The Devil All the Time (2020)

De periode van de jaren 50 en 60 worden erg mooi in beeld gebracht. Het gaat hierom 4 verhalen die uiteindelijk samen komen bij het hoofd verhaal. Het hoofd verhaal gaat over Willard Russell (Bill Skarsgård) en zijn zoon Arvin Russell (Tom Holland). Geen enkel moment tijdens deze film had ik bij Tom Holland "ooohhh ja die gast van Spiderman", wat betekent dat hij zijn rol erg goed neer wist te zetten. Dit geldt trouwens ook voor de rest van de cast. Robert Pattinson die ook een erg mooie maar vieze rol wist neer te zetten. Verwacht geen snelle film, alle verhalen worden met rust en zorg opgebouwd vandaar dat de film ruim 2 uur duurt. Maar tijdens die run-time wist de film mij te blijven boeien. Ook een leidraad in deze film is duidelijk het geloof wat rust en waanzin bracht in dit verhaal. Een film die thuis hoort in een filmhuis maar gewoon te zien in op Netflix. Aanrader? Absoluut!!

The Devil All the Time is een lekkere slowburner waarin je in het begin nogal naar een ietwat stuurloze film lijkt te kijken, maar het plot zit uiteindelijk goed in elkaar. Op het oog lijken het allemaal verschillende verhalen, maar uiteindelijk valt alles richting het einde van de film goed samen. De film profiteert ook van de goede setting. Het Amerika van de jaren 50 en 60 wordt sfeervol neergezet en ik kan altijd goed genieten van die kleine dorpjes en haar kleurrijke bewoners. In het verhaal komen een aantal kleurrijke personages voor. De een komt hierbij wat beter tot zijn recht dan de ander, maar al met al dient elk personage het plot prima en valt niemand echt uit de toon.

Gewoon intrigerend en Netflix heeft hiermee wel een van de betere films van 2020 die op het platform gelanceerd zijn. Maar alle zuurpruimen die zeggen dat Netflix nooit wat leuks heeft zullen waarschijnlijk deze film ook weer aan hun voorbij laten gaan. Kunnen ze daarna weer over een pauper actie film zeiken.

3,0*

Godsdienst gekkies

Ik heb een behoorlijke hekel aan top down georganiseerd geloof. Of het nu het Christendom is, de islam of een ander onzinnig verhaaltje. Het blijven organisaties gestoeld op leugens, bedreiging en bedrog. Terwijl dat nu juist hetgeen is dat ze afkeuren. Opheffen die handel dus.

The Devil all the time maakt ook duidelijk dat juist in de zwaar gelovige regio’s de misdaad welig tiert. Het is een slowburner die eigenlijk nooit echt op gang komt. Het is goed gespeeld en de jaren 50-60 sfeer goed neergezet. Maar meeslepend of spannend wordt het helaas nooit.

3,5

Als er nu nog mensen zijn die na het kijken van deze film nog in god geloven.

Geloof wordt hierbij wel erg te kakken gezet.

Verder vond ik het wel een prima film.

Er is een verschil tussen geloven en religie.

Wat was dit nog is een heerlijke film op Netflix! Altijd fijn als religie en geloof te kakken wordt gezet Ik stond/sta bij films/series altijd met het Anti-Kerk/religie in het algemeen en mét het "kwade", de duivel, niet omdat ik daar in geloof, want als het één bestaat, het andere ook en is allemaal gecreëerd door mensen om de menigte in bedwang te houden, het is eerder, omdat ik kots op die monotheïstische religies en dus de bijhorende mensheid, Amen! Verder nr de film, zeer boeiende karakters ook, die sterk worden neergezet dr de cast. Het is nog een vrij donker en hard werkje hoor, heerlijk voer voor op een zondag met de ganse familie ipv nr de kerk Enige minpunt, was puur het beeld, ondanks Dolby Vision, zat er serieuze ruis in het beeld, alle soorten instellingen geprobeerd, maar hoe die nu staan ingesteld op m'n LG Oled, is dit anders kei zalig beeld, ook is de snelheid bij info Netflix dikke 15Mbps wat normaal toch oké is en algemene Internetsnelheid op tv is 70Mbps (via kabel). Nog anderen deze ervaring?

Als atheïst vond ik het lastig om erdoorheen te komen. Na een tijdje kon ik the Lord niet meer aanhoren. Gelukkig werd er prima geacteerd , blijft knap hoe Britse en Australische acteurs en actrices dat redneck accent persifleren. Zelfs het dikke neefje van Harry potter deed het goed!

Verder is het een aardige film, niet geweldig, niet slecht. Voor Netflix zeker een goeie. Maar het zijn vooral de acteurs die de film dragen, niet de spanning , intrige of wat dan ook. 3☆

Leuk.

