Le Gendarme de Saint-Tropez (1964)

Qua beeldverhouding heb ik geen flauw idee meer, met beeldbreed-TV lijkt natuurlijk alles al snel breedbeeld.

Ik kan de box nu ook niet zo maar er even bij halen, daar ik hem heb opgeborgen, nadat hij een jaar lang nog geseald klaar heeft gestaan om te bekijken en er nu van alles voor staat.

Maar hoe kan 4:3 het zelfde zijn als letterbox formaat?

Zie dit topic over aspect ratio's.

Het kan zijn dat een film in 4:3 op een DVD staat, maar wel in breedbeeld is, dan is dat Letterboxed. Dat is bijna het slechtste dat je eigenlijk kunt hebben. Want je hebt wél de goede beeldverhouding, maar als je de film via je afstandsbediening 16:9 wilt kijken verlies je vaak de ondertiteling.

Aardige komedie die lekker wegkijkt.

Voor 'leuk' en 'aardig wegkijken' zijn dat toch wel heel weinig punten...

De eerste van de gendarme films met Louis de Funes. Deze is uiterst vermakelijk en over the top typisch De Funes. Deze zou leiden tot nog 5 gendarmefilms, de een al wat leuker dan de andere. Enkel deze en de laatste uit de reeks bekijk ik nog wel eens.

Ondertussen alweer vijf gezien. Le gendarme et les gendarmettes is erbij gekomen.

Ik vond deze in het verleden ook al niet zo best. Het is er niet echt slechter op geworden, maar ook zeker niet beter. De film begint in zwartwit en toen dacht ik wat is dat nu. Dit gedeelte is trouwens vrij aardig, de Funès solo. Maar verandert bij overplaatsing in kleur. Waarna de lol er heel snel af gaat door grappen die veel te lang van stof zijn, en flauw gedateerd, zoals met die nudisten. Ook gaat er nog vrij veel aandacht naar Geniève Grad, die de dochter speelt en later nog een liedje in de film zingt. Op gegeven moment, komt die zuster erbij en de achteruitvolging...., en ik dacht, jee wat lijken die films op elkaar. Dat het in een mooie zonnige omgeving is gefilmd is dan nog wel een pluspunt. Maar verder is het echt niet de leukste, want dat zou je vermoeden omdat het de eerste film is. Maar wat mij betreft is dat dus de laatste film. 2.0

Zo, deze film ook maar weer eens opnieuw bekeken. Vol met cliche's, maar niet onaardig in beeld gebracht. De film blijft op zekere hoogte boeien en komt zo heerlijk onschuldig over. Een onschuldige film maken konden ze toch wel goed in een periode dat de koude oorlog zich op zijn hoogte punt bevond.. In ieder geval is dit een klassieker in zijn soort.

Komedies is niet mijn favoriete genre, maar soms zijn er wel die me bevallen.

Zoals deze, vind deze klassieker wel leuk, een beetje oubollig nu, maar het blijft een prettige film.

Louis de Funès is een topacteur in zijn genre en dat merk je al in deze eerste film van deze reeks.

Kortom: heb me er wel mee geamuseerd.

Heb ze alle 6 in een verzamelbox.louis de funès: wat was ie toch goed !!!!!!! 4 stars.

De film heeft zijn periode zowat gehad. Als fan van Louis de Funès zijn er betere films voorhanden. Het verhaal mist het nodige tempo en moet het vooral hebben van de grappige shots, die bijwijlen heel geslaagd zijn...

De gekende muziek uit de film staat trouwens als ringtone op mijn GSM...

Dat is niet helemaal waar wat je zegt. 4/3 wordt inderdaad als 16/9 vertoond maar ik mis niks van de ondertiteling. Daarnaast ligt het ook een beetje aan je speler. Die van mij een Pan heeft de mogelijkheid de ondertiteling in te stellen naar wens en met mijn tv kan ik nog spelen met de beeldverhoudingen. In deze film heb ik niets veranderd.

Had twee oude Dvd's gekregen van mijn collega. Normaal gesproken kijk ik bijna nooit meer DVD maar alleen Blu ray, maar goed wilde ze toch graag zien. De vorige keer in New York (3.5) uit 65 een jaar later dus, deze schijnt de eerste te zijn en die vond ik toch wat minder. Vreemd genoeg begint ie in zwart wit en zien we wat leuke grappen. Zijn koorstem wordt bruut overstemd door zijn gevangene. leuk! Daarna begint de film in feite en dan in kleur. Na zijn promotie komt hij met zijn dochter aan in St. Tropez. Blijf dat toch een hele mooie vrouw vinden. En behoorlijk Frans. De nudisten vond ik wat flauw en duurde wel erg lang. Een herhaling van zetten. Daarna kwam er nog een verhaaltje over de "gestolen" auto en schilderij, maar vond de boeven nog braver dan die twee van Bassie en Adriaan. Het eind was helemaal bespottelijk met de promotie tot "generaal". Die club jongens steeds bij elkaar ook in NY is niet echt mijn ding. Maar goed heb me toch best vermaakt met deze onderbroekenlol. Een krappe voldoende.

