Loro (2018)

Haha, wat moet je hier nu van zeggen.

Heb wel geregeld moeten glimlachen om die gladde aal Silvio van wie elke vorm van kritiek lijkt af te glijden.

Maar waarom nu deze sfeerschets van 2,5 uur? LIjkt me echt een gevalletje final cut van de regisseur want studiotechnisch is het volstrekt nutteloos.

Springt van oeverloos gedraal naar lekker villeine visie op politiek in Italie.

Bizar en lastig filmpje.

Het was genieten van de megalomane huizen en boten, idiote feesten en een acteur die het erg goed deed als de clown Berlusconi. Nu nog een keer zo'n dergelijke film over zijn idiote evenknie genaamd "Trump".

Onsamenhangend als je het aan mij vraagt

Onsamenhangend misschien, maar wel lekker.

Een frustrerende Sorrentino. Bij vlagen magistraal zoals de fraai gestileerde zwembadscène met tientallen halfnaakte vrouwen in afwachting op hun kapitalistische messias. Of de scènes waarin Toni Servillo een perfecte Silvio Berlusconi neerzet, als een omhooggevallen beroepsoplichter die van alles en iedereen vervreemd is geraakt in zijn vruchteloze strijd tegen de vergankelijkheid. Op een oppervlakkige manier is deze Berlusconi aimabel en stoer, maar tegelijkertijd klinkt er in Servillo's spel een triestige oude man door. Wiens leven van decadentie en seksuele gratificatie hem tot een eenzaam en fragiel mens hebben gemaakt. Naarstig zoekend naar datgene wat altijd buiten zijn bereik zal liggen, want ook hij is ondergeschikt aan het onverbiddelijke verstrijken van de tijd. De ironie wil dat zij die op zoek zijn naar manieren om dichterbij hun object van verlangen te komen, niet zien wat de prijs is die hun messias er zelf voor moet betalen. Namelijk dat de warmte en de verdieping van menselijke relaties aan hem voorbijgaan.

Maar is 'Loro' (2018) een goede film? Zoals altijd weet Sorrentino de machinaties van de macht te verbeelden met z'n absurdistische metaforen en een fantastische gebruik van locaties. Groots, decadent en met een triestige ondertoon. Desalniettemin moet een regisseur een verdomd goede reden hebben om een film 151 minuten te laten duren en bij deze zwanenzang van Sorrentino bekroop me iets te vaak een zekere irritatie om gemaakte scriptkeuzes. Hoeveel blote vrouwenborsten zijn er eigenlijk nodig om Berlusconi's pornoficatie van de media mee te onderstrepen? En waarom heeft de eerste helft van de film eigenlijk zo weinig raakvlak met de tweede helft? Het betekent thematisch een heleboel dat het personage van Sergio Morra (Riccardo Scamarcio) probeert om gewillige vrouwen te verzamelen voor die ingang bij de grote messias. Vervolgens wordt Morra's sociale klim bijna volledig van tafel geveegd en gaat het alleen nog over Berlusconi zelf. Het probleem met 'Loro' (2018) is dat het symboliek een doel op zich laat zijn en daarmee weggaat van een logische plot- of karakteropbouw. En dat terwijl 't nu ook weer niet zulke diepgaande inzichten biedt om deze fragmentarische keuzes te rechtvaardigen.

Wel weer een toffe film. Mooie vrouwen en feestjes (begeleid door lekker cheesy muziek) rijgen het verhaal in veelal grappige, maar ook vaak nogal losstaande scènes aan elkaar. De satarische insteek was ok, maar ergens blijft het jammer dat het daarbij blijft en Silvio mytisch blijft en er amper karakter uitdieping is. What's the point kun je je afvragen. Het antwoord is dat de onzin eigenijk 2,5 uur vermakelijk en stijlvol is.

Ik geloof graag dat het zo lijkt, maar in werkelijkheid is deze film een gecondenseerde versie van twee films die bij elkaar opgeteld bijna drieënhalf uur duren. Ik vraag me af waarmee dat weggeknipte uur gevuld is, want ik vond deze tweeënhalf uur al aan de tamelijk lange kant...

Film begon heel interessant. Ook veel mooie en naakte dames. Maar op een gegeven moment is het maar een saaie bedoeling. Verhaal boeide bijna niet meer. Jammer.