L'Incredibile Storia dell'Isola delle Rose (2020)

Gave film, in eerste instantie niet mijn voorkeur, daarom des te leuk dat hij bleef boeien. Zeker het kijken waard!

Heerlijke film. Verrassend verhaal, schitterend vormgegeven. Aangeraden voor alle liefhebbers van Italië, de sixties, vrijheid en oude auto’s.

Waargebeurd verhaal.

Hele goeie en boeiende film, heel hard genoten en ik had het niet verwacht.

Ook zie je nog maar eens wat voor rotzakken vele politici zijn. Gewone mensen hebben nauwelijks vrijheid, hebben weinig tot niks te zeggen, zien we hier ook bij de verkiezingen en met die covid, dit terzijde.

Dat men zover ging is echt een schande.

Mss hadden ze het voorstel moeten aanvaarden en dan was alles oke, maar ik begrijp hen wel wrm ze het toch niet deden.

Sfeervolle film.

Dikke aanrader deze film.

Best een leuke film, maar niet overdrijven.

De politici deden alleen wat het Vaticaan hen had opgedragen.

Niet veel veranderd dus.

Gelukkig hebben we in Nederland alle vrijheid. Hoewel een klein groepje wappies dat niet kan zien.

Vlaanderen hier. Gewoon even ter info .

Lekker belangrijk. Vlaanderen geldt hetzelfde voor, alleen is er geen moviemeter.be.

Ik had voor het zien van deze film nog nooit gehoord van het Rozeneiland voor de kust van Italië. Het toeval wil dat ik in de zomer van 1968 een flink deel van mijn huwelijksreis heb doorgebracht in Rimini, maar ook toen heb ik niks meegekregen van het conflict tussen Giorgio Rosa en de Italiaanse staat. Achteraf bezien niet zo verwonderlijk trouwens, want het was maar peanuts natuurlijk in vergelijking met de andere brandhaarden en conflicten in de wereld in die tijd.

Op zich vind ik het ludieke verhaal wel erg grappig, maar de verfilming ervan valt toch wat tegen. Afgezien van een handvol kostelijke momenten is het een vrij vlakke film. Volgens mij is hier veel meer van te maken.

Op een luchtige manier wordt de strijd weergegeven van David tegen Goliath, oftewel Giorgio Rosa tegen de bureaucraten. Het moment dat Giorgio wordt aangehouden in zijn zelfgemaakte auto zegt eigenlijk alles. Ik hoor de mensen alweer roepen: hij moet zich ook aan de regels houden net als iedereen, maar nooit vraagt men zich af of die regels wel zinvol zijn. Je wordt bekeurd als je geen nummerplaat hebt want die heb je nodig anders kunnen ze je niet bekeuren! Je moet een gordel om omdat? Mag ik dat zelf uitmaken aub? En dan komen de fatsoenrakkers weer, dan mag je ook geen gebruik maken van het ziekenhuis als je een ongeluk met de auto hebt. Als je die lijn wil vasthouden dan mogen te dikke mensen ook geen gebruik maken van het ziekenhuis, en rokers al helemaal niet. Over het samenscholen met teveel mensen als je geen politicus bent met de naam die begint met een G en eindigt op haus nog maar niet te spreken.

Zo jammer dat we nog zoveel mensen zoals Atheistus hebben die waarschijnlijk nog nooit in een ander land hebben gewoond, nog nooit een non-fictie geschiedenisboek hebben gelezen dat lijnrecht tegenover hun gedachtengoed staat en geen idee hebben wat een 'peer reviewed' studie betekent, maar wel degenen die dat wel gedaan hebben denigrerend benoemen als wappies.

Als deze mensen hun ogen openden en uit hun bubbel zouden stappen dan zouden ze misschien zien dat vrijheid in Nederland allang niet meer bestaat. Je wordt opgesloten in je huis, je mag niet meer een alternatieve mening uiten en je kan straks niets meer doen zonder vaccinatiepaspoort. Mijn definite van vrijheid is waarschijnlijk niet dezelfde. En dat ik niet alleen zo denk zie je in een film als deze. Of google eens voor de grap micronatie/micronation en je vind vele initiatieven zoals Rosa Island, maar alleen als je veel geld en macht hebt zoals het Vaticaan of Monte Carlo wordt je erkend als soevereine staat, maar dat zal wel een samenzweringstheorie zijn. Dit is een goede film geworden die duidelijk aantoont dat vrijheid willen niet wordt gewaardeerd.

