54 (1998)

Matige film die een beetje wordt gered door de rollen van Myers en Hayek. Rest van de cast is niet bijzonder en het verhaal is flinterdun.

Toch bleef het geheel voor mij wel redelijk vermakelijk omdat ik het hele Studio 54-gebeuren altijd wel fascinerend vond. 2*

Ik vond Ryan Philippe perfect gecast als loverboy. Hij heeft ondertussen denk ik al wel bewezen meer in zijn mars te hebben dan een mooi snoetje.

Het verhaal is wat vaag en niet rechtlijnig genoeg. Op een bepaald ogenblik dacht ik echt: wat is nu eigenlijk de bedoeling?

Een knappe film die sterk te leiden heeft onder een erg zwak scenario.

2*

Heb ik een stuk uit de film gemist ofzo

Loverboy niet bedoeld in de moderne (alleen in de Nederlanse taal bekende) betekenis van verleidende pooier maar wel als begrip dat een jongen aanduidt die omwille van zijn knappe uiterlijk en zijn goede looks opgang maakte in de gay-scene in New York.

Ik ben dol op deze film. Er wordt bijzonder goed in geacteerd, het hele idee achter de studio is goed in beeld gebracht en de kleuren zijn lekker flashy. Een aanrader

Echt gebeurd, dus geen "idee". De film brengt heel realistisch over hoe het in de "ondergrondse gay-scène" aan toe ging... succes, ambitie en poen scheppen. De "neverlasting music" uit de jaren ' '70 er bovenop als toemaatje... Het gebeuren wordt dan ook nog regelmatig in het Sportpaleis te Antwerpen opnieuw beleefd door jong en oud. Over oud gesproken... prachtig toch hoe Dottie haar leven mag beëindigen. Een schitterende Mike Myers dus alle ingrediënten voor een relaxerend en muzikaal drama. Toch ene die je moet gezien hebben hoor ! Begrijp de negatieve commentaar ook niet echt...

heb hem net gezien.. leuke film. wel vermaakelijk. zeker leuk om eens te gaan kijken..

Vermakelijke film met goede acteurs en een boeiende verhaal lijn!

Deze film is 100% mee gevallen! gewoon een film met een relaxte sfeer.. mooie vrouwen.. en degelijke acteurs! een leuke film die nergens saai wordt.. en een vermakelijk tussendoortje is! wat mij betreft is deze film dubbel en dwars geslaagd! heb Boogie Nights nog niet gezien maar deze mag er ook zeker wezen !

4 sterren

Muziek was geweldig. Kreeg er steeds een boost van. Verder een matig verhaal. Van mij mocht de keuze van Ryan tussen vriendschap en het wereldje wel wat meer aanbod komen. Dat vond ik matig. 2 sterretjes.

Na mijn teleurstelling over Spiderman 3 wou ik nog een filmpje zien die wat beter ging meevallen. Ik had gekozen voor studio 54 omdat het mij er een leuke film uitzag, onlang heb ik deze voor 2 euro ofzo kunnen op de kop tikken bij Mediamarkt.

Vanaf het begin was ik al mee met het verhaal. Studio 54 is natuurlijk een legendarische club, en ik hou zelf ook van uitgaan (wel iets minder decadent!), dus ik zat meteen in de juiste sfeer .

Het is een zeer goed opgebouwde film, ik had nergens een moment dat mijn aandacht verzwakte en van mij had hij zelf nog langer mogen duren, hoewel dat misschien wel overkill zou zijn.

De inbeeldzetting is schitterend, daar de muziek bij en ik zat te shaken in mijn zetel!

De acteurs in deze film zijn stuk voor stuk top, en zij maken deze film wel! Mike Myers zet hier echt een puik prestatie neer, ik denk dat hij gewoon heel die film stoned was.

Salma Hayek blinkte zeker en vast ook uit.

