La Danza de la Realidad (2013)

Bij Alejandro Jodorowsky:

La Danza de la Realidad (2013)

Tja, maar op de website van de film wordt gevragd om te investeren, dus of ook dit project ooit werkelijkheid gaat worden?

Ongelofelijk! De film is realiteit en wordt zelfs in Cannes vertoond, zie:

Geheel door crowd-funding betaald en Jodorowsky heeft gezegd dat: "he wants to lose money with the film".

ziet er goed uit!!

zoveel projecten van Jodorowski zijn de laatste jaren al aangekondigd en nooit van de grond gekomen, dus ik geloofde het ook niet helemaal. Toen ik begreep dat dit een verfilming zou zijn van een autobiografie was ik een beetje teleurgesteld dat het niet de grote surrealistische fantasie zou worden waar je bij Jodorowski op hoopt, maar moet zeggen dat dit er érg goed uitziet. En de man/biografie lijkt me al surrealistisch genoeg ook eigenlijk!

Altijd leuk, zo'n onverwachte film.

Een artikel die ik heb geschreven naar aanleiding van de nieuwe aankomende film van Jodorowsky; noticias | Latijns-Amerika in Beweging

Al duidelijk wanneer we deze film in de Lage Landen mogen verwachten?

Deze film gaat ook over de regisseur zelf?

Jodorowsky kenende zal het wel een beetje waarheid hebben tegenover veel surrealistische verhalen

Zal op Imagine gaan draaien.

Ja, heel erg. Het is moeilijk vast te stellen waar Jodorowsky's echte leven hier te zien is en waar de fantasie. Al durf ik veilig te stellen dat Jodorowsky's moeder waarschijnlijk niet constant in opera zong in plaats van te praten. Aan de andere kant, als bij iemand zoiets logisch lijkt is het Jodorowsky. Het zou ook veel verklaren.

Dit is gewoon weer een erg bizarre film van Jodorowsky, zei het dat het in het hart wat conventioneler is dan voorheen. Het is een soort coming-of-age verhaal met meer dan een flinke hint naar Fellini en een verrassende nadruk op het vaderfiguur. Wat de film vooral bijzonder maakt is dat Jodorowsky het niet kan laten om er veel surrealisme in te stoppen en dat er daarnaast een gallerij van gekke karakters hun opwachting maakte. Zoals gezegd heb ik geen idee hoeveel hiervan werkelijk plaatsgevonden heeft in Jodorowsky's leven, maar ik vermoed zo'n 10%.

Het is waarschijnlijk ook meer bedoelt als een symbolische weergave van zijn jeugd, niet als een letterlijke. Jodorowsky is hierbij bepaald niet subtiel. De symboliek is erg dik aangezet, waardoor de film wat van de mysterieuze kracht van zijn andere werk mist. Persoonlijk ervoer ik dit bijna 100% als een komedie, maar na de documentaire Jodorowsky's Dune weet ik dat Jodorowsky veel ideeën veel serieuzer neemt dan je zou vermoeden. Je merkt dat hier in zijn eigen acteerwerk. Soms verschijnt Jodorowsky zelf achter de acteur die zijn jongere versie speelt en hij acteert hier met een bittere ernst die de rest van de cast eigenlijk mist. Dit zijn overigens waarschijnlijk de slechtste momenten in de film. Gelukkig zijn ze spaarzaam.

Helaas dit is niet het grote surrealistische meesterwerk waar je wellicht op zou hopen, maar het zit zo barstensvol ideeën dat het toch wel weer de moeite waard is. Jodorowsky lijkt nog altijd rusteloos en genoeg visuele demonen te hebben die het witte doek op moeten en dat maakt dit alleen al de moeite waard. De film is overigens erg duidelijk in twee delen te hakken: de eerste helft gaat meer over de jonge Jodorowsky, de tweede over zijn vader die ineens op een spirituele reis beland. Verhaaltechnisch best een grote switch en ook de toon veranderd wat. De tweede helft is wat mij betreft duidelijk beter. Het sluit wat beter aan bij wat Jodorowsky gewoon is in zijn films.

3,5*

Gezien op het Imagine Film Festival. Ik wist van te voren niets van de film, ook geen trailer gezien. Sterker nog, ik had nog nooit van Jodorowsky gehoord. Het blijkt dus een cultregisseur te zijn die behoorlijk surrealistische films heeft gemaakt.

Ik ben behoorlijk gek op surrealisme en wat dat betreft werd ik niet teleurgesteld. Toch een aantal vreemde personages zoals de theosoof en de reclamedwerg, en met name de moeder die altijd opera zingt ook tijdens de seks. Maar ook een aantal onverwachte scènes zoals met zwarte piet of die van de steen in het water die alle vissen doet sterven. En de dodenmars van de brandweermannen was ook bijzonder, al is het maar om de sfeer. Maar ook wel momenten waarbij er een beetje ver doorgedreven wordt, zoals de bijzondere manier waarop de moeder de vader geneest van ziekten die hij opgelopen heeft van sloppenwijkbewoners. Ik zag het niet aankomen, en verrast zijn is ergens leuk, maar ik had het niet erg gevonden als het niet in de film had gezeten.

