Dear Santa (2024)

Hahah, goed verhaal wel.

Hmm verhaal had wel leuk kunnen zijn maar dat is het niet. Die kinderen zijn vervelend en Jack Black speelt dezelfde vervelende rol die hij altijd speelt. Nee, dit is geen leuke film.

Dear Santa moet het vooral hebben van een origineel en geestig verhaal. De invulling qua karakters en het acteerwerk zijn niet op z'n best maar het kan er prima mee door. Ik vond het een geslaagde film die het kijken zeker waard is.

Meer een familiefilm, niet slecht maar had wat meer richting volwassenheid verwacht. Toch meer een kinderfilm

Even geprobeerd maar dit is inderdaad een regelrechte kinderfilm, en ook nog een hele flauwe.

Duidelijk.......sla ik hem over

Deze film komt binnenkort op Skyshowtime. Hij staat als banneeafbeelding bij de kerstfilms, maar is nog niet te bekijken.

De aanleiding voor dit hectische kerstverhaal is een leuk dyslectisch misverstand. Het script is van Peter Farelly. De regie van broer Bobby Farelly. Een duo dat in het verleden voor een groot aantal komische films verantwoordelijk is geweest. De ene film leuker dan de ander. Voor Dear Santa geldt dat de premisse leuk klinkt, maar de film nogal tegenvalt.

Jack Black dankt zijn eerste succes aan de gebroeders Farelly die hem in hun film Shallow Hal (2001) naast Gwyneth Paltrow een hoofdrol lieten spelen. In Dear Santa speelt hij (zoals in menig film) weer eens een herkenbaar type. Of eigenlijk is hij gewoon zchzelf, denk ik. Niets opzienbarends dus, maar wel weer een leuke rol. Zijn tegenspeler is de jonge Robert Timothy wiens personage een brief schrijft die aanleiding is voor het in gang zetten van allerlei merkwaardige gebeurtenissen. De scènes met Black en kindsterretje Timothy zijn vooral in de beginfase bijzonder vermakelijk.

Het ligt dan ook niet zozeer aan hun inspanningen dat de film na een vermakelijk begin, behoorlijk uitdooft. Echt grappig is de film na enige tijd bijna niet meer. Op een paar leuke (zwart)humoristische scènes na, kijk je vooral naar iets dat met name door lawaai, hectiek en de absurde situatie opgelegd grappig is. En dat werkt niet want 'opgelegd grappig' is in de meeste gevallen niet grappig. Wel grappig is de rol van P.J. Byrne als leraar Engels die verbaal en theatraal de lachlust opwekt. Het is alleen jammer dat hij weinig aansluiting heeft bij het verhaal. Het is alsof hij in zijn eigen film speelt. Het is typerend voor de film die een tamelijk chaotische mix van indrukken, personages en sketches is.

Heel vervelend is een lange aanloop naar een concert van Post Malone. Ik wist niet eens wie hij was en heb niet de indruk dat ik daar rouwig om moet zijn. Zijn muziek sprak me helemaal niet aan. Leuk voor de diehardfans. En waarschijnlijk een prima publiekstrekker voor de film. Niet voor de gemiddelde filmkijker die geen trek heeft in ellenlang humorloos gedoe rondom een popartiest. Bijna even vervelend is het laatste halve uur van de film. De “humor” maakt daarin plaats voor emotie. Er wordt berouw getoond. Er worden menselijke trekjes zichtbaar. Een trauma wordt weggewassen. En zo eindigt de film natuurlijk met een happy end en is de humor die al schaarser en schaarser werd definitief nergens meer te bekennen. Net als in bijna elke kerstfilm.

Nou dit is eigenlijk een van de betere films die ik de laatste tijd gezien heb. Het hoofdrolspelertje is daadwerkelijk een onaantrekkelijk jochie en het knappe meisje van de klas niet het allerknapste meisje. Praat af en toe wel te volwassen en zijn ouders zijn juist naief. Maar Jack Black is gelukkig niet over de top druk. Film ontspoort nergens.

In verband met de naderende kerst, ben ik de laatste twee weken een aantal kerstfilms aan het bekijken en de zoetsappige kerstfilms probeer ik te vermijden. Omdat ik streamingdienst "SkyShowtime" heb vanwege mijn Ziggo televisieabonnement en daarop deze Komedie / Fantasy kerstfilm te zien is, gaf ik deze film gisteravond een kans vanwege het meespelen van Jack Black waarmee ik een haat-liefdeverhouding heb. Soms vind ik hem leuk in films en soms kan ik hem niet uitstaan in films. Maar in deze film is hij leuk en inderdaad niet over de top druk. "Dear Santa" is tevens een film met een cast vol bekende gezichten zoals Jack Black, Keegan-Michael Key (als psychiater Dr. Finkleman), Ben Stiller (als de echte duivel) en de Amerikaanse zanger Post Malone, die zichzelf speelt.

