Italiensk for Begyndere (2000)

Op de doos stond er romantische komedie, maar dit was eigenlijk niet echt het geval. 3/4 van de film was eerder drama en laten we zeggen dat het laatste half uur dan eerder romantiek is. 'k Had dus eerder een Bridget Jones film of zo verwacht, maar 'k kwam dus wat bedrogen uit

Humor was er ook niet echt aanwezig ofwel snapte 'k de Deense humor niet

De film is gefilmd volgens de Dogma 95 regels, maar de film kwam vooral in het begin heel wanordelijk over.

Er werd goed geacteerd, maar de film was toch niet echt zo'n hoogvlieger.

Redelijk als drama, slecht als romantische komedie.

Leuke film. Doet ook eigenlijk helemaal niet echt Dogme aan (hoewel de Maserati opvallend buiten beeld blijft), vooral omdat Italiensk for begyndere een film is met veel compassie voor zijn personages. Die zijn weliswaar wat archetypisch, maar erg sympathiek in hun onzekerheid. Paar leuke grapjes en dat hele gebeuren met het Italiaans maken het af. Ik rond af naar boven; kleine drieenhalf.

Charmante romantische komedie, gedeeltelijk verpest door de strikte regels van Dogme 95. Qua camerawerk en decors ziet de film er dan ook niet uit. Gelukkig redt de sympathieke cast de boel. De personages zijn leuk uitgewerkt, met ontwapenende dialogen en grappige plotlijntjes.

Sorry, maar dat Dogme 95 blijf ik toch echt een audiovisuele armoede vinden. Niet om aan te glauwen!!! Helemaal met james_cameron eens.

Jammer, want hoewel het gegeven en plot van de film totáál niet origineel zijn, kijkt het geheel toch best lekker weg. Ik snap alleen niet wat de Italiaanse serveerster in Jørgen Mortensen zag?

Conclusie: leuk om eens te zien, maar de beeldkwaliteit van een Jaren-Tachtig-Amerikaanse sitcom, 3*

De Deense cinema heeft natuurlijk ook zijn mindere goden, dit was wel vrij belabberd. Ongeloofwaardige personages, ongeloofwaardige verwikkelingen, matige acteerprestaties en, ik gebruik het woord niet zo vaak in een filmbespreking, slaapverwekkend saai. Enige claim to fame is dat het kennelijk tot de Dogme 95 beweging hoort, niet dat dat veel meerwaarde geeft, realistischer wordt het er iig niet van.

Dat iemand anders het realistisch vond zegt toch niets over hoe ik het heb beleefd? Ik zal misschien iets te streng zijn, maar ik vond er jammer genoeg helemaal niks aan.

Misschien ligt het aan de regisseur, ik vond de enige andere film die ik van hem zag ook al weinig bijzonder. Zijn oeuvre sla ik verder dus maar over.

Neen, neen, tuurlijk niet, er is ook niks kritisch aan m'n bericht; het is gewoon grappig hoe verschillende mensen heel anders naar een film kijken en er over oordelen - in dit geval specifiek over hoe 'echt' het overkomt.

Zelf vond ik dat hier dus zeker wel het geval (behalve het zwakke , bijna belachelijke happy end), ik hou (misschien ook daardoor) heel erg van de dogme-films.

Maar verder geldt zoals hier zoals altijd en overal: over smaken en kleuren ...

Ik vond sommige Dogme 95 films heel goed, maar ben er nog niet over uit of dat dankzij de opgelegde regels komt of ondanks diezelfde regels…

Dit is gewoon een romcom alleen met een Dogme 95-sausje, Maar verder in alles lijkt dit qua thema's en opbouw op alle romcoms uit Hollywood of van Johan Nijenhuis. Al is deze film wel leuker en warmer.

De eerste drie kwartier duurden best lang, qua pacing was het ook niet altijd even sterk. Maar eens de pionnen zijn gezet wordt de film beter en beter. Veel running gags (iedereen die dezelfde gebakjes wil, veel overlijdens en mensen die bij de verkeerde begrafenisdienst zitten) en veel zwarte humor en ik moest steeds vaker echt erom lachen. Sympathieke personages ook, vooral het Italiaanse meisje (al snap ik niet echt wat ze zag in die Jorgenson) en alles zo rond een lesje Italiaans (de film gaat niet over die lessen, wel over de mensen) is een leuke kapstok. 3,5*.