Daartussen wordt een levensverhaal van de regisseur verteld, hetgeen gepaard gaat met commentaar van de goede man zelf. Ondanks alle bizarre gebeurtenissen komt het toch behoorlijk oprecht over, en dat is knap. Wel moet gezegd worden dat ik de stukken die louter over de vader gingen een stuk minder vond. Op het moment na dat hij nazi's gaat neermaaien met zijn klauwen waarna ze als baby's gaan huilen, waren die scènes toch een stuk minder surrealistisch waardoor veel langdradiger.

Verder een aantal harde martelscènes, waarbij men niet schroomt een gloeiende pook onder iemands testikels te steken. Dat een aantal mensen in de zaal hierom moesten lachen was voor mij werkelijk onbegrijpelijk. Dit soort dingen gebeuren nu nog steeds en dat het me onprettig lijkt om te ondergaan is een understatement.

Uiteindelijk was deze film voor mij het hoogtepunt van een dag van festivalbezoek. Niet helemaal evenwichtig aangezien het surrealisme niet de hele film volgehouden wordt, vandaar dat ik de film niet hoger dan 3,5* waardeer, maar zeker de moeite waard om gezien te hebben. En de naam Jodorowsky ga ik onthouden.

Die martelscène was in dat opzicht inderdaad absurd. Dat mensen die scène in z'n geheel lachwekkend vonden, kan ik me nog iets bij voorstellen. Maar het ging om het moment dat die pook onder z'n ballen werd geduwd. Toen gilde hij het in mijn herinnering gewoon uit van de pijn. Waarom ik op dàt moment mensen hoor lachen snap ik nog steeds niet.

Weet iemand ook of deze al in nederland te koop is op dvd? Of uberhaupt ergens te zien is?

Vanaf vandaag te zien in LAB111 in Amsterdam: La Danza de la Realidad.

Naar lang zoeken toch gevonden.

De film keek lekker weg, maar behaalde niet het niveau van 'The Holy Mountain' en 'Santa Sangre'.

Je kon aan deze film wel duideljk zien dat die van Jodorowsky was door de aparte karakters, costuums, sierlijke omgevingen, volk muziek en symbolische kunst werken.

Was dit trouwens een werkelijk stukje biografie over Jodorowsky jeugd?

Gezien de trailer heb ik hier meer zin in dan in het net geconsumeerde Poesía Sin Fin. Maar dit is dus niet op dvd te krijgen? Wordt dit een trilogie, of meer, waarvan we een box mogen verwachten?

De eerste film van Alejandro Jodorowsky sinds 1990 speelt zich af en is opgenomen in Jodorowsky's geboorteplaats Tocopilla in Chili. De regisseur verschijnt zelf enkele keren in beeld om, als een soort goddelijke verteller, commentaar te leveren op datgene wat we gebeuren. Alejandro [Jeremias Herskovits] is de zoon van de autoritaire communist Jaime [Jodorowsky's zoon Brontis] en moeder Sara [operazangeres Pamela Flores, die haar hele rol zingt]. Zijn vader hekelt zijn lange blonde haren en zijn klasgenoten keren zich van hem af omdat hij Joods is. Een groot deel van het plot draait om Jaimes besluit om president Ibáñez te liquideren. Vol bizarre, kleurrijke ideeën en energieke bijdrages van honderden figuranten, maar na het eerste uur is nieuwigheid er wel af en is de samenhang ver te zoeken. Het valt dan ook niet mee om de aandacht er langer bij te houden.

Ben sowieso al een fan van zijn werk, ook als auteur. Ik vond het erg leuk om een nieuwe film van hem te zien. Zeker omdat hij niet teleurstelt. Ik moest bij momenten ook aan Wes Anderson denken, de outfits, de absurditeiten die je gewoon accepteert. Het verhaal lijkt simpel, dat is het helemaal niet. Volgens mij zal iedereen die hiernaar kijkt wel ergens getriggerd worden op vlak van jeugdherinneringen. Het geweld is de uitvergroting ervan, de realiteit van opvoeden en trauma's ervan zijn vaak veel subtieler (hopelijk toch). Moet je achter alles een betekenis zoeken? Nee, dat lijkt me toch niet de bedoeling in deze film van hem. Hij wil zeker triggeren en hij doet dat met verve. Gewoon meevaren op de golf die hij maakt. Veel respect ook voor de actrice die de moeder vertolkt, lijkt me een zware rol. Verder vond ik het geweldig dat hij een 'echte' film gemaakt heeft, grote cast, gedurfde scènes ..., Kubrick kijkt naar beneden en knikt goedkeurend beeld ik me dan in.