The Green Fog (2017)

Deze wil ik zien zeg.

John Milton

Ik heb hem al paar maanden liggen tbouwh, is er nog niet van gekomen

Njah.

Knip & plak werk is tegenwoordig wel populair, al moet je dan voornamelijk op YouTube en soortgelijke platformen gaan zoeken. Serieuze regisseurs zoals Herzog waagden zich er ook wel al eens aan, Wild Blue Yonder herinner ik me als een redelijk leuk experimentje.

Maar Maddin en The Johnsons gaan nog een stapje verder. Uit allerlei beeldmateriaal proberen ze weer een ietwat coherent filmpje te bouwen, althans, dat leek mij initieel toch de bedoeling. Ik ben achteraf niet helemaal zeker, maar dat komt dan vooral omdat de uitwerking zo extreem brak was.

Enerzijds wordt er gestreefd om continuïteit tussen scenes uit verschillende films en series te vinden, anderzijds worden scenes compleet kapotgeknipt, vaak met de meest grotesque jump cuts die je je maar kan voorstellen. Die twee extremen blijven de hele film als constante, maar ik vond dat ze elkaar vooral tegenwerkten. De schelle en zeikerige soundtrack was daarbij absoluut geen hulp, hebben ze zich ook maar makkelijk vanaf gemaakt door die niét aan elkaar te knippen en plakken.

60 minuten van dit is een ware martelgang. De uitvoering is gewoon goedkoop, de film is vooral vervelend.

0.5*

Prachtige stemverdeling hier!

Dat *NSYNC moment.

De film is een collage van beelden uit oude c.q. klassieke films waarbij een scene uit een film wordt verknipt (zodat er geen continuïteit of verhaal meer is) of vergelijkbare beelden uit verschillende films aan elkaar zijn geplakt dat een suggestie van continuïteit of verhaal geeft maar dat er opnieuw niet is omdat bv. de personen anders zijn. De film suggereert ook dat het uit de beelden uit andere films een nieuw verhaal c.q. continuïteit heeft geschapen, getuige de indelng in Proloog en Hoofdstukken, maar er is geen verhaal of continuïteit in de collage van beelden te ontwaren. Alleen de – mede door de zeer schaarse dialogen – nogal op de voorgrond tredende muziek van de film is niet verknipt. Het enige originele – naast het collage – is dat een paar keer een groene rookpluim door het beeld is gemonteerd wat verband zal houden met de titel van de film en waarvan ik de betekenis niet weet.

De film lijkt alleen geschikt als quiz voor filmkenners die bij zo veel mogelijk beelden moeten zeggen uit welke films ze komen. Ik kon er niets mee. Het kan zijn dat ik ooit deze film erken als een postmodern meesterwerk (want de film is zeer fragmentarisch en meta) maar vooralsnog hou ik het erop dat dit de slechtste film is die ik ooit heb gezien. Nooit eerder duurden 63 minuten zo lang. Voor het eerst kan ik net als mrklm zo graag doet één ster aan een film geven.

Mijn stemverdeling toont aan dat ik ongeveer 7x zo vaak een film vier sterren heb gegeven.

Je hebt gelijk! Mijn excuses!

John Milton .... het is me al vaker opgevallen, maar nu moet ik het even kwijt: ... waarom plaats jij bij ELKE film een berichtje waar NIEMAND wat mee kan, waar NIEMAND wat aan heeft ??????????????????????

Nee want aan dit bericht hebben we met z'n allen WEL heel veel...

Misschien omdat ik getagged werd door een andere user en daarop reageerde, Darbie? Lijkt me geen rocket science. Hoe had ik op tbouwh moeten reageren op een manier die voor jou wél zinvol was, terwijl ik de film nog niet gezien heb?

Beetje vreemde opmerking dit.

Maar ik verschaf graag inzicht in mijn gedachtegang om het voor je te verhelderen, als je nog meer voorbeelden hebt voor De Canon der Bijzonder Nutteloze Pennevruchten van John Milton. Wellicht kan ik het gebruiken om van te leren en eindelijk een keer iets uiterst zinvols te tikken, zoals jij hier vorige week deed. Van onschatbare waarde voor de MovieMeter community, zo'n bericht.

Sowieso dat je nog iets van hem kan leren John Milton. Als je jouw reactie(s) uiteindelijk kan upgraden naar die van hem zoals bij bijvoorbeeld https://www.moviemeter.nl/film/132708/info/0#4813609 zou ik het altijd doen..

The Green Fog - Hilarische hypercut als dubbelganger - Filmkrant

Geweldig. Wij hadden een voorpraatje waarin ik hoorde dat dit meer nog dan een ode aan film, een ode aan San Francisco is want in opdracht van SF filmfestival en gesubsidieerd door de stad.

Dus bedenkend dat en hoe SF in alle facetten voorbij komt, het een (toch nog best te herkennen) remake van Vertigo is geknipt uit films die ín SF gefilmd zijn, voelt als een ode aan film/acteren, en dan met Guy Maddin z'n typische humor... Ik vond het een briljant, hoogstvermakelijk en bijna zintuigen overprikkelend stukje huisvlijt.

Allicht dat hier veel werk in heeft moeten zitten maar ik vond het nogal tegenvallen met idioot

en naar mijn idee nodeloos knipwerk in dialoogscenes ook, terwijl geregeld andere scenes te

lang werden aangehouden. Eigenlijk vond ik de afsluiting met al de passerende titels van gebruikte

films en series nog het hoogtepunt. Het idee van inventief knutselwerk met films en series uit

het verleden is natuurlijk leuk en interessant en wat je uitnodigt tot aandacht voor eventuele

herkenning van fragmenten, ware het niet dat iets vergelijkbaars al eens eerder en stukken beter

door de Hongaar Gyorgy Palfi is gedaan, met Final Cut - Holgyeim Es Uraim (2012). Met een

wat andere insteek weliswaar, maar ook met hetzelfde principe van een aaneenschakeling van

scenes uit films. Het wat eenvoudigere uitgangspunt bij deze film lijkt mij overigens wel bij voorbaat

voor de kijker aantrekkelijker dan bij The Green Fog. Het montagewerk in Final Cut is voor mij echter

ook duidelijk ingenieuzer en verzorgder gedaan. En steekt The Green Fog daar nogal schril bij af.

Nu gratis op Vimeo.

Werkelijk geen touw aan vast te knopen: waar zitten we naar te kijken? Waste of time.