Louis de Funès stond bekend voor z'n gekke bekken en z'n woedeuitvallen. Hij werd wel eens de laatste clown genoemd. Zijn Cruchot lijdt aan een napoleoncomplex; hij probeert z'n beperkte lichaamslengte te compenseren met een rechte rug en autoritair gedrag. Deze autoriteit en z'n overdreven ijver worden regelmatig in het belachelijke getrokken, bijvoorbeeld wanneer hij een autokenteken probeert te noteren terwijl hij met een stroper aan de handboeien loopt. De gendarme blaft z'n ondergeschikten af en likt de hielen van z'n oversten. Z'n levensdoel is tot de hoogst mogelijke rang promoveren. Op het einde dagdroomt hij dat hij generaal geworden is.

Het begint in een katholiek Alpendorpje in zwart-wit. Het contrast met Saint-Tropez in kleur is groot. Ze hebben er een vrijere mentaliteit en dragen kortere kleren, of helemaal geen kleren ("Vos papiers!"). Z'n dochter (Geneviève Grad) rebelleert en wil populair zijn in de mondaine badplaats. Haar leugens brengen de intrige op gang. Eerst wordt ze "boudin" genoemd: letterlijk "worst", maar vertaald als "trut". Michel Galabru, als adjudant, zal belangrijker worden in de volgende delen. Terugkerend in elk deel is ook de gevaarlijk rijdende non Clotilde (France Rumilly), die er de nodige schwung in brengt.

De muziek van Raymond Lefebvre gebruikt een marsritme dat bij de discipline van de gendarmerie hoort, maar ook de zonnige mentaliteit van het Zuiden en de swingende jaren '60. Hij vertegenwoordigt een soort humor uit een vervlogen tijd, maar met een beetje inlevingsvermogen is het nog steeds genietbaar.

Een film die het vooral moet hebben van de sfeer.

Eenmaal de film goed op gang is kijkt het wel goed weg, en zijn de situaties bovendien oprecht grappig.

Toch geen hoge score omdat de het soms wat meer slapstick is dan ik aan kan. Bovendien is het einde nogal zwak.

2,5*

Zalige komedie. De plot in Saint-Tropez, waar de lucht zo blauw is als het water, is even ernstig te nemen als het karakter van Louis de Funès. Leukste scènes zijn degene waarin het korps de nudisten opjaagt, naast de aanwezigheid van ‘miljonair’ De Funès op het feestje van zijn rijke vriend, en de achtervolging in de Ford Mustang. Prima in beeld gebracht door regisseur Jean Girault. De enige keer dat de productie m.i. een steek laat vallen, betreft een zogenaamd nachtelijke scène (de diefstal van de Ford Mustang) die gefilmd wordt in vol daglicht. Een beetje onbegrijpelijk maar doet verder niets af van het kijkplezier. De toon van de humor is altijd licht en soms zelfs absurd. Ook een fijne vondst om de ook al leuke proloog te starten in zwartwit en naar kleur over te schakelen wanneer het verhaal pas echt van start gaat in Saint-Tropez.

Een pretentieloze film die je eventjes de wereld rond je doet vergeten. Het bubblegum popdeuntje Douliou-douliou Saint-Tropez van Raymond Lefebvre bleef nadien nog wat in mijn hoofd hangen, eentje dat de tijdsgeest heel goed weergeeft.

Gendarme van Saint Tropez was de eerste film die ik ooit gezien had met Louis de Funes maar zeker niet de laatste :-P

De Franse humor, verhaallijn alles aan deze film is gewoon lachen.

Hoogstaand is het natuurlijk niet maar het is bij vlagen soms best wel vermakelijk .

Deze lag hier nog en me er ook eens aan gewaagd. Ik ben niet zo vertrouwd met de films, maar het was wel een leuk om gezien te hebben. Ik had eigenlijk verwacht dat het veel meer slapstick ging zijn qua humor, maar dit viel nog goed mee. De film heeft nog leuke muziek.

'k had lage verwachtingen bij deze film, maar viel toch nog goed mee.