Play Misty for Me (1971)

Het verhaal speelt zich af aan een prachtige woeste kust, een kolkende zee en dreigende klippen zetten de toon. Het geluid van de zee is dikwijls te horen op de achtergrond, wat enerzijds een rustgevend effect heeft, maar anderzijds in contrast staat met de plot en iets weergeeft van de onontkoombaarheid van de ontknoping. Ik hield van het camerawerk, lange shots, Clint duidelijk ook veel opgestoken van Don Siegel, het panoramische. Aan de film voel je dat de summer of love nog maar enkele jaren achter de rug is, de ideologie van 'vrije liefde' weerspiegelt zich perfect in de dialoog tussen Clint en Jessica bij hun eerste ontmoeting. Verder heb ik genoten van de insteek met het Monterey Jazz Festival. Clint is dan ook een echte jazzliefhebber (cfr zijn biopic over Charlie Parker en de titel van deze film), en voor de casual fan kan dit een meevaller zijn naargelang zijn of haar smaak.

Deze film heeft een heel coole uitstraling en zal hem in de toekomst zeker nog opnieuw bekijken.

Tamelijk spannende thriller, goed verhaal. De rol van stalkster Evelyn (Jessica Walter) wordt goed gebracht. Clint Eastwood heb ik al betere rollen zien spelen. Er vielen enkele rustige momenten in de film die een beetje té lang duurden, waardoor de spannende sfeer even verbroken werd, maar dit viel nog mee door de goeie muziek.

Een soort film om om de zoveel jaar nog eens weer te zien.

Inderdaad enkele kusjes voor Hitchcock te bespeuren in deze bunny boiler flick. Hierboven al vermeld: de woeste golven die je in Vertigo ook zag (en later in Basic Instinct) om aan te geven dat in de relationele sferen iets grondig mis gaat. Maar ook de schaarmoord op de detective lijkt een eerbetoon. Het is Eastwood wel vergeven dat hij toen niet op hetzelfde nivo zat als de grandmaster. Eastwood lijkt wat vlak te acteren maar ik vond zijn onmacht (en paniek) tegen het loeder bijzonder verontrustend. Zijn onvermogen zal ook leiden tot een bizarre climax. Niet dat ik per se de man weer de schuld wil geven voor alles dat misgaat.

Spannende stalkster thriller met een goede Clint Eastwood in de hoofdrol. Leuk om hem ook eens in een ander soort film te zien buiten zijn typische macho/actierollen.

Tjee, dat viel tegen. Eastwood als een tot inkeer gekomen womanizer... vooruit, kon ik nog wel mee leven. Maar Jessica Walter als gestoorde stalkster... Nee: er zat werkelijk geen énkel raffinement in haar spel, en misschien nóg wel minder in haar rol.

Dan was Glenn Close later toch van een heel ander kaliber.

Deze film is Clint Eastwood zijn regiedebuut, en voor een eerste film in de regiestoel helemaal niet zo slecht.

Uiteraard speelt hij ook de hoofdrol in deze atypische Eastwood film. Een pure thriller waarin je Clint niet verwacht.

Maar hij doet het prima, zowel in de hoofdrol als regisseur.

Onderhoudende film met spannende scènes en een goede cast.

Ik heb de film ooit al eens eerder gezien, denk zo'n 40 jaar terug, toen vond ik hem niet zo geslaagd, maar nu met het herbekijken heeft hij me toch aan het scherm kunnen kluisteren.

Hey that's not my girlfriend, let me get that straight right up front...

Het is duidelijk dat Fatal Attraction hier één en ander heeft uit gehaald, tot en met het doorsnijden van de polsen . Het script is zo aangepast geweest om de spanning nog te verhogen, maar Play Misty for Me is verrassend goed als thriller en qua spanning viel er voor mij evenmin te klagen. Een radiopresentator wordt gestalkt door een heftig gestoorde fan. Walter zet een minstens even sterke prestatie als Glenn Close neer en komt erg dreigend uit de hoek. Het is ook een film die de maatschappelijke veranderingen post 68 belichaamt : de festivals, vrije sex en relaties, meer gelijkheid in omgang tussen man en vrouw ... Een geslaagd regiedebuut van Eastwood.

