The Private Life of Sherlock Holmes (1970)

Op dezelfde manier waarop Sherlock Holmes erachter kwam wie de moorden pleegde (deduction), worden in deze film ook mogelijke geheimen over Sherlock Holmes naar boven gehaald - om over te lachen. Bijvoorbeeld, na een kwartier geeft Holmes toe dat hij en Dr. Watson een homoseksuele relatie hebben.

Een hele grappige film, met het geweldige dialoog dat je in bijna elke Wilder film komt te verwachten.

Beetje een vergeten Wilder, niet helemaal terecht.

Behoorlijk goed ja. Juist door de diepgang en humor, misschien wel de beste Sherlock Holmes verfilming.

De film ziet er schitterend uit, maar het is wel een beetje braaf voor en film uit 1970 als ik dat zo inschat. Maar heerlijk weg te kijken, al vond ik Colin Blakely (Watson) een beetje irritant. Erg grappige dialogen tussen Sherlock en zijn hospita. Toch kan de film zich niet echt meten met de échte Wilder films.

Origineel de gedachte om een film te maken over het privé leven van één van 's werelds beroemdste fictiefiguren.
Het eerste gedeelte van de film lukt daar perfect in en is erg gevat en amusant.
Daarna haalt een nieuw Sherlock Holmes-misterie de bovenhand wat ik toch wel een beetje spijtig vind, ondanks de poging van Wilder om heel op het einde weer dichter bij de titel aan te sluiten.

Vond hem niet slecht, maar hij kan niet tippen aan de Hammer film "The Hound of the Baskervilles" van Terence Fisher met Christopher lee en Peter Cushing.

Heb genoten van deze Sherlock Holmes, heel anders dan die van Ritchie die ik eergisteren heb gezien, logisch natuurlijk alhoewel er natuurlijk ook weer genoeg overeenkomsten zitten tussen de films. Maar terugkomend op deze film, het is wat anders dan ik gewend ben van Billy Wilder, maar ik ben zeer aangenaam verrast. Hij heeft deze 'held' op een andere manier laten zien dan dat wij gewend zijn van Sherlock Holmes, en dat maakt het zo speciaal denk ik. Maar dat is ook meteen de reden waarom niet iedereen het kan waarderen denk ik. Het is niet heel spannend ofzo. Maar wel heel geestig vaak. De humor is wederom typisch Wilder. En het personage Holmes is natuurlijk gewoon heel leuk en cynisch. En ook Watson is geinig. Daarbij komt ook dat de cast gewoon goed was. Robert Stephens zette een hele geinige Sherlock Holmes neer en Colin Blakely deed het ook meer dan prima. En ja leuk dat Christopher Lee meedeed, was ook zeer verdienstelijk.

4*

Door het gebruiken van karakters Holmes en Watson een film die wat minder de typische Wilder-signatuur heeft.
Maar wat kijkt het lekker weg!!
Op zich redelijk luchtig, maar met fijne komische noten en het is zowaar nog een spannend mysterie.
Met Monniken, dwergen en het monster van Loch Ness.

Leuke film. Typisch Wilder, lekker luchtig, erg vermakelijk mysterieverhaaltje, prettig in beeld gebracht. Wacht nog steeds op de eerste Wilder onder de 4 sterren. Lijkt er niet in te zitten.

Weer een geslaagde Wilder, die vooral in het begin hilarisch is. De altijd scherpe dialogen worden hier gecombineerd met mooie ouderwetse settings (heb altijd een beetje een zwak voor die overdreven stijl) en twee goede hoofdrollen, lekker Brits. Goede interactie tussen die twee. Wilder's uitstapje naar het Verenigd Koninkrijk bevalt zeer goed, het typische Britse komt goed tot haar recht. Wilder is eigenlijk in de verkeerde tijd geboren, want hij wil in zijn films te moderne grappen maken. Hier lijkt het of hij ook vrijer spel heeft (dan in bijvoorbeeld The Seven Year Itch) en er wordt op hilarische wijze gesproken over homoseksualiteit en drugs. Naar het einde toe verliest de film wel enige kracht, maar het blijft een leuke Wilder-komedie, met een fantastische Sherlock Holmes (inclusief pijp, hoed, viool en andere snufjes).