Maar mijn oscars gaan toch naar Ryan Philippe en Neve Campell. Ryan Philippe is zo knap, en die blik van hem, damn ... gaat door merg en been. Ook hier zet hij een schittende rol neer, en op sommige momenten zag ik ook wat Sebastiaan (Cruel Intentions) in hem. Die film is natuurlijk pas later gemaakt , dus Ryan zal voor zijn rol van Sebastiaan wellicht bij Shane wat inspiratie gehaald hebben.

Neve Campbell die ik sowieso al een schitterende actrice vind, moet weer niet onderdoen. Ik vind alleen dat ze in deze film wat weinig voorkomt, ze had er veel meer mogen inkomen!

Hele toffe film die ik wellicht nog verschillende keren zal bekijken.

Ik merk net dat het al een jaar geleden is dat ik deze film heb gezien en ondertussen hebben nog niet veel filmfans hun commentaar hierop gegeven. Deze film moet je toch echt gezien hebben ! Echt gebeurd, dus geen "idee". De film brengt heel realistisch over hoe het in de "ondergrondse gay-scène" aan toe ging... succes, ambitie en poen scheppen. De "neverlasting music" uit de jaren ' '70 er bovenop als toemaatje... Het gebeuren wordt dan ook nog regelmatig in het Sportpaleis te Antwerpen opnieuw beleefd door jong en oud. Over oud gesproken... prachtig toch hoe Dottie haar leven mag beëindigen. Een schitterende Mike Myers dus alle ingrediënten voor een relaxerend en muzikaal drama. Ik heropwaardeer deze film tot 3.5 *

Film voor de 2de x bekeken.. en ook deze keer weer goed bevallen!

Heerlijk sfeertje in de film

Stem blijft staan op 4

Snap die slechte berichten niet, topfilm!

Deze film schijnt ook weer een slachtoffer te zijn commerciele belangen van de studio. De originele versie van de regisseur schijnt veel minder oppervlakking te zijn geweest las ik laatst.

Goede film. Er wordt een prima discosfeer neergezet en het verhaal wordt vlot en effectief verteld. Het meest interessant is natuurlijk het personage van Mike Myers die hier laat zien goed te kunnen acteren en ook nog eens goed kan doceren. Het is dan ook het spelletje rondom de legacy van zijn personage die de film constant boeiend weet te houden. Nadeel is de enorme voorspelbaarheid en de formuleachtige opzet. Hoe dan ook is Studio 54 een zeer zeker vermakelijk discofilm.

Vond het leuk. Vooral de muziek. En het acteren was al bij al ook goed met een vlotte verhaallijn idd...

Prima filmpje.

Leuk sfeertje met gelijksoortige muziek en leuke disco-kleurtjes. Goed vertolkte rollen van Ryan Phillippe, Salma Hayek, Neve Campbell en Mike Myers.

Leukste is natuurlijk dat je je na een tijdje zelf helemaal thuis gaat voelen in studio 54, waardoor dat laatste dagje op het einde ook zo goed werkt.

Krapjes 4*.

Aardige film; van een script is weinig sprake maar wel een erg mooi sfeerbeeld van studio 54. De muziek werkt aanstekelijk en compenseert de niet aanwezigheid van een script. De 2e helft van de film is beduidend slechter dan de 1e. Wel een erg sterke rol van Mike Myers.

Best een coole film. Als iemand die ook aardig heeft gefeest spreekt dit soort films mij wel aan. Lees hierboven dat het een gay club is maar had meer het idee dat het een club was voor rijke, beroemnde en knappe mensen.

geweldige feelgood movie met prachtige muziek en goede jaren 80 sfeer erin verwerkt net gekocht voor een euro wou hem al tijdje hebben

ligt nu in de 5 voor 5 euro bakken bij blokker idd

Volledige rippoff of wannabe film met Boogie Nights. Helaas niet van hetzelfde niveau.

