Moloch (2022)

En de Scandinaviërs hebben weer een pokkenhekel aan acteurs uit hun landen, zelfs uit bijvoorbeeld de Millennium-reeks. Ik blijf erbij dat dit gewoon een ding is dat je de taal te goed kent en er meer op gaat letten. Bij Moloch trouwens totaal geen last van gehad.

Begint een beetje saai. Naar het einde toe werd hij wel beter. Wel mooi gemaakt voor een Nederlandse film. Wat mij stoorde is dat er veel Engels in wordt gesproken.

Ik heb het niet zozeer als puur horror film bekeken maar maar meer in de trend van Stephen King films. Die zijn ook niet puur horror maar wel eng. En dat is deze film zeker. Misschien wat ruw hier en daar maar voor mij werkt dit prima, er mag wel iets zelf in te vullen zijn in plaats van alles voorgekauwd. Einde ook super.

Spookverschijningen in Emmer-Compascuum of ergens in die contreien. Veel nachtelijke scènes. Kleuren rood, geel, oranje én groen domineren. Ingetogen voor een Nederlandse film, eerder Scandinavisch. Met toch wel een paar echt goeie schrikeffecten. Fraai geschoten scène aan het slot, in de slaapkamer. De parade van gemaskerde mensen zag er ook best creepy uit, mooi.. Jammer alleen van dat Engels tussendoor, zo voelt het voor mij niet helemaal als een Nederlandse film. De stationsrestauratie aan het einde, was dat Dordrecht? Kon het niet terugvinden. Fraai hoor.

Ja hoor, daar is er weer één, een Nederlandse film met mompeldemompeldemompel, de 'Dutch Desease'. Begint al in de eerste minuten. Pratende mensen op hun rug filmen. Pratende mensen met volle mond filmen. Gelukkig zitten er nogal wat Engelse dialogen in met Nederlandse ondertitels, anders valt er helemaal geen touw aan vast te knopen. Volledig Nederlandse ondertitels heb ik niet kunnen vinden.

Maar eigenlijk mis je ook niet zo veel, want het verhaal is sowieso niet te volgen. Ook binnen een eenmaal gekozen werkelijkheid hoort enige logica en consistentie te heersen in de opeenvolgende gebeurtenissen. Heb ik niet kunnen ontdekken. Een hoop hocus pocus en zogenaamd enge geluiden. Voor mij werkte het niet. Eigenlijk gewoon een saaie film. Alleen Sallie Harmsen is leuk om naar te kijken. Een onderschatte actrice, die je in veel meer films zou willen zien.

Moloch is een godheid die in verband wordt gebracht met mensenoffers. De naam kom je de laatste tijd wel meer tegen in het horrorsegment. Midsommar (2019) schiet me zo te binnen. In tegenstelling tot die film die zich veelal in het daglicht afspeelt, laat regisseur en schrijver Nico van den Brink de handelingen in het klassieke donker plaatsvinden. In Moloch bestaat het zonlicht niet. Het grootste deel van de film speelt zich in de avond en nacht af.
De film kent een fijne duistere sfeer, die overigens weinig subtiel tot stand komt. Van den Brink maakt gebruik van een grauwe kleurstelling, woekert in ruime mate met nevelflarden en maakt goed gebruik van het landschap dat een mengeling is van veenmoeras en bos. Deze elementen staan vanaf de aftrap garant voor een onheilspellende en mysterieuze sfeer.
Moloch is folk horror. Het is een bedachtzame film. Het tempo ligt niet hoog en spectaculaire actiescènes zijn hier ver te zoeken. Dat betekent niet dat er geen spannende momenten zijn waarop de protagonist in gevaar verkeert. Die spannende momenten zijn er zeker. Het is alleen dat de kracht van de film zich in de sfeertekening, het verhaal en de constellatie van de karakters bevindt en niet in jump scares, bloedige effecten en dergelijke. Die momenten zijn er wel maar veel van die shockmomenten bevat de film niet.
Het verhaal boeit. Dat grijpt terug op een archaïsche religie die in het heden nog steeds blijkt te woekeren. De situering van de gebeurtenissen in een afgezonderd gebied dat nauwelijks is meegegroeid met de vaart der volkeren en waar de gemeenschap onderling sterk is verbonden, maakt het bestaan van oude riten en zeden heel invoelbaar.
Moloch is een uitstekende Nederlandse film en een prima vertegenwoordiger van het folk horrorgenre.

Gemengde gevoelens. 'Moloch' (2022) werkt goed als sfeerschets van een somber Drenthe vol mistige vennetjes waar veenlijken verborgen liggen onder het oppervlak en de stugge inwoners vol zitten met familiegeheimen. Een klassieker als 'The Wicker Man' (1973) is nooit ver weg bij dit soort producties, maar het blijft genieten als fictie probeert om een gemeenschap neer te zetten met eigen rituelen en folklore. Zoals 'Moloch' (2022) op een slimme manier een schoolmusical gebruikt als structurerend element om de bloederige geschiedenis rond heks Feike uit te leggen. Visueel oogt het ook allemaal zo herkenbaar Hollands met fraaie overzichtsshots van slootweggetjes en veenlandschappen.

Het is jammer dat 'Moloch' (2022) te gemakzuchtig kiest voor jump scares en een paranormale aanwezigheid die zich direct manifesteert in CGI-animatie. Tijdens het kijken moest ik zelf terugdenken aan de roman 'Starve Acre' (2019) en de film 'Midsommar' (2019), waarin op soortgelijke manieren gespeeld wordt met een macabere geloofscultus in een afgesloten en stugge gemeenschap. Maar anders dan 'Moloch' (2022) houden die verhalen veel meer in het midden of de paranormale dreiging écht is of zich louter afspeelt in de perceptie van personages. Eerlijk gezegd vind ik het vele malen enger als een unheimische dreiging onbestemd blijft en het kwaad zich eerst en vooral nestelt in mensen zelf.