Het verhaal draait om de 11-jarige jongen Liam (Robert Timothy Smith), die dyslectisch is (dus niet goed kan lezen en schrijven) en verder is hij dik (wel niet heel dik) en draagt hij een bril, die per ongeluk zijn brief (zie filmposter) met een wens aan de duivel (Jack Black) adresseert i.p.v. de kerstman i.v.m. met een cruciale spelfout. Wat volgt is dat de duivel verschijnt in de rol van Kerstman en dat Liam drie wensen mag doen in ruil voor zijn ziel.

In het begin van de film maken we kennis met Liam, die een aardige en sympathieke 11-jarige jongen is en die op school niet de populairste jongen is. Dit heeft o.a. te maken met zijn uiterlijk. Wel heeft hij een donker vriendje genaamd Gibby (Jaden Carson Baker) die hazentanden heeft en ook is hij verliefd op het Aziatische meisje Emma (Kai Cech) die al een vriendje heeft, te weten Aiden (Gavin Munn), en fan is van zanger Post Malone. Dus je kan al raden wat Liam's eerste wens zal zijn Verder heeft hij wel eens mot met leraar Mr. Charles (P.J. Byrne) als hij niet zit op te letten in de klas en ook heeft hij mot met een vrouwelijke verkeersbrigadier (Cate Freedman) als hij zomaar de weg oversteekt.

Deze kerst zit hij opgescheept met zijn ruziënde ouders, te weten vader Bill (Hayes MacArthur) en Molly (Brianne Howey, welke ik een schatje vond) en besluit hij ondanks zijn leeftijd en zijn twijfels over het bestaan van de kerstman een brief te schrijven met een specifieke wens. Het gezin heeft namelijk te maken met een familiedrama, welke je wel pas na circa 71 minuten te weten komt en je eigenlijk niet ziet aankomen. Maar i.p.v. dat de kerstman de brief krijgt, krijgt de duivel deze, omdat Liam op de enveloppe schrijft "To: Satan" i.p.v. "To: Santa"

Opzicht was dat best leuk bedacht en als je de letters van "Santa" iets anders schrijft, vormt het inderdaad de naam "Satan". De duivel ontvangt normaal gesproken nooit brieven van kinderen, dus verschijnt hij na circa 17 minuten in de kamer van Liam als deze ligt te slapen en opeens iets vreemds ruikt en hoort. In eerste instantie heeft Liam niet door dat het om de duivel gaat (hij had immers volgens hem de brief voor de kerstman geschreven), maar hij vindt hem er wel raar uitzien met o.a. hoorns. Hij geeft Liam drie wensen cadeau, maar houdt wel nog even geheim welke prijskaartje daar aan vastzit.

Vanuit dat uitgangspunt volgen we dan het verhaal, welke best leuk en vermakelijk is en zeker in het eerste uur, maar helaas is de film wel zelden echt grappig en dat omdat er simpelweg geen echt grappige situaties bedacht zijn. Dus geen situaties zoals bijvoorbeeld in de Komedie / Fantasy film "Bedazzled (2000)", waarin het ook draait om iemand die wensen mag doen van een duivel (in dit geval een sexy duivel in de vorm van Elizabeth Hurley). En ook slaagt de film vrijwel nergens erin om de kerstsfeer op te roepen en dat vooral dankzij de zonnige locatie waar de film zich afspeelt.

Er zijn opzicht wel leuke situaties, zoals het in de broek poepen van Mr. Charles, een kleine duivel in een doos samen met een hamster / muis en het bijwonen van het concert van zanger Post Malone, maar die situaties zien niet meer dan leuk dan grappig. De enige echte grappige momenten in deze film hebben betrekking op Liam's vriendje Gibby, waarover Liam tegen zijn ouders (die niet geloven dat Liam een vriendje heeft) zegt dat hij een voetballer is met kanker. Maar dat is natuurlijk niet zo, maar wel heeft hij hazentanden (dat zal de tweede wens zijn van Liam, maar dan dat Gibby normale tanden krijgt)

Als Gibby namelijk op een kerstfestival (waarbij Gibby inmiddels normale tanden heeft) na circa 60 minuten de moeder van Liam tegenkomt (Molly kijkt dan ook enigszins verbaasd naar Gibby), wordt er gezegd:

Gibby: Hey, Mrs. Turner. Is everything all right? I'’m Gibby, Liam'’s friend. The football player with cancer.
Molly: Yeah, no, I know. Gibby, hi. God, you just look so healthy. The, uh, treatment seems to really be working.
Gibby: Yes, it'’s, uh, doing the trick.

Dat was misschien wel de grappigste scène in de film.

