De Zee Die Denkt (2000)

Originele en experimentele film.

De beeldtaal is erg origineel. Het thema optische illusie, dat bijvoorbeeld Escher veelvuldig behandelde, worden '3D' en levensecht in deze film getoond. Dat levert interessante, en soms humoristische plaatjes op.

De radiodocumentaire (?) die je op de achtergrond hoort, vond ik af en toe wat storend. Die man begon me te irriteren, waarschijnlijk omdat 'ie standpunten in nam, die wat mij betreft veel te stellig waren. Een beetje van 'Zo is het, en niet anders'.

Als experiment an sich vind ik de film geslaagd, als film niet zo. Daarvoor vond ik het verhaal (de regisseur die worstelt met zijn script) niet boeiend genoeg. Hij zat naar mijn smaak iets teveel achter zijn bureautje.

Na alle prijzen die de film over de hele wereld heeft gewonnen, waren mijn verwachtingen wellicht iets te hoog. De Zee Die Denkt krijgt van mij 3 sterren.

De dvd van de Zee die Denkt is met veel aandacht en zorg gemaakt. De beeldkwaliteit is uitstekend. De extra's hebben een grote toegevoegde waarde. Ze geven veel achtergrondinformatie en dragen bij aan het doorgronden van de essentie van de film.

Voor een Nederlandse film staan er zeldzaam veel extra's op de dvd.

Ik noem er enkele:

Enige minpunt is dat de beeldverhouding 4:3 is. Waarom heeft men niet voor het inmiddels gangbare breedbeeld formaat gekozen ??

Met dank aan Filmfreak Distributie voor het ter beschikking stellen van de dvd.

Officiële site: www.dezeediedenkt.nl

ik snapte die hele film niet echt eigenlijk.

Ik sprak een aantal medewerkers van de film die er hetzelfde over dachten.

Ik snapte er ook niks van. Saai hoor.

Goh, wie had dat ooit gedacht. Toch nog Trockener kecks op DVD.

Afgrijselijk slechte film.

Het stoorde me enigzins dat er weer eens een afgezaagd filosofisch onderwerp behandelt werd van het niveau van Waking Life. Ook het scenario/beeld principe zagen we al terug in andere films als Sex and Lucia, Barton Fink en Swimming Pool.

Voor een Nederlands product echter toch wel een zeer fraaie en originele film. Veel mooie shots en paar intrigerende concepten die de film toch wel de moeite waard maken

***

indrukwekkend!

deze film deed me nasidderen op de nwe binnenweg in rdam toen ik lantaren uitkwam.

Mooie beelden 6 sterren

Dat was een machtige film!

Heb hem in 2001 eens gezien op arte en was erg onder de indruk: de beelden, de proza, de verbeelding, de metacinema,...

fantastisch

Heb de film eens half afgekeken. Na een intrigrerend begin raakte ik de draad volledig kwijt.

was de zee te diep?

ik geloof vooral dat ie dacht...

iemand enig idee of en waar deze dvd te krijgen is?

Klik boven de synopsis op 'Vergelijk prijzen van deze DVD' en je vindt een aantal shops die de film aanbieden.

Hmm, een bezoekje aan de opticien zou niet misstaan lijkt me

dankjewel kappeuter

Ik ervaarde juist het omgekeerde, naar mijn mening wordt de hele filosofische kwestie een beetje té goed uitgelegd, zonder een vernieuwend idee naar voren te brengen... Het wordt al snel duidelijk waar de hele film naartoe wil, en na het erg boeiende eerste half uur stuikt de film het daarop volgende half uur in elkaar, om toch nog met een bizarre ontknoping te eindigen.

Over het algemeen nogal saaie prent dus, die de kijker niet echt aan het denken zet, maar veeleer de intentie heeft om een mooi, afgewerkt en experimenteel plaatje af te leveren; toch één doel waar de film in slaagt...

2,5*

Vol verbazing zitten kijken. Na docu's als Stand van de Maan, Deacon of Death, Ford Transit, O Amor Natural was dit een hele verademing. Een soort Adaptation on sterioids, fantastisch. Heerlijk zelfbewust (droste-blikje in beeld) en speelse metacinema (inderdaad Gondwana). Prachtige shots. De pannende closeups, visuele foefjes en illusies... Allemaal erg fijn.

Plus een filosofisch thema dat me aanspreekt. Misschien wordt het teveel doorgedreven maar dat helpt je wel te identificeren met de hoofdpersoon. Of is het nou met mezelf? Wat zie ik nou eigenlijk? Tegen wie heb ik het! Het blijft interessante materie.

Gave film, had niet verwacht dit nog aan te treffen. Wil hem zo snel mogelijk opnieuw kijken (ook omdat ik waarschijnlijk voor school een groot deel van een opdracht (over fictie in documentaire waarschijnlijk) hieraan ga wijden).