3,5*

Een Billy Wilder film die vond ik weinig overeenkomsten met andere films van die man. Tijdens het kijken vergat ik ook dat hij deze film geregisseerd had, maar dat maakte weinig uit. Deze film kijkt erg lekker weg. Het is allemaal erg braaf, maar ook erg vermakelijk dus. Het eerste half uur van The Private Life of Sherlock Holmes is eigenlijk het beste. De film gaat meteen lekker van start en ook de twee hoofdpersonen doen het prima. Vooral Colin Blakely was lekker druk in zijn rol als Dr. Watson (een rol die Jack Lemmon totaal niet mistaan zou hebben). Holmes zelf vond ik ietsje minder interessant. Het engelse accent is al irritant, maar Robert Stephens had in deze film een drie-dubbel-dik accent. Verder kijkt de film niet alleen lekker weg, maar het mysterie zelf ik ook best boeiend. Een drugsspuitende Holmes, het monster van Loch Ness, duitse monikken, alles komt voorbij.

Het gedeelte in Schotland vond ik niet zo fijn als het gedeelte in Engeland, maar het keek nog steeds prima weg. Vooral dankzij de fijne settings, dat zag er allemaal erg mooi uit. Een prima, leuke, fijne Wilder komedie. Fijne regisseur, leuk mysterie, goeie rollen.......Goeie film. 3*

@simonvinkie (Een drugsspuitende Holmes)

Dat is op zich niet zo bijzonder, want Holmes was een cocaïne gebruiker.
Zowel in de originele verhalen (de boeken van Arthur Conan Doyle) als ook in films en TV series.

Oh, nooit geweten.

Wederom een geslaagde Wilder dit, zijn zoveelste alweer. Het is deze keer wel een heel andere film dan ik van hem gewend ben, maar de kwaliteit is altijd aanwezig.

De verhalen over Sherlock Holmes zijn altijd wel interessant en deze is dat ook. Stephens en Blakely vormen een vermakelijk duo als Holmes en Watson. Het mysterie is interessant en lekker origineel, zoals je al uit het verhaal kunt halen en daarbij heeft de film een heerlijk Brits sfeertje. Daarnaast is de film bij vlagen mysterieus en onvoorspelbaar. Vooral de manier waarop Wilder het hele gebeuren in en op het meer van Loch Ness weergeeft is klasse.

Een minpunt is wel dat de film enkele inzakmomenten kent, maar gelukkig weet de film zich daar telkens op tijd van te herstellen. Leuk vermaak wat mij betreft.

3,5*

Sterk begin maar dat duurt niet zo lang, veel te braaf voor een Wilder film en het plot is te stompzinnig voor woorden, voor mij past dit onderwerp en het script niet bij Wilder.

Hm...m.i. als persiflage toch een heel stuk geslaagder dan de recente Sherlock Holmes versie met Downey.

De zoveelste schitterende film van Wilder, ditmaal een iets minder bekende titel. Terwijl dit juist een enorme film moest zijn (maar de financiële tegenslagen van de studio gooide roet in het eten). In eerste instantie vroeg ik me bij dit project af in hoeverre het een echte Wilder zou worden. Het antwoord is; erg veel. Wilder schetst, zoals alleen hij dat kan, een geweldige band tussen twee mannen. Met geweldige scherpe dialogen, twee acteurs die sterk op elkaar zijn ingespeeld en ontzettend veel humor krijgen we een goed beeld van Sherlock Holmes en Watson.

