Motherless Brooklyn (2019)

Motherless Brooklyn is prima verfilmd met een groteske rol voor Norton. Op het begin van de film krijgt zijn karakter c.q. aandoening weinig geloofwaardigheid. Nadat de film wat verder op gang komt zie je hem ook beter in zijn rol komen. Het verhaal is prima om te volgen. Of het de lange speelduur weet te rechtvaardigen breng ik nog in twijfel. Alhoewel ik me toch niet echt heb verveeld. De sfeer van de tijd is duidelijk geëtaleerd.

Sfeervol misdaad drama met prachtige jaren 50 beelden van een nostalgisch Brooklyn.

Deze langzame bijna 2.5 uur durende film is echt een acteer film.

Behoorlijke zit maar zeker de moeite van het bekijken waard.

3.5*

syndroom van Gilles de la Tourette,if ,if,if

ze syndroom was behoorlijk zacht,bracht alleen maar wat lach momenten.

bruce willes laat jezelf kaal,zonder dat grijze.

sfeertje jaren 50 mooi,maar het gebruik van verdofende middelen slecht in beeld gebracht,of waren ze reacreatie gebruikers?

nah no way.

en snap niet waarom hij uit de nacht club word gezet?

deze film is te snel afgewerkt en laat heel veel liggen,te veel had meer in kunnen zitten 3 sterren

Uitstekende film over een privé-detective die onderzoek doet naar de moord op zijn baas. Een onderhoudend en prima plot met ook goed uitgewerkte personages. De hele sfeer van de film ademt een klassieke film-noir (en zeker niet alleen vanwege de setting van de jaren '50). Een cast met aardig wat bekende namen, en de rol van Edward Norton is hem op het lijf geschreven.

Mooie film van de prima acteur Edward Norton (o.a. Primal Fear, 25th Hour en The Illusionist), die hier tekent voor de regie, terwijl hij ook een hoofdrol speelt in Motherless Brooklyn, over een privédetective, die aan zichzelf is overgeleverd omdat hij lijdt aan een 'condition'. Hij verontschuldigt zich telkens weer voor zijn aandoening, maar scheldt er ook telkens weer op los. Consequent zijn de hoofdbewegingen, die horen bij het syndroom van Gilles de la Tourette.

Ademloos gekeken. Prachtige film. Sfeer van 50’s staat als een huis. Prima verhaal. Aanrader dus!

Deze tweede film van Edward Norton als regisseur is een ondermaatse, Chinatown-achtige misdaadfilm, volgestouwd met de gebruikelijke genre-cliché's. Daarnaast is de film te lang, te kunstmatig en te oppervlakkig uitgewerkt om de lange speelduur te kunnen rechtvaardigen. Een privédetective die lijdt aan het syndroom van Gilles de la Tourette is leuk gevonden, maar Norton overtuigt niet voldoende in de hoofdrol en het script kent gewoonweg te weinig spanning en intriges. De degelijke supporting cast (vooral Alec Baldwin is hier erg goed) doet zijn best, maar het blijft allemaal een beetje steken in goede bedoelingen.

Edward Norton speelt zijn rol heerlijk, de sfeer van de film is erg goed, de bijrollen zijn fantastisch maar toch is het plaatje niet compleet. Te onoverzichtelijk, veel te lang. Helaas.

Heeft wel iets, maar mist ook iets. Voor een niet getrainde regisseur is het zeker niet slecht. Natuurlijk zit Norton al gemakkelijk 20 jaar in het vak en heeft hij met heel wat grootmeesters mogen samenwerken. Het sfeertje was alom tegenwoordig en dat maakt dat de film niet snel saai wordt. Je zit er al vrij snel in, maar qua verhaal werd ik er nergens wild van. Beetje Chinatown-achtig inderdaad, maar wat mij betreft vooral interessanter geacteerd / geregisseerd en een broeierig sfeertje. Blijkt voorlopig toch niet echt mijn genre te zijn, die politieke misdaaddrama's.

