Duelles (2018)

Een tevreden producent en actrice, Anne Coesens, op onze avant-première afgelopen donderdag in onze filmclub. Het talrijk opgekomen publiek was aan de reacties te horen en aan de beoordeling te zien ook heel enthousiast. Daar zijn wij als bestuur van de filmclub in Oostende natuurlijk heel tevreden mee.

Duelles komt op 17 april in de zalen.

Een naar en onwaarschijlijk verhaal in thrillervorm gegoten.

De Engelse titel luidt "Mothers' Instinct". Stel me voor dat het moederlijk instinct toch heel wat anders betekent.

Film drijft op een goede regie en op de knappe vertolkingen van Veerle Baetens en Anne Coesens die hopelijk de volgende keer in een geloofwaardiger plot hun talent mogen bevestigen.

De kleine Jules Lefebvres heeft een expressief gelaat en oogt ouder dan zijn rol.

Een vrij spannende film. Ik vind het acteerwerk erg goed, de kleine jongen is indrukwekkend in zijn rol, en het verhaal vind ik bijzonder. Geen dertien in een dozijn. Het eind vind ik niet erg sterk, en erg geloofwaardig evenmin, maar al met al vind ik het een fijne en interessante film. 3,5*

Film Duelles rijft negen Magritte-prijzen binnen | BRUZZ

Het magere MM-gemiddelde deed me even gereserveerd naar deze thriller van Belgische bodem kijken, maar dat veranderde al vrij snel. Een film met Veerle Baetens is vaak in orde en ook hier geeft ze het personage van Alice gestalte als een vastberaden moeder die troost en empathie tracht te bieden aan haar beste vriendin die onlangs haar kind verloor.

Deze soort films valt of staat met een degelijke spanningsboog en deze was zeker aanwezig. De paranoia werd misschien iets te makkelijk gecreëerd, maar sloeg wel aan en werd subtiel verweven in het plot. De uitstekende acteerprestaties van sowieso de dames zijn hier niet vreemd aan. Niet alles lijkt even logisch, zo vond ik het subplot van de oma wat magertjes en vergezocht. Uiteindelijk is het ook vrij abnormaal dat er zoveel dodelijke ongelukken zijn op zo'n kort tijdbestek rond 1 personage.

Desalniettemin een uitstekende thriller met een bevredigend einde. Men kon het ook clichématig aangepakt hebben en even zag het ernaar uit dat Veerle Baetens nog ging ontwaken. Niet dus en dat is verademend. Misschien een bad ending, maar ook in real life is het ook niet altijd de stier die het onderspit delft in de arena. Mooi!

Best wel OK thriller die me met vlagen deed denken aan de films van Alfred Hitchcock, waarom weet ik zelf niet zo goed. Acteerwerk is dik in orde van de gehele cast en het camerawerk mag er ook zijn. Toch is het allemaal vrij voorspelbaar, zelfs het einde had ik wel in de gaten. Nou ja, heb met toch prima vermaakt. Drie sterren.

Ik vond het einde net wél sterk. Eindelijk eens geen typisch happy-end einde.

Kreeg deze als tip om te kijken (zoals dat meestal hier gaat) omdat Veerle (zeer goede actrice) meespeelt.

Dit soort films is eigenlijk totaal niet mijn ding, toch vond ik deze goed. Mocht het weer kunnen en een kaartje is van redelijke prijs, ga hem dan gerust in de bioscoop kijken.

Vanaf 16 juli in de bioscoop ( O’Brother, via Gusto Entertainment)

Er zijn veel soortgelijke films als deze, maar zelden met een (on)verwacht einde zoals deze. De spanning blijft als een rode draad aanwezig door de hele film. Goed neergezet, zelfs de apathische Théo (wat een ettertje), met een bijpassende soundtrack.

Wel een wereld van verschil tussen de officiële titel 'Duelles' en de alternatieve titel 'Mothers' Instinct'...

Was zeer verrassend goed.

Vanaf de eerste minuut is de onderhuidse spanning te voelen. Wat dat betreft heel knap en Veerle Baetens is weer goed, zoals altijd. Het einde zie je helaas van verre aankomen en de soundtrack is wat overdadig aanwezig.

Buren Alice [Veerle Baetens] en Céline [Anne Coesens] zijn goede vriendinnen met een band die versterkt wordt door het feit dat hun zoontjes Théo [Jules Lefebvres] en Maxime [Luan Adam] graag met elkaar spelen. De zusterlijke relatie komt onder druk te staan wanneer Théo sterft als gevolg van een ongeluk dat Alice weliswaar aan zag komen, maar niet kon voorkomen. Als Maxime kort daarna ook een paar keer in een gevaarlijke situatie belandt, begint Alice te vermoeden dat Céline uit is op wraak omdat Alice in haar ogen Théo had kunnen redden. Projecteert Alice haar eigen schuldgevoelens op Céline, of is Céline er werkelijk op uit het gezinsleven van haar beste vriendin te verwoesten?

Psychologische thriller is prima geacteerd, ook door de jonge Lefebvres en laat je als kijker net zo in het ongewisse als Alice. Maar in het laatste kwart komt de aap uit de mouw en raakt regisseur Olivier Masset-Depasse - die mede verantwoordelijk is voor het scenario - het spoor bijster met als resultaat een slappe, ronduit teleurstellende ontknoping die in schril contrast staat met het intelligent eerste uur.

