Spencer (2021)

Jammer dat Kristen Stewart helemaal niet op Diana lijkt want ze acteert hier behoorlijk goed. De hallucinante beelden en muziek zorgen voor een onbehaaglijke sfeer. De geestelijke aftakeling van Diana en de steun van de kok en butler, alsook de scènes met haar zoons zijn goed neergezet. Ik vraag me wel af waarom die meid haar verliefdheid op Diana moest verklaren, is dat gebaseerd op enige feitelijkheid?
Ik zag onlangs een YT filmpje en ben nu wel heel benieuwd naar de serie The Crown. Elisabeth Debicki zet blijkbaar een erg gelijkende rol van Diana neer.

Hopserdikee, mijn persoonlijke top 10 in gefikkerd, deze geweldige film. Dan moet er een andere goede film maar uit. Helaas dus voor die prachtige western van Sergio.

schitterende hoofdrol van kristen steward

en wat een schitterende rol zet timothy spall neer.

bijzondere film

mooi in beeld gebracht

een modern sprookje ?????

met een bevrijdend slot

De stilering van regisseur Pablo Larraín deed me erg denken aan de films van Stanley Kubrick, maar als ik die naast Spencer hou is het verschil in kwaliteit toch aardig groot. Het ontgaat me volledig waarom een film, die erop uit lijkt te zijn om een persoonlijke band te scheppen met prinses Diana zodat de kijker haar leed meevoelt, zo afstandelijk in beeld wordt gebracht. Het is echt onvoorstelbaar hoeveel oninteressante shots en personages Spencer wel niet heeft. Daartegenover is de film erg knap gekadreerd en zitten er schaarse camerastandpunten tussen die indruk maken, maar visueel draagt deze film absoluut niets bij aan het lijden van Kristen Stewart. Nu we toch bij Stewart zijn aangekomen moet ik toch even tegen de stroming ingaan en veronderstellen dat ik het helemaal geen indrukwekkende acteerprestatie vind. Ze draagt vrijwel altijd dezelfde gezichtsexpressie en leunt sterk op een enorm zwaar aangezet accent, maar enige sympathie kon ik al bij al niet opbrengen voor haar verdrietige situatie. Het mag duidelijk zijn dat Larraín een kunstzinnige visie had voor de vertelling van dit verhaal, maar innemend, interessant, beklemmend en/of choquerend vond ik het allesbehalve. Punten voor zeer fijne details en een aardig geperfectioneerd gerealiseerde stijl, maar het blijft een film die ik snel hoop te vergeten.

Ideale film voor wie een hekel heeft aan Kerstmis, want geforceerde gezelligheid is wel het laatste wat je in deze Spencer zult aantreffen. Ik weet niet in hoeverre dit is gebaseerd op een verifieerbare werkelijkheid, maar wat ik meekrijg is in ieder geval een uiterst effectief portret van een levendige vrouw wiens hekel aan protocol en dwang in conflict komt met de ijskoude precisie van een koninklijk huis dat geen afwijkingen van Hoe Het Hoort tolereert. Veel staat en valt met de (in mijn ogen sublieme) vertolking van Kristen Stewart, maar wat mij betreft zijn de bijrollen bijna net zo belangrijk, met name die van Timothy Spall als de koninklijke bloedhond die misschien toch meer van Diana begrijpt dan je zou denken, Sean Harris (eindelijk eens in een sympathieke rol) als de vriendelijke baas van het keukenpersoneel, en Sally Hawkins als de hofdame wiens gesprek met Diana op het strand één van de hoogtepunten van de film is. De nachtelijke vergadering van majoor Diana met haar zoons is een andere belangrijke sleutelscène, en hoewel ik niets heb met koningshuizen (en al helemáál niet met het Engelse – nog nooit een aflevering van The jewel in the crown gezien) vond ik dit toch een fascinerende film.

Verrassend goed bevallen, eigenlijk de eerste keer dat Larrain me écht overtuigt. Zijn aanpak voor biopics vind ik ook veel interessanter dan de obligate opsomming van belangrijke gebeurtenissen uit het leven van een beroemdheid. De cinematografie is fantastisch, en Kirsten Stewart is echt geweldig in de hoofdrol. Je ziet wel vaker dat Britse acteurs zich een Amerikaans accent aanmeten en moeiteloos voor Yankee kunnen doorgaan, andersom is dat toch een stuk minder gebruikelijk. Stewart slaagt met vlag en wimpel, en geeft Lady Di verder ook heel goed gestalte. Voor zover ik dat kan beoordelen moet ik erbij zeggen, want ik ken Diana niet zo goed, dus als mensen die er verstand van hebben zeggen dat dit of dat detail niet klopt neem ik dat voor kennisgeving aan. Maar wat de film echt naar een hoger niveau trekt is de sublieme soundtrack van Greenwood, sowieso een geweldige muzikant en ook wel een van de beste filmcomponisten van het moment.

Leuke ironie wel, waarschijnlijk niet zo bedoeld, dat ze medelijden heeft met de patrijzen die worden geschoten, om daarna een maaltijd bij de KFC als ultiem moment van vrijheid te vieren.

Traditie als gestolde tijd. In 'Spencer' (2021) vormen de kerstrituelen in Sandringham House voor Prinses Diana (Kristen Stewart) een confrontatie met haar identiteit als volksheldin, haar psychische problematiek en de verwachtingen van het koninklijke huis. Net als met 'Jackie' (2018) maakte Pablo Larraín geen standaard biopic, maar vervlecht de regisseur historische authenticiteit met mythologie. In zekere zin een verdere vervolmaking van Larraín's stijl met een minder plotgericht narratief en meer magisch-realistische elementen. Het is ook zo knap dat je vrij snel bereid bent om de Amerikaanse, niet lijkende Kristen Stewart te accepteren als Lady Di. Haar stoïcijnse acteren vol onderhuidse frustraties past perfect bij een prinses die lijdt onder de absurditeit van een monarchie. Ook spaarzame momentjes van tederheid als burgers voor even de mens achter de mythe lijken te zien.

Vrij originele film, die behoorlijk slaagt in de weergave van Diana’s fragiele gemoedstoestand. Knap hoe die juiste sfeer wordt getroffen. Stewart schmiert er een beetje op los, maar haar labiele acteerwerk past goed binnen het geheel.

Niet echt geschikt voor kijkers die wat meer plotontwikkeling willen zien, en ik denk dat ik daar toch ook toe behoor, ook al begrijp ik dat dit niet echt het hoofddoel van de film is. Maar dat het hier dan ook nog eens gaat over Diana en de Windsors, waarmee je op alle mogelijke manieren al bent doodgegooid, helpt dan ook niet echt.