Een zich langzaam ontrafelende neo-noir met jazzclubs, private eye's en prachtige auto's en met regisseur Edward Norton zelf in de hoofdrol als tweederangs privédetective met Tourette's. Helemaal mijn soort film en zo'n fantastische poging hebben we sinds Polanski's Chinatown niet meer gezien okay Scorsese dan misschien nog. Gezien de wat matige score voor het hedendaagse publiek schijnbaar wat te weinig actie, doe mij minimaal één zo'n film per jaar en ik ben een tevreden filmfan.

Ik doe mijn hoed af.

Het acteren was geweldig van Norton!

Dafoe was ook op zijn best. En de rest was ook goed! Wat was dit een prachtig verhaal vertelling.

Prachtig de sfeer van de jaren 50. En de muziek was zo mooi en perfect!

Mijn advies, bekijk dit in je eentje thuis.

Saai, vol plattitudes en duidelijk een vehicel voor meneer Norton's politieke voorkeur. Gaap.

Een film van meer dan 2 uur is altijd wel een risico, maar hier stoorde het eigenlijk niet. Je leert de personages goed kennen en de sfeer in de film stond me ook wel aan. De cast deed het ook prima en kwam overtuigend over. Verder zag de film er ook goed uit en ook de muziek paste goed bij de film en het verhaal.

De film viel beter mee dan gedacht en heb me er zeker niet mee verveeld, vond het wel een aanrader.

Erg fijne jazzy detective die me aan zowel Angel Heart en LA Confidential deed denken. Niet zo goed, maar vond het wel een sterke film. Geweldige cast en mooi tijdsbeeld. En Trump is natuurlijk ook nooit ver weg.

4

Zwoele detective waarbij je als kijker alle klassieke elementen van film-noir kan afstrepen. 4*

Norton zet hier toch wel weer een mooie rol neer.

Zijn personage en gespeelde gilles de la tourette met dwangstoornis was erg overtuigend en deed mij direct denken aan zijn rol in "Primal Fear" of die van Dustin Hoffman in "Rainman", gewoon heel erg goed dus!

De totale cast, is ondanks de wat kleinere rollen, ook erg sterk met William Dafoe, Bruce Willis, Cherry Jones en Alec Baldwin, die altijd naar behoren spelen.

De setting in deze film, is naast de acteerprestaties van Norton, echt geweldig..!

De stad, de straten, de huizen, de auto's(!), de inrichting van de kantoren en clubs, de kleding, de kapsels, werkelijk alles is tot in de puntjes verzorgd en straalt een en al 50's uit.

Dit is echt een film waar je heel rustig voor moet gaan zitten en bijna 2,5 uur genieten van wat je ziet, met een constante heerlijke jazz op de achtergrond!

Het verhaal wat vertelt wordt is "gewoon" goed, zonder grote plot twist of spectaculaire gebeurtenissen.

Het is zeker niet het meest spannende verhaal, maar door al het bovenstaande, verdiend deze film zeker een half punt tot een punt meer!

8,5

4*

Motherless Brooklyn is een buitengewoon sfeervolle film. Maar sfeer is dan ook integraal onderdeel van het genre. Het neigt bij vlagen wat naar saai, maar biedt genoeg aankleding en aandacht voor detail om het interessant te houden.

Liefhebbers van de film-noir komen aan hun trekken. Gleufhoeden, oude auto's, licht en donker, een voice-over, jazz muziek en natuurlijk een moordzaak die klein begint maar waar uiteindelijk veel meer achter blijkt te zitten.

Hoewel de film weinig biedt wat je niet al een keer - en meestal beter - zag, is het wel een feit dat dit soort films nog maar weinig gemaakt worden. Daarom ben ik vergevingsgezind en ga ik het niet hebben over de clichés. Ik ga het zelfs niet hebben over het feit dat de film een verkapte kritiek op het beleid van Donald Trump zou kunnen zijn, of de ietwat geforceerde inclusie van zwarte personages. Neem nou het personage Laura, met een relatief hoge functie op het stadhuis. De geschiedenisboeken vertellen echter dat zwarten in de jaren 50 nog steeds achterin de bus moesten zitten. Dus het voelt toch een beetje aan als het 'blackwashen' van de geschiedenis. Verhip, nou heb ik het toch over de geforceerde inclusie. Sorry.

