Wild Rose (2018)

Vanaf 16 mei in de bioscoop (eOne)

Lijkt me een heel fijne film, Jessie Buckley was fantastisch in Beast.

Misschien niet de meest vernieuwende films, maar vond hem heel sterk in elkaar gezet. Niet eens zo cliché als ik had verwacht. Maar uiteindelijk is de film vooral zo goed dankzij Jessie Buckley. Acteert en zingt de sterren van de hemel. De nodige komische nuance is ook heel prettig.

4*

'Wild Rose' vormt geslaagde film over Britse popcultuur - Elsevier Weekblad - elsevierweekblad.nl

Muzikaal drama over Rose-Lynn Harlan [Jessie Buckley], een jonge vrouw die moet kiezen tussen haar verantwoordelijk als moeder van twee kinderen (een dochter van 8 en een zoon van 5) en de jacht op een droomcarrière als country-zangeres in Nashville. Ze is net vrijgekomen uit de gevangenis wegens een drugsdelict en haar moeder [Julie Walters] is - begrijpelijk - sceptisch over de toekomst van haar dochter. Rose-Lynn weet een baantje te bemachtigen als schoonmaakster bij Susannah [Sophie Okonedo], die Rose-Lynns talent bij toeval ontdekt en Rose-Lynn stimuleert om haar droom na te jagen.

Vrij formulematig verhaal bloeit op door Buckleys levendige vertolking en het prima werk van de altijd uitstekende Julie Walters. Regisseur Tom Harper weet bovendien op subtiele, maar effectieve wijze de fluctuaties in de relatie tussen Rose-Lynn en haar kinderen op visuele wijze over te brengen. En wie ooit een bezoek wil brengen aan Glasgow, doet er goed aan een bezoekje in te plannen aan Glasgow's Grand Ole Ory.

Een erg vermakelijke film. Jessie Buckley speelt haar rol goed en er komen mooie liedjes in voor. Het verhaal interesseerde mij van begin tot eind. Ik vind het niet bijzonder indrukwekkend, maar wel leuk om naar te kijken en te beleven. Ook de kinderen spelen hun rollen sterk en overtuigend. Een 7. 3,5*

Weer eens een film over echte mensen ipv over pratend speelgoed, superhelden of een bezeten pop. Ik hou wel van films over echte mensen, zeker als ie gesitueerd is in de wat minder gepolijste buurten waar de mensen gewone mensen problemen het hoofd moeten bieden.. Ik heb me dan ook prima vermaakt met deze film. Beetje drama, beetje humor en voor country nog best prima muziek.

Een mooie film over een alleenstaande moeder, die koste wat het kost carrière wil maken als countryzangeres. Ik heb aan de film een goed gevoel overgehouden, niet in de laatste plaats door de lekkere countrymuziek, die rijkelijk aanwezig is.

Jessie Buckley is een aangename verrassing, niet alleen als zangeres, maar ook als actrice. Julie Walters heb ik sinds Educating Rita (1983) nog nooit op een zwakke acteerprestatie kunnen betrappen.

Voor mij typisch zo’n film waarvan ik het jammer vond, dat ie afgelopen was.

Country is niet zo mijn ding en line dancing al helemaal niet maar... tjee, wat heb ik genoten van deze heerlijke, best wel eenvoudige maar mooie film!

Goeie film over een alleenstaande moeder die net uit de gevangenis komt en het liefst country-zangeres wil worden. Simpelweg een fijne feel-good-movie met een prima verhaal over een vrouw die zichzelf nog moet vinden. Mooie personages en Jessie Buckley weet de aandacht goed naar haar toe te trekken in de titelrol.

duurde >half uur voordat er wat vaart in kwam.

wilde m al afzetten,maar toen het hoe langer hoe meer vorderde werd het enigzins de moeite waard.

het is meer drama dan muziek.

het draait natuurlijk wel om de muziek,maar vooral hoe een alleenstaande moeder die net uit de gevangenis komt,haar draai probeerd te vinden in de country muziek omdat ze daar goed in is.

maar ook te maken heeft met 2 opgroeiende kinderen.

het sukkelt een beetje door,maar wordt nergens een echt spektakel.

leuk om gezien te hebben,maar daar is dan ook alles mee gezegd

“No-one wants to see a convicted criminal up there.”

“Johnny Cash was a convicted criminal, you ball-bag.”

Sterk. Wild Rose kent een voorspelbaar verloop, en alleen tegen het einde wanneer Rose naar Nashville reist geeft regisseur Tom Harper een ijzersterke draai aan het voorspelbare feel good einde. Uiteraard wil Harper de kijker met een goed gevoel achterlaten, maar Rose-Lynn leert wel een wijze les. Dat het voorspelbare plot geen moment stoort komt door het fantastische en oprechte acteerwerk van Jessie Buckley (een actrice met een schitterende glimlach). Buckley heeft samen met Julie Walters een aantal geweldige momenten, en je moet wel van steen zijn om niet ontroerd te raken wanneer Buckley op het laatst ‘Glasgow (No Place Like Home)’ zingt.