De film won de meeste prijzen bij de Magritte Awards ooit. 10 nominaties met 9 prijzen, de 2 hoofdactrices stonden immers tegenover elkaar met uiteindelijk prijs voor Veerle Baetens. Het relaas van 2 gezinnen die naast elkaar wonen en het jongetje van de buren plots verongelukt. Vanaf dan speelt zich een soort strijd met schuldgevoelens en beschuldigingen. Je gaat als kijker mee in die flow rond het ongeluk en de feiten die in de nasleep gebeuren. De twijfel tussen paranoia en waarheid. Tot het bewijs valt op het einde dat het moederinstinct gelijk had.

Gesetteld in de jaren 50 (veronderstel ik) met het klassieke gezin. Maar ook met de mooie pastelkleuren. Die kleuren en afgeborstelde levensstijl die de ideale wereld moeten benaderen, in contrast met de tragedie die er zich plaats vindt. De muziek (die ook geprezen werd) ondersteunt de sfeer en de twijfel over wat nu echt is en wat misschien alleen in het hoofd van de moeder zit.

Apart einde trouwens. Ik had nog een laatste redding verwacht, het klassieke happy end. Wat dus niet gebeurde. Maar belangrijkste is wel het bewijs dat de moeder vanaf het begin gelijk had, terwijl ze rond haar hier geen enkele steun in vond.

Nare film, met een nare soundtrack die al begint bij de aanvang van de film. Om direct al spannend te maken? Gaat irriteren bij dit onwaarschijnlijke verhaal.

Het is geen slechte film maar het tempo is traag waarbij er eigenlijk niet eens een echte ontwikkeling in de film zit – meteen aan het begin wordt erop gezinspeeld dat de moeder van het overleden kind wraak wil nemen op de andere moeder en de hele film kijken we c.q. wachten we hoe dat vorm krijgt – zodat de meeste tijd de film meer verveling dan spanning opwekt. Dat het uiteindelijk een wat andere vorm heeft dan verwacht, is misschien positief te noemen maar het maakt de film niet perse spannender of schokkender. Wat de film in ieder geval niet beter maakt is dat er wat ongeloofwaardige scenes zijn bedacht in een poging er wat meer spanning in te brengen.

Ik had van bij het begin het gevoel: dit gaat (voor mij) niet werken. Klinkt misschien raar, maar een detail dat mij al vanaf de eerste scène stoorde: de kunstmatige auto's. En dat gevoel werd alleen maar versterkt: allemaal veel te gekunsteld, te voorspelbaar, te geforceerd, te onecht... bijna krampachtig zoeken naar dramatiek. Geen echte spanning of diepgang.

Ik heb al veel van dit soort films gezien (type 90s thriller waarbij een gezin bedreigd wordt door buren, minnaars, babysitters, huurders etc), maar toch was het slot een onverwachte verrassing. Een fijne film waarbij er handig en subtiel gespeeld wordt met de vraag of het personage van Baetens paranoide is of het personage van Coesens belust op wraak, en net dat maakte het voor mij spannend waardoor je wil weten hoe het afloopt. Voor mij een bovengemiddelde film met een overtuigende acteerprestatie van Veerle Baetens. Tot voor gisteren kende ik deze film niet eens.

Misschien een bad ending, maar ook in real life is het ook niet altijd de stier die het onderspit delft in de arena [/quote]

Dat de stier niet het onderspit delft vind ik juist een goed einde!

Het verhaal was zeker niet slecht, maar het tempo was nogal traag. Het einde van de film was te simpel en zeker niet spannend. Het acteerwerk was prima. Wou eerst een 3 geven, maar door het teleurstellende einde krijgt de film nog een 2.5.

Leuke en onderhoudende film met spannende momenten, maar wat de waarschijnlijkheid betreft moet je wel een paar zakken zout meenemen.

Duelles baadt in een mooie vintage-sfeer, maar voor de rest blinkt de film nergens in uit. Het acteerwerk is stijf, de dialogen zijn saai en het verhaal staat bol van de clichés.

Er hangt wel een zekere spanning in de lucht. Tot de Hollywood-achtige ontknoping bleef er altijd een kansje bestaan dat Alice gewoon aan waanideeën leidt. Een originele insteek is dat niet, maar het houdt de film wel min of meer boeiend. Voor de rest springen de makers spaarzaam om met jump scares en andere ongein, wat ik uiteraard toejuich.

Geen hoogvlieger. Ook geen complete sof. Gewoon goed voor tussendoor. 2,5*

Vooral zeer goed geacteerd van beide dames. Verhaal lijkt zwak maar blijkt naargelang de film vordert toch wel best origineel

Helaas zonder ondertitels op TV5

Psychologische thriller over de impact van een noodlottig ongeval op de vriendschap tussen twee buurvrouwen. Een mooie film tot aan de al te heftige ontknoping. Die doet de film geen goed, vind ik. Veerle Baetens en Anne Coesens zetten fraaie rollen neer.

Wat mij vooral opviel zijn de jaren 60 interieurs en hoe man en vrouw toen met elkaar omgingen. Knap gedaan! Enorm spannende film waarbij ge u steeds afvraagt of Alice nu paranoïde is of toch niet. Het wordt steeds grimmiger... Het einde vond ik maar niks...

Onlangs was deze op tv en eens meegepikt. De film deed me een beetje aan Hitchcock films denken. De film zag er verzorgd en goed uit. Ook de cast deed het prima. Het verhaal verveelde ook niet en het was nog een verrassend einde.

Fijn acteerwerk in deze grimmige thriller. De sfeer van de jaren 60 maakt het compleet...

Met het oog op de Amerikaanse remake keek Fastforwardfilm nog eens terug naar het origineel.

DUELLES - Fast Forward review