Een typische film die gebaseerd is op een goed verhaal. Niet dat ik dat verhaal heb gelezen, maar als ik deze film zo zie lijkt het me een goed, apart verhaal. Hopen dus dat de film het nog een beetje bij het bronmateriaal heeft gehouden, anders zijn mijn woorden snel ongedaan gemaakt.

De film is voor Amerikaanse principes opvallend duister en hard. Je ziet het niet vaak dat Amerikaanse films met zo'n cast toch nog best kunnen uithalen qua hardheid en gruwelijkheden. Honden die bijvoorbeeld gekruisigd worden. Nog niet vaak gezien in Amerikaanse Netflix-films.

Regisseur Campos heeft er een grote cast bijgehaald, en ook de juiste cast wat mij betreft. Holland doet het erg goed en maakt hiermee duidelijk niet alleen sullige types te kunnen spelen. Ook Skarsgård, Clarke en Melling spelen erg goed. Maar in het algemeen wordt er heel netjes geacteerd door de hele cast.

De film blijft boeien en het tempo zit er lekker in. Er gebeurt vooral heel erg veel, en enkele harde stukken vereisen vaak genoeg je aandacht. De film doet wel erg slim, maar het uiteindelijke plot is makkelijk te ontrafelen. Het had soms ook iets spannender gemogen, nu was het vooral boeiend.

De personages zijn op hun eigen manier leuk, vooral leuk dat er een hoop daadwerkelijk een eigen smoel hebben. Nog steeds zijn het bekende types, maar allemaal apart genoeg uitgewerkt om niet te irriteren. Vooral Pattinson verraste me, maar hij wil zich uiteraard graag losmaken van zijn vampierenpersonage.

Visueel toch een beetje teleurstellend. Soms wel aardige beelden, maar er had meer uitgehaald kunnen worden. Ik mis een beetje betrokkenheid in het camerawerk of claustrofobische regie hier en daar. Cinematografie had ook een klein toontje scherper gemogen.

De toon van de film, het goede acteerwerk en het boeiende verloop maken The Devil All the Time een geslaagde Netflix-productie. Dat zie je niet zo vaak meer, maar het kan dus toch. Jammer dat het visueel helaas niet zo geslaagd is als de film zelf, maar voor de rest valt er niet heel veel te klagen. Een goede film dus.

Sombere, sporadisch behoorlijk grimmige mozaïek van levens in het diepe zuiden van de VS, van het einde van de Tweede Wereldoorlog tot de jaren '60. Qua stijl heeft de film wel wat weg van het werk van de gebroeders Coen, mede door de maffe maar zeer effectieve voice-over, maar dit is wel meer duister en gewelddadig. Goed gedaan in ieder geval, met unaniem sterk akteerwerk. Vooral de doorgaans onuitstaanbare Tom Holland is hier heel goed. Gaandeweg verliest de film wel wat aan kracht en begint het gebrek aan daadwerkelijk plot zich te wreken, maar tot die tijd is dit een intens, verontrustend kijkje in de menselijke natuur.

Waanzinnig sterk gespeeld. Duister en intrigerend, klassieker wat mij betreft.

Erg verbaasd over alle positieve geluiden hier. Vond het een zeer matige film. Ik geloof niet, maar stoorde mij toch aan De manier waarop verschillende godsdienst fanatici hier worden neergezet. Lijken allemaal randdebielen die om het minste of geringste al aan het moorden slaan. Opeenstapeling van ellende zonder nuance of diepgang. Verhaallijnen volgen elkaar in hoog tempo op, maar worden zelden rustig uitgewerkt. Op eind worden ze wel aan elkaar geknoopt, maar dat levert eigenlijk niks nieuws of extra inzicht op. Meeleven of inzicht krijgen in beweegredenen of mechanismes van het kwaad lukt nergens. Zonde van het acteertalent.

Magnolia in het Zuiden. En het verleden. Geweld, religie en familie, allicht in essentie drijvende krachten in small town USA, zijn alomtegenwoordig in deze Altmaniaans meanderende film. Verteld door een auctoriaal vertellende auteur (!) die z’n alwetende, deterministische perspectief barmhartig aan de wilgen hangt voor het sympathieke centrale personage.

Prima film vond ik het. Tom Holland last zien dat ie zeker wel kan acteren.

Wat een zalige film, beste Netflix-productie die ik tot nu toe heb gezien!

Ik keek hier wel naar uit, de premise klonk veelbelovend, maar helaas.

Om te beginnen was de 50s/60s sfeer wel mooi neergezet, en laat Tom Holland zien dat hij een degelijke acteur is. Ook was ik wel benieuwd naar hoe het verhaal af zou lopen.

