Lost and Delirious (2001)

Krachtige film, goede uitwerking, geen overbodige scenes waardoor het elke seconde blijft boeien en lekker straight-to-the-point aanvoelt, een aardige score, een fantastische Piper Perabo en een verrassend, maar toch goed einde waardoor de film me nog niet direct losliet bij de aftiteling.

Soms net wat teveel tv-film, maar visueel niet meteen lelijk. Het hele kostschool gebeuren in combinatie met het aangedikte drama geeft de film een wat poëtische/shakespeareaanse lading mee - je moet er van houden.

Wat een geweldige regie door Pool! Tot op heden hebben Perabo en Paré niet meer zo gepresteerd. Ook Pool zelf niet, trouwens...

Pff.

Dat is alles wat ik zeggen kan.

Wat is er nou zo grijpend? Ik weet het niet.

Hij blijft me bezighouden deze film. Vreemd.

Alhoewel ik een hekel heb aan Mischa Barton, alhoewel het einde me niet aanstaat, alhoewel ik niet houd van over-acting a-la Shakespeare, komt het in deze combinatie júist goed uit de verf.

Mischa Barton zet haar karakter erg sterk neer. Dit was de enige manier waarop het verhaal kón eindigen. En zelfs met Shakespeare weet Pool weg te komen, juist door Shakespeare zo nadrukkelijk aanwezig te laten zijn.

Waarom Lost and Delirious me bezig blijft houden? Ik kan het zelf niet bevatten. Waarom ik hem aanraad aan elke drama-liefhebber, zou ik dus ook niet weten.

Maar toch doe ik het...

Al na een dag verhoog ik mijn stem van 3,5 naar een duidelijke 4,5.

Ontroerende & mooie film.

Heb 'm inmiddels al een paar keer gezien, maar het verhaal en de sfeer blijven me boeien.

Bij het einde denk ik steeds weer van: Wow...o_O !

I Love it.

Wat is dit een prachtige film. Romantisch, tragisch. Shakespeariaans in het hedendaagse, heel erg mooi. Meer dan goede acteerprestaties door Perabo. Dit kan ze blijkbaar veel beter dan een rol in Coyote Ugly, want dat vond ik echt vreselijk. Hierin is ze een echt goede actrice wat mij betreft.

Ik had er eigenlijk niet zo'n hoge verwachting van, maar ik heb me daarin verschrikkelijk vergist. Je moet wel van steen zijn als deze film je niet aangrijpt.

Sterk geacteerd door de drie meiden (zelfs Perabo en Barton!) en door Miss Vaughn (Jackie Burroughs). Nog maar weinig films gezien met zo'n dramatisch en tegelijkertijd poëtisch einde.

Redelijk drama waarbij een meisje gek word van een verbroken relatie.

Vond dit wel een fijne film, hij blijft in mijn gedachten.

Ik vond het leuk dat je de film eigenlijk bekijkt vanuit de ogen van een 'hoofdrolspeelster' die

toekijkt naar een relatie die zich voor haar ogen afspeelt.

En toch wordt je helemaal betrokken in het verhaal, de personages en de relatie.

Fascinerende film met een heel dubbelzinnig en aangrijpend einde.

ik was opzoek naar een willekeurige film over lesbians, nadat ik hollys story (http://www.youtube.com/watch?v=ou85zMscLOM)
op youtube zag.
toevalig op deze film gestuiterd. wat goede film is dit zeg.
een 5/5 zal ik nooit geven (behalfe als ik die film wekelijks kijk en heel me huis vol staat met fan figuren van de film)
maar dit is toch wel 1 van de beste films die ik ken.

wat vooral opvalt is dat tori. op het moment dat ze gesnapt worden. totaal verandert en heel koelbloedig is, en ook gelijk veel minder voorkomt in de scenes. dit gaf ook echt het gevoel dat de film over paulie ging. en dat er ook iets misde (geen idee hoe dit beter uit te leggen)
daarom zeker een 4,5/5

Jeetje, Paulie brak m'n hart in deze film, prachtig treurig!

zeer hard geraakt door deze film

het is toepasbaar op een episode uit mijn eigen leven dus ik kon me wel goed inleven.

van alle personen zeer goed geacteerd.

paulie brak ook mijn hart in deze film.

