Auch Zwerge Haben Klein Angefangen (1970)

ooit gezien op een 1 mei feest van anarchisten in gent op een prachtige locatie heel lang geleden, onmogelijk deze film ooit te vergeten ! ! !

Ik houd wel van die ongeremdheid bij beginnende regisseurs. Luc Besson (Dernier Combat), Martin Scorsese (Who’s That Knocking at My Door?), George Lucas (THX 1138) of John Carpenter met Dark Star, om maar even een paar bekende regisseurs te noemen, leverden allemaal als debuut bijzondere en originele producten af. Visueel niet altijd top, uitwerking laat vaak veel te wensen over, maar de films zijn vooral lekker speels. Zo ook Even Dwarfs Started Small, weliswaar de tweede film van Hertog.

De hoofdrollen zijn weggelegd voor een aantal dwergen die zo uit Freaks lijken te zijn weggelopen, de een lelijker dan de ander. ‘Grote’ mensen komen er niet in voor en het enige plot dat te ontwaren valt is dat ze een vriend terug willen, die een andere dwerg gevangen heeft en weigert vrij te laten. Voor de rest is het totale anarchie waar de kleine etters alles slopen wat er binnen handbereik is. Af en toe zijn er wazige ‘filosofische’ beslommeringen terwijl ze opgezette insecten observeren, maar voor de rest hebben ze vooral erg veel lol met elkaar. De hele tijd zal je jezelf achter de oren krabben en afvragen waar dit in Godsnaam overgaat, tot de scène komt waar ze Jezus op het kruis vervangen hebben met een aapje en trots achter elkaar marcheren. Dan weet je dat betekenis zoeken tevergeefs is en je gewoon moet genieten van de waanzin.

Visueel iets te pover, wellicht teveel herhaling van sommige gebeurtenissen en een aantal shots die te lang doorgaan. Maar als het voorgaande je aanspreekt vergeef je de film zijn kleine mankementen en zul je vooral erg veel lol hebben om de waanzin en reacties van je medekijkers.

waarschijnlijk heb je volkomen gelijk, maar ik geniet na zovele jaren nog steeds van de waanzin...

Bizar tafereel. Doet surrealistisch aan terwijl het realistisch bedoeld is. Even laten bezinken. Vooralsnog een 3.5 met neiging om het af te ronden naar een 4.

Wederom een vreemde film van Werner Herzog. Gelukkig niet zo zeer vreemd qua verhaallijn, maar vooral qua gebeurtenissen en karakters. De ontstane situaties en afzonderlijke scenes zijn dan ook van groter belang dan het verhaal als geheel.

Na het zien van deze film, kreeg ik vooral het idee dat Herzog filmkijkers wilde shockeren en dat is gelukt. Met sterk camerawerk worden de gekste taferelen vastgelegd. Voor mij persoonlijk werkte het wel, maar ik kan me voorstellen dat het voor sommige mensen te ver gaat. Vooral scenes waarin dieren voorkomen kunnen shockeren. Of je de film geslaagd vindt of niet, het is zeker dat een aantal momenten de kijker lang zullen bijblijven.

Een conclusie die mijns inziens klopt als een bus.

Tsja, wat ik hier precies mee moet weet ik eigenlijk niet, maar dat lijkt me nou net de bedoeling.

Compromisloos, weird, heel erg een sixties film (combinatie van het experiment en het anarchisme-revolutie-thema). Bij vlagen heel erg fascinerend, maar ook nogal lang en soms knap irritant (de lachjes had ik wel gehoord op een gegeven moment). Minder shockerend dan ik verwacht had. Het gebruik van dwergen geeft een raar effect. De lengte en de stemmen werken vervreemdend en zorgden zeker in het begin eerder voor een associatie met kattekwaad dan met anarchie, zo merkte ik bij mezelf.

Meer interessant dan goed, wat ik wel vaker heb bij films uit deze tijd.

Ik hou het op 3.0*

Dan zou je voor de grap, wanneer je tijd hebt, Fata Morgana eens moeten bekijken.

Het compromisloze en anarchisme druipt ervan af, niet verwonderlijk dat het een hit onder de Duitse hippie beweging werd.

Die staat op het programma!

