The Music Lovers (1970)

Ken Russell's werk wordt vaak gekenmerkt door visueel betoverende maar barokke en extravagante beelden. Onderhavige "Music Lovers", in de Benelux vroeger uitgebracht met de Nederlandse titel "De Pathetische Symfonie" is de verfilming van een homofiele componist, die met zijn verleden wil breken door in het huwelijk te treden met een jonge vrouw, maar haar door zijn geaardheid diep ongelukkig maakt. Hun huwelijk draait uit op een fiasco en Tsjaikovsky vlucht naar het platteland, waar hij zichzelf isoleert en muziek componeert voor een rijke oude weduwe. Maar het verleden blijft hem achtervolgen.

De manier waarop Ken Russell het leven en de muziek van Tsjaikovsky visualizeert is ronduit verbluffend. Sommige beelden zijn prachtig en weerzinwekkend tegelijk en roepen bij de kijker tegenstrijdige gevoelens op, maar de beeldenstorm blijft fascinerend en houdt je aan je stoel genageld. De vertolkingen zijn zoals zijn regie, even waanzinnig als briljant. Een film om nooit te vergeten en beslist het beste wat ik van Ken Russell ooit heb gezien.

*5*

^Mooi bericht

Ik heb hem eindelijk ook gezien (op MGM). Het is inderdaad een erg goede film, vooral op audiovisueel vlak prachtig.

Als je echt niet houdt van dik aangezet melodrama en pathos, kun je hier best in een grote boog omheen lopen... Bij mij moet je er ook niet elke dag met zo'n film komen aankloppen, maar op zijn tijd kan ik het zeker waarderen.

Visueel mooi is dit allemaal wel en niet eenvoudig om sterke innerlijke emoties in beeld te brengen - en daar zit naast de muziek de waarde van de film - maar wie er op uit was een netjes gestructureerde biografie van een beroemd componist te beleven, kom toch wel even bedrogen uit en zal de film grillig en verwarrend noemen, denk ik. Een tweede keer bekijken kan helpen, of zoals reeds gezegd : blijf er van af.