De iconische kleding van de bekende detective zit Robert Stephens als gegoten, hij speelt deze cynische en deftige man op fantastische wijze. En hij krijgt een geweldige sparringpartner in de vorm van Colin Blakely, die vooral zijn onnozele gelaatsuitdrukkingen aan het werk moet zetten. Een geweldig team, dat wordt versterkt met een aantal sterke bijrollen, die naast goed geacteerd ook uitstekend geschreven zijn. Af en toe lijkt de film wat heen en weer te springen, maar over het algemeen zit The Private Life of Sherlock Holmes erg goed in elkaar. Maar ja, verwacht ook eens geen sterke dialogen, goede humor en uitstekende acteerprestaties in een film die de naam Billy Wilder draagt. Ik moet mijn eerste Wilder onder de 4 sterren in ieder geval nog zien.

4 sterren.

Overigens ook een toffe soundtrack. Die theme voor de monniken was geweldig.

Vandaag nog maar eens bekeken en waardering verhoogd.
Alhoewel het een Sherlock Holmes komedie versie is, en Watson een paljas, zijn er toch aardig wat ware Holmes elementen terug te vinden in dit verhaal.
Verder bulkt de film a.h.w. van de sfeer, ondersteund door de fantastische muziek en voorzien van fraaie passende settings.

Stephens zit helemaal in zijn rol, al had zijn make-up wel wat minder gemogen voor mij.
Hij deed mij af en toe wat denken aan Frank Langella (maar dat heeft iets met die make-up te maken)

Christopher Lee, in de rol van Mycroft Holmes mag zeker ook genoemd worden.
Grappig dat Lee zowel de rol van Sherlock als ook die van zijn broer speelde tijdens zijn filmcarrière.

De meest geslaagde Holmes komedie wat mij betreft.

Ik mag mij voor deze film eens een keer "te jong" noemen en "voor mijn tijd" een keer zeggen.

Gisteravond kwam hij op tv voorbij en uiteindelijk de rest ook afgekeken.
Nu ken ik Sherlock Holmes van een figuur uit verhalen en natuurlijk van de briljante Robert Downey Jr verfilming ( verfilmingen maar moet deel 2 nog kijken ) en van Benedict Cumberbatch, de leadspeler in de nieuwe engelse serie. Beide erg goed, maar het origineel (zou ik zeggen) is toch net even anders.

De oude tijden herleven en de karakters zijn leuk en goed neergezet. Ik kan geen vergelijkingen geven omdat ik andere 'oude' films van dit niet ken, maar ik vind het prettig om naar te kijken.

Het verhaal is ... goed .. voor 1970 maar trekt nu natuurlijk aan een wat korter eind. We zijn er meer in getraind en pakken dingen veel sneller op.
Uiteindelijk is het toch een film van 2 uur die weet te entertainen en hoe je het ook went of keer, je wilt toch het einde zien / het 'mysterie' opgelost zien worden.

Leuke humor, aardig verhaal/mysterie ( voor een, respectvol gezegd, oude film ) leuke interactie en neergezetten rollen ( al blijft het zichtbaar acteren voor sommige ).
Ik kan me niet negatief uitlaten over een film die me onverwacht verrast, dat is het leuke eraan dus houden we het op een leuke 3*

extratje -> Misschien niet echt een spoiler maar wel een leuke hele kleine bijrol voor Frank Thornton die 2 jaar voor hij Captain Peacock in Are you beeing served even langskomt als 1 armige portier / receptionist
Grappig en een leuke extratje

Beetje tegenvallende Wilder. De minste film die ik van hem zag zelfs. Dat terwijl ik hier toch wel wat van verwacht had.

Om eerlijk te zijn, de film heeft geniale momenten. De scène ergens aan het begin waarin Holmes onder seks met een vrouw probeert uit te komen is erg grappig en scherp geschreven. Ook de laatste paar scènes, nadat Holmes gefaald heeft het mysterie op te lossen is en de vrouw die hem erin heeft geluisd onder ogen komt zijn prachtig, vooral als ze met haar paraplu haar afscheidswoorden seint. Dan zit je eigenlijk gewoon naar een meesterwerk te kijken. De rest van de film is een degelijk mysterie dat maar niet spannend of bijster interessant wil worden en dat ook ietwat sleept. De grap dat Holmes niet het mysterie oplost, maar bijna bijdraagt aan de misdaad is dan wel weer leuk, maar daar had meer mee gedaan kunnen worden. Zo vond ik het een slechte keuze om al bijna meteen aan de kijker duidelijk te maken dat Page's personage niet deugde. Het was sterker geweest als we dat met Holmes ontdekt hadden. Of anders hadden we meer moeten weten of de ware aard van het mysterie zodat de grap leuker is dat we Holmes in de val zien lopen. Zo als het nu is komt het niet uit de verf.