Voorlopig 4*

Wordt er meer van dit soort cinema in Nederland gemaakt?

Bij mijn weten niet, neen...

Is deze film nog ergens voor minder dan 20 euro te koop?

Opnames van gesprekken tussen de regisseur en Bart Klever (de regisseur is de enige aan het woord).

Grappig, Gert de Graaff zegt juist dat je niet naar hem moet luisteren . Plus dat zijn theorie nergens toe leidt.

Vandaag de DVD gekeken, en alle extra's (op de director's commentary na) uitgeplozen. Daarna de site helemaal uitgelicht en ik kan tot de conclusie komen dat dit echt een film voor mij is. Net als de regisseur ben ik gek op paradoxen, de (zinloze) zoektocht naar het hoe en waarom van het leven, gedachtes en individuen. De op Oosterse Zen- en andere leer gebaseerde theorie vind ik prachtig (vandaar deels mijn fascinatie voor Tool) en wanneer je er even voor gaat zitten (het liefste zonder de beelden bij, die zijn zo mooi dat ze je afleiden) vertelt hij het nog best helder.

Als je dan leest wat voor moeite en innovatie er in deze film zit (het gigantische decor voor de krimpende Rick de Leeuw bijvoorbeeld, of de stoel waar een kat dwars overheen loopt), dan kan ik niks anders dan respect hebben voor dit project. De Graaff is 13 jaar bezig geweest met het scenario en het rondkrijgen van de financiering, heeft meer dan 100 uur materiaal geschoten en heeft maar liefst 16 maanden nodig gehad om dit terug te brengen tot ongeveer 100 minuten.

Het resultaat is wat mij betreft verbluffend en ongekend in ons filmclimaat dat vervuild wordt met Costa's, softporno en nagesynchroniseerde Disneyfilms. Gert de Graaff speelt en tart alle wetten van logica binnen (of beter: buiten) film, feit en fictie, verwachtingspatronen van de kijker en verschillende niveau's van mediatie.

Mijn schamele 4 sterren worden verhoogt naar een dikke vette vijfpunter, en ik zet hem op een mooie 5e plek in mijn top 10.

Hiermee sluit ik dan alweer mijn korte Nederlandse arthouse tweedaagse af.

Qua concept deed de film me het meest aan Pi denken. Een idee dat het hoofdpersoon tot waanzin drijft, visueel vormgegeven. Tot zover de vergelijking dan.

Waar Pi een poëtisch gegeven als wetenschap probeert te vermommen, probeert deze film een poëtisch gegeven als filosofie te verkopen. De film slaagt daar barslecht in. In plaats van de waanzin van de schrijver gaat de meeste aandacht naar het idee. Dit idee is echter zo falend en banaal dat al snel alle rek uit de film is en het een tergend langzame zit geneuzel wordt.

De spreker verdrinkt in een spervuur van literaire illusies, coole oneliners en slechte analogen waardoor de onzin zich steeds verder blijft opstapelen. De hele theorie is gebaseerd op één basisidee, maar wanneer dit al faalt valt er verder niks interessants meer te rapen.

Visueel zitten er enkele (een paar) mooie shots in, de rest is jammer genoeg, hoewel soms grappig bedacht, erg erg lelijk. Daarnaast lijkt er ook compleet geen aandacht besteed aan de editing, wat de film alleen maar verder verlelijkt.

De grootste illusie in deze film is de als filosofie vermomde monoloog, die veel te prominent is doorheen de gehele film. Resten enkele aardig tot mooie shots, en verder veel miserie.

1*

Pretentieus en niksig geneuzel. Vroegtijdig afgezet.

0,5*

Aparte film, die mischien interessant is voor filosofiestudenten, maar het jan met de pet volk niet zal aanspreken. De film had wat mij betreft al na zo'n 26 minuten afgelopen kunnen zijn, toen het beeld zwart werd.

Heel erg knappe en originele film.

Pfff deze week op HollandDoc in het kader van een soort brein-week. Naar aanleiding van de beschrijvingen in de gids en op MovieMeter dacht ik een fijne brainfuck van bijna twee uur te krijgen. Maar dit me meer denken aan een schrijver zonder inspiratie die een boek schrijft over een schrijver zonder inspiratie.

Wel een interessante benadering van film, alleen het is gewoon niet leuk om naar te kijken.

Hoorde dit weekend dat de maker (Gert) familie van me is, en dat hij eigenlijk liever piloot wilde worden dan filmmaker. Ik zag de film in het begin van dit jaar en gisteren voor de tweede keer. Heb na afloop zijn broer gebeld (die ik persoonlijk ken), voor enkele vragen, maar hij kon me geen enkel duidelijk antwoord geven en ik had niet de indruk dat hij er ook maar iets van snapte. Ik voelde haast een soort schaamte aan de andere kant van de telefoon. Hij adviseerde me om de film nooit meer te kijken.