Mooi uit het leven gegrepen drama die een goed beeld schept over een aan lager wal geraakte jonge vrouw die zweeft tussen de kille realiteit en dromen. De droom en wens iets te bereiken nog steeds in de country scene. Het moederschap en ongelukkige verleden lijken hier roet in het eten te gooien. De film is soms kil en grauw. Maar weet ook te ontroeren en op te zwepen als de sfeervolle country sound je even meeneemt in de passie die Rose-lynn heeft met dit genre. Dat hoofdrolspeelster Jessie Buckley ook echt een moppie kan zingen helpt zeker mee. Enige persoonlijk nadeel voor mij was dat ik maar niet kon wennen aan het vreselijke Schotse accent. Verder prima film.

3.5*

Aangenaam kennismaken met de wulpse Jessie Buckley ( haar witte laarzen blijven mij bij... ). Jessie doet het schitterende in deze eenvoudige, maar emotionele film. Doorspekt met enkele rake country-nummers leverde het mij kortom een geslaagde kijkavond..

Dit is nu eens een film die je naar een einde voert die weinigen zouden voorspeld hebben. Daarom niet minder mooi. Integendeel. "There ain't no place like home" en het zijn mooie momenten in de film wanneer het tot Rose-Lynn doordringt dat ze niet thuis hoort in dat commerciële, haaierige en opgeblazen Nashville..
Film onthoudt zich van overdreven sentimentaliteit maar schetst uitstekend en uiterst scherp de huiselijke problematiek.
Julie Walters is zeer goed als de bezorgde moeder maar Jessie Buckley is verbluffend in deze al bij al sociale film met een overduidelijk Brits cachet.
Niet het overbekende semi-bio filmpje maar verrassend goed.

Prachtig !!!

Het leven van een countryzangers uit Glasgow, ver weg van het droomparadijs Nashville. De jonge vrouw wil haar dromen najagen, maar 'vergeet' daarbij haar kinderen en de realiteit van het leven. Tot daar dan die 'drie akkoorden en de waarheid'... Je kan al wel bedenken wat je in deze film kan verwachten. En toch is het een zeer mooie film.

Jessie Buckley schittert in de titelrol en kan blijkbaar ook wel wat zingen. En de film is meer dan een rise & fall van een muzikale ster. Een film over ouderschap en de vraag waar de balans is tussen ouder zijn en je eigen dromen volgen. Misschien is de film niet origineel qua opzet, het heeft toch wel een hart. En weet met de nodige ontroering een lach en een traan te bezorgen. Soms moet dat niet meer zijn.

Weliswaar aan de zoet-sentimentele kant, maar Jessie Buckley is wel een heel fijne actrice om naar te kijken, ook in Chernobyl en I'm Thinking of Ending Things.

De film is een ode aan country en doorspekt met talloze fijne nummers en beelden van Glasgow en Nashville. Audiovisueel is er (dus) weinig op de film aan te merken.

Waar de film wel tekort schiet is vooral in de personages om Rose-Lynn heen. Zo vond ik de rol van Susannah tijdens het kijken wat vaag; waarom wil ze zo graag dat Rose-Lynn doorbreekt? Is ze simpelweg zo filantropisch of ziet ze in Rose-Lynn misschien iets wat ze zelf zo graag had willen zijn? Haar overenthousiasme en pushy gedrag deed me denken dat er meer achter zat.

Ook is nooit duidelijk waarom Rose-Lynn liegt tegen haar over haar eigen kinderen. Het maakt haar onsympathiek terwijl er niet eens echt een reden voor is.

De boodschap van de film lag er soms te dik bovenop ('het geluk heb je thuis al') maar overall geen slechte film.

3,5*

Best prima film, maar ik weet er eigenlijk niets over te schrijven, en dat zegt ook wel iets. Het doet op zich niet zo heel veel nieuws, behalve dan dat het zich afspeelt in Schotland, iets dat altijd wel leuk is om te horen.

Jessie Buckley is erg goed, een erg veelzijdige actrice die ik inmiddels in uiteenlopende rollen heb gezien, en zingen kan ze blijkbaar ook nog.

3,5*

Een verhaal over ambitie dat weliswaar enigszins voorspelbaar verloopt, maar dat me toch twee uur lang geboeid liet kijken. Dat komt vooral door de realistische setting die neergezet wordt, en het begrijpelijke verhaal: een talentvolle vrouw moet op jonge leeftijd haar ambities opzij zetten vanwege haar kinderen, maar is hier nog niet klaar voor en blijft dromen van het sterrendom. Dit leidt tot destructief gedrag en meerdere keren had ik het gevoel te kijken naar een grote puber, iemand die zelf nooit helemaal volwassen is geworden doordat ze een deel van haar jeugd moest missen. Haar moeilijke verhouding met haar kinderen wordt invoelbaar neergezet, evenals de frustraties van haar moeder.