Verwacht er niet teveel van, Fata Morgana is pas echt onsamenhangend, doch vermakelijk om te zien

Heeft iemand dit in bezit? In dat geval zou ik diegene graag willen smeken om 'm alsjeblieft in de pakketservice te doen, want dit klinkt heel erg goed.

Dat vond ik net één van de betere punten aan deze film: bij momenten was de mise-en-scène en de zwart-witfotografie echt wel geslaagd naar mijn mening. Zeker voor dit type film.

Ik stoorde me bij deze film op twee vlakken.
Ten eerste vond ik dat de film met zijn 'freakiness' te zeer trachtte te verhullen dat het in werkelijkheid om niets draait: je zit wat gefascineerd te kijken naar een bende anarchistische dwergen, maar als je er echt bij stilstaat gaat het nergens over. Je kan er naar kijken, maar er zitten zeker en vast een aantal scènes tussen waarbij je echt hoopt dat ze snel afgelopen zijn wegens te langdradig en een te grote herhalingsfactor. Op het einde van de film onthou je gewoon dit: een groep dwergen in een instelling revolteren en drijven hun opvoeder tot waanzin, best hilarisch gesuggereerd m.b.v. de wedstrijd 'om het langste wijzen naar elkaar'. Uiteindelijk is dit nog minimaler dan pakweg een gemiddelde slasherfilm. Dat hoeft niet per sé erg te zijn, maar het stoorde me een beetje aangezien ik voelde dat Herzog wel dacht dat hij er perfect mee kon wegkomen wanneer hij gewoon wat dwergen zou laten opdraven die dan binnen vreemde taferelen zouden geplaatst worden.
Ten tweede vind ik het echt wal-ge-lijk wanneer filmmakers het nodig achten om dieren écht pijn te doen ten dienste van de film. Ik stoorde me mateloos aan het kippenslingeren van de dwergen, de gekruisigde aap, het dode varken (speciaal gedood voor deze film? Het lijkt er alvast op...), het hanengevecht,... Voor mijn part kan werkelijk alles in een film, tot de grootste taboe-onderwerpen toe, zolang het maar in scène gezet is en dus fictief is. Ik haak af wanneer dieren echt moeten afzien gewoon voor 'maar' een film. Als het is om te shockeren, zijn er tal van betere mogelijkheden om te shockeren zonder dat dit ten koste moet gaan van andere levende wezens.


Wél moet ik zeggen dat de film ondanks zijn gebreken een aanrader is voor elke cultliefhebber. Je krijgt bizarre taferelen te zien, en je ligt in een deuk wanneer Hombre lacht vooral op het einde, wanneer hij bij de dromedaris zit te lachen terwijl hij af en toe moet stoppen omdat hij door de rook bevangen wordt!. De film is absoluut grappig op vele momenten, en in combinatie met ongewone acteurs (dwergen) levert dit hoge camp value op.


3*

Herzog is een absoluut fascinerende filmmaker. Compromisloos. Hij wekt de indruk als een freak bezig te zijn met beeld, geluid, props, effecten en uitgangspunten van een verhaallijn. Echte lijnen zijn er namelijk nauwelijks. Herzog ontpopt zich in interviews en biografieën als een kleine dictator (lijkt wel te kloopen), al blijft vooral het beeld van de vasder uit julien donkey-boy me bij. Misschien is het allemaal een pose. Het past bij hem en maakt hem uniek en daarom interessant.

Wat van deze film nou precies de bedoeling van is, blijft onduidelijk. Wat wel duidelijk is dat er enkele scenes de tand des tijds hebben (en zullen) doorstaan. Met name de niet-dialoog scenes met de blinden, de kippen en de auto (die scenes zijn later inspiratie geweest voor Matthew Barneys Cremaster zo leek het) waren goed. Maar de anarchie en discussies tussendoor voegden nauwelijks tot niks toe. Zelf ook heen en weer geslingerd tussen emoties van fascinatie en verveling. En ook al is het verdedigbaar dat dat dan juist échte kunst zou moeten zijn, hou ik het even op de middenweg.

Waarom staat er trouwens 'horror' tussen de genres hierboven?

@Mochizuki Rokuro

Auch Zwerge Haben Klein Angefangen werd gefilmd tijdens de periode dat Herzog ook bezig was met zijn science fiction film Fata Morgana (hetgeen later uitgebracht zou worden als een documentaire).