Gek genoeg vond ik Bruce Willis het slechtste onderdeel van het geheel. Dat komt omdat ik zijn kop onderhand vooral associeer met talloze superslechte films waarin hij een kwartier komt opdraven. Wat hij ook speelt, altijd maar die smalende, laconieke gezichtsuitdrukking.

Alec Baldwin laat zich de laatste jaren met name van zijn komische kant zien (met name zijn Trump persiflage) maar desondanks wist hij me wel te overtuigen. Ster van de show is toch wel Willem Dafoe.

Visueel had het nog wel wat interessanter gekund allemaal. De eerste paar minuten met Alec Baldwin zijn erg geestig, als je zijn gezicht niet ziet. Of de marijuhana trip waarbij Edward Norton afzinkt in de diepte. Dat soort dingen hadden er meer in gemogen, dat zou de film zeker boven het maaiveld uit tillen.

Degelijke film, echt leuk om weer eens een film noir te zien.

4 sterren

Hele goeie rol van Norton.

Prachtige film. Een geweldige scene in de jazz club. Briljant.

Veelbelovend aan de buitenkant, maar de inhoud kon me totaal niet boeien. Goeie cast, saai verhaal.

De sfeer is zeker in het begin weinig authentiek en dat doet voor mij een enorme afbreuk aan de film. Het is leuk om Norton weer eens te zien in een grote rol, als is hij wel typisch gecast. Ook het stukje film noir komt wat geforceerd over. Opvallend om Norton weer herenigd zien te worden met Suplee, al valt laatstgenoemde behoorlijk uit de toon. Helaas heeft Dafoe een wat kleinere rol, ik had hem graag wat meer gezien. Het tweede deel van de film maakt wat goed, maar al met al een kleine voldoende: *3.0

Jeetje wat irritant, gauw afgezet.

Ik ben wel een fan van Edward Norton, maar misschien had ie de regie beter kunnen overlaten aan iemand anders. Bruce misschien want die had toch maar een kort rolletje. Het verhaal is leuk bedacht maar de uitvoering wat minder. Rollen worden uitstekend gespeeld zeker van Edward zelf maar ook van Laura Rose. Sowieso zit het wel snor met de sfeer van de film. Hier en daar moest er ook een komische noot gemaakt worden kennelijk. Dat kwam er niet overal lekker uit moet ik zeggen. Er werd ook zoveel verteld dat je het verhaal niet overal duidelijk naar voren kwam. Wel in grote lijnen. De details wat minder. Het eind had zeker beter gekund. Een groot geheim bleef daardoor een groot geheim. De tic was aardig alleen lastig te vertellen. De reacties waren dan ook lang niet altijd goed bij zo'n moment jaren 50. Een film met veel plussen en minnen maar toch ruim voldoende.

Film 3.5

Beeld 4,5

Geluid 4,5

Wel vermaakt met deze film, met een ijzersterke en zalige Edward Norton.

Edward Norton geeft een zeldzaam goede vertolking van iemand met Gilles de la Tourette weer, nog nooit zo begaafd uitgebeeld gezien. Grotesk is het beslist niet, zoals hier en daar gesteld wordt, dat is het syndroom..!

Sfeervolle misdaadfilm van heel lang geleden, jaren '50, nog steeds actueel.

Vanavond SBS 9.

Er gaat heel veel mis in deze film. Zeker het begin voelde aan als het resultaat van een brainstormsessie waarvan elk opgeworpen idee in de film verwerkt moest worden. Misdaad, drama, actie-comedy (op de grens van slapstick); het is een groot ratjetoe. Ik zat me af te vragen hoe zo'n cast gecombineerd kon zijn met zo'n slechte regisseur. Het antwoord is dus dat een van de sterren van die cast de regisseur is. Enfin, na het rare begin (met een zeer fletse Willis) ontwikkelt de film zich in een redelijk onderhoudende detective waarbij vooral de intrede van Laura Rose maakt dat je alsnog betrokken raakt bij het verhaal. Zij en Lionel zijn gewoon fijn lief voor elkaar en dat is leuk om naar te kijken. Maar dat is het dan ook wel. Niet voldoende dus. Norton kan het beter bij acteren houden.