In mijn ogen ging het toch allemaal veels te langzaam, en alles wat er gebeurde was deprimerend. Geen enkele karakter met goeie bedoelingen of waar het echt goed mee afliep, alles was donker en er zat geen enkel lichtpuntje in het verhaal. Dit hoeft niet per se iets slechts te betekenen, maar ik begreep het punt ervan gewoon niet. Wat was nou de boodschap? De kerkgemeenschap zit inderdaad niet alleen maar vol met lieverdjes en rechtschapen mensen, dat is het enigste wat ik eruit mee kon krijgen. Helaas word ook daar een zwart-witbeeld van geschetst, alles was duivels en deprimerend en dat was het.

Geen vreselijke film, maar voor mij was het allemaal maar te langzaam en weinigzeggend. 2,0!

duistere sfeervolle slowburner... ik hou ervan

af en toe wel erg grimmig...

over het algemeen super goed acteerwerk

een van de beste films die ik op Netflix zag.... aanrader!

Alleen op deze pagina wordt al drie keer het woord slowburner gebruikt. Misschien moet ik het ook maar gebruiken

The Devil All The Time is een fijne film, die me bij momenten wat aan Brimstone deed denken. Uitstekend acteerwerk, broeierig sfeertje en een aantal door elkaar lopende tijd- en/of verhaallijnen. De na-oorlogse setting is over de gehele speelduur een genot om naar te kijken. In deze mozaïek valt één verhaallijn echter een beetje uit de toon. Het verhaal met Jason Clarke is namelijk niet altijd even boeiend en een beetje de vreemde eend in de bijt. Toch kruisen de dramatische, gewelddadige of soms bijna gestoorde lijnen zich uiteraard met elkaar in een fijne climax. Er zat echt wel meer in, maar Netflix levert eindelijk weer een puike film af.

3,5*

The Devil All the Time verraste me gelijk al door de bijrol van Pokey LaFarge wiens sound uitstekend past bij de film. Niet zo lang geleden, vast een jaar geleden zag ik hem nog op de Kruiskade in Rotterdam. Hij had een concert in de Maassilo. "Dat is een goede muzikant", mompelde ik tegen mijn kids die enkel opkeken van de markante personage met zijn gitaarkoffer. Maar goed. terug naar de film. De film doet qua soundtrack (klik) denken aan O Brother, Where Art Thou? (2000) en qua sfeer en acteerprestaties aan de films van de Coen Brothers, meer specifiek Fargo (1996). Verschillende scenes zijn echt steengoed en angstaanjagend en soms ook aangrijpend sfeervol met de compleet weirde personages die de film echt dragen á la Buscemi en de rest. Kopie van Fargo? Nee dat toch ook niet. Voorspelbaar is het ook zeker niet.

Ooit zag ik van Campos Simon Killer (2012) , een film waar de sfeer ook steengoed was maar het verhaal en acteerwerk net nog te kort kwam. Montorsi noemt deze film en het eerdere Afterschool. Heel anders qua verhaal acteerwerk, setting etc. Simon Killer was veel meer een kleine productie zonder te veel extra inzet op bv. de hele setting en sound (de sound was overigens ook niet slecht voor een indie heug ik me). De sterke indruk die in van Campos'Simon Killer had, is wél terug te zien: het gevoel voor licht en donker, een beklemmende sfeer.

Campos kreeg een denkbeeldig vinkje (in de gaten houden) achter zijn naam toen in Simon Killer keek. Campos' andere films staan al tijden op mijn moviemeterlijst, maar als zo veel films komen ze dan nét niet voorbij. En dan dit: zijn meesterwerk?

Zo dacht ik er dus ook over!

Redelijk drama. Het verhaal is eenvoudig maar wordt wel goed gebracht door Campos door de verschillende verhaallijnen met elkaar te verweven. De film kabbelt rustig voort zonder echt te vervelen, hoewel het soms wel op het randje is. Klein minpunt is wel dat het samenkomen van de verhaallijnen niet tot een verrassing of gigantische climax leidt. Het acteerwerk is verder in orde. Visueel ziet de film er erg goed uit met mooie settings en aankleding. Prima film. 3.5/4.0

De film kwam wat traag op gang, waardoor ik mijn aandacht zo af en toe wat verloor, gelukkig bleek dit niet fataal voor de film en werd het snel interessanter nadien de personages ouder werden en de verhaallijnen beter overliepen, mede dankzij het solide acteerwerk van Pattinson, die jammer genoeg wel iet wat weinig in beeld was.

