Ya Tayr El Tayer (2015)

Bij Hany Abu-Assad:

KEYFILM EN SEPTEMBER FILM PRODUCTIONS COPRODUCEREN NIEUWE FILM HANY ABU-ASSAD

Producent KeyFilm en September Film Productions coproduceren samen ARAB IDOL, de nieuwe film van de Nederlands-Palestijnse regisseur Hany Abu-Assad (PARADISE NOW, OMAR). De opnames van de Engels/Palestijns/Nederlandse coproductie zijn net gestart en vinden plaats in Jordanië.

ARAB IDOL vertelt het ongelofelijke en waargebeurde verhaal van Mohammed Assaf, de Palestijnse zanger die in 2013 zijn droom werkelijkheid zag worden toen hij het tweede seizoen van Arab Idol won.

De nu 24-jarige Assaf reisde vanuit het vluchtelingenkamp op de Gazastrook naar Egypte om mee te doen aan het televisieprogramma. Het kostte hem twee dagen om ongezien door grenscontroles te komen. Daardoor was hij te laat voor de audities. Toen Assaf echter in de lobby van het hotel begon te zingen, werd besloten dat hij alsnog auditie mocht doen. Uiteindelijk won de zanger in de finale met het lied Ali al-keffiyeh, dat wordt beschouwd als het officieuze Palestijnse volkslied, en verbroederde voor een moment de Arabische wereld.

De gerenommeerde regisseur Hany Abu-Assad maakte eerder o.a. PARADISE NOW (2005) en OMAR (2013). Beide films werden genomineerd voor een Oscar voor Beste Buitenlandse Film.

Het Amsterdamse productiebedrijf KeyFilm wordt gerund door producers Hanneke Niens en Hans de Wolf (VENTOUX, NENA, SOOF, DE TWEELING). ARAB IDOL is de eerste coproductie van September Film Productions, de productietak van distributeur September Film (STILL ALICE, VENTOUX, DE 100-JARIGE MAN DIE UIT HET RAAM KLOM EN VERDWEEN, JAGTEN). September Film Productions wordt geleid door Pim Hermeling en Cynthia Ophorst.

ARAB IDOL komt tot stand met steun van o.a. het Nederlands Filmfonds en zal in 2016 te zien zijn in de bioscoop.

(persbericht)

NBF - Hany Abu-Assad naar Toronto met The Idol

Vanaf 2 juni in de bioscoop (September Film)

Trailer geplaatst

Zeer interessante film die tussen een vrij banale en vaak humoristische verhaallijn meesterlijk subtiel een politieke achtergrond kan schetsen, en dat ook duidelijk aandurft. Voor het grootste deel van de film blijft deze sfeer, waarbij de kijker interessante cinematografische keuzes en prachtige beelden voorgeschoteld krijgt, heel sterk hangen. Echter, het laatste kwartier van Ya Tayr El Tayer ging wat mij betreft de kwaliteit steil bergafwaarts. De subtiliteit bleef niet hangen en het verhaal kwam juist bombastisch en volgens mij wat misplaatst ten einde, en het leek een eindsprint naar het kitscherige te maken.

Voor het meesterlijke eerste uur een 3,5.

Uitstekende film die berust op ware feiten. Bij de film staat op IMDB dat het land Country:

Occupied Palestinian Territory moet zijn , hebben we dat land überhaupt in de lijst staan?

Muziekfilms zijn doorgaans mijn genre niet maar dit zeer sterk drama gebaseerd op waargebeurde feiten wist mij te bekoren en zelfs te ontroeren. Voor hetgeen de Gazaanse zanger Mohammed Assaf bereikte doe ik toch mijn petje af. Hij boekte een overwinning met politieke en maatschappelijke betekenis. Cinematografisch zeker in orde en ik had niet gedacht dat ik de muziek zo goed ging vinden. Ook de vertolkingen vielen mee, zeker ook van de kinderen. Deze opmerkelijke biografie over schoonheid en hoop is een aangename verrassing.