If! If! If!....I have a condition...

Geen superbeoordelingen maar wel een cast die de aandacht trekt. Daarom toch maar voor een paar euro aangeschaft in een actie bij Bol. Buitencategorie blijkt deze Motherless Brooklyn niet te zijn, maar een meer dan prima en degelijke film absoluut wel.

Fraai gaat Motherless Brooklyn in ieder geval wel van start. Want wat een ontzettend mooi tijdsbeeld wordt er gecreëerd van New York in de jaren '50. Prachtig zijn de donkere straten of bijvoorbeeld naar wat ik vermoed de verlichte Brooklyn Bridge. Wauw! De visuele stijl plus kleurenfilters zijn werkelijk prachtig. Dan is er de jazzy soundtrack die ook oh zo heerlijk in het gehoor ligt. Nee, deze film kan al bijna niet meer stuk. En het volgende pluspunt dat niet zo zeer heel goed is als wel afwijkend, anders en daarom verfrissend, karakter Lionel 'if, if, if' Essrog. En met enorm geklungel en de dood van hun baas Frankie, Franklin, Franco begint de film en is de hamvraag met wat voor klus Frankie bezig was.

Van zijn collega's hoeft Lionel het niet te hebben, sterker, Lionel lijkt de enige die zonder de leiding van Frankie te kunnen opereren en start zijn eigen onderzoek. Hoewel geremd door zijn aandoening lijkt Lionel toch zeker niet op zijn achterhoofd gevallen en blijkt bovendien brutaal ondanks verschillende waarschuwingen. Langzaam maar zeker ontrafelt Lionel een complot dat van alle tijden is en vooral draait om macht en kapitalisme. En ja inderdaad, zoals een andere kijker ook al vaststelt zijn er veel parallellen met Chinatown uit 1974. Een behoorlijke plot een aardig twist op het einde is.

De speelduur is niet zozeer een issue dat het een vervelende en lang zit is, toch is het tempo wel regelmatig even een beetje zoek en is de vraag of de film iets pakkender geweest had kunnen zijn met een iets korter en directere aanpak. Het ruime plot daargelaten moet deze productie, geregisseerd door Norton zelf, het toch vooral van zijn sfeer, muziek en tijdsbeeld hebben en daar slaagt de film meer dan in. Daarom wat mij betreft meer dan prima voor een keer.

Styling, sfeer, acteerwerk... prima in orde allemaal. Norton doet het állemaal en pakt aardig uit. Die heerlijk tic is een fijne laag. Ik ben ook Norton-fan. Maar... het thema spreekt me niet aan. En 2,5 uur is echt veel te lang. Zonder echte spanning en in dit trage tempo is het te moeizaam. Dan kruipen er wat clichés in, hoewel er een 'intelligent' verhaal verteld wil worden. Na anderhalf overwoog ik serieus hem af te zetten, en dat heb ik zelden. Niet omdat het slecht was, maar kon mijn aandacht simpelweg niet houden.

Leuk boek, lauwe film. Norton vond het om de een of andere manier een goed idee om het allemaal in de vroege jaren '50 te plaatsten (schat ik). Het verfrissende in het boek, de tic, maar vooral de gedachten achter die tic, hoe ermee om te gaan, dat werkte hier voorla in het nadeel. Het was vooral een tic, zo'n ding waar een actuer denk een interessant haakje aan te hebben. Hier ontwikkelde de film zich tot een thriller, terwijl dat in het boek toch eerder de backdrop was. Nu ja… heel spannend vond ik het allemaal niet. De 'romance' maakt ook amper indruk en is wel erg ongeloofwaardig en dan die retrojazzromantiek… geeuw!

En dan nog iets: ik vind Trump ook een walgelijk, verachtelijk figuur, maar die opzichtige paralellen met de 'schurk' van dienst vind ik een beetje cheap, onproductief en wekken vooral weerzin. Hier neemt Norton toch echt wel te veel hooi op zijn vork. Misschien dat boek maar eens herlezen…

De cover nodigt uit tot kijken, de aanhef oogt prima maar het verder verloop biedt te weinig inleving om een er groots detective verhaal of iets boeiend van te maken.