One Night in Miami... (2020)

Goeie film waarin Cassius Clay, Jim Brown, Sam Cooke en Malcolm X een avond samen doorbrengen. Een fictieve gebeurtenis die zich afspeelt in het midden van de jaren '60, maar met non-fictieve personages. De film begint goed waarbij de vier hoofdpersonages afzonderlijk geintroduceerd worden. Daarna zakt het wat in, totdat de dialogen tussen de vier langzaam boeiender worden. Geen verkeerd regiedebuut van actrice Regina King.

Zucht.. best een mooie film hoor maar de films met Afro-Americans blijven te lang hangen in hetzelfde riedeltje van onderdrukking. Heeft de Nederlandse cinema soms ook last van met altijd maar weer de WW 2 films.

De film kon er nog net mee door maar het was voor mij helemaal niet hoogstaand en hoeveel films gaan ze nog maken met telkens hetzelfde verhaaltje?

We weten het ondertussen al. Vermoeiend.

Het is een ludiek idee om vier prominente Afro-Amerikanen uit de tijd van de Civil Rights Movement onderling te laten stoeien over de achtergestelde positie van de zwarten in de Amerikaanse samenleving. En het zal wel geen toeval zijn dat regisseur Regina King deze film juist nu uitbrengt, in een tijd dat de Black Lives Matter-beweging aantoont dat de strijd om gelijke burgerrechten heden ten dage nog net zo actueel is als pakweg zestig jaar geleden. Er is op dat gebied alleen in theorie het een en ander veranderd; in het leven van alledag valt er nog een wereld te winnen.

Het is een rasechte acteursfilm, waarin op zich niet zo veel gebeurt maar de vlijmscherpe discussies je toch wel bij de les houden; tenminste als je je daarvoor wil openstellen. Triest om te beseffen dat relatief kort na deze fictieve samenkomst in Miami twee van de aanwezigen (Sam Cooke en Malcolm X) doodgeschoten zijn door gekleurde landgenoten.

terug efkens naar de jaren 60 doet goed goed gedaan

Mooie film en fijn debuut van King. De scènes in de hotelkamer verraden dat dit verhaal in eerste instantie als toneelstuk is geschreven. Er zitten een aantal boeiende dialogen tussen, met name die tussen de militante Malcolm X en Sam Cooke die hem tegengas geeft. Toontje van de film is daardoor niet drammerig.

Gelukkig wisselt King ook scènes af buiten het hotel, waardoor het als een film blijft aanvoelen. Acteerwerk is ook dik in orde, maar het is Odom jr. die voor mij de show steelt als Sam Cooke. De eindscene waarin hij A Change Is Gonna Come zingt gaf me kippenvel. Wat een prachtig nummer is dat toch.

3,5*

Overduidelijk weer zo'n toneelstuk waar dan een film van is gemaakt. Wel een bijzonder sterke binnen deze categorie overigens, met goede cinematografie en muziek. King weet je zo min mogelijk het idee te geven dat je naar een aangepast toneelstuk aan het kijken bent. Dit soort films kunnen ook erg aangenaam kabbelen en je helemaal laten opgaan in de ijzersterke dialogen en het spel van de acteurs. De cast bestaat uit relatief veel onbekende gezichten voor mij, maar iedereen weet te overtuigen. Odom Jr. sprong er echt uit, en Ben-Adir en de meer ingetogen Hodge spelen ook niet verkeerd.

De botsingen tussen Malcolm X en Sam Cooke vormen min of meer het hart van de film. We zien ook niet zozeer directe voorbeelden van racisme, maar vooral hoe de personages er door gevormd zijn en er mee omgaan. Het getuigt van goed schrijfwerk dat je voor iedere invalshoek begrip op kan brengen. Uiteindelijk is One Night in Miami ook meer een film die vragen stelt dan een die preekt, en dat is een verademing binnen de onophoudelijke stroom van films over racisme in de VS. 3.5*.