De film wordt echter vooral gedragen door de hoofdrol van Jessie Buckley, die naast overtuigend acteren geweldige vocale prestaties neerzet. Ik las dat ze in eerste instantie dan ook zangeres was, en pas later is gaan acteren. Vooral de countrynummers die ze ingetogen zingt komen binnen.

Mooie meeslepende film over zelfliefde en keuzes maken. En daarnaast een hele boel goede muziek.

4*

Deze muzikale film bekeken en het was wel een aanrader. Heel overtuigd gespeeld door Jessie Buckley die ook heel goed kon zingen. De muziek is niet echt m'n favoriete genre, maar ik vond het zeker niet storend. Het verhaal verveelde ook niet, een prima film.

Prachtige film!

Ik ben geen country liefhebber, hoewel ik sommige nummers goed kan horen. Na A star is Born proberen meerdere filmmakers dit trucje te herhalen. Zo leek het ook even met Wild Rose te gaan.

Maar niets is minder waar. Een fantastische Jessie Buckley (kende haar niet) draagt de film van begin tot eind. Niet alleen een geweldige zangeres, maar ook een zeer verfijnd actrice. Iemand die met gemak de camera bespeeld, daar gaan we nog veel van horen.

Zoals hierboven al beschreven is neemt de film je op gegeven moment mee in een drama besprenkeld met country en laat je niet meer los tot het enigzins verassende einde. Jammer dat de film niet langer duurde!

4 *

Onweerstaanbare film over een net uit de gevangenis ontslagen jonge moeder (Jessie Buckley), die ervan droomt om haar troosteloze omgeving te ontvluchten en het te maken als countryzangeres in Nashville. Eén probleem: ze woont in Glasgow, Schotland. Buckley is fenomenaal in de hoofdrol, net als Julie Walters, die haar moeder speelt. Het verhaal doet nergens geforceerd aan en de personages zijn erg mooi uitgewerkt. Het sobere milieu waar de film zich afspeelt draagt daarnaast flink bij aan de sfeer.

De vrije maar zoals gewoonlijk drukke maandag effe afsluiten met een film en daarbij viel de keuze op Wild Rose waar ik eigenlijk geen idee van had wat te verwachten. Waarom ik de film opgenomen had was me aanvankelijk ook een raadsel tot Jessie Buckley in beeld kwam en mij een lichtje ging branden want deze verschijning is toch wel blijven hangen bij mij na Chernobyl.

En het verhaal is maar al te duidelijk rond karakter Rose die even luidruchtig en onbezonnen is als slechte keuzes maakt getuige haar gevangenisstraf, an passant blijkt ook nog dat mevrouw moeder van twee is en het hoog in de bol heeft qua zangeres en Nashville het hoogst haalbare. Of is die droom slechts een geestelijke vlucht voor het saaie leven en de weinige kansen die het leven in Glasgow te bieden heeft? Een eeuwige confrontatie met eerdere fouten, een belerende moeder en de loden last van verantwoordelijkheid. Dat mevrouw het niet zo nauw neemt qua prioriteiten blijkt wel dat ze na vrijlating eerst haar vaste wip opzoekt en daarna pas naar haar kinderen toe gaat. En dat beeld wordt verder gestalte gegeven met onbezonnen gedrag, vergeten afspraken en de verwaarlozing van de kinderen.

Lekker somber, leuk film zou je kunnen zeggen, maar dit valt allen mee omdat het getoonde met een bepaalde durf, spot en humor gebracht wordt met een mesmerizing Buckley die de rol van de grofgebekte en grove Rose in zowel alle pittigheid, zwier en kwetsbaarheid neerzet. Want ondanks haar laakbare gedrag heeft Rose met haar directheid in combinatie met de muziek toch een bepaalde aanstekelijkheid en leuke vibe. En gun je de dame toch meer dan haar toekomt tussen alle pech en tegenwerking door want meezitten doet het nooit. En temidden van een beetje bonding ontstaan er toch zowaar kansen die ook weer een stukje confrontatie en reflectie met zich meebrengen en blijkt de worsteling toch maar weer een soort van levensweg waarin men leert en inzichten opdoet.

En zo blijkt Wild Rose met haar lekkere vette accenten toch een meer dan redelijk film met goede acteerprestaties en een verhaal die wellicht naar het cliché neigt maar wel eerlijk is om de aangename vibe van de muziek nog even aan te halen en natuurlijk de overtuigend Buckley. Een 4 is net teveel maar een 3,5 is net te weinig, afgerond naar beneden dan toch maar een 3,5 maar een 3,75 of 3.8 was beter geweest.

"Three chords and the truth"

Een heel aardige film met een prima acterende Jessie Buckley. Ook de soundtrack kan me wel bekoren.

Niet een film die lang blijft hangen.

3☆