The Duke (2020)

Vanaf 2 december 2021 in de bioscoop (Paradiso Entertainment Nederland)

Wil deze toch wel graag zien, trailer was leuk. Komt nu eindelijk deze week uit zo te zien.

Amusante film met een innemende hoofdrolspeler die over een fijn gevoel voor humor beschikt en het hart ook nog op de goede plek heeft. Ook wel fijn, een film die niet tussen 150 en 180 minuten duurt.

Geen boeiende film, humor is ver te zoeken. Het laatste kwartier is iets beter.

Vervelende film over vervelende mensen. Alleen die ene zoon is ok. Die man is een over het paard getilde eikel, die vrouw is compleet verzuurd, en die andere zoon, ach, die deugt ook gewoon niet.

Heerlijke, tragi-komische film. Geweldig geacteerd. Wat zijn die Britten toch goed.

Het waargebeurde verhaal van Kempton Bunton [Jim Broadbent], een eigenzinnige activist voor rechten van ouderen, die in 1961 terecht stond omdat hij het waardevolle schilderij uit de titel ontvreemdde in de hoop daarmee voldoende geld te vergaren om één van zijn ambities te financieren. Luchtig niemendalletje zou veroordeeld zijn tot de vergetelheid zonder de perfect gecaste Broadbent en het sublieme ondersteunende spel van Helen Mirren als Bunton muizige echtgenote. Amusant maar weinig beklijvend.

Jim Broadbent en Helen Mirren. Met die twee kanjers in de lead in een Engelse komedie kan er weinig misgaan. Dat gebeurt ook niet. Ik heb mij kostelijk vermaakt. Absoluut hoogtepunt het hilarische kruisverhoor in de rechtbank:

Do you know the address of the bucket shop?

- Why? Do you need a bucket?

De laatste film van de veel te vroeg gestorven regisseur Roger Michell.

Uitstekende film over een man die het niet eens is met de tv-belasting die hij moet betalen. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal over een kunstroof begin jaren '60 dat hier een film oplevert die van begin tot eind onderhoudend is. Twee heerlijke rollen van Helen Mirren en vooral Jim Broadbent in deze laatste film van Roger Michell. Een nipte 4.0 sterren.

Ik kan de positieve reacties helaas niet delen. Ik had hooggespannen verwachtingen naar aanleiding van de reviews en de trailer, maar de film heeft deze niet kunnen waarmaken. Eigenlijk hebben ze elke leuke scene van de film in de trailer weten te stoppen en wat overblijft is een wat saaiige, langdradige film die snelheid mist. Er is weinig mis met de acteurs: die doen hun werk goed en vooral Jim Broadbent speelt authentiek en sterk. Maar dat is helaas niet genoeg: zelfs met slechts 96 minuten voelt het als een lange zit waarin maar weinig gebeurt. Er wordt te veel tijd genomen - vooral in het middenstuk - wat weinig toevoegt aan de film of het verhaal. En de film kan de klasse van bv. Mike Leigh niet halen waarbij slecht het maken een schets van het leven in een arme Engelse volkswijk voldoende is om je bij de les te houden. Absoluut hoogtepunt van de film is het verhoor in de rechtszaal. Maar ik kan er toch niet meer dan 2,5 ster voor geven. Jammer, er had voor mijn gevoel veel meer in gezeten met een beter script.

Ik ben iets milder dan bovenstaande reactie, maar ik begrijp ze wel. De trailer was geweldig en deed me reikhalzend uitkijken naar deze luchtige Britse film. Ik miste deze in de bioscoop en ervoer dat de release toch wel wat op zich liet wachten.

Jim Broadbent doet het geweldig. Al bij al een aimabel personage met vooral het hart op de juiste plaats, maar tegelijk een vervelende luis in de pels met al zijn principes. Zoals steeds werkt die typische Britse sfeer en humor erg aanstekelijk. Al konden die achtergronden van arbeiderswijken en rokende schoorstenen van de fabrieken misschien visueel-technisch wat beter, maar dat was uiteindelijk ook niet echt van belang voor de film.

Vooral de scènes in de rechtbank waren geweldig, net als de kibbelende dialogen met zijn vrouw Dorothy (Helen Mirren). De andere scènes vond ik niet geweldig en eerder opvulsel. Maar ik stoorde er me weinig aan. Voorts onderhoudend en een prima wegkijker.

Weer een klein Brits pareltje....maar we hebben er al zoveel de revue zien passeren de laatste jaren. Niet slecht, maar ook geen wow!! Acteurs zijn zoals steeds prima. Verder om vlug te laten wegebben.....

Een geniale film met een geniaal verhaal.