Herzog in zijn jonge jaren zo gezegd

De regisseur had een haast pathologische neiging om het mensenlijk gedrag onder bizarre c.q. extreme omstandigheden op film vast te leggen. Zeker in de begin periode van de regisseur betrof het meer een experiment dan een filmisch verhaal met een duidelijk kop en een staart.

Dit is wat de regisseur zelf letterlijk toegeeft in Herzog on Herzog een boek dat ik onlangs over de regisseur heb gelezen.

Het 'vastleggen' van het hoe de acteurs en actrices onder bizarre omstandigheden fungeren betreft bij Herzog geen macho taal, hij heeft immers met films als Fitzcarraldo, Aguirre, der Zorn Gottes en Cobra Verde bewezen dat deze thematiek bij de regisseur ernst is.

Ook in de twee documentaires 'Little Dieter Needs to Fly' en 'Julianes Sturz in den Dschungel' schets de regisseur een beeld van twee mensen die op miraculeuze wijze aan de dood zijn ontsnapt.

En in Herz aus Glas worden de acteurs en actrices, voor aanvang van elke scène, zelfs onder hypnose gebracht.

Het is overduidelijk dat Herzog geen 'alledaagse' regisseur betreft, de regisseur lijkt niet geïnteresseerd te zijn in de 'gangbare' methodiek die om de hoek komt kijken wanneer een film geproduceerd wordt, zo getuige ook tal van interviews van acteurs en actrices die met hem hebben samengewerkt. Herzog wil dieper gaan dan het 'acteren' van een rol met de hieraan gekoppelde script. Het resulteert wel tot een zekere contradictie, want je zou vermoeden dat de regisseur dan ook de acteurs en actrices de scènes telkens opnieuw over laat spelen totdat hij content is. Maar dat schijnt dus enorm mee te vallen. Herzog werkwijze schijnt zeer zakelijke te zijn en de regisseur lijkt zich strikt te houden aan de beschikbare budgetten voor de productie van de film.

Eerlijk gezegd kan ik Herzog als persoon moeilijk plaatsen, ook niet na het lezen van Herzog On Herzog, een 'aura' van geheimzinnigheid die over de regisseur hangt neemt alleen maar toe.

Mooi stukje, wellicht verplaatsen naar het Herzog discussie topic. Het is goed om de kanttekening te maken dat dit nog een film ouit de begin periode van Herzog. Ik ben ook helemaal niet afhankelijk van een logische verhaallijn in een film, maar om voor mezelf te kunnen uitpuzzelen waarom ik naar sommige dingen zit te kijken, zou wat coherentie aangenaam geweest zijn. Het is duideljk dat Herzog alle facetten van filmmaken, zoals ik al aanhaalde, gebruikt. Niet alleen de narratieve, maar ook heel erg de vorm en in dit geval ook de 'tribal' muziek.

Je verwijst naar de biografieën van Faber&Faber. Deze heb ik niet, maar het is wel mijn favoriete uitgever als het gaat om regisseurs biografieën, heb er een stuks of 10 in de kast staan. Zal eens kijken of ik deze bij de Slegte of zo kan vinden. Want het is zeker een interessant regiseeur al vallen wat mij betreft de dingen nooit allemaal helemaal op zijn plaats en blijft er iets rafeligs over.

Ganz Bizar!! Die Herzog maakt wel meer verontrustendere films geloof ik. Aguirre, der Zorn Gottes is het bekendste werk van hem en vond ik wel goed, maar Auch Zwerge Haben Klein Angefangen laat me met gemengde gevoelens achter. Mooi en origineel experiment, dat zeker, maar meer biedt deze gedragsstudie niet. De dwergen gedragen zich steeds extremer en gemener tegen alles en iedereen en dat is het dan. Echt grappig vond ik het niet, alhoewel de laatste scene met de poepende kameel en die irritant lachende dwerg uiteindelijk toch nog erg aanstekelijk grappig werd.