Mooie dames, mooie heren, veel fuiven, sex, drugs en disco. Er gebeurt net genoeg om deze film volledig uit te zitten.

Oppervlakkige film waarin zowel het dramagehalte als het 'coming of age' gedeelte niet goed zijn uitgewerkt. Hierdoor verlies je al snel de interesse in de meespelende personages. Rest enkel de sterke discosound, maar daar red je een film niet mee.

Iemand een idee of hier ooit nog de director's cut van uit wordt gebracht? Die schijnt nl een volledig ander verhaal weer te geven. Een verhaal dat dus wel boeit...

oeps, verdwaald..the ruins of Studio 54..hahahaha!

aardig, heel aardig, en Neve Campbell is een lekker wijf.

Als je er als een soort documentaire naar kijkt, is dit best een aardige film - een document over de gang van zaken in Studio 54. Meer dan dat moet je er denk ik ook niet in zoeken, want een plot, bedoeling, moraal of wat dan ook zit er gewoon niet in. Wat je dan terugkrijgt is een hele rij bekende en gevierde acteurs, die goed in hun rol zitten en een ietwat ongebruikelijk verhaal vertellen. Hoewel, zo ongebruikelijk is het nou eigenlijk ook weer niet, met een beetje dichterlijke vrijheid kan je hetzelfde wel over elke grote disco vertellen.

Een slechte film over de nachtclub Studio 54 die aan de West 54th Street in Manhattan in New York lag.

Het verhaal gaat grotendeels over de eigenaar Steve Rubell en barkeeper Shane O'Shea.

Iedereen die de geschiedenis van deze studio kent, weet ook hoe het allemaal is afgelopen.

Het was de 1e film voor Mike Myers waarin hij een serieuze rol speelt.

Het verhaal speelt zich eind jaren '70 af, maar in sommige scènes wordt gebruik gemaakt van een Chevy politieauto uit 1990.

Helaas niet echt boeiend.

2,0 *

Zeer matige film over de legendarische Studio 54. Er wordt op zich niet onaardig geacteerd, maar veel scenes voelen als onaf en daardoor komt het verhaal niet lekker van de grond. Ik heb de Director's Cut gezien, maar daar zit niet veel verbetering in, in vergelijking met de "normale" versie, die ik ook (ooit) heb gezien. Myers speelt zeker geen onaardige rol, evenals Philppe; zijn rol is op zijn lijf geschreven. Helaas blijft alles steken in het middelmatige. Ook het einde is tenen krommend slecht. 2,5 *

Zo een beruchte discotheek met een flamboyante eigenaar als Studio 54 leent zich natuurlijk uitermate goed voor een langspeelfilm (ik wacht nog steeds op de 'Zillion'-verfilming van Jan Verheyen) en 54 is in ieder geval een kleurrijke prent geworden die het chaotische hedonisme van het uitgaansleven goed illustreert. De film probeert heel erg de jaren '70 te evoceren, maar is in eerste plaats toch een typisch laat nineties product: niet alleen omdat er in die periode wel een cinematische revival was van het discotijdperk (Boogie Nights, Last Days of Disco, Summer of Sam..), maar ook door de aanwezigheid van vergane glories als Ryan Phillippe, Selma Hayek en Neve Campbell, wat het uitgangspunt van 54 (megalomane eendagsvliegen: opgepast!) wel erg voelbaar maakt. Voorts blijkt ook dat je als barman in een megadiscotheek de reflexen van een lynx en het uithoudingsvermogen van een Brabants trekpaard moet hebben, het is in ieder geval wel een beroep waar ik altijd een zekere bewondering voor heb gehad (zelf kon ik tijdens mijn studentenjob in buurtcafé ‘Pigéon d’Or’ met moeite de bestellingen onthouden). Ik zag de director's cut en in die versie is de driehoeksrelatie tussen de hoofdpersonages blijkbaar beter uitgewerkt. Toch vond ik de plot nogal onevenwichtig, met veel verhaallijnen die nergens toe leiden. Sommige personages zijn stereotiep, vooral dan de vader van het hoofdpersonage, een witte onderhemdjes dragende relikiwie uit het Eisenhower tijdperk met een strakke George Raft snit die in elke zin zijn wantrouwen moeten uiten over een diverse samenleving, want wat waren ze DOM in de 50s. Ook de kleffe zedenles van de film ligt er nogal dik op: de euforie van een nachtleven is een zeepbel (wanneer een Norma Desmond-achtige habituée van de keet streft aan een overdosis MDMA, wordt het feestgedruis onderbroken en valt het onder de felle TL-lampen plots op hoe lelijk, dronken en afgeleegd de gegadigden van de beau monde wel niet zijn) en vriendschappen zijn er om te koesteren (op het eind mogen de twee halfnaakte promoboys onder de bontjas van Selma Hayek schuilen voor de vrieskou). De conservatieve vader knikt instemmend in zijn fautieul.

