Eli (2019)

Ja dit vond ik een hele toffe film! Goeie sfeer en met verschillende elementen, van horror en jump-scares tot ook wel een paar humoristische momenten. Dat Eli niet echt een autoimmuunziekte heeft zie je natuurlijk van mijlenver aankomen, zeker omdat zijn ouders niet enorm panikeerden toen - aan het begin van de film - zijn pak bij het verlaten van het motel scheurde en ze dat improvisorisch met tape herstelden. Maar wat mij betreft is de kracht van de film dat je de hele film met een personage meeleeft en erachter probeert de komen of het de geesten zijn die slecht zijn, of toch de dokter en verpleegsters, of toch de ouders, om er uiteindelijk achter te komen dat het hoofdpersonage zelf de slechterik van het verhaal is. Knap gedaan, ik had het einde zo niet aan zien komen. Zeker leuk op een relaxte zaterdagavond!

Effectief horrorfilmpje dat heel wat verrassingen in petto heeft. Niet dat alle verhaalelementen even goed werken en hier en daar oogt het landhuis waar de film zich afspeelt erg nep, maar goed, overwegend is dit de moeite waard. De spanning wordt knap opgevoerd en er zijn veel rake enge momenten. Zoals zo vaak in dit genre ontspoort de boel een beetje richting het einde, maar al met al zeker niet verkeerd.

Uiteindelijk nog çava horrorfilmpje geworden, een braaf horrorfilmpje dat wel, maar de sfeer zat toch wel goed, net als de opbouw n 2de helft vd film n einde vonk hem echt wel fijn, met een atypisch duivelskind ? En daar hou ik sowieso al van, de duivel is nooit ver weg?

Beste Foy.

Prima horror filmpje van Foy. Hoewel hij met zijn debuut lekker low budget als een jonge hond bezig was, is het toch altijd wat afwachten of hij er echt wat van kan. Met Sinister 2 maakte hij al een degelijk vervolg, maar hier lijkt al meer zijn echte talent duidelijk te worden. Hij brengt het tempo al lekker snel. Bubble Boy gaat worden genezen in een apart kliniek. Al snel krijg je de, gebruikelijk geesten die hem waarschuwen voor iets, voor de kiezen en een apart meisje dat bij zijn raam staat. Het is niet meteen bel de krant verheffend maar Foy maakt het jongetje niet achterlijk en de geest scenes zijn erg vakkundig in beeld gebracht. Paar echt leuke vondsten. Dat hij aan zijn shirt word getrokken, dat hij condens wegveegt en geest ook weg is. Het is allemaal iets leuker dan gemiddeld.

Het einde is uiteindelijk ook leuk. Deze film doet eigenlijk wel goed wat Brightburn verkeerd doet. Daar weet je al heel snel dat we met een evil superman te maken hebben. Maar hier is de reveal veel slimmer en leuker gedaan. Ik denk dat Foy nog wel meer kan, wellicht iets meer van dat Iers grauwigheid er weer in doen.

Prima Netflix film! Ik zie een stijgende lijn.

3.5 sterren.

De laatste 15 minuten zag ik niet aankomen, goed gemaakt.

Redelijke film maar niet meer dan dat. Acteerwerk was vrij aardig en het verhaal was redelijk. Krappe 6 in cijfers uitgedrukt.

Verrassend goede horror film met een fijne sfeer, fijn acteerwerk, mooie shots en een zeer verrassend en onverwacht einde. Voor mij een vier sterren film. 4*

Ineens zit je naar een soort excorsist te kijken.

Verwarrende medische handelingen en theorieën over een totaal onduidelijke ziekte. Een spookhuis mysterie. Tot een Exorcist kloon, en eindigt als Carrie. Het is weer zo laat.
Even over de medische handelingen die de film er meteen inknalt: die hinten overduidelijk naar the Exorcist. (opa preekt: de exorcist toont echte medische handelingen en dit is overduidelijk poppenkast). Ondanks de clichés en het onlogische (en bombastische) script best vermakelijk en leuk/lief gedaan. prima voor een avondje chipz en bier met je brein op snooze.

Best een aardig spannende film tot het einde. Ik heb me letterlijk rot gelachen zo nep.

Goede film. Veel meer moet je er niet over zeggen anders is het niet verrassend meer.

Twist op het eind heel vet, zag ik niet aankomen. Maar dan probeer je wat losse eindjes aan elkaar te knopen en kloppen er zaken niet. Het ritueel in sessie 3 had direct uitgevoerd kunnen worden, waar waren die eerste 2 sessies voor? Het gedrag van de moeder op het eind valt niet te matchen met even daarvoor toen ze Eli probeerde te beschermen. En waarom moet de zoon van de duivel wachten tot net voor zijn dood, voordat hij zijn krachten kan tonen? Ik laat mijn fantasie graag de loop, maar er ontbrak teveel logica.

Keek lekker weg en tot het eind onduidelijk hoe of wat.
Meer had ik bij deze film niet nodig en meer was het ook niet.
Deed wat het moest doen en het pilsje erbij maakte het af.