Sneu verhaal man, je hebt geen idee.

Maar als wappie doe je het goed.

Je kan ook vast geen quotes waarderen, maar deze past perfect:

A fool thinks himself to be wise, but a wise man knows himself to be a fool.

-William Shakespeare

Ik heb inderdaad geen idee. Twijfelde jij ook maar iets vaker.

Ik ben dol op quotes, dus je vooringenomenheid lijkt ook hier onterecht.

Einstein bijvoorbeeld:

Er zijn twee dingen oneindig, het heelal en de menselijke onwetendheid. Maar over het eerste twijfel ik.

Haha, ja ik ben ook maar een mens. Dus deze had ik fout, maar hoe zit het met mijn andere aannames?

In welk landen heb je zoal gewoond?

Welke geschiedenisboeken heb je gelezen die lijnrecht in gedachtengoed tegenover elkaar staan?

En welke peer reviewed studies heb je doorgenomen in de periode mei 2020 en nov 2020?

Het trucje van de politiek is om zieltjes te winnen door de vraag niet te beantwoorden en met het verdraaien van gebeurtenissen en cijfers zodat mensen die 15 minuten het journaal kijken een beeldvorming maken die logisch klinkt maar niet perse waar hoeft te zijn. Zoals in deze film de politiek ervan uitgaat dat het toestaan van een platform buiten territoriale wateren tot chaos en verdoemenis zal leiden. Klinkt aannemelijk voor de echte wappies, maar is natuurlijk nooit bewezen. Het enige wat bewezen is is dat de politiek er alles aan doet om zichzelf onmisbaar te maken door elke dag een paar nieuwe regels op te stellen en verder uit te breiden met organisaties die andere organisaties in de gaten moet houden. Politicus moet een onbetaalde baan zijn zodat er geen belangenverstrengeling is. Zo was het ooit en zo zou het weer moeten zijn. Nederland weer vrij!

Dat is een tamelijk kortzichtige zo niet naïeve benadering.

Als je zo belezen bent, had je ook kunnen weten dat salarissen in de politiek niet heel hoog zijn. De meeste politici kunnen buiten de politiek een veelvoud verdienen.

In je betoog kun je uitsluitend spreken van hoe slecht het allemaal gaat, maar je ziet niet meer hoe goed het eigenlijk is.

Een veelvoorkomende beperking bij populisten.

Handig weer de actuele vragen ontweken en met een drogreden komen als dat politici beter kunnen verdienen buiten de politiek.

Een 'gewoon' lid van de Tweede Kamer ontvangt per 1 januari 2021 een "schadeloosstelling" van ruim 117 duizend euro op jaarbasis. Daarnaast hebben TK-leden recht op een OV-jaarkaart 1e klas, plus een reiskostenvergoeding van 4'900 euro per jaar. Bovendien ontvangen ze een beroepskostenvergoeding van bruto € 2.865,40 per jaar. Deze vergoedingen van 7765 Euro zijn belastingvrij. "De burger" mag maar 2400 Euro aan vergoedingen belastingvrij ontvangen.

Er zijn misschien enkele volksvertegenwoordigers van het kaliber dat "in het bedrijfsleven" meer zou kunnen verdienen, maar het uitzicht op een ministerschap of een baantje in Brussel maakt dit offer tot een investering. Bovendien zijn wachtgeldregels en pensioenvoorziening zo vastgelegd, dat Tweede Kamerleden niet aan de risico's van het ZZP-schap blootgesteld zijn.

Ik heb verder nooit gezegd dat het allemaal slecht gaat, dat zijn verbindingen in het brein die worden gemaakt bij totaal gehersenspoelde slaven van het systeem. Elke gedachte wat buiten het kader valt, ongeveer ter grote van een x aantal inch TV scherm met daarop de propaganda van de NPO en commerciële omroepen, kan niet meer worden verwerkt als zijnde een alternatieve kijk op het geheel. Dat wordt afgedaan met populaire buzz woorden als wappies en populisten.

Het enige wat je nu nog kan doen is op de knop "meld misbruik" klikken en zorgen dat je de mond snoert van een ieder die niet in jouw straatje past. Succes.