Iets eerder in de film als Gibby aanbelt bij de woning van Liam (Gibby komt dan zogenaamd Liam ophalen voor zijn chemokuur) en daar ook Jack Black verschijnt, die zegt dat hij de vader is van Gibby, wordt er gezegd:

Molly: You'’re Gibby'’s dad?
Jack Black: Yes, ma'’am. Unfortunately, he gets his good looks from his mom, if you know what I mean.

Als ze daarna vertrekken naar de zogenaamde chemokuur (in plaats daarvan gaan ze overigens naar het concert van zanger Post Malone) van Gibby, zegt vader Bill tegen hen:

"Okay. Have fun at chemo."

Tot circa de tweede wens van Liam is het verhaal luchtig en leuk, maar in de laatste circa 45 minuten van de film komt er meer drama bij kijken, als de ouders meer ruzie krijgen en Liam denkt dat ze misschien uit elkaar gaan (dat wordt dus de derde wens van Liam). En de ruzie heeft te maken met het familiedrama, want het blijkt dat Liam nog een broertje had, namelijk Spencer (Leo Easton Kelly), die omgekomen is omdat de ouders even niet oplettend waren (in het geval van Molly) of aanwezig waren (in het geval van Bill die aan het golven was). Beiden verwijten dat elkaar en daarom hebben ze ruzie.

Ook maken de ouders zich zorgen om Liam (omdat ze hem horen praten over de duivel) en halen ze een psychiater erbij, te weten Dr. Finkleman (een leuke kleine rol van Keegan-Michael Key die ik vooral ken van de zeer leuke komische televisieserie "Key and Peele (TV Series 2012–2015)") en laten ze hem zelf opnemen in een gezondheidscentrum.

En ook was het best flauw dat Jack Black uiteindelijk niet de duivel blijkt te zijn, maar dat hij maar een lage (in rangorde) demon is van de echte Duivel. De echte Duivel vindt de wensen van Liam ook geen echte wensen, en daarom wordt wordt Liam's ziel ook niet afgenomen. Bovendien wordt Jack Black ook verbannen uit de hel, die daarna tegen Liam zegt dat zijn derde wens (zorgen dat zijn ouders bij elkaar blijven) nooit uitgevoerd is geworden, omdat zijn ouders daar al zelf voor zorgden (je kan namelijk niet iets wensen, wat al gebeurt is). I.p.v. zijn derde wens heeft Jack Black daarom Liam's wens uitgevoerd in de brief die hij geschreven had.

Dat resulteert dan in een mooi (maar misschien ook wel pijnlijk, want dit kan verkeerd vallen bij gezinnen die zoiets echt hebben meegemaakt) maar wel zoetsappig einde. Want op kerstochtend als Liam opstaat is het hele gezin namelijk enorm gelukkig. Zo is Spencer weer terug (dat was dus Liam's wens in de brief), krijgt zijn vader een pony (welke hij nooit gekregen heeft) en heeft zijn voeder haar vermiste dierbare kerstengel (voor boven op de kerstboom) terug en die kerstengel lijkt natuurlijk op Jack Black (hij was natuurlijk ook eigenlijk een engel in deze film i.p.v. een duivel). Het einde beidt ook nog een mogelijk tot een eventueel vervolg, want dat heeft te maken met Emma.

Na circa 102 minuten is de film afgelopen en volgt er na circa 106 een extra scène welke betrekking heeft op Mr. Charles en de vrouwelijke verkeersbrigadier die samen een date krijgen. De cast deed het opzicht leuk en vooral de jonge Robert Timothy als Liam en Jack Black (als hij lacht in de film, dan hoor je het geluid van een bok / geit) als de duivel. Maar mijn meeste aandacht ging uit naar Brianne Howey als moeder Molly, die ik een zeer leuke en mooie vrouw vond. Ze is voor mij een onbekende, die hopelijk vaker te zien zal zijn in films (is nu vooral te zien in series en ik kijk geen series).

Ondanks dat "Dear Santa" eigenlijk geen echte kerstfilm is qua kerstsfeer, is het wel gewoon een leuke en vermakelijke Komedie / Fantasy film.

Jack kan het bij mij gewoon niet fout doen, heerlijke vent. Het is allemaal geen hoogstandje maar dat hoeft ook niet, leuke originele kerstfilm en fijne afwisselingg van al die zoetsappige comedy's

Veel te kinderachtig - ik dacht dat ik van de Farrelly's toch wel iets mocht verwachten, en met dit gegeven dan ook nog. Maar nee, elke keer dat er een beetje venijn aan lijkt te komen wordt de keutel weer ingetrokken. Jammer.

Black speelt vooral zijn gewone typetje, maar is daarmee evengoed wel de beste acteur. De kinders voldoen, de ouders vervelen, de rest is te wisselvallig en vooral te inwisselbaar. Ook dat alles is gewoon echt beneden peil, maar het ergste is wel het mierzoete einde.

En nog crazy credits ook.