(Door omstandigheden in mijn eigen leven heb ik gekozen om mijn filmrecensies op een lager pitje te zitten. Er ging onredelijk veel tijd in zitten. Maar toch kriebelt het om 't weer op te pakken. Ik weet nog niet of ik er zoveel ga schrijven als vroeger, maar laat 'Moloch' (2022) weer een zetje zijn om deze hobby op te pakken. Welkom terug!)

Ergens in Moloch zit een goede film verscholen. Soort Wicker Man meets Hereditary. Maar helaas niks daarvan. De zwakke regie, houterige dialogen en het totale gebrek aan chemie en sfeer maken dit een wat saaie en teleurstellende zit.

Hier zou een sterker regisseur ooit nog wel eens een goede remake van kunnen maken.

2,5 *

Jammer

Goed!

De Nederlandse makers lijken overduidelijk geïnspireerd te zijn door Ari Aster, en dat hebben ze toch wel op een goede manier weten te verwerken in combinatie met een eeuwenoude Nederlandse legende. Eindelijk. Want ik heb het vaker gezegd: daar waar Nederland toch wel veel zaken en legendes heeft, laten de filmmakers maar te vaak die kansen liggen om er een echte film van te maken.

Moloch had potentie. We bevinden ons op een Drenths veenlandschap dat al meteen zijn kiekjes oplevert die bij de sfeer passen en volgen hier Bertriek die met haar dochter naar haar ouderlijke boerderij in Drenthe gaat en waar ze verenigd met haar argwanende vader en haar betweterige moeder. Niet voor niks; de plek lijkt in het teken te staan van een traumatische gebeurtenis van Bertriek en de geschiedenis lijkt zich te herhalen. Dit keer is het tijd om nog dieper in de zaken gaan, nu de mogelijkheid daar lijkt te zijn. Of men het nou wil... of toch liever niet.

Geregeld krijgen ze nieuwsgierige aagjes aan de muur. Een soort archeologisch team als politieagent Jack Wouterse... en ook de Deense Jonas is geïnteresseerd in Bertriek. Het zorgt voor vader maar voor stress en frustraties, maar voor Bertriek breekt er een soort romance uit. Tot op een dag dat er ineens een... ja... bezeten man het huis binnentreed.

Ja, de Engelstalige cast is wel aardig omslachtig inderdaad, maar domineert gelukkig niet boven de Nederlandse taal en hebben we hier gelukkig een authentieke horrorfilm van Nederlandse bodem. Ik stelde de kijkbeurt al uit, in de veronderstelling dat iedereen hier, zoals vaker voorgekomen, Engels zou gaan praten. Iets storenders bestaat niet. De legende rondom de veenlijken wordt hier op een interessante en sfeervolle manier uitgewerkt. Familiedrama en horror krijgen een antwoord uit ons land. Het einde deed me inderdaad erg denken aan Hereditary. Ik kon de vergelijking met die boomhut al snel maken. Fijn ook is dat het einde open blijft, ook al weet je wat er over 30 jaar gaat gebeuren.

Ja, ik was hier wel over te spreken. Nederland mag wel wat vaker iets met zijn legendes of tradities doen. Neem bijvoorbeeld de Witte Wieven, de Sunneklaas of wat mij betreft de Strooppot. Doe er iets mee!

4,0*

Het leek erg op Haarlem.

Volgens dit is het Haarlem; Haarlem, verleende ontheffing filmopnamen, Station perron 3, 2021-02138, filmopnamen film Moloch, op 19 april 2021, verzonden 25 maart 2021 | Planviewer, het Nationale Locatie Platform

Thanks!

Aangenaam verrast. Dat wij ook horror films konden maken wist ik niet. Ik vond het eigenlijk een erg leuke film. Kijk de effecten van zijn geest zijn natuurlijk niet zo als we gewend zijn van films met een wat hoger budget, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik twijfel eigenlijk tussen 3,5 of 4 *. Voor nu maar 3,5. Verder een aardig verhaal, goede sfeer en een paar leuke schrikeffecten. Prima zo mogen er van mij meer komen

Moloch een horrorfilm van Nederlandse makelij. Geen idee of ik al eerder een Nederlandse horrorfilm zag. Ik ben er niet meteen erg wild van, het duurde allemaal wat lang. Vond het redelijk vaag lange tijd. Uiteindelijk wordt het allemaal dan weer duidelijk, dat is dan weer het andere uiterste. Er waren ook wendingen waar ik niet zo bijzonder van onder de indruk was. Een doorsnee film dus en niet meteen een must-see, zelfs niet in het genre.

15 december op npo3

had er toch wel iets meer van verwacht, echt bloederig werd het niet , en de ontdekkingen van de veenlijken werd ook niet echt uitgelicht en kwamen amper in beeld. Er hadden wel meer opnames op de heides gemaakt kunnen worden zodat de mythe en het kwaad meer tot zijn/haar recht zou komen.
Ook het eind / het plot ( dus de gedaanteverwisseling had wel wat emotioneler uitgebeeld kunnen worden. deze mythe had wel wat weg van the skeletten key deze was echter veel beter in elkaar gezet.

Onnodig complex plot dat uitgelegd moet worden na pakembeet 50 minuten door een wetenschapster. En dan boeit het allang niet meer. Weinig effectieve scares bovendien zoals die mislukte halloween tribute.

Wel aardig. Verplichte ondertiteling zou wel goed idee zijn.