King Lear (2018)

TV-productie van King Lear in moderne setting, maar met behoud van het oorspronkelijke taalgebruik en voorzien van expliciete geweldsuitbarstingen. Het ziet er beslist netjes uit, maar het verhaal wordt nogal verwarrend en rommelig in beeld gebracht, doordat de tekst is ingekort.

Anthony Hopkins leeft zich flink uit in zijn rol, maar ik vond hem eigenlijk veels te schreeuwerig. Emma Thompson als de oudste dochter en Jim Broadbent, die ook in het vergelijkbare richard III speelde, maken de meeste indruk.

.En weer wat geleerd op taalgebied: In het vroeg-modern Engels van Skakespeare wordt het woord 'nuncle' gebruikt voor oom. Ik ken dat woord uit het West-(Zeeuws) Vlaams als nonkel.

Niet de moeite waard. Het idee om een Shakespeare naar de modernere tijd te verplaatsen is eerder al succesvol toegepast, maar hier werkt het totaal niet, waarschijnlijk ook omdat dit typisch een verhaal is welk je in de context van die tijd moet zien. Een ongeloofwaardige vertelling deze 2018 versie, rommelig en moeilijk te volgen. Volgepropt met onsympathieke personages waardoor de irritatiegrens vrij snel wordt bereikt. Een imposant stelletje acteurs die allen zichtbaar hun best doen, maar sommige overdrijven zo erg(Hopkins) dat je je al vlug begint te ergeren aan hun doelloos geschreeuw. Een verhaal vol emoties wat nergens weet te raken, en dat is best pijnlijk. Zo een film waarbij je je ergens halverwege afvraagt waarom je er naar zit te kijken, zoek dus beter naar één van de oudere versies als je de ware impact van King Lear wil voelen.

Laat ik die tendens van lage waarderingen dan maar doorbreken. Ik vond het een erg fijne productie; zeer goed gespeeld, mooie sets en productiewaarden en als Lear-rookie had ik geen last van preconcepties.

De kruisiging van oud en nieuw kan ik juist erg waarderen.

Letterlijk kruisiging of bedoel je kruising?