Linke productie trouwens, menigmaal dacht ik 'oef dat één van die dwergen niet gewond is geraakt'. Ik lees nu ook dat het een paar keer bijna fout gegaan is bij die in het rond rijdende auto en de bloemenvuurscene. Verder vraag ik me af of waarom deze film zo weinig controverse oproept, terwijl een andere dwergenfilm, Terror of Tiny Town, The (1938) dat wel doet. Hoe dan ook die Herzog houdt de filmkijker wel bezig met films als deze en ik ben van plan wel meer van hem te zien .

Auch Zwerge Haben Klein Angefangen kan wat mij betreft makkelijk tot de beste Herzog's worden gerekend. Het absurdisme van het anarchistisch gedrag van de personages vervormt zich vaak tot een verstilde poëzie. Dit is Herzog ten voeten uit: De observaties van het dierenrijk, de stilte na chaos als rustpunt, de muziekkeuze, de montage en cameravoering (geweldig hoe Herzog een close-up soms net te lang laat lopen). Die mix tussen absurdisme en poëzie zorgt voor een raadselachtige ervaring, waardoor de film zijn eigen gimmick (zolang je het gebruik van kleine mensen als gimmick ervaart overigens) makkelijk overstijgt. En Hombré is een fantastisch personage ("Polizei!").

Hoewel dit absoluut een aparte filmervaring was, begonnen de randdebiele dwergen me al snel de keel uit te hangen. Vooral de mini-Mickey Rooney (misschien moet ik zeggen micro, daar Mickey Rooney van zichzelf al aardig 'mini' is!) met zijn stompzinnige gegrinnik wekte alleen maar irritatie bij me op.

Ik zat er zo'n 60 minuten op te hopen. Herzog truukte me nog door vanaf de auto een camerazwenking naar de dwergvrouw, die eieren aan het stukslaan was, te maken....ik veerde al op....maar helaas! Daar had je me te pakken Werner!

Daarna hoopte ik nog dat de knielende dromedaris Micro Rooney met zijn achterpoten naar een baan om de aarde zou schoppen , maar ook dat pleziertje was me niet gegund.

Het feit dat ik op zulke sadistische dingen ging hopen, zegt wel wat over hoe de film me irriteerde. Ook dat gehannes van Hombre met die kippen! Aaargh!

Soit, de film riep in ieder geval emoties bij me op, dus toch wat puntjes.

Toen ik gisteren uit de bios kwam, had ik nog het idee een erg matige film te hebben gezien. Die bende losgeslagen dwergen was op zich wel facinerend, maar ik vond het vooral een lange zit. Veel herhaling en veel vrijblijvend geklooi, dacht ik. Na een nachtje slapen is de wat vermoeiende kijkervaring meer op de achtergrond geraakt en zie ik het wat positiever. De bevreemdende beelden zullen me in elk geval bijblijven. Moeilijk te beoordelen, maar ik zet hem voorlopig op 3*.

Waarop Herzog beloofde, na afloop van de opnames uit solidariteit in een veld met cactussen te duiken. Een paar stekels zouden nog altijd in zijn been zitten.

Ik heb deze film zojuist gezien en ik ben nog steeds een klein beetje sprakeloos. Heb ik nou echt anderhalf uur zitten kijken naar rebellerende mensen met dwerggroei? Ik had een bijzondere film verwacht maar dit was heel heel erg vreemd. Als ik heel eerlijk ben, heb ik me ook het grootste gedeelte van de tijd ontzettend zitten vervelen en ergeren. Ik snap ook nog niet goed wat Herzog nou precies wilde bereiken met deze film. Het deed mij namelijk allemaal helemaal niks. Het was niet vermakelijk, het was niet interessant, het was niet vervreemdend, alleen maar vreemd en veel van hetzelfde. Niets voor mij dus, ben ik bang. Hopelijk dat de rest van deze boxset me wat meer kan bekoren.

Een vrij bizarre film dit van Werner Herzog. Bizar is vooral hetgeen wat we te zien krijgen. Want hoewel het genre hier aangeeft dat het drama met een beetje horror is, vond ik het vooral op momenten erg komisch om naar te kijken.