Offtopic verwijderd.

Lost and Delirious is een mooi drama dat misschien wat opstartproblemen heeft en misschien iets te geknutseld aanvoelt met al die Shakespeareaanse dialogen, maar zo'n kostschool levert voor mij persoonlijk bijna altijd mooie films op omdat de vriendschappen die ontstaan op zo'n plek toch wel echt aanvoelen. In dit geval komt er ook het één en ander aan tragiek bij kijken, wat de film af en toe extra kracht geeft. Hierdoor weet de film je uiteindelijk toch te raken.

3,5*

Een verhaal over volwassen worden, de eerste (lesbische en obsessieve) liefde en het loslaten van de moeder; een verhaal over drie meiden: de een rebels, de ander meer braaf en de derde naïef. De beelden van dit meisjesschool drama zijn poëtisch en de jonge cast speelt bewonderenswaardig. Niet enkel door irrationeel gedrag waar je van schrikt, maar meer nog door een sterke, verstikkende emotie is het verhaal behoorlijk over de top. Ik vond het dermate theatraal dat ik er regelmatig van in de lach schoot en waarschijnlijk is dat niet de bedoeling geweest.

Hier sluit ik me helemaal bij aan. Geen idee waarom deze film hier zo hoog gewaardeerd wordt. Of er zijn toch meer pubers dan gedacht op Moviemeter die, om de reden die hier al is genoemd, de film een hoge score geven.

Aangenaam verrast dat ik op mijn leeftijd nog eens bij de pubers geschaard word.

Zo'n prachtige film

Onbeantwoorde liefde, die lijd tot wanhoop, Tragiek, meermaals een brok in mjn keel en dat gebeurd me niet gauw.

Zo mooi, dat ik hem toch maar op dvd gekocht heb destijds.

Elk jaar kijk ik m zeker een keer.

Gevoelsfilm.

Aardige film. Het verhaal en ontknoping met de roofvogel vond ik niet sterk en had zeker een negatief effect op mijn score.

Goeie film over een jong meisje op een kostschool die erachter komt dat haar kamergenootjes een relatie hebben. Een mooi verhaal over de pijn die liefde met zich mee kan brengen. De personages goed zijn neergezet (iets wat alleen maar versterkt wordt door de drie goeie hoofdrollen). Een kleine 3.5 sterren.

Mooie film, vooral in het eerste uur als de campus tot leven komt en er een heerlijk sfeertje naar voren komt. Het ziet er verder allemaal wat goedkoop gefilmd uit (op enkele fraaie shots na) maar het stoort niet. Daarnaast is vooral de muziek ijzersterk en is het acteerwerk goed te doen. Het laatste halfuur draait dan meer om de doordraaiende Perabo en vond ik zowel in toon als sfeer gewoonweg stukken minder om te zien en ook minder boeiend. De slotscène was dan wel erg mooi. 3,5*.

Een romantisch drama over lesbische kalverliefde, de ontkenning ervan, liefdesverdriet en alle problematiek dat het met zich meebrengt. Het begint als een mooi en gevoelig filmpje maar naar mate de film vordert komt het eigenlijk op het verkeerde spoor terecht. Het wordt steeds theatraler en daardoor ook stukken slechter. Het dramatische einde kan wat mij betreft de film dan niet meer redden. Het acteerwerk is niet altijd even sterk, het hangt op het niveau van een tv film. De beelden zien er goedkoop uit en ook de muziek vond ik niet goed gekozen, het paste vaak niet bij de scènes vond ik.

Erg zwak. Het morele dilemma gaat nooit echt de diepte in, en eigenlijk geraakt de film qua gevoel ook niet verder dan een doorsnee tienerdrama. Integendeel, door gekunstelde dialogen en theatrale uitwerking vlot het verhaal maar niet. Bovendien zijn de personages nog te vlak, en worden ze neergezet door jonge actrices die nog veel werk voor de boeg hebben. De dialogen geraken ook nooit op niveau, en het aantal overbodige scenes valt niet op één hand te tellen.

