The Laundromat (2019)

Mooie omnibus over witteboordencriminaliteit. Goeie cast ook. Wil hem eigenlijk gelijk weer kijken. Dikke 4*

Poging tot uitleg van de Panamapapers en offshorebedrijven, Zelf wist ik er al het een en ander van en deze film heeft er mij niet echt iets over bijgeleerd. Kan mij dus inbeelden dat een leek van deze film geen bal zal van snappen. Had het zelf soms moeilijk om te volgen. Vind wel dat de zg. fourth wall hier goed geslaagd is. Gary Oldman en Antonio Banderas doen meer dan hun best om het allemaal uitgelegd te krijgen. Maar globaal gezien kon film mij niet echt boeien. Was niet helemaal meegezogen in verhaal. De opzet van enkele nevenverhalen vond ik ook niet zo geslaagd, te veel details die overbodig waren en film onnodig moeilijk maakten. The Big Short was dan net iets beter geslaagd. Maar ok, blijft een Netflixproductie. Cast was ok en deden voortreffelijk hun werk...

Ja wat moet je zeggen over deze film die geen betere aanprijzing kon krijgen dan de aangespannen rechtzaak.

Ik had deze film ook vast laten liggen als ik daar niet over gelezen had.

Het is wat rommelig gemaakt en eerlijk is eerlijk ik heb ook niet alles begrepen van de schimmige financiële wereld waar ik geen expert van ben.

Maar enig inzicht geeft het wel en fascinerend is het ook.

Mooie rol van Meryl Streep, eigenlijk een dubbelrol, en beide neergezette types behoorlijk karikaturaal en dat past goed bij haar.

Best wel leuk.

Ik heb het eigenlijk wel voor Steven Soderbergh. Hij heeft voor mij nog geen topfilms afgeleverd, maar zijn films hebben meestal wel iets, een soort eigenheid en vlotheid waardoor ze toch boven het maaiveld uitkomen. Ook The Laundromat, over materie die mij eigenlijk niet echt interesseert, is een vlot filmpje.

Satire kan mij meestal niet echt laten lachen, maar het is wel een handig middel om bepaalde zaken aan te kaarten. Met het duo Antonio Banderas - Gary Oldman ligt het er allemaal heel erg dik bovenop, maar op zich vermaakt dat wel. Zij worden gebruikt als onderwijzer in dit verhaaltje. Soderbergh maakt het erg gemakkelijk kijkbaar en legt het vlot uit, maar het blijft eenmaal een kluwen zonder eind. Er zal altijd wel een dubieuze vennootschap zijn die een andere dubieuze vennootschap indekt.

Het is uiteindelijk ook de slotmonoloog van Meryl Streep - vervelend als altijd - die dat nog eens heel erg duidelijk maakt. Het maakt de aanklacht er nog eens duidelijker op, maar de film helaas niet beter. Het eindresultaat is evenwel compact en vlot genoeg, dat zeker.

3

Geinig filmpje dit. De aanpak van Soderbergh is krankzinnig genoeg om van een onderwerp als de Panama Papers een onderhoudende film te maken, ook al is er genoeg op aan te merken. Het niveau van een Big Short wordt nergens gehaald. Het zegt wel wat over de film dat het oppervlakkige vermaak van de scènes met Banderas en Oldman (amusant over de top met dat accent) het leukste onderdeel van de film is.

Meryl Streep vond ik ook best op haar plaats in deze film, zowel als het wat serieuzer wordt als wanneer ze met haar acteermaniertjes weer nét wat teveel aandacht weet te trekken. Vond de verhaallijn met haar personage ook een stuk pakkender dan die met die Afrikaanse miljardair. Daar werd de film me wat al te cynisch. Dat is uiteindelijk misschien ook wel het grootste probleem van de film. Het blijft allemaal wat te afstandelijk omdat er zo nodig hip van scène naar scène en van toon naar toon geschakeld moet worden. 3.0* ruim dan maar.

Zal wel aan mij liggen maar er is geen touw aan te knopen.

Soderbergh doet een poging om de relevante, maar ook erg complexe onthullingen uit de geruchtmakende Panama Papers te verfilmen in de vorm van een tragikomedie. Gebaseerd op het boek “Secrecy World” van de gelouterde onderzoeksjournalist Jake Bernstein doen Jürgen Mossack [Gary Oldman] en Ramón Fonseca [Antonio Banderas] een poging om uit te leggen hoe zij hun enorme fortuin verdienden en daar later de prijs voor betaalden, alsmede hoe belastingparadijzen het voor hun mogelijk maakte om zoveel slachtoffers te maken. Centraal staat het verhaal van Ellen Martin [Meryl Streep], die na de tragische dood van haar echtgenoot [James Cromwell] een droomappartement koopt van de levensverzekering. Haar plan wordt op het laatste moment gedwarsboomd, maar Ellen laat zich niet zomaar afschepen. Oldman en Bandera’s schmieren er flink op los in deze zonderlinge mix van komedie en drama dat niet zozeer nieuwe inzichten biedt in ‘The Panama Papers’, maar wel de draak steekt met het systeem dat deze vorm van belastingvermijding mogelijk maakte. Streep houdt de boel nog net overeind. Soderbergh probeert één en andere wanhopig (en te vergeefs) op te leuken met visuele huzarenstukjes. Dat is Sharon Stone als Ellens makelaar.