Ook moet ik even terugkomen op die twee geweldige momenten die ik noemde. Het valt me op hoeveel die met elkaar in tegenspraak zijn. De film begint ermee dat Holmes misschien een homo is en dat lijkt een tijdje zelfs het uitgangspunt van de hele film te zijn. Het is in ieder geval waar deze versie van Sherlock Holmes het meest bekend om is. Uiteindelijk wordt hier echter niets meer mee gedaan. Ik had op die typische Wildermanier verwacht veel subtiele grappen te vinden die Holmes geaardheid moeten aanduiden die mooi verweven zouden zijn in het plot, maar dit element van het verhaal wordt eigenlijk bijna compleet vergeten zodra Holmes en de zijnen op reis gaan en aan het eind is Holmes toch duidelijk verliefd op een vrouw (of op zijn minst biseksueel, al lijkt dit niet het geval te zijn). Hetzelfde geldt voor zijn drugsgebruik, dat zit er alleen in het begin en einde in. Nou hoeft er van mij geen hele film gemaakt te worden over Holmes' seksuele geaardheid of zijn verslavingen, maar als je de titel "The Private Life of Sherlock Holmes" gebruikt verwacht je toch iets meer dan wat korte stukjes aan het begin en einde. Tijdens het hele mysterie moeten we het doen met Holmes die Page zegt te stoppen met huilen de dood van 'haar man' als enige nog interessante moment.

Ik vind het enigszins opmerkelijk dat juist Wilder er zo weinig uithaalt en er uiteindelijk een vrij brave film van heeft gemaakt die meer bestaat uit geintjes dan uit rake satire. Maar misschien is het niet helemaal Wilders schuld. Er is enorm veel in de uiteindelijke film geknipt, terwijl de eerste ruwe cut meer dan drie uur duurde. Dat is wellicht teveel van het goede, maar Wilder was er kapot van dat wat hij zag als zijn meest elegante werk zo geslacht werd. Wellicht zat de satire meer in de verwijderde scènes.

Verder vond ik Robert Stephens wel een erg sterke Holmes en vooral zijn snedige opmerkingen zijn toch wel klassiek Wilder- en Diamondwerk. Eveneens zijn Lee en Page prima in vorm. De zwakke schakel in de cast is Colin Blakely die vooral flauwe grappen krijgt en naar mijn smaak ook gewoon veel te dom was. Dat hij alles nog moest navragen dat mij als kijker al duidelijk was vond ik ook wat vervelend.

Dus een interessant concept met hier en daar een sterk moment, maar die toch niet geheel waargemaakt wordt. Lijkt een beetje het thema van deze week te zijn voor mij.
3*

Dat er niet verder ingegaan werd op de seksuele geaardheid van Holmes, heeft meer dan waarschijnlijk te maken met het verbod van de rechthebbenden v.d. nalatenschap van schrijver Arthur Conan Doyle, om Holmes als homoseksueel uit te beelden in films.

Dat is niet lang gelden nog maar eens bevestigd toen Ritchie, Downey & Co. plannen in die richting leken te hebben.

Ik kan niet zeggen welke scènes er uit de oorspronkelijke versie van Wilder's film geknipt werden, dus ook niet of die iets met die geaardheid te maken hadden.
Of Wilder daar dieper op in wilde gaan blijft giswerk.

In 1970 ook? Waarom hadden ze er dan geen moeite mee dat deze film praktisch op de markt gezet werd als een film waarin Holmes' geaardheid extra aandacht krijgt?

