Holding the Man (2015)

Een visueel sterk, schitterend, authentiek overkomend, teder en tragisch liefdesdrama, dat zich afspeelde in de tijd dat aids meedogenloos toesloeg; naar een Australisch boek onder dezelfde titel en gebaseerd op ware gebeurtenissen. Het coming-of-age verhaal, met onder meer de thema's (maatschappelijke) onderdrukking, homofobie, ontrouw en dood, was mooi en aangrijpend en een krachtig pleidooi voor de betekenis van liefde. En tevens een indrukwekkend portret hoe homoseksuele mannen met aids omgingen. Een mix van lief en verdriet, met hier en daar gruwelijke scènes. Over de gehele linie speelde de cast uitstekend en de soundtrack klonk prachtig.

N.B. Ik heb begrepen dat deze productie in Groot-Brittannië op 23 maart 2016 zijn Europese première beleeft en hoop dat ie ook in Nederland wordt uitgebracht.

Geslaagde verfilming van het gelijknamige boek. Het verhaal - hoe voorspelbaar op sommige punten dan ook - blijft boeien, met name door de tijdssprongen. Die zijn niet altijd even duidelijk waardoor je wel goed moet opletten. Jammer dat niet overal de tijdelementen even consequent zijn doorgevoerd. Het zelfde geldt voor de muziekkeuze.

Ondanks het realistische sfeertje wist het drama me niet te pakken. Goed geacteerd en geschoten maar ook eerder opdringerig dan confronterend

Een klein cliché: het boek is beter. Maar toch, een mooie film. De eerste 20 min vond ik wat traag, maar het einde bleef me nog dagen bij. Als je net zo stom bent als ik en een filmnacht plant met films over homoseksualiteit en aids mag deze film niet ontbreken.

De film start met een proloog, wanneer voor Tim ook het einde nadert. Vervolgens gaan we terug in de tijd. Om deze wat oudere acteurs jonger te laten lijken met hun lange haren is mislukt.

De film schetst een tijdsbeeld in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw, waarin AIDS als een "homo-ziekte" bekend stond. Dat terwijl ook hetero's stierven aan AIDS vanwege bloedtransfusie en seks met HIV besmette vrouwen/mannen. Ongeneeslijk en dodelijk was AIDS. De toch wel naïeve houding van homo's komt goed naar voren. Immers het was al snel duidelijk dat veel wisselende contacten het besmettingsgevaar op HIV vergrootte.

De liefde van beide mannen wordt sterk in beeld gebracht. De seks is discreet. De strijd met hun omgeving over hun homoseksualiteit. Een omgeving die angstig daarop reageert.

Uiteindelijk loopt het net af als bij Romeo en Julia. Ontroerend en schokkend is juist het laatste deel van de film. Misschien een beetje te overdreven. Maar de beelden/foto's van AIDS patiënten die in de jaren 80 te zien waren, schieten voorbij.

De muziekkeuze was, zoals eerder genoemd, misplaatst en storend.

De acteurs deden het prima.

In films met dergelijk gegeven, zich voornamelijk enkele decennia terug afspelend, zit de kans op voorspelbaarheid er toch wel degelijk in.
Het onbegrip bij de omgeving voor de geaardheid, de kans op gezondheidsproblemen met doorgaans fatale afloop..
Wel dient gezegd dat hier toch veel aandacht wordt besteed aan de de omgang van de twee hoofdpersonages met oude en nieuwe vrienden, meer dan gewoonlijk, maar m.i. zit de sterkte van de film vooral in het overtuigend acteerwerk en ook in de kracht van enkele scenes zoals de opname aan het sterfbed van John

Tegenvallende film. De acteurs boeiden mij weinig. Daardoor werd ik ook niet emotioneel geraakt bij het drama in het verhaal. De jaren 70 komt niet goed over. Gewoon een te lang durende film. Jammer.

Goed geacteerd romantisch drama gebaseerd op het autobiografische boek van Timothy Conigrave, hier sterk gespeeld door Ryan Corr. Het beschrijft de ups en downs in Timothy's homoseksuele relatie met John Caleo [Craig Stott], waarbij onbegrip van familie het eerste obstakel blijkt te zijn. Het acteerwerk is prima en technisch zit deze film goed in elkaar, maar het scenario kent nauwelijks verrassingen waardoor het al snel vrij voorspelbaar wordt. Het heeft daardoor weliswaar niet de emotionele impact die de makers voor ogen hadden, maar het is zonder twijfel een goed gemaakte, competent geacteerde film.

Hele mooie film, heeft me echt geraakt. 4,0*

Dit stoorde mij enorm. Het duurde echt even voordat ik door had dat ze tieners moesten voorstellen. Ik vroeg me al af waarom ze zich zo kinderachtig gedroegen.

Een autobiografisch, emotioneel en vreselijk tragisch liefdesdrama over twee Australische jongens, die vanaf hun tienerjaren verbonden waren door hun onverwoestbare liefde voor elkaar. De acteurs spelen hun rollen uitstekend en realistisch. Ach, hoe tragisch is het leven van deze jongens uiteindelijk verlopen..... Treffend vond ik de naiviteit waarmee ze in die tijd omgingen met hiv en AIDS. Er hadden zoveel mooie levens gespaard kunnen worden als dit minder het geval was geweest. Helaas nemen gedane zaken geen keer en hopelijk vallen er in de toekomst steeds minder slachtoffers te betreuren........

ERGENS? was het wel een MOOIE film, MAAR??? TIENER John? TIENER Tim? Ze moesten 15-17 jaar zijn, MAAR??? Ze leken wel 20-30 jaar ouder. EN??? 10-12 jaar ouder? Leken ze 10 jaar jonger. Dat was voor mij wel een nadeel. Maar verder was het wel mooi om naar te kijken.