De titel verwijst naar de nacht van 25 op 26 februari 1964 toen bokser Cassius Clay [Eli Goree] zijn eerste wereldtitel won door Sonny Liston te verslaan in Miami. Dit fictieve verhaal brengt hem samen met drie andere invloedrijke zwarte generatiegenoten: activist Malcolm X [Kingsley Ben-Adir], American Football-legende (en beginnend acteur) Jim Brown [Aldis Hodge] en soulzanger Sam Cooke [Leslie Odom Jr.]. In een hotelkamer bekritiseren de mannen elkaars rol in de strijd voor gelijke rechten, gelijke behandeling en gelijkwaardigheid van zwarte Amerikanen. Kemp Powers bewerkte zijn eigen toneelstuk dat een interessant perspectief biedt op de betekenis van deze mannen – of wat hun betekenis had kunnen zijn. Maar noch Powers noch King slaagt erin te ontsnappen aan de toneelgebonden restricties van het origineel.

Verbaast me niets dat Regina King ook goed kan regisseren. Al gaat een flink deel van de eer ook naar het intrigerende scenario van Kemp Powers, gebaseerd op zijn eigen toneelstuk. En de uitmuntende cast. Wat blijf ik die Malcolm toch een fascinerende figuur vinden...

Tussen een overwinningsroes en een bekering. Of zoals 'One Night in Miami' (2020) een gefictionaliseerde nacht schetst waarin verschillende helden uit de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging elkaar ontmoeten. De bokser Cassius Clay (Eli Goree) is nog geen Muhammad Ali, maar begint interesse te krijgen in de islamitische overtuigingen van vriend Malcom X. (Kingsley Ben-Adir). De illustere burgerrechtenactivist heeft tegelijkertijd óók muzikant Sam Cooke (Leslie Odom Jr.) en footballspeler/acteur Jim Brown (Aldis Hodge) uitgenodigd. Het wordt een intense avond waarop de verschillende beroemdheden met elkaar redetwisten over wie het meeste invloed heeft in het Afro-Amerikaanse verzet. En dat terwijl zwarte wolken zich samentrekken rond Malcom X, want hij ziet aankomen dat er een moordaanslag zal worden gepleegd op zijn leven. Een moderne kijker weet al welke plek in de geschiedenis deze Afro-Amerikaanse helden hebben gekregen, dus ook welk lot Malcom uiteindelijk ten deel zal vallen.

Eerlijk gezegd heb ik weinig met de voorspelbare braafheid van de meeste biografieën, maar 'One Night in Miami' (2020) weet met de speelse opzet van een verzonnen ontmoeting bekende valkuilen te omzeilen. Geen heen en weer gespring door de geschiedenis om sleutelmomenten recht te doen. Geen algemene verwordingsgeschiedenis met een sentimenteel sausje en een platte boodschap. Genoeg ruimte voor nuances, tegenstrijdigheden en de feilbare menselijke kantjes van geportretteerden. Gewoon vier Afro-Amerikaanse iconen die met elkaar in de clinch liggen over wat hun nalatenschap zal betekenen voor toekomstige generaties. Het fictieve conflict kan werkelijk spannend worden omdat veel van de issues die deze mannen aansnijden - zoals politiegeweld, representatie en de miskende invloed van zwarte cultuur - nog altijd doorwerken in de tegenwoordige tijd. Door de contemporaine urgentie krijg je als kijker het gevoel dat er werkelijk wat valt te winnen of te verliezen in die verhitte discussies.

Naar het gelijknamige toneelstuk over 4 bekende zwarte figuren uit de 60's die na een overwinning door Cassius Clay, op een hotelkamer met elkaar in debat gaan. Samen zijn ze het eens over de onderdrukking van zwarte Amerikanen, elk met hun eigen ervaringen. Maar ze verschillen wel in de oplossing. De vrienden lijken elkaar doorheen die nacht wel te inspireren.

De film blijft vooral vasthouden aan het toneelstuk. Dus krijgen we hoofdzakelijk dialogen en 4 pratende acteurs in 1 ruimte. Regina King doet haar best om de vier mannen ook als een viertal neer te zetten, en niet per se te focussen op 1 van hen. Al komt Sam Cooke er wel het beste uit. Acteur Leslie Odom Jr. kreeg verdiend een Oscarnominatie (en andere nominaties bij filmprijzen) voor zijn rol als Cooke.

Het verhaal probeert af te stappen van het zwart/wit denken door de samenkomst van de verschillende visies. Geen grootse intro nodig, het verhaal is al veel verteld. Een interessant verhaal, al mist het toch de impact die het volgens mij wil bereiken.