Het lezen is je niet gegeven helaas. De frustratie helaas wel.

Zeer teleurgesteld inderdaad in mijn medemens. Waar is het fout gegaan denk je dan?

Zou het brein het niet toelaten om te accepteren dat de mensen in de ogen van politici niet meer dan lastposten zijn? Wanneer een man als Zbigniew Brezezinski zegt:

"Shortly, the public will be unable to reason or think for themselves. They'll only be able to parrot the information they've been given on the previous night's news" zou dat dan afgedaan worden als een samenzweringstheorie? Of misschien als oude koek. In die tijd logen ze alles aan elkaar, dat doen ze nu niet meer. Wie het weet mag het zeggen.

Het lezen is je niet gegeven helaas. De frustratie helaas wel.

Jammer. Een teletubbie opmerking.

En on-topic graag. Zet je domme politieke gelul op een ander platform.

Vorig jaar sprak ik Violetta Zironi nog na haar concert in de Melkweg. Nu is zij een moviestar!

Mja, toch wel vermakelijk. Gek eigenlijk dat door de manier van filmen dit waargebeurde verhaal ongeloofwaardig overkomt. Maar net als ik wat veel twijfels begon te krijgen werd het toch interessant, al weet ik niet echt goed waarom. het zag er allemaal wel mooi uit, hoewel soms net ietsje té gestileerd, maar nu zeur ik.

De show werd wel gestolen door die minister van binnenlandse zaken, die ik niet eens herkend had van Il Capitale Umano waar hij een to-taal andere, maar ook schitterende rols speelt. Geweldig. Niet onvergetelijk, maar toch leuk. Leuk genoeg in alle geval.

Toevallig ben ik op deze film beland door wat te ‘surfen’ op het Netflix-aanbod. En zonder enige verwachting gestart met kijken en moet zeggen dat deze film me echt goed is bevallen. Leuk verhaal en feit dat deze echt is gebeurd maakt het nog interessant ook. Ik denk dat het de eerste film is dat ik in het Italiaans heb gezien. Maar de taal is een meerwaarde aan de sfeer in deze film. Doordat het ook Italiaanse acteurs zijn ken ik er geen enkele, maar de hoofdrol is weggelegd voor Elio Germano en deze speelt een soort van hyperactieve dromerige ingenieur waarbij er geen grenzen zijn en hij dus zijn eigen onafhankelijke Staat wil oprichten en botst tegen hen in deze film weergegeven oerconservatieve Italiaanse regering en maffioos-achtige Vaticaanstad. Het komt echt harteloos over en feit dat dit gebaseerd is op ware feiten kun je je wel vragen stellen bij wat er destijds echt is gebeurd.

Los van deze feiten vind ik het een mooie en boeiende film om naar te kijken. Er zit een bepaalde humor en romance in. Ook de hippietijd van toen wordt mooi weergegeven. Alles kon en niets moet. Geen topacteurs, maar ook geen B-film. 3,5*

Wordt je onverwachts een klein stukje geschiedenis ten deel, want waargebeurd had ik hier nog

nooit van gehoord. Eigenlijk wonderlijk dat hier niet eerder een film over is gemaakt, want toch

een dankbaar onderwerp. Wanneer van een onschuldig idealistisch project door de Italiaanse

regering een ernstig probleem wordt gemaakt. Al wordt de film op het laatst grimmiger legt

de nadrukkelijk aanwezig komische insteek in de film de vinger op de belachelijkheid van een

ogenschijnlijk belangwekkend issue zoals die door de regering (En de paus) voor ogen wordt

gehouden. De vraag of een utopisch eiland niet groter dan een booreiland lang zou kunnen

standhouden, komt niet eens aan de orde. Een aangrijpende film uiteindelijk, met af en toe

verrassende popmuziek uit het verleden: Toepasselijk: Eve of Destruction van Barry McGuire

aan het einde van de film. En ook zowaar een nummer van Shocking Blue.

.

Weliswaar totaal anders deed de film mij onwillekeurig trouwens ook een beetje aan The Boat

That Rocked denken.

Ook ik had nog nooit van dat eiland gehoord. Het past wel bij de tijdgeest. Startte de radiozender Veronica niet ook in de jaren zestig op een boot in internationale wateren? In ieder geval interessant om de strijd tegen de overheid van Italië te zien, waarbij zelfs de VN en de voorloper van de EU ingeschakeld worden.

