Kamigami no Fukaki Yokubo (1968)

Masters of Cinema gaat deze (Blu-Ray only) uitbrengen in Mei!

Blu Ray only??? Wat is dat nu weer voor onzin?

Maar ja, ik heb de film al op het grote scherm gezien!

Tsja, dan wordt het wel heel aantrekkelijk om zo'n speler aan te schaffen (al heb ik een zwaar verouderde TV en een videorecorder).

Ik heb nog geen HDTV maar wel een Playstation 3 dus koop ik me de film wel. De HDTV komt wel eens

Dat is de nieuwe kant die MoC op gaat. Ik geloof dat alleen nog deze maand een titel (M) op zowel DVD als BR gaat verschijnen, maar daarna is het of een DVD of BR (waarbij de voorkeur van MoC, BR is)!

Het is blijkbaar duurder om rechten voor beide te verwerven (wat volgens mij vreemd is) of zou dat de afzetmarkt zijn?

Heeft niets met rechten te maken. MoC wil BR pushen, en de enige reden die zij zien is om titels alleen op BR uit te brengen. Ik was het hier eerst ook niet mee eens, maar als het dit soort titels zijn dan mogen ze wel meer BRs uitbrengen!

Lijkt me een gewaagde marketingstrategie.

Naar eigen zeggen is bij titels waarvan ze beide hebben uitgebracht het aandeel BR's zo'n 50% in de verkoop (wat overigens veel meer is dan bij andere labels). Het kost MOC extra geld om een titel op 2 dragers uit te brengen.(gewoon productiekosten) dus hebben ze beslist om films die geschikt zijn voor BR alleen nog daarop uit te brengen. MOC suggereert dat dat zelfs commercieel slimmer is.

De naar mijn mening belangrijkste reden is hier nog niet genoemd. Namelijk dat MoC naast geld ook extra tijd bespaard door zich per film op de meest geschikte drager te focussen, waardoor er per jaar weer meer films uitgegeven kunnen worden. Blu-ray is ongetwijfeld de toekomst en ik vind het knap dat een klein niche label als MoC deze stap durft te nemen. Gelukkig zijn ze ook verstandig genoeg om in te zien dat niet elk bronmateriaal geschikt is voor een HD-uitgave en in zulke gevallen gewoon een DVD-versie uitbrengen.

Deze film komt zeker in de collectie!

Is er ook iemand die wat inhoudelijks over de film te melden heeft?

Imamura is (hier) geinteresseerd in het primitieve, of liever het primaire, het gevoel uit de onderbuik. Met dat gevoel heeft hij een lange film gemaakt, die soms niet helemaal begrijpelijk is, soms bovennatuurlijk lijkt, maar die wel helemaal klopt, en mooi is en boeiend en ook bij de kijker dat gevoel los maakt, waardoor ook niet alles begrijpelijk hoéft te zijn en zodat niet elk detail en elke gebeurtenis een metafoor wordt. Lijkt mij dus een film die de surrealistische principes na leeft. En dat aspect zag ik nog niet eerder zo duidelijk in zijn werk.

Imamura ligt mij gewoon niet. Zijn films blinken uit in lelijkheid. Dat heeft "The Ballad of Narayama" al bewezen en zo ook deze film. Toriko is een van de lelijkste personages die ik ooit in een film ben tegengekomen en daar zij een hoofdrol opeiste in deze film hield ik het na 1¾ uur voor gezien. Geen zin om nog langer naar dat gedrocht te kijken.

Film niet afgekeken dus mijn stem blijft achterwege.

Zinderende film van Imamura over een afgesloten gemeenschap in het uiterste (tropische) zuiden van Japan -past ook wel bij de temperaturen van de laatste dagen.

Het belangrijkste thema is hier wel de traditie versus de moderne wereld, iets wat wel vaker opduikt in Japanse films, maar zelden zijn de tegenstellingen groter dan hier. De soms bizarre (en niet zelden bedenkelijke) gebruiken van de dorpsgemeenschap worden fraai verbeeld als een ingenieur uit Tokio het eiland bezoekt en al snel op een muur van onbegrip stuit. In eerste instantie lijkt de traditie het te winnen: de ingenieur wordt één van hun en wil zelfs trouwen met de verstandelijk gehandicapte dochter van Nekichi, het zwarte schaap van het eiland. Maar zodra er met yens wordt gesmeten verdringt het materialisme de goden, en is het juist datzelfde zwarte schaap die zich in zijn eentje verzet tegen de moderniteit, daarbij gesteund door de val van die vermaledijde steen. Het dreigt even in te zakken maar vanaf de vlucht van Nekichi en zijn geliefde zus Uma is het behoorlijk intens met als climax die gemaskerde roeiers die wraak nemen op de incestueuze familie. De film eindigt met een geslaagd post scriptum over de snelle veranderingen op het eiland, de lokale tradities behoren al bijna tot de folklore.

Grappig trouwens die bard die de lotgevallen steeds bezingt, eerst over de goden maar al snel loopt dat over in een ballade over Nekichi en Uma- of zijn zij de nieuwe goden?