Gisteravond de film op Netflix gezien en hij viel niet tegen. Zwaar gelovige mensen die helemaal doorgedraaid zijn door hun fanatieke geloof. De uitzondering was de nieuwe dominee die misbruik maakte van zijn geloof om jonge meiden te verleiden en zich te laten pijpen door zijn vrouw. Orale sex is m.i. uit den boze bij de gereformeerden, maar dat mocht de pret niet drukken. Tom Holland speelde uitstekend en maakte korte metten met degene die losgeslagen waren. Een aanrader.

Netflix is goed bezig. Volhouden dit niveau graag.

Vond je deze verhaallijn ook niet ergens het gevoel van Natural Born Killers hebben?

Ik had je eigenlijk wel slimmer ingeschat. Ergens heb ik een probleem met simplistische atheïsten die denken dat godsdienst gewoonweg een soort zwendel is, een onzinnig verhaal voor domme mensen. Zelfs een atheïst heeft een christelijke bewustzijn. Jij denkt dat je normen en waarden en het verschil tussen goed en kwaad kent van de Power Rangers of RTL Boulevard. En er zijn steeds meer mensen die niet geloven toch en kijk hoe ontzettend gelukkig de mensheid is... Of niet.. dit was sarcastisch bedoeld. Misschien moeten we allemaal buigen voor de god van Facebook en de god van Instagram en Apple en daar worden we betere mensen van.

En elke organisatie is gestoeld op leugens en bedrog. En neerbuigendheid naar een religie maakt jou niet slimmer, ook aangezien het erop lijkt dat je er echt helemaal geen kut vanaf weet maar wat je wel is dat je het wil opheffen.

God, heb ik op je teentjes getrapt?

Ik geef toch aan dat het vooral de organisatiestructuur is die me niet aanstaat. Los daarvan zijn de fabeltjes al lang niet meer houdbaar in deze tijd. Je kunt ook normen en waarden overeen komen op humanistische gronden. Heb je geen God of Profeet voor nodig.

En dan heb ik het maar helemaal niet over ‘practice what you preach’....

Haha nee.

Ik reageer op het laatste, dat je het wil opheffen. Ik heb meer problemen met structureel kindermisbruik en het onthoofden van mensen, dan noodzakelijk een top-down structuur. Politiek en vrijwel alle bedrijven hanteren deze structuur, dus dan moeten we vrijwel alles opheffen...

Ik ben niet gelovig en ik zie het niet zozeer als fabeltjes maar wel als universele verhalen waar je van alles uit kan halen en waar nog steeds over gediscussieerd wordt, over de bekentenis van de symboliek. Je lichaam is hardware en religie is software. En als je de software weghaalt waarmee vervang je het dan? Ook al ben je overtuigd atheïst dan draait die software op de achtergrond. Een groot probleem van onze tijd is een gebrek aan community en dat is iets wat religie brengt.

En dit was best een goede film. Ik had niet het idee om religie maar af te schaffen hierna. Het was een soort wraakfilm toch?

Ik denk dat je ook prima normen, waarden en communitiegevoel op andere wijzen kunt borgen. Het gaat mis zodra het van bovenaf wordt aangestuurd. Zodra zo’n stroming succesvol wordt corrumpeert de macht. Volgens mij heeft het Boeddhisme dat veel beter voor elkaar. Al geef ik toe dat ik los van de Dalai Lama niet echt goed weet hoe daar de top van in elkaar steekt. Maar het komt over als een veel plattere organisatie.

Als God Geloof heeft geschapen dan is het de duivel die religie heeft gecreëerd.

Erg naar 'The Devil All the Time' (2020) uitgekeken omdat ik southern gothic een warm hart toedraag. Op sommige vlakken stelt de film beslist niet teleur, zoals de gitzwarte sfeerschets van een naoorlogs Amerika waar een geweldcultus en een verknipte seksuele moraal doorheen verschillende generaties lopen. De grote geschiedenis (de Korea- en Vietnamoorlogen) als een leidmotief waaromheen verklaringen worden gevonden voor de innerlijke verscheurdheid van een natie. Met een imposante sterrencast om gestalte te geven aan allerhande kruimeldieven, psychopaten, corrupte dienders, geloofswaanzinnigen, maffiosi en andere randfiguren. En bij vlagen is 'The Devil All the Time' (2020) steen- en steengoed in hoe het ontroering weet te vinden in een narratief vol traumatisch geweld. Tegelijkertijd raakt de kommer en kwel toch een punt van verzadiging. Zo samengepropt in 't relatief korte tijdsbestek van één film. Ik begrijp niet goed wat de beweegreden is geweest om hier geen miniserie als 'True Detective' of 'Fargo' van te maken. Waar sommige bijrollen meer ruimte krijgen voor psychologische ontwikkelingen en het beoogde schok-effect effectiever kan worden gedoseerd. Nu doet het me minder dan eigenlijk zou moeten.