Switch (1991)

Films waarin mensen van lichaam verwisselen is niet de origineelste scenario vondst in Hollywood en kan inmiddels wel gezien worden als een subgenre binnen de komedie. Volwassen die opeens in het lichaam van een jonger iemand ontwaken, of andersom komen regelmatig voor. Ook veranderingen van geslacht is al eerder gedaan. Te vaak eindigen dit soort film in moralistisch gezever waarbij de les geleerd is en het gezin toch maar weer de hoeksteen van de samenleving blijkt te zijn. Een kundig regisseur als Blake Edwards weet de platgetreden paden allemaal te ontwijken. Ook de valkuil van platte grappen en grollen en valse sentimenten weet hij behendig te omzeilen. En dan met een weergaloze Ellen Barkin aan boord kan het schip niet meer zinken.

Ik herinner me dat deze vroeger op TV was en dat ik die als tiener had willen zien. Ik had deze opgenomen denk ik, maar uiteindelijk is het er nooit van gekomen om die destijds te kijken. Ondertussen zijn we vele jaren later en heb ik deze dan eindelijk gezien. Ik had deze duidelijk veel vroeger moeten zien. Ik vond het best wel charmant en Ellen Barkin speelt overtuigend een man in een vrouwenlichaam die gaandeweg steeds meer respect krijgt voor vrouwen en zich meer en meer gaat afzetten tegen mannen met machogedrag. Zo grappig of leuk als bijvoorbeeld Freaky Friday of All of Me wordt het echter nooit. Het vervalt daarom iets te vaak in Amanda die problemen heeft met op hakken te lopen of in een of ander bargevecht verwikkeld raakt. Het einde is een beetje dubbel, tragisch maar ook weer sentimenteel. Dat tragische vond ik nogal wrang, maar wat me ook niet lekker zat was dat de vrouwen die Steve hadden vermoord hier dus gewoon mee zijn weg gekomen.

Die poster kwam me nogal vaag bekend voor. Dacht dat die vrouw Meg Ryan was en dat de acteurs op de poster van lichaam zouden ruilen, dat is wat de titel namelijk wel impliceert.. Ik moet het me herinneren uit de periodieke promotiekrantjes die ik vaak meenam van de videotheek destijds. Anders had ik hier nevernooitniet naar gekeken. Ik ben het finaal eens met de meeste meningen hierboven en dat er een vertakking is onder het hele komediegenre over lichaamsverwisselingen, echter maakt de koers waarop deze film vaart helemaal niets grappig of interessant. Het begin was daarentegen veelbelovend, om al gauw nergens meer over te gaan en zomaar ineens afgelopen te zijn. Dat de vrouwen ermee wegkwamen was inderdaad vreemd, als de heer daar niet mee bezig is, maar wel met het lot van Steve, of eh..Amanda.

Niet dat er ik te diep over moet nadenken, maar ik vond het stug dat die Amanda kennelijk de fysieke krachten bezat van een man als ze iedereen maar KO kon slaan.

Nog een opmerking: die eerste reactie was er wel vroeg bij, 1-januari-1970! Hoe komt dat er in?

Eigenlijk best leuk.

Het verhaaltje is vrij dun en clichematig, het einde zie je al van ver aankomen, maar door het spel van Barkin en een aantal leuke scenes verveelt het geen moment.

Geen hoogvlieger maar toch prima vermaak.

2.5*

Oké, het is geen origineel verhaal. Maar na al die jaren heb ik toch weer met een bijna continue smile op mijn gezicht zitten kijken. Ik had vanavond even een go to-movie nodig en daar was deze uitermate geschikt voor. Ik vind de film zeer fijn. Juist omdat Barkin en Smits de film dragen en vanwege de slapstick humor. My cup of tea! (Vind 'm zelfs ondergewaardeerd.)