldig. En dat gevoel van toen komt dan toch een klein beetje terug als ik de film kijk. Maar ik kan me voorstellen dat mensen die deze film voor het eerst kijken het een verschrikkelijke film vinden.

Een flop 100 notering vind ik persoonlijk niet nodig, er zijn ooit slechtere films gemaakt. Het plot is ideaal voor een leuke komedie en dat lukt ook deels. Het tempo zit er allesinds goed in en de film heeft enkele leuke scènes mede dankzij de feelgood muziek (de auto die langs de trein rijdt, de scène met de auto aan de parkeergarage...). Er werd best veel moeite gedaan om van deze film en van Madonna een hit te maken. Maar Madonna (ik mag haar muziek dan wel) deed het niet erg goed. Haar gedrag was irritant en de babystem deed me erg aan Paris Hilton toestanden denken. Ze kwam gewoonweg niet overtuigend over.

De scènes met de lynxen vond ik dan wel weer erg goed gedaan. Ach ja rond elke ster komt er wel een film uit. Britney, ABBA, Eminem, Madonna....they all did it. En ik kan me inderdaad niet voorstellen dat dit de slechtste film is waarin Madonna geacteerd heeft. Gewoon niet al te serieus nemen, dan is de film best nog vermakelijk.

Best wel een aardig filmpje, alleen jammer dat Madonna de hoofdrol speelt. Over haar zangkunsten lopen de meningen uiteen maar acteren kan ze echt niet.

Een film die ik gezien heb toen ik een jaar of 7 was en door mijn oudere zussen en nichtjes, allen devote Madonnafans, mee naar toegesleurd werd omdat zij die dag op mij moesten passen. Ik heb er destijds best om kunnen lachen maar toen ik hem laatst terug zag merkte ik dat het allemaal niet zo best was. Mager verhaal en Madonna die zich als kindvrouwtje gedraagt met een infantiel stemmetje. Tegenspeler Griffin Dunne oogt als Millhouse uit de Simpsons en men zal wel gedacht hebben dat zo'n lulletje lampenkatoen een mooi contrast vormde met de frivole Madonna. Dunne is alleen niet capabel genoeg om een lulletje lampenkatoen te spelen die toch goed tegengewicht kan bieden aan zo'n frivool type zoals bijv. Tom Hanks dat heel goed kan. Dunne had ook meer chemie met de Poema dan met Madonna. Who's That Girl is een matige film maar het erge is dat dit nog niet eens Madonna's slechtste film is. Shanghai Surprise, Body of Evidence en Swept Away komen daar eerder voor in aanmerking. De soundtrack was wel prima. De titelsong is het bekendst uiteraard maar het openingsnummer Causing a Commotion is ook een leuk nummer.

Een heerlijk stukje eighties pop culture/extravaganza. Voor regisseur James Foley - vriend van Madonna en toenmalig echtgenoot Sean Penn - was het zijn eerste major movie. Zijn debuut had hij gemaakt met At Close Range waarin Penn de hoofdrol speelt en Madonna op de soundtrack te horen is.

Het is vlot in beeld gebracht zoals het hoort met dergelijke action comedy’s. Natuurlijk is het wel zo dat alles wat een superster als Madonna deed/doet onder een vergrootglas wordt gescreend. Iets als hoge bomen die veel wind vangen en waar gretig wordt op ingespeeld (o.a. door Madonna zelf).

Het is een comedy en het is lachen geblazen. De humor, enkele spectaculaire auto chases en crashes, de zaken die je sowieso verwacht in zo’n eigthies piece. Madonna speelt alsof ze een cartoon poppetje is en dat is prima zo. Daarom is het ook ‘tekenend’ dat de opening credits effectief geanimeerd zijn met een Madonna persona dat herinnert aan Betty Boo.

In het begin van de film kust ze in de gevangenis de poster van Elvis (in Jailhouse Rock outfit) op de muur. En da’s een mooie samenvatting waar deze film voor staat: humor, muziek, camp, pretentieloos amusement. Het vat zeker ook een joie de vivre die je in vele eighties films terugvindt. Verder ook de moeite waard om het New York van toen nog eens terug te zien.