Antoinette dans les Cévennes (2020)

Vanaf 15 oktober in de bioscoop (Cinéart Nederland)

Je waardering voor deze romantische komedie hangt voor een groot deel af van je eerste indruk van hoofdpersoon Antoinette [Laure Calamy]. Je zou haar kunnen beschouwen als een hopeloos romantische naïeveling, maar ook als een impulsieve, irritante stalker. Antoinette is in ieder geval bepaald niet discreet te noemen, zoveel blijkt wel wanneer in de openingsscène waarin we kennis maken met Juffrouw Antoinette en Vladimir [een kleurloze Benjamin Lavernhe], de vader van één van de meisjes in haar klas met wie ze een affaire heeft. Na de afsluiting van het schooljaar zouden Vladimir en Antoinette er samen tussenuit gaan, maar zijn echtgenote Éleonore [Olivia Côte] heeft 'opeens' besloten dat het gezin een wandelvakantie gaat houden in de Cévennes waarbij dochter Alice [Louise Vidal] met een ezel als lastdier. Antoinette zit echter niet bij de pakken neer en besluit om op eigen houtje dezelfde wandeling te ondernemen, ook met een ezel, in de hoop dat ze zo 'toevallig' toch nog kan genieten van het gezelschap van haar geliefde.

Er zijn veel mooie plaatjes van de natuur om de leegtes in het scenario wat op te vullen en de ezel heeft een paar goede momenten, maar het plot is te mager en de affaire tussen de twee hoofdpersonen is weinig origineel uitgewerkt.

Zeer amusant. Oké, dun verhaal. Maar wel aanstekelijk een ook nog mooie beelden van de Cevennes. Weer zin in vakantie: maar dan wel zonder ezel!

De nationale nr 1 sport van Frankrijk (Vreemdgaan) speelt weer eens een hoofdrol in deze comedy die maar niet grappig wil worden. Zo ongeveer elke grap of komische situatie slaat de plank mis. Althans bij mij. Laure Calamy bewijst, ondanks haar naar mijn mening iets te uitbundige rondingen, dat vrouwen van 45 nog steeds erg mooi zijn. Haar slapstick achtige rol ging me echter al snel op de zenuwen werken.

Welke chagrijnige kleuters hebben hier op gestemd? Een onvoldoende??

Ik vond het een fantastische film! Grappig, prachtig, entertaining.

Haha, wat een type die Laure Calamy

Ze deed me trouwens erg denken aan Isabelle Carré. Ook zo'n actrice die goed neurotische rollen speelt.

Geweldige hoofdrol voor de ezel Patrick. Erg grappig om te zien hoe ze op een gegeven moment met die ezel de heuvel af stormt.

IMDb trivia fun fact:

Verder gewoon een aangename film over een wandelvakantie en die niet te lang duurt.

Heerlijke nonsens, met een charmant schoolfeestje als opener, een grappige avondmaal in de auberge en, gespreid over de ganse film, een resem verrassende toestandjes, ook romantiek, met Patrick, het ezeltje' als aangever.

Eerste keer dat ik Laure Calamy in een hoofdrol terug vind en ze doet dat vlot en spontaan. Een merkwaardige actrice vind ik toch. Uitstekend geschikt voor rollen als die van onze Antoinette.

Had liever een opgewekter Frans chanson bij de aftiteling gehoord dan de lazy voice of Dean Martin maar het was een genietbaar filmpje.

Verrukkelijk natuurlijk sowieso hoe in deze over het algemeen warme en bij vlagen best wel

grappige film het gezegde zo koppig als een ezel tot uitdrukking komt. Antoinette heeft veel

weg van een naieve spring in 't veld die volop gaat voor de liefde. Maar krijgt op den duur wel

haar twijfels omtrent haar grote liefde waarop dan ook al even naief boos op wordt gereageerd.

Het wordt allemaal tamelijk luchtig gebracht, en het predicaat komedie/avontuur lijkt mij

ook wel op zijn plaats, i.p.v. eventueel komedie/drama. Want enig drama wordt in de film

wijselijk vermeden. De fraaie aanwezige natuurlijke omgeving speelt ook een grote rol. Met

als even merkwaardige als mooie scene wanneer Antoinette (Verdwaald) ontwaakt in de

natuur, en zij zich even omringd weet door meerdere dieren. Heeft bijna iets sprookjesachtigs,

en geeft volgens mij des te meer aan dat de regisseur vooral wil aansturen op een zekere

ongedwongen puurheid. Met daarom ook een onbevangen Antoinette die voor de koppige ezel

Patrick op 't laatst zelfs even zoveel tederheid lijkt te voelen als voor haar geliefde. De film

balanceert per saldo ermee tussen komisch en aandoenlijk, met terdege een voorname rol van

de ezel Patrick. Met natuurlijk als vanouds de onvermijdelijke vraag hoe men dat weer voor

mekaar heeft gekregen. Want volgen dieren nu eenmaal niet als mensen de gewenste

instructies.

Een perfect filmpje voor een zoele zomeravond...maar net zo goed voor een koude winteravond, om je aan op te warmen.

