Prospect (2018)

[quote]mcdaktari schreef:

- Baywatch vond ik de max haha; zeker het 1ste deel was hilarisch man, de grappen waren echt goed, schoon vrouwen, alles paste goed, de muziek ook enz...

- Het 2de deel was meer het serieuzere deel wat ook zo hoort te zijn in Baywatch, was gewoon top en ik heb me werkelijk niet 1 seconde zitten vervelen, het was van begin tot het einde genieten, dat gaf mij alvast een heel goed gevoel en dan geef ik wel eens een 5 ja, een film moet boeien, plezant zijn, u meeslepen, een deels toch komedie daar moet je eens meermaals goed mee kunnen lachen ook en dat deed deze film.

- Natuurlijk is dat geen hoogstaande film zoals andere die ik al heb gezien die gewoon topklasse zijn maar ik geef baywatch een 5 omdat ik me rot geamuseerd heb en ook zo geef ik dus hoge scores. Je moet het in de juiste context plaatsen en bekijken.

Maar wat is er dan zo saai aan deze film? Is dat alleen omdat er geen grappen in voorkomen? Bij de genre aanduiding stond komedie ook niet. Is het omdat het geen flitsende blockbuster film is? Komt het doordat er geen CGI gebruikt wordt? Ben je geen SF-fan en gaf je het genre toch een kans? Begrijp me niet verkeerd het is je volste recht om 1,5 of 5 sterren uit te delen. Maar ik ben juist erg benieuwd waarom je dit niets vind, misschien zijn er dingen die ik heb gemist en doet het me anders tegen de film aankijken. Ikzelf vond juist dat deze film opvallend goed was tussen al die CGI-SF.

Ook begrijp ik de zin 'een lange zit maar die heb ik alvast niet uitgedaan' niet. Betekent het dat je de film dan niet heb uitgekeken?

Ik heb het voor films als the matrix, star wars, star trek, Terminator, district 9, aliens, predator en ga zo maar door.

Een film die moet me een goed gevoel geven, mij meeslepen, dat hangt bv van de acteurs ook af en het verhaal en de achtergrond en noem maar op, beetje een mix van alles en nog wat en als dat goede gevoel er niet is en dat het me niet kan aangrijpen, dus niet wat kan boeien dan tja... dan ist teken dat het gewoon mijn ding niet is. Ik ben niet zo'n goeie om iets uit te leggen ze.

Meningen verschillen nu eenmaal e, is in muziek ook zo: u vind mss Stromae top, ik vind dat echt 2 keer niets. .

The Queen's Lair.

That's a theory.

Wat een fantastische SF was dit. Niet omdat er adembenemende ruimtelandschappen worden getoond. Of omdat er indrukwekkende, galactische veldslagen worden geleverd. En je krijgt ook geen verzameling exotisch uitziende buitenaardse wezens te zien. Om eerlijk te zijn, ziet alles er redelijk goedkoop uit. Alsof iemand de rekwisietenkamer van grote filmmaatschappijen heeft afgeschuimd om restanten van oude fiction-films te verzamelen. Het ruimtetuig, een drop-pod, waarmee Cee (Sophie Thatcher) en haar vader Damon (Jay Duplass) op een onbekende groene, moerasachtige planeet landen, lijkt wel op een oude plastieken vuilbak vol met mechanische druktoetsen en hendels voorzien van instructies in een vreemde taal. Ik moest direct terugdenken aan de oude Moulinex keukenapparaten die mijn moeder vroeger gebruikte. En kortstondig moest ik terugdenken aan de eerste Star-Wars film uit de jaren 70. En aan oude SF-boeken uit de bibliotheek die ik verslond als jonge knaap. En de filmaffiche lijkt ook wel afkomstig te zijn van zo’n boekomslag.

Misschien komt het ook doordat ik zo gefascineerd werd door dit fantasierijk universum wat de makers creëerden. Het beperkte budget zorgde ervoor dat men inventief moest zijn en met beperkte middelen een scifi wereld moest ontwikkelen. Een omgeving die niet aards leek en waar onbekende technieken werden gebruikt. Om eerlijk te zijn verstond ik eigenlijk grotendeels niet waar het nu over ging. Wat moesten Cee en haar vader eigenlijk komen ontginnen? Waren de knikkerachtige bollen, Aurelac genaamd, een bron van energie? Of waren het edelstenen? Geen flauw idee. Maar dat ze veel waard zijn was overduidelijk. En deze waarde zorgde er ook voor dat rondzwervende figuren (blijkbaar zijn er veel van die landingstuigen die pech hebben) op elkaars oogst azen. Dat ondervinden Cee en Damon op een bepaald moment als ze op Ezra (Pedro Pascal) en zijn kompaan stuiten. En vanaf dan is het een gevecht om te overleven.