In Hollywood zijn ze bezig met de zoveelste herhaling van zetten in het MCU, terwijl het VK een waargebeurd verhaal uit de recente geschiedenis haalt. Guess who wins that one. The Duke speelt geniaal met de emoties van de kijker, herinnert de brallende rechtsgeorienteerde kijker aan zijn bescheiden komaf, en wijst er fijntjes op dat het volk wel degelijk een stem heeft tegen de overheersing van het grootkapitaal - want, ja, de class struggle was nog nooit zo actueel als nu, met de groeiende kloof tussen arm tot niet heel arm, en zoveel geld dat je je daar niet zo heel lang geleden nog voor schamen zou. Tijd dat dat maar eens terugkomt.

Vanzelf zijn het grotendeels Broadbent en Mirren die de film dragen - de setting eind-jaren 50, begin jaren-60 is overduidelijk wat te moeilijk voor het budget in de scenes in de grote stad, maar komt er volstrekt herkenbaar uit waar de actie speelt. Thuis, in een vergelijkbaar huis als waar ik in opgegroeid ben, met overwegend bruine behangetjes - waarvan ik dan maar in het midden laat of dat van de tabaksrook kwam of dat dat zo bedoeld was. Even kenmerkend wel de relatie tussen Broadbent en Mirren - waar je tegenwoordig na vijf minuten afscheid neemt van elkaar met zo’n zweverig oordeel dat je geen vlinders meer voelt, hebben deze twee iets anders met elkaar, waarbij eeuwige trouw niet voor God gezworen is maar oprecht gevoeld wordt.

En die sfeer ligt hard over de hele film heen - loyaliteit, integriteit, alsof je een van de oude strijdliedjes van Billy Bragg hoort. En met de afgelopen jaren van absurditeit in het VK, wat hoop je er dan op dat ze daar eindelijk weer eens een draai terug maken, weer terug het land van the helping hand willen worden. Want dat wil iedereen toch eigenlijk zo overduidelijk, en de enige reden dat dat niet lukt is het gebral van een stel strikt op eigenbelang gerichte politici en hersenloze kiezers die achter hun populisme aanlopen alsof we terug zijn in de jaren-30 - met een beetje hulp van de grote techbedrijven, Cambridge Analytica en enge lieden met heel, heel veel te veel geld.

Ik hoop van ganser harte dat deze film weer een paar mensen over de streep trekt. En waarom ook niet - alles klopt gewoon in het verhaal, en je kan het zonder enig probleem zien als een metafoor voor de huidige maatschappij. Laten we weer een beetje naar elkaar omkijken, en de man met het geld de vinger geven.

Had een bepaald verwachtingspatroon bij deze film, deze film moest toch wel erg goed zijn!? Kijkend naar de sfeer, acteerwerk en zelfs de humor in de rechtzaal op het einde van de film kun je zeggen dat deze film aan de verwachtingen voldoet. Maar toch blijft er ergens wat knagen dat er meer in had gezeten. De scene waarbij Kempton Bunton (Jim Broadbent) zijn ontslag krijgt voelt aan alsof er teveel gekneed wordt om het verhaal in een bepaalde richting te duwen. De opbouw van een spanningsboog wil niet echt op gang komen. Kempton Bunton lijkt in de problemen te komen door het gestolen schilderij, maar zo voelt het niet.....het verhaal kabbelt verder tot het eind. Maar ondanks deze gemiste kans blijft het een film die zeker nog wel het kijken waard is. Laat je verrassen door setting en karaters die worden neergezet, niet alleen door Jim Broadbent als Kempton maar ook Helen Mirren als de norse Dorothy Bunton.

"The Duke" of hoe een pientere burger zich in de rechtszaal uit de nesten werkt door alleen maar waarheden te verkondigen en tezelfdertijd de harten van, jawel, éénieder verovert.
Komedie, naar een waar gebeuren, die toch ook de gevoelige snaar weet te raken.
Brits natuurlijk, in humor, tijdsbeeld, decors...
Prachtig ondersteund door twee klassebakken: Jim Broadbent voorop, maar ook Helen Mirren.
Zeer genietbaar.

Goed geacteerd, maar wel vrij saai. En dat voor nog geen 90 minuten. Ook had ik meer humor verwacht.

Een film in de traditie van Ealing Studio komedies en een leuke cast, wat kan er mis gaan?

Op een papier is dit dus een film die me heel goed zou moeten liggen, maar hij viel me wat tegen. Jim Broadbent is hier geniaal, maar de jaren 50 spruitjeslucht (ook al speelt het zich af in 1961) en de volkse humor waren toch niet helemaal aan mij besteed, terwijl dat soort humor me meestal wel ligt.

Ik vond de film op een of andere manier toch moeilijk om doorheen te komen. Terwijl ik films over anti-helden meestal zeer kan waarderen kwam het geheel op mij nogal stroperig over. Het was het vaak allemaal net niet.

De decors zijn vrij grauw en de apathische rol van Helen Mirren zijn daar debet aan.

Ook al gaat het om een liefdeloos huwelijk, ik had dan toch liever iemand als Brenda Blethyn of Sue Johnston in die rol gezien.

Ik heb me er toch nog wel enigzins mee vermaakt, vooral dankzij de strapatsen van Broadbent.