Het gaat eigenlijk helemaal nergens over, maar op de één of andere manier fascineerde mij dat wel. We zien een bende losgeslagen dwergen, die de boel aardig in het honderd proberen te schoppen, duidelijk boos zijn en die zich ook nergens iets van aan lijken te trekken. Herzog filmt het op een mooie manier en legt vast wat de dwergen allemaal uithalen. Hoewel het geheel af en toe best een repetitieve factor kent, verveelde ik me geen seconde. Sommige dwergen zijn best irritant, maar ik vond die Hombre met zijn lach en geluidjes vaak erg grappig. Dat hoofd van hem is op sommige momenten echt onbetaalbaar.

Echt topcinema vind ik het niet, daar is het dan weer net iets te zwak voor. Maar wie een aparte cultachtige film ziet, waarin shockerende scenes zitten, kan deze gerust eens een keertje proberen. Alleen dierenliefhebbers kunnen dit beter overslaan, want die vriendelijke wezens komen er hier soms nogal vervelend vanaf.

3,5*

Een heel bijzondere film. Dat wel. Ook regelmatig mooie zwart-wit beelden en een bijzonder landschap. Ik vermoed Lanzarote. (Dat ziet er in ieder geval vergelijkbaar uit, weet ik uit eigen ervaring.) Maar dan heb ik verder ook wel gelijk alle positieve dingen over de film genoemd. Het verhaal is namelijk belachelijk infantiel en de omstandigheden worden zelfs niet eens duidelijk gemaakt. Ik vermoed dat het gaat om het volgende verhaal : Een groep lilliputters zit in een instelling (?) op, nou goed laten we zeggen, Lanzarote. Ze zijn het kennelijk niet eens met de gang van zaken aldaar en komen in opstand. De directeur van de instelling houdt daarop de leider van de groep vast voor ondervraging. De rest van de groep pikt dat niet en gijzelt vervolgens het complete huis inclusief de twee blinde bewakers. Vervolgens hangen ze rond buiten het huis en halen allerlei kattenkwaad uit. En dat is de hele film. De hele bevolking bestaat uit lilliputters.

Tsja, en dan zitten er ook nog wat dubieuze zaken in deze film. Want ik kan me er toch niet aan onttrekken dat er in deze film wel degelijk de nodige dierenmishandeling voorkomt. Met name de kippen en hanen hebben het zwaar te verduren.

Al met al, geen film om trots op te zijn voor Werner Herzog.

Alles wat me bij was gebleven van Auch Zwerge Haben Klein Angefangen waren enkele impressies van de setting en natuurlijk het absurde basisidee van een rebellerende groep dwergen op het Spaanse platteland.

Zoals ik destijds aangaf kan deze film zich wat mij betreft best staande houden tussen het beste dat Herzog heeft gemaakt. Enkele specifieke scènes behoren tot het meest bizarre dat ik überhaupt ooit gezien heb: het gesprek bij de tonnen bijvoorbeeld, maar ook de slotscènes.

Echter, bij deze herziening had ik aanzienlijk meer moeite met de lengte van de film. Ergens vlak na de helft leek mijn aandacht pardoes te verslappen en had ik een verzadigd gevoel. Het is dan ook echt een film die het moet hebben van het basisgegeven en losse scènes doorheen de film: de eerder aangehaalde scène bij de tonnen ("trockenmilch!") en het bekijken van de kevertjes als absolute hoogtepunten, waarbij ik werd bevangen door nogal bizarre lachstuipen.

De film zit vol Afrikaanse muziek en eindigt met een processie. Het is alsof Herzog in de huid van een antropoloog kruipt en naar de rituelen van een afgezonderde groep kijkt. Hoe zou hij op het idee zijn gekomen precies deze film te maken?

Wat dood en doodzonde van het geweld wat dieren word aangedaan in deze film, daarom zal ik hem nooit meer kunnen kijken en dat vind ik echt doodzonde want mijn god wat heb ik verder ongelofelijk genoten af en toe gehuiverd én bovenal veel gelachen om de anarchistische dwergen.

Ondanks het voor mij verfoeilijke dieren leed toch 4 1/2****, ik begrijp niet dat ik ondanks dat hem toch zo'n hoog cijfer geef.

De film is voor mij dus heel bijzonder.

Wat de muziek betreft stoorde ik me in het begin aan die nasale stem maar aan het einde van de film vond ik het zowaar prachtig.

Zou ik hier mijn naam onder mogen zetten?
Scheelt me een hoop één vingerig getiep.