Ik begrijp het dat sommigen dit een trage film vinden en dat men zal klagen over het gebrek aan actie. Nee, dit is geen film met heldhaftige lasergevechten (ook al is er sporadisch een vuurgevecht te beleven) en intergalactische achtervolgingen. Maar als je erin slaagt om je in te leven in deze vreemde wereld, zoals ik deed, dan wordt alles ineens boeiender. Ik vond de dialogen tussen Cee en Ezra op bepaalde momenten aandoenlijk. En ook al staan ze lijnrecht tegenover elkaar, toch is er die plotse verstandhouding en aanvaarding waardoor ze gericht gaan samenwerken om deze planeet te ontvluchten.

Het decor waar het zich afpeelt is niet echt onaards te noemen. Een moerasachtig oerwoud vol vreemdsoortige, met mos bedekte bomen en reusachtige varens. Afgewisseld met rietachtige landschappen waar je elk moment verwacht dat een wilde eend voorbij vliegt. Maar deze twee personages die zich voortbewegen in een ouderwets ruimtepak met een gigantische ruimtehelm en een slang die ze verbindt, zorgen ervoor dat het als een sciencefiction aanvoelt. En het zijn ook andere minuscule details die hiervoor zorgen. Zoals de steampunk koptelefoon die Cee bezit of de vreemdsoortige taal die ze in haar notitieboekje kribbelt. En als ze stuiten op een religieuze groepering die in een gewone kampeertent op deze planeet verblijven, krijg je toch eventjes dat gevoel dat je in een ander zonnestelsel zit.

Alle respect voor Sophie Thatcher die met deze film haar debuut maakt op het grote doek. Ze speelde zo naturelle en ontspannen dat het niet op acteren leek. Een mysterieuze tiener met een mysterieus verleden. Een meisje dat niet veel over haar verleden weet en blijkbaar nooit een echte thuis kende in haar leven. Het verrassendste was wel hoe je haar volwassen ziet worden naarmate de film vordert. Een fantastische acteerprestatie. De meest kleurrijke figuur is die wel van Pedro Pascal. Een soort vrijbuiter die bars overkomt maar telkens zo’n lyrische, verbaal overdreven taal gebruikt (somtijds moeilijk te begrijpen) dat hetgeen hij vraagt of vertelt onwezenlijk belangrijk lijkt. De chemie tussen de beide personages is wat deze film voortdrijft tot aan de finale.

“Prospect” is een intrigerende film waarbij het gebruik van interessante en inventieve ingrediënten voor een boeiende cocktail zorgt en die leidt naar een vreemdsoortige, retro SF. Het enige wat de twee aan elkaar verbonden (letterlijk en figuurlijk) hoofdpersonen willen bereiken, is een veilige terugkeer naar het moederschip. En tijd is van belang daar ze op een welbepaald moment tijdens de omwenteling die lancering moeten maken. Misschien is het qua verhaallijn redelijk simplistisch. Maar naar mijn gevoel past deze verhaallijn perfect bij het minimalistisch uitzicht van deze uiterst geslaagde SF film. Voor SF-liefhebbers is dit toch wel een aanrader!

4*

Pedro Pascal doet het best goed maar uiteindelijk is Prospect niet meer dan een aardige, doch wat oppervlakkig verhaaltjesfilm. Een lange 'Dust' film, zeg maar. Sci-fi? Tja, de film had evengoed over goudzoekers in het Amazonewoud kunnen gaan. Ik heb me niet verveeld maar was toch ook niet echt onder de indruk. De algemene score lijkt me hier op z'n plaats. 6/10

Aardige film waarin een vader en een meisje op een planeet landen om daar naar een kostbaar materiaal te zoeken. Vanwege het bescheiden budget (nagenoeg) geen gebruik van CGI in deze sci-fi film, en dat geeft het geheel zeker een bepaalde charme. Redelijk avontuurlijk, maar het tempo ligt wat te laag voor een film als deze en wordt hierdoor wat langdradig.

Film heeft een hoop potentie maar weet die maar moeilijk in te lossen. Miste vooral het 'punt' van de film een beetje. Vader en Dochter crashen op een maan, vader wordt vermoord, dochter werkt na lang wikken en wegen mee met de moordenaar en samen keren ze terug. Plotje dat je nog op een bierviltje kwijt kunt.