Misschien kon het op deze manier nog net door de beugel(?) want meer dan een hint krijgen we niet.
Zekerheid over die geaardheid is er niet.

Overigens is Holmes nogal duidelijk een "non-seksueel" in de boeken van Doyle.
Hij kickt op het intellect van misdadigster Irene Adler, die hij THE woman noemt, maar that's it.

Deze film gaat vermakelijk om met vaagheden in de werken van Conan Doyle. In de vroege verhalen is Watson getrouwd, maar van mevrouw Watson vernemen we niets meer als hij later zijn intrek heeft genomen bij Holmes aan 221B Baker Street. Gevoegd bij de lichamelijke desinteresse van Holmes in vrouwen ligt de suggestie van homoseksualiteit op de loer. Ook niet meer dan dat, want de grote detective lijkt uitsluitend in het menselijke intellect geinteresseerd en dat doet Wilder heel goed uitkomen.



Ik vond dat wel kloppen. Holmes heeft de drugs alleen nodig om de verveling te verdrijven als hij geen zaak heeft die zijn geest uitdaagt. In deze film krijgt het drugsgebruik aan het eind nog een andere dimensie, er is een vrouw in het spel - of lijkt dat maar weer zo..?

Intussen was het jaren geleden dat ik deze film had gezien en afgelopen weekend moest ik constateren dat hij destijds kennelijk weinig indruk had gemaakt. Alleen de scènes bij de duikboot met (een perfecte) koningin Victoria bleken me nog enigszins voor de geest te staan. Een ietwat matte en slepende Wilder derhalve, lang niet zo sprankelend als veel van zijn andere werk.

Leuke Wilder. Beter dan de drie films hiervoor in elk geval Er zit weer een stijgende lijn in. Vooral een leuk evenwicht tussen een komische variant op Holmes, met een leuke proloog en tegelijk een avonturenfilm met een maf plot, waarmee de film door die komische toon makkelijk wegkomt en dat ook nog fijn is om te volgen. Hooguit jammer dat de film het avontuur (op het einde na dan) net niet wat meer had ingevuld met de private life-slimmigheidjes en snedige stukjes uit het begin. Mooie muziek en een fijn sfeertje. Stephens is een voorbeeldige Sherlock en pakt precies het juiste toontje.

3.5*

Cushing blijft DE Holmes voor mij, jammer dat hij hem zo weinig heeft gespeeld.

@baspls:

Toch 18 keer (als ik er geen vergeet tenminste)

Vanmiddag te zien op TV > MGM >15:30 uur.

Bluray aankondiging:
Kino Lorber Announces New Line of Classic Studio Films - blu-ray.com

tezamen met het meesterwerk Witness for the Prosecution

Best aardig, maar je merkt dat Wilder niet meer op zijn top was. De humor is een stuk minder aanwezig en vaak ook wat oubollig (maar soms ook wel gewoon goed), de dialogen zijn minder scherp en ook het tempo is lang niet altijd even goed. Maar dat maakt nog niet dat het geen slechte film. De film is zeker vermakelijk en hoe absurd het ook wordt, de film blijft met een strak smoelwerk geloofwaardig én wordt daardoor erg leuk. Stpehens en Blakely zijn goed op elkaar ingespeeld al is het vooral Blakely die schittert in de rol van Watson. Van het hele fenomeen Sherlock Holmes ben ik sowieso geen fan, de man die alles schijnbaar oplost met de kleinste aanwijzing - ik wordt er niet wild van. Maar Wilder geeft wel wat leuke accenten eraan. Vooral die scène als hij uitlegt homo te zijn is erg geestig, en Watson daarna met de dames aan het dansen ziet er prima uit, vooral met die muziek. De film zelf is verder wat saai geschoten en lijkt soms wat stoffig. Het brede beeld wordt wel weer erg goed gebruikt (Wilder laat dat steeds zien) en de decors en aankleding zijn ook in orde. 3,0*.

Vrijdag 17 februari te zien in EYE in het kader van Cinema Egzotik - Sherlock Night