Verder oogt de film goedkoop. Dezelfde montage en hetzelfde camerawerk vind je terug in soapachtige tv-films. De muziekkeuze is ook hopeloos sentimenteel en zoet, wat erg storend wordt. Het einde zag ik van mijlenver aankomen.

Fraaie film, van het hier vaak aangehaalde matige acteerwerk, TV-filmniveau en slecht camerawerk heb ik totaal niets gemerkt. De film weet heel treffend de frustratie en onmacht (en waanzin) weer te geven waarin een smoorverliefd iemand kan belanden nadat een relatie door de ander beëindigd wordt. Piper Perabo weet dat heel goed over te brengen, al moest ik wel wennen aan haar rol aangezien ik haar eigenlijk alleen maar kende van Coyote Ugly, waar ze een hele andere personage speelt. 3,5*

“You're a girl in love with a girl, aren't you?”

Indrukwekkende en tragische film. Lost and Delirious is een coming of age film over drie jonge vrouwen op een kostschool voor meisjes. Vooral Piper Perabo is indrukwekkend en haar liefdesverdriet en tragische teloorgang in het tweede deel maakt diepe indruk. Paré doet het ook goed en Barton heeft de meer observerende rol.

Dat een lesbische relatie toen nog voor schaamte en sociale isolatie kon leiden is pijnlijk om te zien. Maar jammer genoeg nog aan de orde van de dag. De fraaie beelden, Shakespeare-achtige monologen en sfeervolle muziek maken de film af.

De verwijzing naar Shakespeare is al meer gevallen, al kan je het ook een Grieks drama noemen. Visueel en creatief niet altijd zo bijzonder, maar zelfs ondanks die eenvoud maakt het voldoende impact. De personages werken echt wel en het verhaal is zeker meeslepend. Blijft een aangename film.

Bericht met slecht taalgebruik verwijderd.

Een kostschool is een afgesloten omgeving waar leerlingen uniformen dragen en in de pas leren lopen. Tieners komen er soms terecht wegens familiale problemen. Hun wereld is gedurende enkele jaren beperkt tot het internaat.

Mouse is het groentje dat met open, verwonderde blik om zich heen kijkt. Haar gezicht komt soms op de voorgrond terwijl de gebeurtenissen zich op de achtergrond afspelen. Haar twee oudere kamergenoten worden geconfronteerd met een dilemma: conformeren aan een conservatieve omgeving of je eigen verlangens volgen. Ze maken een verschillende keuze.

Paulie beleeft alles met passie. Voor haar klasgenoten is literatuurles een saaie verplichting, maar zij gebruikt Shakespearecitaten om haar eigen gevoelens te verwoorden. Op haar leeftijd kan ze zich niet voorstellen dat ze ooit over haar liefdesverdriet heen zou raken. Het portret van Che Guevara past bij haar rebelse mentaliteit.

De omgevende Canadese natuur biedt ademruimte. De tuinman is er vooral als raadgever en gesprekspartner van Mouse. De zaadjes symboliseren haar drang om open te bloeien. De valk symboliseert Paulies roofzuchtige ingesteldheid. Ze is fatalistisch: ofwel zal ze Paulie krijgen, ofwel sterven. Op het einde lijkt ze te denken dat ze zelf zal kunnen vliegen.

Een verrassende muziekkeuze is de Belgisch-Congolese Missa Luba. Dit is geen sentimenteel tienerdrama, maar wel een vertolking van intense emoties door Mischa Barton en Piper Perabo.

Een prettige film, door het fijne spel van de drie hoofdrollen van Paré, Barton en Perabo - waarbij Barton toch wat te weinig de credits krijgt, want het is haar narratief waar we naar kijken, en ze draagt de film meer dan de andere twee wat mij betreft.

Dat is ook wel het goede nieuws, want de Shakespeare-zonder-Shakespeare sfeer bevalt me niet zo heel goed. Dat is wel zoiets wat je ofwel echt goed moet doen, of van weg moet blijven. Ok, daar staat wel weer tegenover dat de roofvogel een leuke toevoeging is, al is de symboliek daarvan ook wat moeizaam.

Narratief wel een stuk interessanter dan de gemiddelde coming-of-age high school film overigens. Maar ook, beelden tijdens de aftiteling. Wat kan ik zeggen, ik heb daar gewoon echt een hekel aan.