De Patrick (2019)

Er is iets niet pluis in het universum van Patrick. De symmetrie is verbroken. Dus gaat Patrick op zoek naar het herstellen van de symmetrie. Om rust te vinden in de kosmos. De eerste scene (een fantastisch topshot) toont nog een vredig bestaan. Patrick in het meer, alleen tussen de immense natuur. We weten ook onmiddellijk dat we te doen hebben met het hoofdpersonage. Tijdens zijn wandeling terug naar de camping groet iedereen Patrick alsof hij een ster is. Maar een hamer is verdwenen en alles stort in. Het respect, zijn libido, de bestaansreden van de camping. De film ‘De Patrick’ is uitmuntend geschreven en prachtig in beeld gebracht. Dat knap shot van de begrafenis van De Pauw waarin de mensen tussen de bomen strategisch zijn opgesteld. Je zou misschien denken dat het kiezen van een naturistenkamp als locatie een ietwat marketing truc is maar ik vind het vooral grappig dat mensen die menen niks te verbergen hebben toch zo veel geheimen met zich meedragen, toch een masker dragen in wie ze zijn. Dan zou ik nog de magistrale score van Geert Hellings vergeten, een melancholie, een triestigheid waardoor Patrick zich als een verloren gelopen ziel presenteert met slechts één doel : zijn hamer vinden. Al moet hij daarvoor naar de gevangenis. Maar misschien moet een mens niet zoeken naar het herstellen van de orde maar breken met verleden en leven in het nieuwe. Zo zie ik de boodschap op het einde. De Patrick is een schitterende Vlaamse film, wat zeg ik, een schitterende film tout court.

Wou deze al lange tijd eens bekijken want ben enorme fan van de Vlaamse film. Vond hem ontzettend zwaar tegenvallen. Vond deze film echt op geen enkel moment grappig. ook al is het niet bedoeld als 100 procent komedie, maar ook als drama. Niet mijn soort humor. Het verhaal op zich is wel eens origineel, de uitwerking degelijk maar de film kon me gewoon op geen enkel moment boeien. Het einde is ook niet echt interessant. 1.5/5

Deze film viel me tegen. Hoewel niet expliciet vermeld, kunnen we uit de context afleiden dat Patrick een vorm van autisme heeft. Duidelijk is dat hij niet bekwaam is om een camping te leiden. Het was overduidelijk dat het Nederlandse koppel - van wie de man qua uiterlijke kenmerken mij direct deed denken aan Marc Dutroux - uit is om de camping over te nemen, maar daardoor was het tevens overduidelijk dat dat koppel in het verhaal fungeerde als een "red herring" voor wat er met de hamer was gebeurd en wie de inbraak had gepleegd.. De setting was origineel, maar had op zich geen enkele meerwaarde en mijn inziens enkel een manier om kijkers te lokken want het had zich evengoed op een "niet-nudisten-camping" kunnen afspelen. Ik wil daarmee niet zeggen dat de naaktheid mij stoorde of gortig in beeld werd gebracht, maar ik kan me niets fundamenteels indenken waarom het nodig was.

Aardige tragikomedie die zich afspeelt op een naturistencamping. Patrick is de zoon van de eigenaar en de klusjesman en dan op een dag is één van zijn hamers weg. En Patrick wil geen andere hamer die wil zijn eigen hamer terug. Jawel The Maltese Falcon, maar dan met een hamer. Eerste helft kabbelt iets te veel, maar in de tweede helft komt de film alsnog lekker op stoom.

Hoofdpersoon is nogal in zichzelf gekeerd. Een karakter om wat moeilijk in in te leven. Inleven kunnen we ons natuurlijk in de rol van Pierre Bokma als de typische Nederlander! Oscar voor beste mannelijke bijrol wat mij betreft.

Een film met een aparte setting in een nudistenkamp. Het is weer wat anders. Kevin Janssens is 2 jaar na een gespierde rol in de wraakfilm Revenge, een gezette simpele man die op het eerste zicht meer last heeft van het verlies van zijn hamer dan van zijn vader. Een sfeervolle film met een vrij eenvoudig verhaal. Een groep kleurrijke mensen, al wordt het nooit echt groot en lijkt het soms of figuren meer te betekenen hebben in deze film dan ze uiteindelijk blijken. Maar de film kan genoeg boeien en dat is toch een kunst als de verhaallijn vrij dun is. Janssens is ook vrij goed in deze rol.