King Ralph (1991)
Verenigde Staten
Komedie
97 minuten
geregisseerd door David S. Ward
met John Goodman, Peter O'Toole en John Hurt
Het Engelse hof is samengekomen in het park van Buckingham Palace, zodat er een officiële foto genomen kan worden. Een slordige belichtingsman laat een kabel op de vochtige grond slingeren en op het grote moment wordt de gehele koninklijke familie geëlektrocuteerd en er is geen erfgenaam voorhanden, buiten een zeer verre afstammeling in de Verenigde Staten. In Las Vegas accepteert barpianist Ralph met genoegen de 'rol' die hij moet gaan spelen. Ralph begint met veel goede wil aan zijn taak als koning, maar merkt al snel dat de etiquette aan het hof hem niet erg ligt.
Het begin was nog wel leuk met de executie (per ongeluk) van het voltallige Engels hof tijdens een fotosessie. Maar daarna slaat het gewoon nergens op en was het ook nergens meer leuk. Ook de rol van John Goodman (die ik normaal gesproken best leuk vind) in de rol van koning vond ik nergens leuk en zeker niet de flauwe capriolen die hij uithaalde. De enige twee personen die deze film nog een beetje redden zijn de oudgedienden Peter O'Toole en John Hurt.
De film duurt gelukkig niet echt lang, maar het is gewoon een kwelling/martelgang om deze film helemaal uit te zitten.
Goodman was alleen in Rosanne echt leuk. Een overbodige film!
Dat was dus ook niet echt ontzettend moeilijk. Want Rosanne is een tokkie eerste klas gebleken. Speelde niet, was gewoon zichzelf. En dan die chagrijngre dochter, die ook hetzelfde deed in TBBT.
Nee, John is dan misschien geen topacteur, maar hij doet er wel moeite voor.
De film was gewoon leuk. Mensen die hier overkritisch naar gaan zitten kijken, hebben waarschijnlijk niks beters te doen.
Deze film heb ik altijd vreselijk gevonden en ik snap ook niet echt wat hieraan grappig is, want het verhaal is te achterlijk voor woorden en hetzelfde geldt voor de uitvoering.
Het begin was nog wel leuk met de executie (per ongeluk) van het voltallige Engels hof tijdens een fotosessie. Maar daarna slaat het gewoon nergens op en was het ook nergens meer leuk. Ook de rol van John Goodman (die ik normaal gesproken best leuk vind) in de rol van koning vond ik nergens leuk en zeker niet de flauwe capriolen die hij uithaalde. De enige twee personen die deze film nog een beetje redden zijn de oudgedienden Peter O'Toole en John Hurt.
De film duurt gelukkig niet echt lang, maar het is gewoon een kwelling/martelgang om deze film helemaal uit te zitten.
Zoveel verhalen zijn te achterlijk voor woorden. Maar toch een gigantisch succes.
Ontzettend offtopic: Sinterklaas, Kerstman, Paashaas. Te achterlijk voor woorden. Maar een gigantisch commercieel succes.