Het wordt allemaal weergegeven in een frisse film, die er visueel goed uitziet. De grootste kracht van de film is de excentrieke hoofdpersoon, die flink buiten het kader denkt. Dat zijn vaak favoriete personen voor mij. Dat hij een droogkloot is, helpt al helemaal. Tel daarbij een grappige dialoog tussen een kardinaal en de Italiaanse premier over een "culo in de krant", en ik kom op een ruime 3,5* uit.

Hm, mij is totaal niet duidelijk wat ze nu eigenlijk met deze film willen? Willen ze nu ingenieur Giorgio Rosa eren met deze film? Dan is dat niet echt gelukt want hij wordt een beetje weggezet als een pias of gekkie. Het lijk me sowieso niet slim om een biografische film te maken en de gebeurtenissen te ondermijnen met popiejopie gedrag en simpele humor. Nu vond ik de film flauw, vrijblijvend en nooit echt emotioneel heel boeiend. Een onuitstaanbare acteur als hoofdpersoon help trouwens ook niet!

Maar ook het verhaal is raar in elkaar gezet. Waarom zoveel aandacht besteden aan die wel of niet stelende arbeiders. Aan een kardinaal die klaagt over een blote kont in de krant. Het hele gedoe in de hal met de bureaucraat van de Raad van Europa van de VN in Straatsburg. En de Italiaanse autoriteiten tot verveling toe wegzetten als dommig. En dan zijn er nog die twee geheime politieagenten...zucht?

Daarnaast wie weet wat Giorgio Rosa heeft gedreven na het zien van deze film? Nergens zag ik wat zijn passie was? Rebellie? Anders denkend? Naïviteit...misschien het eiland staat vol met dansende hippies. De Duitse Rudy ziet in de "onafhankelijke staat", een feestplek, één die kan worden veranderd in een melkkoe. Idealisme...volgens de film niet; "gewoon omdat het kan" Denk dat die zin het dichtste in de buurt komt van iets van passie, maar dat maakt de film ook minder aantrekkelijk.

Tja dus kwamen ze met wat romantiek, met het indruk te maken op een vrouw maar die is ook erg onderontwikkeld. En verder kwamen ze met dat de zon schijnt, en de Cynar op ijs staat. Echter als je dan op Rozeneiland gaat googelen...blijken de historisch feiten heel anders te zijn en misschien zelfs fascinerender dan de waterige pap die deze film ons geeft!

Dat de maker in deze a-tot-z-verfilming niet heel nauw met de werkelijkheid omgaat, is misschien nog door de vingers te zien en zijn recht. Maar in de aftiteling incorrect beweren dat als gevolg van het Rose Island-fiasco, de VN de internationale watergrenzen hebben gewijzigd van zes mijl naar 12 mijl! Dat voelt op zijn minst als geen goede informatie verstreken!

De verschillende territoriale aanspraken waren al naar voren gebracht in de VN. Tegen 1967 gebruikten nog maar slechts 25 landen de oorspronkelijke grens van 3 zeemijlen, 66 landen hadden er al een 12-mijls territoriale grens en acht hadden er zelfs een 200-mijlsgrens. Maar pas in 1994 (26 jaar later) werden de landen het eens over internationale overeenkomsten.

Onderhoudende film, zeker omdat het waargebeurde geschiedenis is. Fantastisch dat zulke dromers bestaan!

Een interessante geschiedenis en op zich ook wel een warm nostalgisch bad. Maar iets aan het tempo van 'L'Incredibile Storia dell'Isola delle Rose' (2020) stond me tegen. Bijna alsof je een productie kijkt van tientallen jaren geleden. Dialogen die net iets langer doorgaan dan strikt noodzakelijk. De continue focus op grappig bedoelde bijfiguren. Een voorspelbare opzet waarin clichés belangrijker lijken dan de ontwikkeling van personages. Zo voelt het helemaal niet verdiend als Giorgio's liefje met de andere inwoners van Rozeneiland samenkomt om hun nieuwe staat te redden van de Italiaanse overheid. Tussen de regels roept de film wel interessante vragen op over in hoeverre een mens zich los kan en mag maken van het eigen burgerschap. Hoe vrij kan een mens zijn wanneer hij/zij/hen steeds wordt tegengehouden door de eigen nationaliteit?