Na wisselende meningen op internet over deze film werd ik toch wel nieuwsgierig. Mensen zagen blijkbaar ook demonen na het zien van deze film. Kan ik me niet voorstellen maar ik vond het toch een prima film. Zat goed in elkaar, vond vooral het einde spannend en zag het totaal niet aankomen

Ik vind hem wat overschat. Meer dan videotheekhorror is het imo niet. De buitenopnames van het huis ogen ronduit goedkoop, de acteerprestaties zijn niet best, het verhaal moet het volledig hebben van de twist aan het eind. Met alle uberkritische beoordelingen van de bioscoop horrorfilms op MM in het achterhoofd verbaast het me dat zo'n tweederangs film zulke positieve beoordelingen scoort.

Goeie en spannend film! Tot dat de laatste 20minuten aanbreken....wat een ruk 'twist'. Heeft voor mij echt de hele film verpest. Zo zonde 2,5*

Do you know what happened to the boy who asked too many questions?
He got answers?

Deze op Netflix te bekijken horror is helemaal niet zo slecht. Maar het duurt wel enorm lang voordat de ontknoping in het verhaal je compleet verrast. Het inleidende gedeelde deed me een beetje denken aan “Midnight Special”. Een piepjong ventje wiens dagelijks leven beperkt is tot een met plastiek geïsoleerde kamer en zonder ruimtevaart-achtige uitrusting de deur niet uit kan. Blijkbaar heeft Eli (Charlie Shotwell) op latere leeftijd een auto-immuunziekte gekregen en is blootstelling aan buitenlucht en zonlicht levensbedreigend voor hem. Samen met zijn ouders, Rose (Kelly “10X10” Reilly) en Paul (Max “Spectral” Martini), is hij op weg naar de enige redding die hem nog rest. Een volledig steriel gemaakt oud herenhuis (met het uitzicht van zo’n typisch spookhuis) waar Dr. Horn (Lili Taylor) een specifieke genen-therapie toepast om medische gevallen als Eli te behandelen.

Na deze medisch georiënteerde inleiding verschuift de aandacht naar het paranormale. Voordat je het beseft worden clichématige spookverschijnselen bovengehaald. Dus de hele reutemeteut die je tegenkomt in standaard spookverhalen, passeert hier ook de revue. Van opduikende schimmen in een spiegel tot schrijfsels die in een door adem bewasemd raam verschijnen. Ondanks dat het standaard horrorfilm-truckjes zijn, worden ze toch effectief gebruikt om je te doen opschrikken. Maar ondanks dat, is het lang wachten op de belangrijkste verhaalwending op het einde van de film. En die wending doet het verhaal in zijn geheel kantelen. Op dat moment besef je dat je er helemaal langs zat wat je giswerk betreft. Het is dus wel een aanrader om de film in zijn geheel te bekijken en alzo een antwoord te krijgen op alle vragen die je jezelf stelde.

Dat is misschien wel het sterkste aspect van “Eli”. Het mysterieuze karakter. Wat soort behandeling is het wel dat Dr. Horn praktiseert? Want je zal zien dat het niet zo’n conventionele behandeling is. Het is een pijnlijke procedure waarbij een virus in het ruggenmerg wordt geïnjecteerd om aldus de falende genen te repareren. En wie zijn de geestverschijningen die Eli tormenteren? Zijn ze goedaardig? Of kwaadaardig? Dat is iets dat Eli zelf tracht te ontdekken terwijl hij opgesloten zit in zijn steriele kooi. Zijn ouders en de medische staf wijten zijn waarnemingen aan de genomen medicatie en wimpelen het af als hallucinaties. De enige die Eli gelooft is Haley (Sadie Sink), een lokaal meisje waar Eli wel eens gesprekken mee heeft via een enorm uitstalraam. Van waar Haley komt en wat ze daar doet, is ook weeral een raadsel. Naarmate de tijd verstrijkt, zie je de argwaan groeien bij Eli.

Maar zoals ik al eerder zei: “Wacht tot de ultieme onthulling”. Tot dan moet je een doorsnee spookverhaal zien te verdragen zonder al te veel hoogtepunten. Toch enkele lovenswaardige woorden over het acteerwerk van Charlie Shotwell. Voor zo’n jonge kerel is het niet zo evident om een heel palet van emoties te hanteren. En hij deed dit op een overtuigende manier. De andere personages hun inbreng is redelijk beperkt te noemen. Max Martini speelt de vastberaden vader. Lili Taylor de geheimzinnige dokter. En Kelly Reilly is niet meer dan de bezorgde moeder die haar zoon nog eens wil omhelzen. Niet direct Reilly’s meest adembenemende acteerprestatie. Dat is weggelegd voor haar rol in “Eden Lake”. Al met al is “Eli” niet direct een opwindende film. Het is niet uitermate slecht maar vergt wel ietwat geduld. Wachten op het einde is dus de boodschap. En dit is dan ook de laatste keer dat ik het herhaal.
Alleen deze boodschap vond ik wel schromelijk overdreven: “New Netflix horror movie Eli is terrifying viewers to such an extent that some have claimed to be “seeing demons” after watching.”