Nu hoeft dat op zich niet erg te zijn mocht de planeet/maan zelf leuk zijn vormgegeven, maar hoewel de film er op zich visueel best netjes uit ziet valt het voor de rest nogal tegen op dat gebied. Had zich inderdaad net zo goed in de Amazone of iets dergelijks af kunnen spelen. Hier en daar zeker wel wat leuke vondsten, voor de rest vooral een hoop ideetjes die je in soortgelijke films al beter uitgewerkt hebt zien worden. Wat wordt bijvoorbeeld die hele inheemse stam ook flauw neergezet.

Het kijkt allemaal best vlot weg en de wat avontuurlijke aard van de film ligt me wel. Maar verder toch een tikje te mager. Budget zal ook wel een factor zijn. 2,5*.

Goede film! Goed acteerwerk en wat is Sophie Thatcher toch een mooie dame.

Goede film, aan het scherm vastgeplakt van begin tot het eind.

Erg saaie low budget SF-film, karig qua plot en bevolkt door oninteressante personages. De retro production design is cool gedaan en hoofdrolspeelster Sophie Thatcher is een leuke verschijning, maar een nijpend gebrek aan spanning en aktie doet het geheel al snel de das om. Visueel best in orde en enig talent kan de makers niet ontzegd worden, maar het is het allemaal net niet.

Leuk.

Ik moest bij deze film een beetje aan de nieuwe Claire Denis denken. Twee films die het sci-fi genre gebruiken om een eerder arthouse-achtig filmpje neer te zetten. Gelukkig loopt dat hier heel wat beter af, al waren er nog steeds enkele dingen die me stoorden.

Vooral die retro-scifi look vond ik wat lui. Dat het er allemaal wat oubollig uitziet is niet eens zo'n probleem, da's een beetje eigen aan realtistische scifi zelf, maar dat gedoe met de koptelefoon en de brakke wereldmuziek hoeft voor mij echt niet. Sowieso was de muziek wel weer een minpuntje, een pijnpunt van vele arthouse-achtige films tegenwoordig.

Visueel gelukkig een stuk interessanter. Vond de planeet mysterieus en avontuurlijk genoeg. Het plotje dat zich ontvouwt was niet geweldig verder, maar hield de aandacht wel voldoende vast. De film mist inderdaad een beetje een doel en echt indrukwekkend werd het nergens, maar het was verder wel een degelijk ruimtetripje. Potentieel genoeg, maar het komt er nog niet helemaal uit.

3.5*

Het is me wat tegenwoordig, ik moet een berg films bekijken voordat ik weer eens de moeite waard vind. Echt, de laatste jaren is het me een ramp geworden, trage magere verhalen met flinterdunne scripten.

Meest opvallend hier is wel Pedro Pascal, men wat heeft die gast een springplank gekregen door de serie Narcos zeg.

Verschrikkelijk traag dolend op een planeet met wat interactie. Wouw............. wat een spektakel zeg! Duhhh.

Waarom er hier op MM en op IMDB thriller staat bij genre weet ik echt niet. Want spanning heb ik niet meegekregen in dat zeer simpel verhaaltje met totaal geen diepgang. Nou ja misschien ietjepietje aan het eind.

Een lege huls, een losse flodder, droog klaarkomen...., noem het maar zoals je wilt. Ik kom niet verder dan 2,5**. Alweer een aardige domper dit jaar. Dom einde, zal wel een vervolg krijgen.

Ik heb nog niet alles gezien en wacht natuurlijk met mijn waardering geven totdat ik alles heb gezien, maar ik vind deze film nu al echt cool!

Meer 'realistisch' voelt t vind ik soms bijv vooral in het begin en subtiel dan veel andere sci-fi die toch best wel flashy kunnen zijn soms stiekem, fijne atmosfeer.

Het is idd niet "spectaculair" maar ik vind het ergens wel een verademing als dat ook niet per se hoeft altijd. Ik vond het eerder interessant om te leren hoe eea in zn werk zou kunnen gaan, dus ja de veelzijdigheid ofzo?

mss is dat ook wel wat ik bedoel met 'realistisch' in de zin van rustig aandacht aan die veelzijdigheid besteden.

Enorm enge alien toestanden bijv dat is toch wat dat betreft meer het standaard-werk.

maar ja kan me voorstellen als het anders voor mensen suf is.

soms vond ik het ook wel beetje geneuzel en te veel van hetzelfde maar ik vond het lekker anders dan anders, en interessant.