Normaliter schrijf ik hier geen recensies van films, want anderen doen dat veel beter dan ik. Gezien het lage aantal stemmen en reacties doe ik het deze keer toch.
Want om er maar meteen mee in huis te vallen: deze film heeft indruk op me gemaakt en is zeker het kijken waard. I.p.v. met name de focus te leggen op het hele Arab Idol traject (wat ik eerlijk gezegd verwacht had) gaat het grootste deel van de film over de jaren (vanaf zijn jeugd) ervoor. Er wordt dus veel meer aandacht gegeven aan de omstandigheden dan aan het opmerkelijke feit waar deze film over gaat. En dat is ook nog eens heel mooi in beeld gebracht. Natuurlijk worden er wat zaken gedramatiseerd (zo vraag ik me af of zijn zusje in het echt ook overleden is), maar het ligt er nooit te dik bovenop. De shots van de in puin geschoten stad komen regelmatig terug, maar worden subtiel en kort in beeld gebracht zonder dat je de indruk krijgt dat dit een film is die heel graag een boodschap wil brengen.
Maar, tjonge, wat kwam deze film bij me aan. Het zette me opnieuw aan het denken. Natuurlijk over hoe Palestina afgesloten is van de buitenwereld en de moeilijke leefomstandigheden die dat met zich meebrengt. Maar ook in z'n algemeen over de Arabische wereld. Een vehikel als Idols laat bij uitstek zien dat we op deze wereld allemaal nauwelijks verschillen en iedereen het beste van zijn leven wil maken.
En passant geeft deze film ook een inkijkje in hoe dingen "geregeld zijn" in Palestina. Het idee achter de bezorging van Wac Donalds vond ik zelfs soort van hilarisch, al is het natuurlijk eigenlijk schrijnend. Ook het verkrijgen van muziekinstrumenten blijkt een hele opgave.
Maar wat wat mij betreft zo goed gedaan is aan deze film is dat het niet de typische filmhuisfilm is die een bepaald soort ellende laat zien en je vervolgens mismoedig achterlaat. Deze film geeft ook een boodschap van hoop af. En de perfect gekozen balans tussen drama en vermaak/komedie maakt dat deze film beslist ook een relatief breed publiek zal aanspreken. Kortom, gaat dat zien.

. Heel goede recensie _JB_.

Wat begon als een prachtige jeugdfilm over vier kinderen met hun idealen eindigt in een met Amerikaans sentimenten doorspekte young/adult movie over een liedjeswedstrijd, waarbij de afloop van te voren voor weinig verassingen zorgt. Jammer. Film deed sterk aan ‘Rock the Kasbah’ (2015) denken.

Een goede biografie/komedie/drama/muziek film...

Leuk en prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Prima camerabeweging

Een waar gebeurd verhaal...

Perfect achtergrond muziek/geluid

(Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld..

Mooie feelgood movie hoor. Dit is het soort films dat ik wil zien over de Arabische wereld. The Idol toont mensen met dromen en talenten en die net als ons, bewogen en verenigd zijn door muziek. De radicale islam en decennialange conflicten (Israël-Palestina) worden even vergeten, al sluimeren deze wel op enkele momenten als een slecht omen door de film, maar de film is zeker niet "politiek" te noemen.

Muziek overstijgt veel verschillen, zoals getoond wordt in dit biografische portret van "Arab Idol" winnaar 2013 Mohammed Assaf, afkomstig uit de Gazastrook. De herinnering aan zijn vroeg overleden zusje Nour heeft de jongen ook sterk gemotiveerd om zijn talent aan de wereld te tonen. En zo heb je best een pakkend verhaal met heerlijke acteerprestaties, pakkende muziek en een positieve instelling. Er zitten genoeg scènes in die me hebben bewogen om deze film met een mooi cijfer te belonen.

Ik ben niet zo van talentenjachten en aanverwante zaken. Daarom spreekt het eerste deel van deze film over Assaf’s jeugd mij veel meer aan dan het tweede deel. Vooral de wederwaardigheden van zijn kwieke en tragische zusje hebben indruk op mij gemaakt. Dat geldt evenzeer voor het troosteloze en uitzichtloze leven in het kapotte Gaza, zulks in flagrante tegenstelling tot de pacht en de praal waarmee de ‘Arab Idol’ competitie omgeven is.

Ik heb er ambivalente gevoelens aan overgehouden. In mijn ogen geen topfilm; eerder interessant dan goed. Wel een film die je met je neus op de trieste feiten drukt.

(Gezien op 27/01/18)

Je kunt dit een 'feelgoodfilm' nomen. Maar dat is hem misschien een beetje onrecht aandoen.

Het is wonderlijk dat een jongeman, opgesloten in de Gazastrook, zoiets verwezenlijkt.

Dat hij doorzet, heeft hij voor een groot deel te danken aan zijn zusje Nour. Nour zegt dat ze het gaan maken en de wereld gaan veranderen.

Mohammed Assaf heeft een heerlijke stem en daar moet hij iets mee doen. Zijn stem moet één worden met zijn passie en zijn ziel. Zijn dromen waar maken is het enige wat hij heeft.

Maar daar dan ook in lukken ... Het loopt niet vanzelf.

Een mooie, boeiende film. Vooral het eerste deel is hartveroverend.

Juweel,,,,,,

Biografie van Mohammed Assaf, de Palestijnse bruiloftzanger die een sensatie werd – en een volksheld voor de Palestijnen – door zijn deelname aan kijkcijferkanon Arab Idol valt uiteen in twee delen. Het eerste deel beschrijft Mohammeds pogingen om als kind met een aantal vrienden een bandje te beginnen, ook al hebben ze geen geld voor instrumenten. Attalah is hierin ontwapenend als Nour, het meisje dat een belangrijke inspiratiebron voor Mohammed zal worden. Het tweede deel betreft Mohammeds poging om illegaal Egypte te bereiken zodat hij kan meedoen aan Arab Idol. Die episode begint aardig, maar Abu-Assad voegt op klungelige wijze beelden in van de oorspronkelijke uitzending (en zelfs van de echte Mohammed) waardoor het een rommeltje wordt.