Alweer de 50e verjaardag voor deze thriller al is dit predicaat misschien iets te dik aangezet voor deze film. Ik vond de spanning namelijk wel meevallen. Toch bleef de film wel boeien, zelfs ondanks het voorspelbare plot. Jammer dat er toen ook al onwaarschijnlijke acties in dit soort films zaten wat de geloofwaardigheid, zeker richting het einde, niet ten goede komt. Mij viel ook de gelijkenis met Hitchcock op, zoals door anderen hier ook geconstateerd. Enkele scenes hadden ze voor mij weg mogen laten, maar zal vulling zijn geweest: de live concerten en de scene met daarbij het gezongen lied. Voor de rest voldoende.

Het regiedebuut van Clint Eastwood, daar was ik toch wel benieuwd naar. Een vrij aardig ontvangen film ook, maar in alle eerlijkheid, ik vond er niet zoveel aan. Het verhaal over een stalkster is niet bijzonder origineel, maar dat hoeft niet per se een belemmering te zijn. Helaas is er een hoop meer mis. Ik zie veel complimenten voor het acteerwerk, maar ik zie het niet. De stalkster overtuigt niet echt en is meer irritant dan dreigend, maar het is voornamelijk Clint Eastwood die ik totaal niet vind passen als dichtende soft jazz DJ, en ondertussen als stug kijkende chagrijn de film door-womanizet. Maar dan weer wel overlopen wordt door zijn duidelijk niet helemaal lekkere scharrel. Ik geloofde het allemaal niet zo.

Maar het was ook best wel saai. De eerste helft kijken we vooral naar een ongeloofwaardige romance tussen twee vrij irritante mensen. De tweede helft komt gelukkig wat meer dreiging, maar ook maar sporadisch, en ook lange stukken zitten we naar niet bijster interessante strandwandelingen of gesprekken te kijken. In een mooie omgeving, dat dan wel weer. En vaak begeleid door muzak, dat dan ook weer. Nee, ik had hier toch echt op een stuk meer gehoopt.

Rustig en bedeesd opgebouwd met vooral karakter verhaal want Eastwood wou toen al weg van zijn stereotiep macho rol (Dirty Harry van hetzelfde jaar + zijn westerns). Dus hier is hij slachtoffer, passief, ondergaat en het gevecht op het einde met de vrouw is ook niet echt een stoere mannen gevecht (ook hier ondergaat hij in het begin). Eastwood houdt het herkenbaar nl locatie Carmel (waar hij ook burgermeester was), niet te veel personages en zijlijnen, wat jazz muziek met verwijzing naar het Monterrey festival. Dat Eastwood met zijn debuut op safe speelt, is wel waarom de film middelmatig is. Veel verhaal is er niet, klassiek ingeblikt (toch één geniaal shot : wanneer Walter na haar zelfmoordpoging Eastwood manipuleert om haar vast te housden gaat de camera tot een close up alsof de gevangenis visueel wordt en daarna door overvloeien terug naar totaalbeeld van een paar uur later) en als thriller te braaf en voorspelbaar. Maar dat Eastwood een belangrijke rol zou spelen in de kwaliteit van het filmaanbod was toen al een zekerheid.

Clint en de groupies.

Als een soort rustpunt in zijn oeuvre, want heel veel gebeurt er eigenlijk niet - niet in het verhaal en niet in de rollen, want die zijn ook niet zo heel opzienbarend. Wat me wel opvalt is dat de film eigenlijk niet gedateerd aanvoelt, ondanks dat er toch al 50 jaar voorbij zijn. Dat is dan wel weer een beetje te zien aan het al te lange haar van Clint en de lelijke korte koppies van de dames.

In de regie is de hand van Clint zeker wel te herkennen, dezelfde stijl als in geloof ik al zijn films - rust in de opbouw, zorgvuldig en ietwat behoudend - of misschien is degelijk wel het juiste woord.

Na een half uur afgezet, vervelende film.

Jeetje wat slecht . Clint keek te veel Hitchcock en dacht dat kan ik ook. Alles is slecht aan de film : de acteurs, Clint , de teksten , dialogen , het verhaal. Onaantrekkelijke vrouwen met verpest haar ...lol. ( Valt mij op dat vrouwen in die tijd verre van aantrekkelijk zijn - kindvrouwtjes)

Vooral niet spannend en zeer voorspelbaar.

Clint als Dirty Harry had korte metten gemaakt met die muts. Deze rol "staat m niet. Een man met natuuurlijk charisma en overwicht moet niet zo'n lulletje rozenwater willen spelen.