(maar goed, dan nog is t idd aan de slome kant. ok 3-)

Leuk meisje, goeie rol.

Matig filmpje waarbij het idee rond de edelstenen en de rol van Sophie Thatcher nog wel punten weet te scoren. Maar voor de rest is dit een lang uitgesponnen zitje waar je meestal zit te kijken naar twee mensen die zich een weg banen door een bos. Veel is er niet zien, nu verwacht ik ook geen bombastisch gedoe, maar alleen naar het einde toe komt er wat shot in de film. Ook op visueel vlak weet de film mij niet te raken. Ja...veel bos ....maar voor de rest laat het weinig indruk na. Het verhaal stelt ook weinig voor en spannend is het allerminst. 5/10

Een lange zit, maar toegegeven, een fijne film. Redelijk minimalistisch en de dingen die een sci-fi film juist modern maken waren dat in dit geval niet. Het technische geheel kwam oubollig over, maar de acteerprestaties van Thatcher en Pascal droegen de film verder. Tegen het einde komt er iets meer vaart in. Ik vond dit niet tegenvallen. Verwacht geen ruimteveldslagen als SW, ST, Matrix, o.i.d., maar een meer kalm intieme film met een fijne hoofdpersoon om naar te kijken. Waarschijnlijk ondergewaardeerd, maar een prima werk.

Matige B-film die pijnlijk lang duurt.

Men heeft een lokaal containerpark geplunderd en daarmee een raket in elkaar geflanst en die in één of ander bos gezet.

Acteurs lopen verloren in een verhaal met totaal gebrek aan logica.

Te pas en te onpas nog een streep hippe indie herrie als soundtrack wat een helse beproeving voor de oren is.

Verhaal is totaal ongeloofwaardig en einde is totaal van de pot gerukt.

Te mijden als de pest.

Dat vind ik altijd een hele goeie reden ja, het verhaal is totaal ongeloofwaardig. Dergelijke figuren maken blijkbaar wel verschil wat in hun beleving geloofwaardig is en wat niet. Ja het moet niet gekker worden.

Komt op 4k uit bij Vinegar Syndrome

Niet te lang en redelijk onderhoudend, maar Prospect weet niet het maximale eruit te halen door een gebrek aan suspense of interessante wendingen en het lage budget is daarvoor geen excuus. Het is misschien jammer dat we de landingscapsule niet in de ruimte kunnen bekijken maar da's acceptabel. De laatste scenes evengoed, die toch wel belangrijk zijn, zijn wel erg donker geschoten. Echte spanning heb ik ook niet gevoeld, wel dat de edelsteenzoekers zich op een zeer onaangename en harde wereld bevinden, waarbij de manier van ontginnen van het felbegeerde spul ook erg vies aandoet. Aan de acteurs ligt het niet maar het einde is ook echt afgeraffeld zonder creatieve oplossingen. De planeet doet nog wel overtuigend aan.

De film heeft een aantal opvallende merkwaardigheden. Zo heeft met name schurk Pascal in het begin de neiging veel in rijm te praten en door de film heen heeft hij een aparte manier van praten (niet qua performance maar qua teksten). Verder probeert de film een impressie te geven van popmuziek in de toekomst, het komt vooral lawaaiierig over (en wordt op die manier soms ook als wapen benut).

Eindoordeel: meh.

Bijzondere sfeervolle sf film. Een beetje een slowburner, maar wel een fijn uniek filmpje.

3,5

Bescheiden sci-fi drama, dat het vooral moet hebben van z'n recht-toe-recht-aan verhaallijn en lekkere 'retro' sausje. Dat alles er wat gedateerd en bij elkaar geraapt uit zag paste mijns inziens prima bij de gehele sfeer van de film.

Thatcher en Pascal zitten goed in hun rol en zijn leuk om naar te kijken. Thatcher gaat een mooie carrière tegemoet.

Verwacht je teveel sci-fi spektakel, dan valt het tegen. Stel je jezelf in op een fraai en sfeervol drama, dan zit je hier wel goed mee.

Onderhoudende scifi film over een soort goudzoekers op een giftige planeet. De "goudzoekers" zijn hier ruimtevaarders.

Eens een keer keer uiterst geavanceerde ruimteschepen, maar met knopjes en handels te bedienen koekblik.

Eenmaal op de planeet begint een overlevingsavontuur en laat de hebzucht sporen na.

Er gebeurt niet erg veel. Zo nu en dan wat actie.

Prima geacteerd door Pedro Pascal en Spohie Thatcher.

Het decor is eenvoudig. Nauwelijks CGI.