“A guy named Steve Rubell had a dream: To throw the best damned party the world had ever seen and to make it last forever. He built a world where fantasy was put up as reality and where an 80-year-old disco queen could dance till dawn. Where models mingled with mechanics, plumbers danced with princes. It was a place where all labels were left behind. A place where there were no rules.”

Aardig. De jaren 70 sfeer wordt goed neergezet, en Studio 54 als grote trekpleister komt goed naar voren. Het acteerwerk is matig, maar acteurs als Phillippe, Campbell, Myers en Hayek passen wel in hun rol. En een goede casting is ook belangrijk. Vooral het begin is leuk met de sfeer van seks, drugs en de Rock-‘n-roll mentaliteit. Wanneer het drama om de hoek komt kijken zakt het allemaal als een plumpudding in elkaar, vooral ook omdat de personages je maar matig interesseren. Studio 54 als disco walhalla blijft toch het interessantst, en dat is zowel de kracht als de zwakte van de film.

Moet hiervan nodig de directors cut eens zien. Schijnt een heel andere en veel betere film te zijn.

Bekende titel, aardige cast en de film tegenkomen bij de kringloop. Tja, meer is er niet voor nodig en gisteren dus maar even gekeken. Niet dat ik hier veel van verwachtte, want eerlijk gezegd wist ik niet helemaal wat te verwachten, toch viel de film wel een beetje tegen.

Jaren '70, Studio 54 the place to be in New York en omstreken, een excentrieke eigenaar en de jonge Shane op de vlucht voor zijn familie, komaf en toekomstbeeld. Het zijn de begin-ingrediënten van deze film. En in eerste instantie lijkt de film veel goed te doen. Phillipe is prima, Myers eens niet van die flauwe humor maar een serieus excentriek karakter, de muziek en een schare prachtige vrouwen met Stringfield, Ward en Hayek. Niet te vergeten dat de film ondanks het onderwerp het uitgaansleven, waar ik niets mee heb, toch een aangename vibe heeft. Temidden de overdaad van buitensporig gedrag klimt Shane op binnen de hiërarchie van Studio 54. Niet slecht wat dat betreft...

Maar, waar wil de film eigenlijk heen? De karakters worden verder onvoldoende uit de doeken gedaan om echt diepte te creëren en de film lijkt dan ook te blijven steken in een redelijke oppervlakkige tijdsopname van Shane en zijn tijd binnen Studio 54. Of het moet draaien om het dubbele beeld dat gecreëerd wordt tussen alle weelde binnen handbereik maar toch ook altijd de onvrede over wat niet bereikbaar is. Ondanks alle drugs, sex en rock en roll is er toch een grauw randje van leegte, jaloezie en drama dat aan terrein wint en het zoete steeds minder lekker doet laten smaken.

Studio 54 is aardig voor een keer, maar dat strand het schip dan ook al snel.