The 51st State (2001)

Inderdaad "Lexipexie", dit was wel een leuke film met veel goed Britse acteurs en ook natuurlijk een box Amerikanen. Toch speelt het verhaal zich grotendeels op Engelse grond af en daar was ik dan weer blij mee. Ik ben meer liefhebber van de Britse uitspraak van het Engels dan het geknauw van de Amerikanen. Ook waardeer ik de Britse film meer dan de Amerikaanse. En waar ik ook blij van werd is het feit dat een van mijn favoriete acteurs (Robert Carlyle) in de film een belangrijke rol had.

Ook grappig dat Meat Loaf (Paradise by the Dashboard light) mee speelt en ook nog goed! Minstens even goed als zanger en behoorlijk afgevallen!

Een beetje een mix tussen 'Trainspotting' en 'Pulp Fiction'. In feite was het verhaal simpel maar de regisseur had daar een chaotisch script aangekoppeld. Of het nu zinvol was of niet, het leek of alles en iedereen zo onvoorspelbaar en kleurrijk mogelijk moesten zijn. Over het algemeen speelde de cast over de top en dat begon, op Samuel L. Jackson en Robert Carlyle na, uiteindelijk te irriteren.

Prima misdaad komedie

“Aw, fuck... Can't a brother just deal some GODDAMN DRUGS?”

Toffe film. The 51st State is een doldwaas avontuur en vuurt de ene na de andere vermakelijke scene op de kijker af. Het is één grote klucht, en dan is het belangrijk dat de humor werkt en de acteurs er ook mee uit de voeten kunnen. Met Jackson, Carlyle, Mortimer en Meat Loaf is dat geen probleem. Prima actiescènes, sterke oneliners, een scherpe regie en snelle editing etc. The 51st State deed me denken aan een Guy Ritchie film, en dat is een groot compliment aan regisseur Ronny Yu.

Deze film opnieuw bekeken, en is me deze keer minder goed bevallen.

De acteurs zijn even goed hoor, maar zoals velen weten ligt het genre, komedie, me niet zo.

Toch nog ruim voldoende voor deze prent.

Ronny Yu doet Guy Ritchie.

Dat denk ik dan tenminste, want verder heb ik tot dusver geen van zijn films gezien. Deze nodigt ook niet heel erg uit - maar misschien is ook dat niet heel erg eerlijk, want het over-hippe en te flitsende Ritchie-stijltje is al weer een tijdje uit de mode. Dus misschien is zijn andere werk wel veel beter.

Positief vond ik dat Samuel L. Jackson eens een net wat andere rol speelt. Dat kan hij dus wel, je zou het haast vergeten. Carlyle zit dan weer wel heel erg aan zijn gewone typetje vast. En Meatloaf misschien ook wel, maar daar kan met dat niet van ergeren. En ja, dan Emily Mortimer nog - met haar strakke zwarte leren pakje aan, en wat staat dat haar goed. Ook verreweg het leukste karakter om te spelen, en eigenlijk het enige wat de film van de absolute vergetelheid redt.

Carlyle and Jackson, altijd leuk om naar te kijken, maar toch niet erg leuk in deze film.

Zeer onwaarschijnlijk verhaal en is dat erg dat een verhaal onwaarschijnlijk is bij een komedie?

Nee, ware het niet dat deze komedie eigenlijk nergens grappig is.

Tenminste ik heb nergens gelachen bij deze film en zelfs niet geglimlacht.

Dan aan het eind nog als een soort epiloog nog in de aftiteling dat niemand weet waarom McElroy een kilt droeg.

Maar wie interesseert dat wat? Lekker belangrijk.

Gisteravond laat aan begonnen Zonder meer erg leuk en geestig Na een uurtje kijken naar bed.....Vandaag de rest?? Ik weet het niet Een uurtje grappen en grollen is wel genoeg denk ik, vaak wordt het tweede gedeelte stukken minder , voorspelbaar en over de top. Prachtrol van Carlyle trouwens..

Ik denk dat het herbekijken van een komedie erg tegenvalt Dat had ik met ; Butch Cassidy and the sundance kid...actie/comedy. Vond ik toen 5* , een absolute topper Vorig jaar weer gezien...Wat een tegenvaller, flauw, vervelend., traag., saai zelfs..1,5 * ....Smaak verandert door de jaren...........Dus nooit , wat je ooit een topper vond, jaren later herzien...