De interactie tussen Antoinette en ezel Patrick is een feestje om te zien.

Laure Calamy mag er zelf ook wezen, haar wat vreemde neusje geeft haar iets grappigs van nature.

Wat een contrast met haar mededingster Eléonore (Olivia Côte) daar kreeg ik de rillingen van , brrr.

Fantastische landschappen, een leuk verhaal, en goed spel van de hele cast maken dit een zeer aangenaam schouwspel.

Voor mij had het nog wel wat langer mogen duren, al is de afsluiter wel leuk.

3,5* of 4*?

Hopla, 4*

Dit was nog een leuk filmpje geworden. Een soort roadmovie, maar dan met een ezel. Een eenvoudig verhaal, maar weet toch te boeien van begin tot einde. De film mocht gerust nog wat langer duren, heb me geen moment verveeld. De cast deed het ook prima.

De moeite om gezien te hebben.

Goeie film waarin een lerares de getrouwde vader van één haar leerlingen achterna reist. Een leuk plot met een tegelijkertijd sneu en leuk hoofdpersonage (het helpt dan ook dat Laure Calamy haar perfect weet neer te zetten). De interactie tussen de vrouw en de ezel zorgt voor vermakelijke momenten. Wellicht heeft het als geheel niet heel veel om het lijf, maar het kijkt wel heel gemakkelijk weg.

De film legt de volledige focus op Laure Camaly; haar houding en conversaties met een meereizende ezel. De mooie landschappen zijn meegenomen, maar de inhoud/komedie heeft weinig te bieden

Niemendalletje. Antoinette, een schooljuf, gaat haar minnaar Vladimir achterna in de Cévennes omdat ze niet een week zonder hem kan. Als onervaren wandelaarster begint ze een hiking trail vergezeld van een nukkige ezel, Patrick.

Met zo'n stom gegeven heb je ook een weinig boeiende film. De actrice Calamy vond ik erg onleuk met haar voortdurend gegiechel zonder enige aanleiding. Ze leek me nogal licht in haar hoofd. Het toeristische plaatje werd ook al niks. Echt zo'n film waarvan je je afvraagt waarom die precies gemaakt moest worden.

Gelukkig hadden we nog Patrick de ezel. Altijd leuk om een ezeltje als cast te hebben. Ik hou wel van die beesten. Het was zowat het enige wat me echt vreugde gaf aan de film. Ik vond ons Antoinette onuitstaanbaar, mede door de opzet van de film natuurlijk. Luchtig en satirisch, maar wel irritant hoe Antoinette als een eerste de beste bakvis achter haar minnaar aan holt. Of achtervolgt ... mee op wandelvakantie met zijn gezin.

Hier en daar wel een leuke scène zoals wanneer ze zichzelf aan de groep moet voorstellen en waarom ze daar werkelijk is. Stil werd het toen even om dat af te sluiten met een Mitterand's antwoord "et alors?".

Een zomerse film dat wel. Ik kan me inbeelden dat dit buiten de zomer nog minder cachette heeft. Nogmaals, enkel Patrick is op niveau. De rest is bijzaak.

Begint leuk en wekt interesse maar zakt na een uur in.

Toch niet met tegenzin gekeken, is ontspannend aangezien er niet echt na te denken valt.

Zo ontwapenend en pretentieloos...

Aangename rustige film met grappige momenten, niet om in een deuk te liggen, maar was zo eens iets anders, een vrouw die er op uittrekt met een ezel om haar minnaar op vakantie te volgen. Als je er aan begint wil je ook weten hoe het verhaal eindigt, ik dacht er toch zo over. Ook al zat er geen actie in en ging het nogal traag, de film zat best goed in elkaar. Mooie omgeving waar de film zich afspeelt.

Samen met je minnaar stiekem op vakantie gaan, lijkt een leuk en spannend plan. Maar als het anders loopt, wat dan? - Antoinette trekt naar dezelfde plek als Vladimir en familie. Ze ontmoeten elkaar, maar alles gaat niet zoals ze had gehoopt. Ongelukkig wordt ze er ook niet echt van, want de avonturen die ze beleeft, maken veel goed.

Er zijn: de andere mensen die ze ontmoet, de uitgestippelde wandelingen, de Cevennes zelf. Maar er is bovenal het lastdier dat haar toegewezen wordt, de ezel Patrick. Een echte ezel, die zijn nukken heeft en haar een enkelverstuiking laat oplopen. Maar stilaan worden ze beste maatjes: Antoinette en Patrick. Aan het einde kunnen ze mekaar nauwelijks meer missen ...

Eigenlijk een heel amusante komedie. met niet enkel Antoinette in de hoofdrol, maar ook Patrick en de Cévennes.

Als je tegen iemand die je ontmoet, bij het afscheid kunt zeggen: "Zorg goed voor jezelf!", is dat hartverwarmend.

En dat is het wat deze film voor mij was (is): hartverwarmend! (Een heerlijke film voor een te warme zomeravond!) ***

Niet zo'n mooie film voor mij