Ik vind het dan ook bizar dat enkele mensen hier een meesterwerk in zien, terwijl het niet meer is dan een leuk idee waar veel te lang aan gewerkt is.

Excentriek. Surrealistisch. Filosofisch. Abstract. Knotsgek. Experimenteel. Zeldzaam. Kortom één van de uniekste Nederlandse films die ik ken. Te vergelijken met als je Malick, Gilliam en Kaufman in een blender doet. Zoiets. Denk ik. Althans ik vermoed dat ik dat denk. Echt heel speciaal.

Hoe kom je bij Malick, als ik vragen mag? Kaufman snap ik nog wel.

De beeldpoëzie maar ook de manier van denken en filosoferen. Of neem nou zoiets als het vangen van schaduwen van mensen. Deed me meteen denken aan The Tree of Life. Het enige verschil is dat Gert de Graaff dit vooral doet vanuit vogelperspectieven. Kortom meer associaties dan concrete onderbouwing.

Zeg maar tegen de broer van Gert dat hij niet zo moet oordelen. Deze film is een echt kunstwerk. En echte kunst maakt heftige emoties los, je kan het vreselijk vinden of prachtig. Je kunt er niks van begrijpen of juist een diepe waarheid ontdekken. Dat Gert dit risico heeft genomen en bloed zweet en tranen heeft gelaten om dit te produceren. Daar moet je gewoon diep respect voor hebben, of je het nou mooi vindt of niet.

Want iedereen kan een gemiddelde MWOH film maken, zo een netflix vuller die je de volgende dag alweer vergeten bent. Maar deze film, die vergeet je niet. Ik vind hem prachtig, natuurlijk er valt genoeg op aan te merken, en soms snap ik het niet? Soms ligt het er te dik bovenop soms is het vaag. Maar zo alles bij elkaar is het een mooie ervaring. En jammer dat Gert de Graaff niet verder is gegaan ik had graag meer films van hem gezien!.

Kortom, ik adviseer IEDEREEN om deze film te gaan kijken! Het is echt een uniek werk, dat je niet zal vergeten. Je vindt er schoonheid in maar sommige scenes zullen langs je heen gaan, dat je denkt "wat moet ik hiermee?" (tip kijk hem nog een keer, misschien dat die scenes dan wel vallen) . En als je Gert de Graaf tegenkomt, vraag even of hij nog een film wil maken. Ik ga hem sowieso kijken dan (ben ook altijd beschikbaar voor een rolletje, heb acteer ervaring haha).

Als je De Zee Die Denkt ergens mee moet vergelijken komen Pi en een film als Adaptation nog een beetje in de buurt. Maar dat eigenlijk in een soort mockumentary-vorm. De film gaat feitelijk over het maken van het scenario van de film die je ziet. De film suggereert dat de acteur (Bart Klever) het schreef, maar het is de filmmaker Gert de Graaff en de film is een soort filosofische trip naar de grens van je voorstellingsvermogen. Met als eindstation het absolute niets. In die zin komt het in de buurt bij Oosterse religie al wordt er ook geraakt aan veel meer als de multiversetheorie waar in sommige mensen betogen dat er wellicht een universum wordt geschapen bij iedere gedachte die je hebt, Ofzo. Dat wordt op smaak gebracht met verschillende soms verrassende beelden van optische illusies.

De Graaff maakte voor zover ik kon vinden hierna geen film meer en als ik zijn wikipedia-pagina bekijk geeft hij vooral les tegenwoordig. De film wordt iets gedateerd door de wat goedkoop uitziende digitale camera's uit deze periode. Maar het is uniek en fascinerend en totaal anders dan elke andere Nederlandse film, eigenlijk überhaupt anders dan elke film.

Dit was een van de DVD's die ik het langst ongezien had liggen. Misschien wel een jaar of 15. Ooit meegegrist voor een eurootje op koninginnendag.

Wie de synopsis wat experimenteel vindt klinken heeft geen ongelijk, dat is ook het eerste genre op MovieMeter. Tevens is het een film die al op mijn kijklijst stond sinds ik de poster voor de eerste keer zag, en die ik gelijk bij het opstellen van mijn kijklijst voor de nederlandse filmchallenge programmeerde, net als starbright boy, zo bleek. Een bijzondere film, en ook een leuke om bij door de comments te gaan; echt zo eentje die je aanspreekt of totaal niet. Vier sterren is me net te hoog, maar hij komt een eind in die richting. Ik snap wel dat Kaufman aangehaald wordt in de recensies.

3,7*