“Eli” nu te bekijken op Netflix

2.5*

Best een goede film, die jonge acteur Reilly speelde het goed. Alleen het einde vond ik matig leek veel op de Exorcist.

Let op let op De Muggen ?

Niet dat het allemaal nou zo geweldig was, maar het gebeurt nog maar zelden dat we een hele horrorfilm lang met elkaar speculeren over wat het verhaal zal zijn en/of positief verrast zijn door de uitleg van hoe het allemaal blijkt te zitten. Alleen daarom al prima de moeite waard om deze even mee te pakken als horrorfan. Dikke voldoende. Duurt gelukkig ook net niet te lang om je aandacht te verliezen tijdens het iets minder boeiende - maar nog steeds niet heel onaardige - intro, dat 90% van de filmduur beslaat.

p.s. Ben ik overigens wel blij dat ik van tevoren geen recensies heb gelezen, want als je als gevolg daarvan verwacht dat een boeiend en ietwat verrassend plot het beste aspect van de film zal zijn, dan neemt de waarde daarvan tijdens het kijken van de film spontaan al af.

Niet bijster goed , maar de opbouw en vooral de twist zelf ( die je echt niet ziet aankomen ) zijn genoeg voor een goede voldoende .
Prima horror vermaak !
3*

Ik vond deze film eerder een drama dan een horror, het ging enigszins richting een thriller. Door die laatste richting waarin de film ging, bleef de film mijn aandacht behouden. Echter in het verloop van de film kwamen steeds meer 'spoken'/'geesten' in beeld, dit haalde de realiteitszin weg. Steeds meer. Dat het op het einde (laatste 20 minuten) tot een exorcisme film ontaardde was een grote deceptie voor mij. Ik ben nu niet bepaald een exorcisme film fan. Geesten in een film kunnen soms verklaard worden door inbeelding, dus nog enigszins (gevoelsmatig) realistisch. Jammer, ik had een beter einde, met een meer realistische verklaring, verwacht. Er zijn veel meer betere films om te gaan kijken dan deze. Deze film komt niet eens in de buurt van een horror. Het valt eerder in het genre Drama en/of Fantasy (als daaronder ook de exorcisme films vallen). Een verrassend einde hoeft niet altijd goed te zijn: ik was in ieder geval onprettig verrast (einde film). Alsof de creativiteit en het geld op waren aan het einde van deze film.

Weer een film die zogenaamd 'de engste van het jaar' zou zijn en waar mensen na afloop 'demonen' zouden zien én weer trap ik er in. De enige demoon die ik zag was deze film. Wat slecht, totaal niet spannend en over het laatste half uur zal ik maar niets schrijven. Helaas weer een Netflix film die mij niet weet te overtuigen.

“Take a deep breath in. Blow out all your candles. Make a wish.”

Wederom een Netflix productie die in het genre horror tegen weet te vallen. ‘Eli’ is een film met een leuk concept dus ik verheugde me erg op de zit maar, ondanks dat wist de film mij eigenlijk nergens echt te boeien. De film is constant vrij voorspelbaar en nergens werd het echt spannend. Er word veel gezorgd voor horror scenes, en hier en daar werd de druk hoog opgevoerd maar je zag het toch al van een kilometer afstand aankomen, dat was wel zonde.

De film begon erg leuk met de introductie van de zieke ‘Eli’, die lijdt aan een auto-immuunziekte. Hij word door zijn ouders richting een kliniek gebracht waar hij in een experimentele behandeling terecht zou komen om deze ziekte te verhelpen. Echter komt Eli in een huis te recht waar het spookt maar de spoken proberen hem iets te vertellen en te helpen. Het blijkt dat er allemaal doden vallen binnen de praktijk en dit word gedaan door een bepaalde ritueel, de dames blijken namelijk allemaal nonnen. Het einde heeft me verrast waar Eli duivels blijkt te zijn en het satanisme erg van toepassing kwam.

Ja het einde heeft mijn stem toch wel weten op te krikken maar voor de rest stelde de film (zoals ik al een paar keer zei) niet heel veel voor, was het nergens echt heel spannend of eng en wist het me meer en deels niet heel erg te boeien. Vooral nog doet Netflix wel goede pogingen en gaan de films er wel op vooruit want qua concept was de film gewoon goed.

De cast was prima, Charlie Shotwell deed het leuk als ‘Eli’ al heb ik het nooit echt met kindacteurs, ik heb het sowieso niet met kinderen misschien is het dat wel. Ook Kelly Reilly, Max Martini en de dokter Lili Taylor deden het wel leuk maar het was nergens hoogstaand dat het acteerwerk er uit vloog, vrij neutraal gedaan en zeker geen hoogvliegers.

Dus, een leuke zaterdagmiddag zit zeker al waren mijn verwachtingen misschien iets té hoog dan dat de uitwerking was, er zijn slechtere Netflix films gemaakt gelukkig.

2.5*

Vond het einde juist een van de betere van de horrorfilms van de afgelopen jaren, topper.