The James Dean Story (1957)

Nooit écht interessante documentaire van nochtans een zéér interessante legende. Hoop dat de andere documentaires over zijn leven beter zijn. Deze vertelt ons zeer weinig.

2.5*

Dit is een zeer degelijke documentaire. Vond het wel heel erg jammer dat de film een nogal eenzijdig beeld geeft van James Dean maar ik moet bekennen dat de East of Eden outtakes erg facinerend waren. Ik was bovendien erg gecharmeerd van de situaties die ze schetsten rondom het Hollywood van die tijd, de opgang van de method-actors en Dean's plaats daarin.

Meer foto's dan beeld

Een aantal jaar geleden was ik helemaal into James Dean. Ik kocht in een recordtempo zijn films, toch de 3 waar hij een hoofdrol in heeft, en stootte niet lang daarna op een 3-delige boxset. Daarin zitten twee documentaires, een aantal episodes van televisieseries waar Dean in heeft meegespeeld en wat reclamespotjes. Ik kwam er daarjuist achter dat ik alles daarvan had gezien buiten de documentaires dus ineens maar eens voor gaan zitten.

The James Dean Story is op eerste zicht een interessante documentaire omdat ze twee jaar na het verkeersongeluk van Dean gemaakt is. Dit geeft de gelegenheid om meer authentieker te werk te kunnen gaan doordat de leefomgeving van Dean amper verandert is. Jammer genoeg kiezen Robert Altman en George W. George niet voor deze aanpak maar maken ze gebruik van maar een handvol interviews en een hele hoop foto's. Die interviews voelen in de eerste plaats enorm geforceerd en in scène gezet aan en de familieleden die hun zegje over Amerika's meest geliefde bad-boy komen doen, deden dit alleen maar als er 5% van de winst van de film naar de James Dean Memorial Foundation ging. Vader Dean weigerde trouwens alle medewerking. Er zitten op zich wel interessante stukken tussen zoals de doos met spullen van Dean (waaruit zijn slordigheid bleek door elk telefoonnummer op een ander blad te schrijven en deze allemaal in een doos te gooien) maar het is niet genoeg om te blijven boeien.

Weinig beeldmateriaal maar zoals gezegd erg veel foto's. Volgens de makers wordt er gebruik gemaakt van een revolutionaire techniek maar het komt er gewoon op neer dat ze hier en daar wat inzoomen op een onderdeel van een foto. Vrij saai eerlijk gezegd en ook niet al te bijster interessant. Vooral omdat het er vaak als volgt aan toe gaat: James Dean deed mensen huilen (close-up van iemand die huilt) maar ook lachen (close-up van iemand die lacht) maar werd vooral gezien als een legendarisch acteur die mensen naar de cinema trok (close-up van een koppeltje in de cinema). Op het einde krijgen we nog een zwartwit fragment uit East of Eden maar echt een meerwaarde heeft dat niet. Trouwens, wat een verschrikkelijke voice-over! Zelden iemand geweten die er zo'n saaie boel van weet te maken als Martin Gabel. Hij heeft werkelijk geen intonatie en werkt slaapverwekkend.

Ik hoop dat de andere documentaire (James Dean, ook wel gekend onder The Legend) interessanter is. Robert Altman en George W. George hadden veel meer mogelijkheden dan huidige documentairemakers over James Dean maar benutten ze verre van.

1.5*