In een boek van meester schrijver Maarten 't Hart heb ik eens gelezen wat die arme ratten uit ''Nosferatu'' allemaal moesten ondergaan voor de film, erg naar allemaal.
Hij (Werner) kon alleen witte ratten voor de film krijgen en die moesten allemaal zwart worden gemaakt, waarmee dat weet ik niet maar het spul bleef niet goed zitten en daarom werden ze allemaal in heet water gedonderd omdat dan de zwarte verf/roet/smeer? wel ''pakte''.
Walgelijke kerel eigenlijk die Herzog.
En toch wil ik al z'n films zien.

Ik haal er toch een hele ster af omdat de beelden van de dieren meer door m'n hoofd gaan dan de stukken die ik wél prachtig vond.

Ik kan Herzog wel waarderen, eigenzinnige filmmaker met aantal prachtige films in zn oeuvre, en ik was dan ook erg benieuwd naar deze vroege film. De plot vond ik al intrigerend om te lezen, maar uiteindelijk viel het me toch wat tegen. Herzog zet dwergen in een vreemde setting met verschillende elementen: het is Spaanstalig (de dwergen hebben ook Spaanse namen: Pepe, Marcella, Hombre), de muziek is Afrikaans. uiteraard zijn de kleine rakkers Duitstalig.

Er gebeurt eigenlijk niet veel. Een opzichter houdt en grinnikende dwerg gevangen terwijl de rest van de bewoners van het instituut (?) rebelleren. Dat doen ze met name door dieren te mishandelen, bloemen in de fik te steken, een auto in de prak te rijden en de blinde bewakers te treiteren.

Er zijn wel wat leuke scenes (Hombre die op bed probeert te klimmen, de scene met de dromedaris op het eind) maar verder was het vooral bizar en weinigzeggend. Ik hou wel van vreemde films dus verveeld heb ik me niet maar echt goed is dit ook niet te noemen.

Curieus, wel leuk om een keer gezien te hebben maar een van Herzog´s minste films. Aanduiding "horror" slaat overigens nergens op.

Wat een kinderachtig prul van Herzog. Tjonge jonge...

Lastig te duiden film, dit. Ik viel net als anderen nogal over het geweld tegen dieren en ik weet daarnaast niet hoe ik de keuze voor kleine acteurs uit moet leggen. Ze worden volgens mij vooral ingezet voor komisch effect en ik lach niet graag om de aandoeningen van anderen. Ik heb geprobeerd mij voor te stellen hoe de film zou zijn wanneer je de acteurs zou vervangen door mensen zonder dwerggroei. Volgens mij heb je dan een prima film. Een beetje weird, lekker ongrijpbaar en fraai in beeld gebracht.

Lekkere bizarre film! Afgaande op het concept en de genre-beschrijving "horror" hier (waar ik me niet in kan vinden) had ik eigenlijk een soort Freaks van Todd Browning verwacht. Echter is deze film is veel abstracter, absurder en vooral komischer. Het deed meer denken aan Jodorowsky of Korine. De ogenschijnlijk losse scènes vormen dan ook een geheel dat een nogal vervreemd gevoel achterlaat. Daarbij is de cinematografie echt verbluffend. Ondanks de kleine omgeving waarin het zich afspeelt is elk shot mooi en opmerkzaam.

3,5* / kleine 4*

EDIT. Ik kan me goed vinden in de kritiek wat betreft dierenleed. Herzog gaat hier duidelijk over de schreef. Wanneer ik dat in oogschauw zal nemen geef ik 1*

WTF was dit? Een bende anarchistische dwergen die keet schoppen en ontsnapt zijn uit de instelling. Bij het merendeel mag je er het syndroom van Down er ook nog op kleven. Hier en daar wel een leuke scène zoals met die auto. En dat constante gegiechel met hoge stemmetjes. Nou ja, na verloop van tijd wil je ook wel dat ze hun bek houden.

Grootste smet op de film was toch wel het dierenleed dat je zag. Misselijkmakend bij momenten. En dat puur voor het plezier. Je zou haast gehoopt hebben dat er eentje onder die auto belandde.

Neen Herzog, vandaag zou je er niet meer mee wegkomen... Meer woorden wil ik er niet aan vuilmaken.